انتخاب جراح بینی - بهترین جراح بینی 
عکس: استهلال ماه مبارک رمضان 
عکس: ارزش تیم های حاضر در یورو 2016 متفرقه
2 دقیقه پیش | با زخم های زندگی چه کنیم؟در این سلسله مطالب مباحثی درباره زندگی معنای زندگی روابط و احساسات و ... توسط دکتر شیری ارائه خواهد شد. صبح بخیر: ممکن است شما هم مانند بسیاری از افراد جامعه برای حل مشکلات ... |
2 دقیقه پیش | نظر آیت‌الله محقق داماد درمورد سید حسنآیت الله سید مصطفی محقق داماد، برادر حضرت آیت الله سید علی محقق داماد در پاسخ به سئوالی در خصوص اجتهاد آیت الله سید حسن خمینی، گفت: نظر بنده در مورد ایشان همان نظر اخوی ... |
تفسیر صحیفه سجادیه - دعای چهل و هشتم
|
و كان من دعائه علیه السلام فى یوم الاضحى و یوم الجمعه
دعاى چهل و هشتم كه در روز عید قربان و روز جمعه مواظبت مى فرموده اند حضرت سیدالساجدین.
«اللهم هذا یوم مبارك میمون، و المسلمون فیه مجتمعون فى اقطار ارضك». الظاهر ان لفظه «فى» بمعنى من. و الاقطار: جمع القطر- بالضم- و هو الناحیه و الجانب. یعنى: بار خدایا، این روزى است با بركت و خجسته، و مسلمانان فراهم آمده اند ( در آن) از جوانب زمین تو- یعنى كه از مخلوقات تو است. «یشهد السائل منهم و الطالب و الراغب و الراهب، و انت الناظر فى حوائجهم». «یشهد» على صیغه الغیبه، و «السائل» و المعطوفات علیه مرفوعات، على نسخه الاصل. و فى نسخه عمید الروساء على صیغه الخطاب و ما بعدها بالنصب معمولات لها. و الواو فى قوله: «و انت الناظر» مضروب علیه فى نسخه ابن ادریس. و السائل، اى: الداعى. و الطالب، اى: الذى یطلب الحوائج. و الراغب، اى: الذى یرغب فیما عند الله من الثواب العظیم. و الراهب، اى: الذى یرهب من عذابه. یعنى: حاضر آمده است دعا كننده و خواهنده از مسلمانان و طلب كننده ى حوائج خود را و رغبت كننده به آنچه نزد تو است از ثواب بزرگ و ترسنده از عذاب- یا: حاضر آورنده اى تو ایشان را، بنابر نسخه ى ثانیه- و حال آنكه تو نظر كننده اى در حاجتهاى ایشان- بنابر نسخه اى كه و او بوده باشد. یا: تو نظر كننده اى بر تقدیرى كه و او نبوده باشد. «فاسالك بجودك و كرمك و هو ان ما سالتك علیك، ان تصلى على محمد و آله». یقال: هان علیه الشى ء، اى: خف و سهل. و الاسم: الهوان. یعنى: پس درخواست مى كنم از تو به حق جود تو و كرم تو و حال آنكه آسان است- یا: حقیر است- بر تو آنچه من درخواسته ام آن را بر تو، اینكه افاضه كنى رحمت را بر محمد و آل او. «و اسالك اللهم ربنا بان لك الملك و لك الحمد». قدم- علیه السلام- الظرفین للدلاله على اختصاص الامرین به من حیث الحقیقه. یعنى: درخواست مى كنم تو را بار خدایا اى پروردگار ما- (به آن حق كه) مر توراست پادشاهى نه غیر تو را و مر توراست ستایش بر نعمت تو. «لا اله الا انت الحلیم الكریم». انما الحلیم هو الصفوح مع القدره و لا یستحق الصافح مع العجز اسم الحلیم. الكریم، اى: الجواد و المفضل. یعنى: نیست خدایى مگر تو بردبار و صاحب عفو و صفح- كه مشاهده ى معصیت از عاصیان مى كنى و مسارعت در انتقام آن نمى نمایى با كمال قدرتى كه دارى- كریمى- یعنى جوادى و بخشنده اى. «الحنان المنان». الحنان- بتشدید النون على صیغه فعال- بمعنى ذى الرحمه. قال الجوهرى: الحنان بالتخفیف: الرحمه، و بالتشدید: ذو الرحمه. و المنان: المعطى المنعم. و قیل: المنان الذى یبتدى بالنوال قبل السوال. یعنى: صاحب رحمت واسعه اى و عطا مى كنى به عطایا پیش از آنكه سوال كرده شوى. «ذو الجلال و الاكرام». اى: ذو العظمه و الغنى المطلق و الفضل العام. قاله الشهید فى قواعده. و قیل: اى: یستحق ان یجل و یكرم و لا یكفر به. یعنى: صاحب بزرگى و غناى مطلقى كه به هیچ وجه