متفرقه


2 دقیقه پیش

با زخم های زندگی چه کنیم؟

در این سلسله مطالب مباحثی درباره زندگی معنای زندگی روابط و احساسات و ... توسط دکتر شیری ارائه خواهد شد. صبح بخیر: ممکن است شما هم مانند بسیاری از افراد جامعه برای حل مشکلات ...
2 دقیقه پیش

نظر آیت‌الله محقق داماد درمورد سید حسن

آیت الله سید مصطفی محقق داماد، برادر حضرت آیت الله سید علی محقق داماد در پاسخ به سئوالی در خصوص اجتهاد آیت الله سید حسن خمینی، گفت: نظر بنده در مورد ایشان همان نظر اخوی ...

پیامبر و قرآن



ترجمه فارسی نهج البلاغه
پیامبر و قرآن
ارزش پیامبر (ص) و قرآن
خداوند پیامبر (ص) را هنگامی فرستاد که پیامبران حضور نداشتند، و امتها در خواب غفلت بودند، و رشته‏های دوستی و انسانیت از هم گسسته بود، پس پیامبر (ص) به میان خلق آمد در حالی که کتابهای پیامبران پیشین را تصدیق کرد، و با نوری هدایتگر انسانها شد که همه باید از آن اطاعت نمایند و آن، نور قرآن کریم است. از قرآن بخواهید تا سخن گوید، که هرگز سخن نمی‏گوید، اما من شما را از معارف آن خبر می‏دهم، بدانید که در قرآن علم آینده، و حدیث روزگاران گذشته است، شفادهنده دردهای شما، و سامان‏دهنده امور فردی و اجتماعی شما است.
خبر از آینده دردناک بنی‏امیه
پس از تسلط فرزندان امیه، خانه‏ای در شهر یا خیمه‏ای در بیابان باقی نمی‏ماند جز آنکه ستمگران بنی‏امیه، اندوه و غم را بدانجا کشانند، و بلا و کینه‏توزی را در همه جا مطرح نمایند، پس در آن روز برای مردم نه عذرخواهی در آسمان و نه یاوری در زمین باقی خواهد ماند، زیرا نااهلان را به زمامداری برگزیدید، و زمامداری را به جایگاه دروغینی قرار دادید. اما به زودی خداوند از ستمگران بنی‏امیه انتقام می‏گیرد، خوردنی را به خوردنی، و نوشیدنی را به نوشیدنی، خوردنی تلختر از گیاه (علقم) و نوشیدنی تلخ و جانگدازتر از شیره درخت (صبر) از درون ترس و وحشت، و از بیرون، شمشیر را بر آنها مسلط خواهد کرد که آنان مرکبهای عصیان و نافرمانی و شتران بارکش گناهانند، من پیاپی سوگند می‏خورم که پس از من بنی‏امیه خلافت را چونان خلط سینه بیرون می‏اندازند، و پس از آن دیگر، تا شب و روز از پی هم در گردش است مزه حکومت را بار دیگر نخواهید چشید.
متن عربی نهج البلاغه
( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ: ) أَرْسَلَهُ عَلىحِینِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ، وَ طُولِ ‏هَجْعَةٍ مِنَ الاُمَمِ وَ انْتِقاضٍ مِنَ ‏الْمُبْرَمِ‏، فَجآءَهُمْ بِتَصْدِیق الَّذِى بَیْنَ یَدَیْهِ، وَ النُّورِ الْمُقْتَدى بِهِ، ذلِکَ الْقُرانُ فَاسْتَنْطِقُوهُ وَ لَنْ یَنْطِقَ، وَ لکِنْ أُخبِرُکُمْ عَنْهُ، أَلا إِنَّ فِیهِ عِلْمَ ما یَأْتِى، وَ الْحَدِیثَ عَنِ الْماضِى، وَ دَواءَ دائِکُمْ، وَ نَظْمَ ما بَیْنَکُمْ.
مِنْها: فَعِنْدَ ذلِکَ لا یَبْقى ‏بَیْتُ‏ ‏مَدَرٍ ‏وَ ‏لا ‏وَبَرٍ إِلّا وَ أَدْخَلَهُ الظَّلَمَةُ ‏تَرْحَةً، وَ أَوْلَجُوا فِیهِ نَقِمَةً، فَیَوْمَئِذٍ لا یَبْقى لَهُمْ فِى السَّماءِ عاذِرٌ، وَ لا فِى الْأَرْضِ ناصِرٌ، ‏‏أَصْفَیْتُمْ‏‏ ‏بِالْأَمْرِ غَیْرَ أَهْلِهِ، وَ أَوْرَدْتُمُوهُ غَیْرَ مَوْرِدِهِ، وَ سَیَنْتَقِمُ اللَّهُ مِمَّنْ ظَلَمَ: مَأْکَلًا بِمَأْکَلٍ، وَ مَشْرَباً بِمَشْرَبٍ مِنْ مَطاعِمِ الْعَلْقَمِ، وَ مَشارِبِ ‏الصَّبِرِ وَ ‏الْمَقِرِ، وَ لِباسِ شِعارِ الْخَوْفِ، وَ ‏دِثارِ السَّیْفِ، وَ إِنَّما هُمْ مَطایَا الْخَطِیئاتِ، وَ ‏زَوامِلُ‏ الاثامِ، فَأُقْسِمُ ثُمَّ أُقْسِمُ لَتَنْخَمَنَّها أُمَیَّةُ مِنْ بَعْدِى کَما تُلْفَظُ ‏النُّخامَةُ، ثُمَّ لا تَذُوقُها وَ لا تَطْعَمُ بِطَعْمِها أَبَداً ما کَرَّ ‏الْجَدِیدانِ‏.