احتیاج به تو راه ندارد و صاحب فضل و جود عام. یا به معنى آنكه: سزاوار آنى كه اجلال و اكرام كرده شوى و كفران نور زند تو را. «بدیع السموات و الارض». اى: مبدعهما. (یعنى:) پدید آورنده ى آسمانها و زمینى بى سبق نمونه. «مهما قسمت بین عبادك المومنین من خیر او عافیه او بركه او هدى او عمل بطاعتك، او خیر تمن به علیهم تهدیهم به الیك». یعنى: سوال مى كنم خداوندا كه هر گاه قسمت كنى میان بندگان مومنین خود از مالى یا عافیتى یا بركتى یا هدایتى كه به آن راه راست را مسلوك دارند، یا كاركردنى به طاعت یا نیكویى كه منت نهى به آن نیكویى بر ایشان تا راه نمایى ایشان را به آن نیكویى به سوى خود. «او ترفع لهم عندك درجه، او تعطیهم به خیرا من خیر الدنیا و الاخره». یا بلند سازى از براى ایشان نزدیك خود پایه اى، یا اعطا كنى ایشان را به آن نیكویى از نیكویى دنیا و آخرت. «ان توفر حظى و نصیبى منه». هذا مفعول ثان ل«اسالك». (یعنى:) اینكه وافر سازى بهره و نصیب مرا از آن خیر. این، جزاى «مهما» است. «و اسالك اللهم بان لك الملك و الحمد لا اله الا انت، ان تصلى على محمد و آل محمد عبدك و رسولك و حبیبك و صفوتك و خیرتك من خلقك، و على آل محمد الابرار الطاهرین الاخیار صلاه لا یقوى على احصائها الا انت». لفظه «صفوه» مثلثه الصاد قد رویت فى هذا المقام. و صفوه الشى ء: خالصه. و محمد صلى الله علیه و آله و سلم صفوه الله من خلقه و مصطفاه. و الخیره- مثال العنبه-: الاسم من قولك: اختاره الله. یعنى: و سوال مى كنم تو را- اى خداوند- كه توراست پادشاهى و سپاس و نیست معبودى سزاى پرستش مگر تو، اینكه افاضه كنى رحمت را بر محمد و آل او، بنده ى تو و فرستاده ى تو بر خلقان و دوست داشته ى تو و برگزیده ى تو از خلقان تو، و بر آل او كه نیكوكاران پاكیزگان برگزیدگانند، رحمتى كه قادر نباشد بر شمردن آن رحمت احدى مگر تو. «و ان تشركنا فى صالح من دعاك فى هذا الیوم من عبادك المومنین، یا رب العالمین». و اینكه شریك سازى ما را در دعاى نیك هر كس كه تو را خوانده است در این روز از بندگان مومنین تو، اى پروردگار جهانیان. «و ان تغفر لنا و لهم. انك على كل شى ء قدیر». و اینكه بیامرزى ما را و ایشان را. زیرا كه تو بر همه چیز توانایى. «اللهم الیك تعمدت بحاجتى. و بك انزلت الیوم فقرى و فاقتى و مسكنتى. و انى بمغفرتك و رحمتك اوثق منى بعملى. و لمغفرتك و رحمتك اوسع من ذنوبى. فصل على محمد و آل محمد». تعمدت، اى: قصدت. یعنى: بار خدایا، به سوى تو قصد كردم به حاجتى كه دارم. و به تو فرود آوردم درویشى و احتیاج و مسكنت خود را. و به درستى كه من به مغفرت و آمرزش و رحمت تو استوارترم از خود به كردار خود. و هر آینه آمرزش تو و رحمت تو وسیعتر از گناهان من است. پس افاضه كن رحمت را بر محمد و آل او. «و تول قضاء كل حاجه هى لى بقدرتك علیها و تیسیر ذلك علیك، و بفقرى الیك و غناك عنى». و متولى برآوردن هر حاجتى كه مراست بشو، به توانایى تو بر واكردن حاجت و آسان بودن آن بر تو، و به درویشى و احتیاج من به سوى تو و بى نیازى تو از من. «فانى لم اصب خیرا قط الا منك». «قط»- بفتح القاف و ضم الطاء المشدده- معناه الزمان الماضى. یعنى: زیرا كه من نیافته ام نیكویى هرگز مگر از تو. «و لم یصرف عنى سوءا قط احد غیرك». و برنگردانیده است و تغییر نداده است از من بدى هرگز هیچ كس غیر از تو. «و لا ارجو لامر آخرتى و دنیاى سواك». قد روى «سواك» مثلثه السین هنا. (یعنى:) و امید ندارم به كسى از براى امر آخرت و دنیاى خود. به غیر از تو. «اللهم من تهیا و تعبا و اعد و استعد لوفاده الى مخلوق رجاء رفده و نوافله و طلب نیله و جائزته». تعبا بمعنى تهیا. و التكرار للتاكید و اختلاف اللفظ. یقال: عبات الجیش و تعبات تعبئه، اى: رتبتهم فى مواضعهم و هیاتهم للحرب میمنه و میسره و قلبا و جناحین. و كذا اعد و استعد. یقال: اعد لامر كذا: هیاه. و الاستعداد للامر: التهیوله. و وفد الیه یفد وفدا و وفودا و وفاده: قدم. و «رجاء» منصوب بنزع الخافض. و التقدیر: لرجاء رفده. و كذا «طلب نیله». و الرفد- بالكسر-: العطاء و الصله. و النوافل: جمع النافله، و هى عطیه التطوع من حیث لا یجب. و منه نافله الصلاه. و كذا النیل. و الجائزه: العطیه.. یقال: اجازه یجیزه، اذا اعطاه. و منه حدیث العباس: «الا امنحك؟! الا اجیزك؟!»، اى اعطیك. یعنى: بار خدایا، هر كسى مهیا و معد و مستعد این شده اند كه پیش مخلوقى روند به امید عطا و بخشش او و طلب جایزه و عطیه از او كنند. «فالیك- یا مولاى- كانت الیوم تهیئتى و تعبئتى و اعدادى و استعدادى رجاء عفوك و رفدك و طلب نیلك و جائزتك». پس به سوى تو است- اى خداوند و صاحب من- امروز مهیا شدن و اعداد و استعداد من به امید عفو تو و عطیه ى تو و طلب كردن عطیه و جایزه ى تو: «اللهم فصل على محمد و آل محمد، و لا تخیب الیوم ذلك من رجائى». بار خدایا، رحمت كن بر محمد و آل او. و ناامید مكن مرا امروز از امیدوارى من. «یا من لا یحفیه سائل و لا ینقصه نائل». لا یحفیه، اى: لا یبالغ. من الحفاوه بمعنى المبالغه فى الشى ء و فى الطلب. و منه حدیث انس: «انهم سالوا النبى علیه السلام حتى احفوه»، اى: استقصوا فى السئوال. قاله ابن الاثیر فى نهایته. اى: لا یحمله سوالات السائلین و آمال الموملین على حفاوه و استقصاء فى الجود و تكلف و تجشم فى العطاء. اذ كل عظیم فى مذهب جوده حقیر و كل عسیر على منه قدرته سهل یسیر. و فى بعض النسخ: «لا یحیفه»، من: احافه، اذا حمله على الحیف و المیل. كما ازاره یزیره، اذا حمله على الزیاره. اى: لا یوقعه سائل یستصرخ و یستغیث الیه فى الحیف على احد اذا استعداه علیه، بل انما یصرخ المستصرخین و یغیث المستغیثین و یاخذ للمتظلمین من الظالمین بالقسط و العدل. و النائل: العطاء. قال فى الصحاح: النوال: العطاء. و النائل مثله. یعنى: اى آنكه طلب سوال كنندگان حامل و باعث نباشد بر مبالغه نمودن او در جود و عطا- چرا كه هر امر عظیمى كه از او طلب مى نمایند در جنب جود او حقیر و بى مقدار است. یا: آنكه سوال سائلان و دادخواستن دادخواهان و شكوه مظلومان او را بر حیف و میل ندارد، بلكه هر چه مى كند از روى قسط و عدل مى كند- و كم نسازد خزانه ى جود او را عطایى كه به بندگان خود مى نماید. «فانى لم آتك ثقه منى بعمل صالح قدمته، و لا شفاعه مخلوق رجوته الا شفاعه محمد و اهل بیته علیه و علیهم صلواتك و سلامك». پس به درستى كه نیامده ام من به نزد تو از روى استوار و اعتماد به كردار نیكى كه پیش فرستاده باشم آن را، و نه به درخواست كردن مخلوقى نزد تو كه امید داشته ام آن را، مگر شفاعت و درخواست كردن محمد و اهل بیت او، صلوات تو و سلام تو بر او و بر اهل بیت مطهرین او باد. «اتیتك مصرا بالجرم و الاساءه على نفسى». بلكه آمده ام تو را در حالتى كه اقرار كننده ام به بزهكارى و گناهكارى و به بدكردن بر نفس خود. «اتیتك ارجو عظیم عفوك الذى عفوت به عن الخطائین». آمدم تو را در حالتى كه امید دارم عفو و تجاوز نمودن عظیم تو را، آن عفوى كه درگذشته اى به سبب آن از گناه گناهكاران. «ثم لم یمنعك طول عكوفهم على عظیم الجرم ان عدت علیهم بالرحمه و المغفره». عكف على الشى ء یعكف و یعكف عكوفا، اى: اقبل علیه مواظبا. یقال: فلان عاكف على فرج حرام. و «عدت»- بضم العین المهمله و بعدها دال مهمله- بمعنى تكرمت. یعنى: پس بازنداشته است تو را مواظبت و مداومت نمودن و اقبال كردن ایشان بر