ویدیو مرتبط :
تخریب شخصیت پیامبر در صحیح بخاری (پیامبر و فراموش کردن آیات قرآن !!!)

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

علت علمی بودن قرآن



 

 

علم بودن قرآن

 


از ميان اسامى كتاب نازل شده بر پيامبر اكرم(ص) قرآن مشهورترين و شايع‏ترين نام در ميان مسلمانان است. بسيارى را عقيده بر اين است كه اين نام از ميان ساير نام‏ها براى اين كتاب جنبه علميت پيدا كرده و به صورت اسم خاص درآمده است. (1)

 

 

اما آيا علم بودن قرآن، از همان ابتدا از متن آيات برخاسته است، يا اين‏كه اين نام به‏تدريج و در طول زمان، در عرف مسلمانان، صورت علميت به خود گرفته است؟ دلايلى وجود دارد كه قرآن از همان آغاز «علم‏» استعمال گرديده است:

 

 

1. در چند مورد، وقتى سخن از ذكر كتب آسمانى به ميان آمده است، قرآن در رديف تورات و انجيل ذكر گرديده است:

 

وعدا عليه حقا فى التوراة والانجيل والقرآن. (2)

 

 

2. خداوند در سوره‏هاى «ق‏»، «يس‏» و «ص‏» به ترتيب، هنگام سوگند به كتاب مقدس خويش از ميان همه عناوين به «قرآن مجيد»، «قرآن حكيم‏» و «قرآن ذى‏الذكر» سوگند خورده است. البته در دو مورد ديگر، يعنى سوره‏هاى زخرف و دخان، سوگند به «كتاب مبين‏» نيز آمده است.

 

 

3. از ميان اسامى چهار گانه - كه در فصل دوم گذشت - امتياز نام قرآن بر ساير نام‏ها در اين است كه اسم خاص بوده، در حالى كه نام‏هاى ديگر در مورد كتب آسمانى ديگر نيز به كار رفته‏اند.

 

 

واذ آتينا موسى الكتاب والفرقان لعلكم تهتدون. (3)

 

 

ولقد آتينا موسى وهارون الفرقان وضياء وذكرا للمتقين. (4)

 

 

4. نام قرآن در سوره مزمل، كه سومين سوره در ترتيب نزول سوره‏هاست، براى نخستين بار، دو بار ذكر گرديده و در هر بار به تلاوت قرآن امر شده است. بنابراين، عنوان قرآن از همان آغاز نزول، به عنوان نام برتر و اسم خاص از سوى خدا انتخاب شده است.

 

 

5. گرچه نام كتاب، بيشتر از قرآن استعمال شده است، اما به لحاظ آن كه كتاب در معناى خود، مفهومى عام دارد و به همين جهت در مورد تورات و انجيل نيز به كار رفته است، نام قرآن در مقايسه با عناوين و اسامى ديگر، كاربرد بيشترى در قرآن دارد.

 

 

6. كاربرد اين عنوان در بيان پيامبر اسلام(ص) و اميرمؤمنان(ع) و ساير امامان، باتوجه به روايات فراوانى كه در اختيار ماست، مبين آن است كه «قرآن‏» عنوانى منتخب و برگرفته از متن آيات است.

 

 

از آن چه گفتيم، روشن شد قرآن به حسب استعمال خودش به صورت علم و اسم خاص آمده و از همين رو در عرف مسلمانان نيز بدين شكل درآمده است.