گناهان بزرگ، آنكه مكرمت نمایى به ایشان به رحمت و آمرزش خود. «فیا من رحمته واسعه و عفوه عظیم، یا عظیم یا عظیم یا كریم یا كریم، صل على محمد و آل محمد. وعد على برحمتك. و تعطف على بفضلك. و توسع على بمغفرتك». العظیم بمعنى ذى العظمه و الجلال الذى لا تحیط بكنهه العقول. و قیل: انه العظیم لانه الخالق للخلق العظیم. كما ان معنى اللطیف هو الخالق للخلق اللطیف. و الجمل الثلاث المتعاطفه، معانیها واحده و التكریر للتاكید و اختلاف اللفظ. و «عد» فعل امر من عاد یعود، اى: تعطف. یعنى: پس اى آنكه رحمت او وسیع است و فروگرفته مومن و كافر را و عفو و درگذشتن او بسیار است، اى صاحب بزرگى و جلال كه احاطه نتواند كرد به كنه ذات تو عقول قادسه، و اى جواد بخشنده و فضل كننده- و تكرار از باب مبالغه است- رحمت كن بر محمد و آل او. و مكرمت و عطوفت نما بر من به رحمت خود. و عطوفت و مهربانى كن بر من به فضل خود نه به عدل خود. و احاطه فرما بر من به آمرزش خود. «اللهم ان هذا المقام لخلفائك و اصفیائك و مواضع امنائك فى الدرجه الرفیعه التى اختصصتهم بها قد ابتزوها». لفظه «مواضع» روى منصوبا على انها اسم «ان» و الخبر «قد ابتزوها». و «فى الدرجه»- اى الجار بمجرورها- و ما یتعلق بذلك متعلقه ب«مواضع». و اما على روایه الرفع فهى الخبر. و «ابتزوها» قد روى على البناء للفاعل و المفعول. و العائد للمواضع. اى: استلبوها. یقال: ابتززت الشى ء: استلبته. یعنى: بار خدایا، به درستى كه این مقام- كه خلافت و امامت و ریاست عامه بوده باشد بحسب دین و دنیا- مر خلیفه ها و برگزیدگان تو (را) است و جایگاه امینان تو است كه ثابتند در پایه ى بلندى كه مخصوص گردانیدى تو ایشان را به آن پایه، به تحقیق كه ربودند آن مواضع را از ایشان متغلبین و غاصبین خلافت- مثل خلفاى ثلاثه و خلفاى بنى امیه و خلفاى بنى عباس. «و انت المقدر لذلك. لا یغالب امرك. و لا یجاوز المحتوم من تدبیرك. كیف شئت و انى شئت و لما انت اعلم به غیر متهم على خلقك و لا لارادتك». و حال آنكه تو تقدیر كننده بودى مر آن را. مغلوب نشود فرمان تو. و درنگذرد آنچه واجب شود از تدبیر تو. به هر نحو كه خواستى و هر جا كه خواستى و از جهت آنچه تو داناترى به آن، متهم نیستى بر خلقان خود- كه فعل شر نموده باشى به جهت ایشان- و نه در اراده ى خود نیز متهم نیستى- به آنكه اراده ى شر نمایى. «حتى عاد صفوتك و خلفاوك مغلوبین مقهورین مبتزین، یرون حكمك مبدلا، و كتابك منبوذا، و فرائضك محرفه عن جهات اشراعك، و سنن نبیك متروكه». قوله علیه السلام: «حتى عاد» متعلق ب«ابتزوها» و «عاد» بمعنى صار. یعنى: ربودند آن مواضع را از ایشان تا آنكه گردیدند برگزیدگان تو و خلفاى تو مغلوب و مقهور (و) ربوده شدگان آنچه از براى ایشان مقرر فرموده بودى از امر خلافت، مى بینند حكم تو را كه تبدیل یافته شده است، و كتاب تو- یعنى احكام كتاب تو- دور انداخته شده است- كه كسى پیروى آن احكام نمى نماید- و آنچه واجب ساخته اى محرف و تغیر یافته از جهات و طریقه اى كه تو وضع كرده بودى آنها را بر آن جهات، و سنتهاى پیغمبر تو دست بازداشته شده است. «اللهم العن اعداءهم من الاولین و الاخرین و من رضى بفعالهم و اشیاعهم و اتباعهم». بار خدایا، دور گردان از رحمت خود دشمنان خلفاى خود را از پیشینگان و پسینگان و هر كس كه خشنود باشد به كردار ایشان و پیروان ایشان و خدمتكاران ایشان. «اللهم صل على محمد و آل محمد- انك حمید مجید- كصلواتك و بركاتك و تحیاتك على اصفیائك ابراهیم و آل ابراهیم و عجل الفرج و الروح و النصره و التمكین و التایید لهم». یعنى «بار خدایا، رحمت فرست بر محمد و آل او زیرا كه تو حمیدى- یعنى محمودى و مستحق ستایشى به كردارهاى نیك- و مجیدى- یعنى كرم تو واسع است. یقال رجل ماجد، اى: كثیر العطاء- همچو رحمتها و بركتها و درودها و سلامها كه بر برگزیدگان خود كرده اى از ابراهیم و آل ابراهیم. و تعجیل فرما در واشدن اندوه و غم ایشان و راحت و مددكارى و دست دادن ایشان در كار خود- یا: جادادن ایشان در جاى خود- و قوت دادن مر ایشان را. «اللهم و اجعلنى من اهل التوحید و الایمان بك، و التصدیق برسولك و الائمه الذین حتمت طاعتهم ممن یجرى ذلك به و على یدیه. آمین رب العالمین». یعنى: بار خدایا، بگردان مرا از اهل توحید یعنى تصدیق به آنكه خدا یكى است و باور داشتن به تو و گرویدن به رسول تو و به امامانى كه واجب ساخته اى بر ما طاعت و فرمانبردارى ایشان را از آن كسى كه جارى گردانیده اى امامت را به او و بر دستهاى او. مستجاب كن- بار خدایا- این دعاى مرا، اى پروردگار جهانیان. «اللهم لیس یرد غضبك الا حلمك». یعنى: بار خدایا، بازنگرداند خشم تو را مگر بردبارى تو. «و لا یرد سخطك الا عفوك». السخط: خلاف الرضا. (یعنى:) و بازندارد ناخشنودى تو را مگر عفو تو. «و لا یجیر من عقابك الا رحمتك». و زینهار ندهد از عقاب و عذاب تو مگر رحمت تو. «و لا ینجینى منك الا التضرع الیك و بین یدیك. فصل على محمد و آل محمد». «ینجینى» بسكون النون و فتحها- على الافعال و التفعیل- كلاهما مرویان. و قرى بهما قوله تعالى: (فالیوم ننجیك ببدنك). (یعنى:) و نرهاند مرا از عقاب تو مگر زارى كردن به سوى تو و در برابر تو. پس افاضه كن رحمت را بر محمد و آل او علیهم السلام. «وهب لنا- یا الهى- من لدنك فرجا بالقدره التى بها تحیى اموات العباد، و بها تنشر میت البلاد». المیت روى مخففه و مشدده. (یعنى:) و ببخش ما را- اى خداوند ما- از پیش خود شادى و خوشحالى به قدرت كامله ى خود، آنچنان قدرتى كه زنده مى كنى بندگان مرده ى خود را به آن قدرت و به آن برمى انگیزانى مردگان شهرها را. «و لا تهلكنى- یا الهى- غما حتى تستجیب لى، و تعرفنى الاجابه فى دعائى. و اذقنى طعم العافیه الى منتهى اجلى». و هلاك مساز مرا- اى خداوند من- از غم و اندوه تا آنگاه كه مستجاب سازى دعاى مرا و بشناسانى مرا اجابت كردن در این دعا. و بچشان مرا چاشنى عافیت و رستگارى تا آخر رسیدن وقت زندگانى من. «و لا تشمت بى عدوى. و لا تمكنه من عنقى و لا تسلطه على». و شاد مساز به من دشمن مرا. و تمكین مده او را در گردن من. این كنایه است از عدم تسلط او. و مسلط مساز او را بر من. «الهى، ان رفعتنى فمن ذا الذى یضعنى؟! و ان وضعتنى فمن ذا الذى یرفعنى؟!». یعنى: اى خداوند من، اگر بلند گردانى درجه و پایه ى مرا، پس كیست كه آن را پست گرداند؟! و اگر پست سازى درجه ى مرا، پس كیست كه بلند سازد آن را؟! «و ان اكرمتنى، فمن ذا الذى یهیننى؟! و ان اهنتنى، فمن ذا الذى یكرمنى؟!». و اگر اكرام و تعظیم نمایى مرا، پس كیست كه اهانت و حوارى نماید مرا؟! و اگر اهانت و خوارى نمایى مرا، پس كیست كه گرامى دارد مرا؟! «و ان عذبتنى، فمن ذا الذى یرحمنى؟!». و اگر عذاب كنى مرا، پس كیست كه رحمت كند مرا؟! «و ان اهلكتنى، فمن ذا الذى یعرض لك فى عبدك او یسالك عن امره؟!». و اگر اهلاك و هلاكت فرمایى مرا، پس كیست كه معارضه كند مر تو را در حق بنده ى خود یا بازپرسد تو را از كار او؟! «و قد علمت انه لیس فى حكمك ظلم و لا فى نقمتك عجله. و انما یعجل من یخاف الفوت. و انما یحتاج الى الظلم الضعیف. و قد تعالیت- یا الهى- عن ذلك علوا كبیرا». یعنى: به تحقیق دانسته ام من كه نیست در حكم تو بیدادى، و نه در مكافات دادن تو به عقوبت شتابى. چرا كه جز این نیست كه شتاب كسى مى كند كه ترسد كه كارى از او فوت شود، و محتاج به ظلم و بیداد كسى باشد كه ضعیف و ناتوان باشد. و تو برترى از اینها- اى خداى من- برترى بزرگ. «اللهم صل على محمد و آل محمد. و لا تجعلنى للبلاء غرضا و لا لنقمتك نصبا». الشیخ ابن السكون ضبط لفظ الغرض بالعین المهمله و المعجمه و فتح الراء المهمله و كتب علیه: معا. روى عنه ذلك الشهید قدس الله مقامه. قال فى الصحاح: الغرض- باعجام الغین-: الهدف الذى یرمى فیه. و باهمالها بمعنى معرضا. و النصب- بالنون و الصاد المهمله المفتوحتین- قریب من معنى الغرض. یعنى: بار خدایا، افاضه كن رحمت را بر محمد و آل او. و مگردان مرا نشانه ى بلا- یا: مگردان مرا در معرض بلا- و نه از براى عقوبت خواستن خود نشانه. «و مهلنى. و نفسنى. و اقلنى عثرتى». یقال: نفست عنه تنفیسا، اى: رفهت. و یقال: نفس الله عنه كربته، اى: فرجها. و الاقاله: المسامحه و التجاوز. و العثره: الخطیئه. ماخوذه من عثره الرجل. (یعنى:) و مهلت ده مرا از عذاب. و مرفه ساز مرا از اندوه و غم خوردن. و فروگذاشت كن با من در گناهانى كه كرده ام. «و لا تبتلینى ببلاء على اثر بلاء». «تبتلینى» باثبات الیاء المفتوحه و النون المشدده رواه ابن السكون. و بحذف الیاء و نون الوقایه المكسوره رواه ابن ادریس. و الاثر بكسر الهمزه و فتحها و اسكان الثاء المثلثه. یقال: خرجت على اثره، اى: بعده بقلیل. یعنى: و مبتلا مكن مرا به بلایى بر عقب بلایى. یعنى بلا بر من متواتر گردد. «فقد ترى ضعفى و قله حیلتى و تضرعى الیك». الحیله- بكسر الحاء-: القدره على التصرف. (یعنى:) پس به درستى كه مى بینى و مى دانى ضعف و بیچارگى مرا و كمى قدرت مرا و تضرع و زارى كردن مرا به سوى خود. «و اعوذ بك اللهم الیوم من غضبك. فصل على محمد و آله و اعذنى». و پناه مى آورم به تو- اى خداوند من- در این روز از خشم تو. پس افاضه كن رحمت را بر محمد و آل او و پناه ده مرا. «و استجیر بك الیوم من سخطك. فصل على محمد و آله و اجرنى». یعنى: زینهار مى جویم به تو از ناخشنودى تو. پس افاضه كن رحمت را بر محمد و آل او و زینهار ده مرا. «و اسالك امنا من عذابك. فصل على محمد و آله و آمنى». و مى خواهم از تو ایمنى از عذاب تو. پس رحمت كن بر محمد و آل او و ایمن گردان مرا از عذاب خود. «و استهدیك. فصل على محمد و آله و اهدنى». و طلب مى كنم هدایت تو را. پس افاضه كن رحمت را بر محمد و آل او و ثابت دار مرا بر هدایت. «و استنصرك فصل على محمد و آله و انصرنى». و یارى مى خواهم از تو. پس رحمت كن بر محمد و آل او و یارى ده مرا. «و استرحمك. فصل على محمد و آله و ارحمنى». و رحمت مى خواهم از تو پس رحمت كن بر محمد و آل او و ببخش مرا. «و استكفیك. فصل على محمد و آله و اكفنى». و كفایت مى خواهم از تو. پس رحمت كن بر محمد و آل او و كفایت كن حال مرا. «و استرزقك. فصل على محمد و آله و ارزقنى». و روزى مى خواهم از تو. پس رحمت كن بر محمد و آل او و روزى ده مرا. «و استعینك. فصل على محمد و آله و اعنى». و استعانت مى خواهم از تو پس رحمت كن بر محمد و آل او و یارى و اعانت ده مرا . «و استغفرك لما سلف من ذنوبى. فصل على محمد و آله و اغفر لى». و طلب آمرزش مى كنم از تو از گناهانى كه سابقا از من صادر شده. پس رحمت كن بر محمد و آل او و بیامرز مرا. «و استعصمك. فصل على محمد و آله، و اعصمنى». و نگاهدارى مى خواهم تو را از ارتكاب نمودن معاصى. پس رحمت كن بر محمد و آل او و نگاه دار مرا. «فانى لن اعود لشى ء كرهته منى ان شئت ذلك. پس به درستى كه من بازنگردم مر چیزى را كه تو كراهت داشته باشى آن را از من ، اگر خواهى آن كراهت را. یا رب یا رب، یا حنان یا منان، یا ذا الجلال و الاكرام». اى پروردگار من، اى صاحب رحمت واسعه، و اى عطاكننده ى نعمتها، و اى صاحب غناى مطلق و فضل عام. «صل على محمد و آله، و استجب لى جمیع ما سالتك و طلبت الیك و رغبت فیه الیك». «طلبت الیك»، اى: طلبت منتهیا طلبى الیك. یعنى: رحمت كن بر محمد و آل او، و مستجاب كن از براى من جمیع آنچه درخواست نمودم تو را و طلب نمودم در حالتى كه طلب منتهى به سوى تو است و از كسى دیگر طلب نمى نمایم و رغبت كرده ام در آن چیز به سوى تو. «و ارده. و قدره. و اقضه. و امضه. و خرلى فیما تقضى منه. و بارك لى فى ذلك». یقال: خار الله لك فى الامر، اى: جعل لك فیه الخیر. فخرلى، اى: اجعل فیما تقضى منه خیرا. یعنى: و اراده كن آن را كه خواسته ام. و مقدر كن آن را. و به جاى آر و روان ساز آن را. و بگردان آنچه قضا مى كنى آن را از براى من خیر. و بركت ده مرا در آن. «و تفضل على به». و تفضل كن بر من به آن نه از روى استحقاق. «و اسعدنى بما تعطینى منه». و نیكبخت گردان مرا به آنچه عطا كنى مرا از آن. «و زدنى من فضلك وسعه ما عندك. فانك واسع كریم». السعه بفتح السین- كدعه-: الوسع و الغنى و الطاقه. و بكسرها- كزنه-: الوساعه و الاتساع. (یعنى:) و زیاده كن مرا از فضل خود و وسعت آنچه نزد تو است. زیرا كه تو صاحب توانایى و بخشندگى و كریمى. «وصل ذلك بخیر الاخره و نعیمها، یا ارحم الراحمین». و بپیوند آن را به نیكى آخرت و نعمت آن، اى بخشاینده ترین بخشایندگان. «ثم تدعو بما بدا لك». یعنى: پس بخواه آنچه ظاهر شود و پیش آید تو را. یعنى مطلبى كه داشته باشى درخواست كن از حضرت. «و تصلى على محمد و آله الف مره». و صلوات فرست بر محمد و آل او هزار نوبت. «هكذا كان یفعل علیه السلام». یعنى: بودند حضرت سیدالساجدین كه چنین مى كردند، بعد از خواندن این دعا هزار مرتبه صلوات بر سید عالمیان و آل او مى فرستادند. و از مشایخ عظام و ائمه ى روات این كتاب مستطاب ماخوذ شده كه اگر وقت تنگ باشد و گنجایش نداشته باشد كه هزار مرتبه صلوات بفرستد بگوید: «اللهم صل على محمد و آل محمد الف مره». |
ویدیو مرتبط :
دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
ترجمه صحیفه سجادیه - دعای چهل و هشتم
| نیایش چهل و هشتم از دعاهاى امام علیه السلام است روز اضحى (عید قربان كه دهم ماه ذى الحجه است) و روز جمعه ̶ بار خدایا این روز (اضحى و جمعه) با بركت و نیكو و با یمن است، و مسلمانان در اطراف زمین تو در آن (براى بندگى) اجتماع نموده اند، و درخواست كننده ى (آمرزش) و طلب كننده ى (نعمت) و خواهنده ى (پاداش) و ترسنده ى ایشان (از عذاب) حاضر مى شوند و بیناى در حاجتهاى آنان توئى پس به سبب بخشش و نیكیت و آسان بودن بر تو آنچه را مى خواهم از تو درخواست مى كنم كه بر محمد و آل او درود فرستى، ̶ و از تو درخواست مى نمایم بار خدایا پروردگارا كه تو را است تسلط و پادشاهى و تو را است سپاس، معبود بحقى جز تو نیست، خداى بردبار بزرگوار مهربان بسیار نعمت دهنده داراى عظمت و احسان، پدید آورنده ى آسمانها و زمین، كه هرگاه میان بندگان خود كه با ایمان هستند، خیر و نیكى یا تندرستى یا بركت و فراوانى یا هدایت و رستگارى یا عمل به طاعت و فرمانبرى از خویش، یا خیرى كه به آن بر ایشان منت مى نهى و آنان را به سوى خود راهنمائى مى كنى، یا براى آنها در درگاهت درجه و پایه اى بلند مى گردانى، یا به وسیله ى آن نیكئى از نیكى دنیا و آخرت به اینان عطا مى نمائى قسمت و نصیب و بهره ى مرا از آن بسیار گردانى ̶ از تو درخواست مى نمایم بار خدایا تو را است پادشاهى و سپاس، و پرستش شده ى بحقى جز تو نیست، كه درود فرستى بر محمد و آل محمد بنده و فرستاده و دوست و اختیار شده (از میان مردم) و برگزیده ى خود از آفریدگانت، و بر آل محمد كه نیكوكاران و پاكان (از گناه) و خوبانند، درودى كه كسى جز تو بر شمردن آن توانائى نداشته باشد، و اینكه ما را در دعاء و درخواست شایسته ى هر كه از بندگان با ایمانت كه در این روز تو را مى خواند شریك گردانى، اى پروردگار جهانیان، و ما و ایشان را بیامرزى، زیرا تو بر هر چیز توانائى، ̶ بار خدایا حاجت و خواسته ام را به سوى تو قصد نمودم، و درویشى و نیازمندى و بى چیزیم را به درگاه تو فرود آوردم، در حالیكه اطمینانم به آمرزش و رحمت و مهربانیت از عمل و كردارم بیشتر است، و همانا آمرزش و رحمتت از گناهانم وسیع تر است، پس بر محمد و آل محمد درود فرست، و روا كردن هر حاجت و درخواستى را كه دارم به سبب توانائیت بر آن، و آسان بودنش بر تو، و نیازمندى من به سوى تو، و بى نیازى تو از من تو خود متكفل شود و بپذیر، زیرا من هرگز جز از جانب تو به خیر نرسیده ام، و هرگز جز تو بدى را از من برنگردانده است، و براى كار آخرت و دنیایم جز تو را امیدوار نیستم، ̶ بار خدایا هر كس براى رفتن به سوى مخلوق و آفریده اى به امید صله و درخواست احسان و بخشش او مهیا و آماده شود، پس اى مولى و آقاى من مهیا و آماده شدن من امروز به امید عفو و گذشت و درخواست احسان و بخششت به سوى تو است، ̶ بار خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست، و امروز آن امید مرا نومید مگردان، اى كسى كه درخواست كننده اى او را به رنج نمى اندازد، و عطا و بخششى (توانگرى) او را كم نمى گرداند، زیرا من از روى اعتماد داشتنم به كردار شایسته اى كه آن را پیش فرستاده، و به شفاعت مخلوق و آفریده اى كه به او امید داشته باشم جز شفاعت (حضرت) محمد و اهل بیت و خویشان او (حضرت زهرا و ائمه (ع)) كه بر او و ایشان درود تو باد به سوى تو نیامده ام ̶ به درگاه تو آمده ام در حالیكه به گناه و بد كردن به خود اعتراف دارم، به درگاه تو آمده ام در حالیكه عفو و گذشت بزرگت را امیدوارم كه به سبب آن از خطاكاران گذشتى، سپس طول و بسیارى ایستادگیشان بر گناه بزرگ تو را بازنداشته از اینكه بر ایشان رحمت و آمرزش احسان نمائى ̶ پس اى كسى كه رحمت و مهربانى او فراخ، و عفو و گذشتش بزرگ است، اى عظیم و بزرگوار اى كریم و بخشنده، بر محمد و آل محمد درود فرست، و به رحمت و مهربانیت بر من احسان فرما و به فضل و نیكیت بر من مهربان باش، و به آمرزشت بر من گشایش ده، ̶ بار خدایا این مقام و جایگاه (نماز عید و جمعه) براى جانشینان و برگزیدگان تو است، و (خلفاء جور) جاهاى امناء و درستكاران تو را در درجه و پایه ى بلندى كه ایشان را به آن اختصاص و برترى داده اى ربودند و (براى آزمایش بندگانت) توئى تقدیركننده براى آن (غضب خلافت) در حالیكه فرمان تو مغلوب نمى شود و از تدبیر (قضا و قدر) قطعى تو هرگونه خواسته باشى و هر زمان و روزگار كه بخواهى درنمى گذرد، و توئى تقدیركننده براى آنچه (حكمت اقتضا مى كند و) تو به آن (از دیگران) داناترى در آفرینش و اراده ات متهم نیستى، تا اینكه (بر اثر غصب خلافت) برگزیدگان و جانشینان تو شكست خوردند و حقشان از دست رفت، حكم تو را تبدیل گشته، و كتاب تو (قرآن) را دور انداخته، و واجبات را از مقاصد و راههاى روشن تو تغییر یافته، و روشهاى پیغمبرت (مستحبات) را ترك شده مى بینند، ̶ بار خدایا دشمنان ایشان را از پیشینیان و پیسینیان (تا روز قیامت) و هر كه را به اعمال و كردار آنان راضى مى شود و دوستان و پیروانشان را لعنت كن، ̶ بار خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست، زیرا تو (در همه ى كارهایت) ستوده شده ى بزرگوارى، مانند رحمتها و نیكیها و درودهاى تو و تحیات تو به برگزیدگانت: ابراهیم و آل ابراهیم، و به گشایش و دور شدن غم و آسایش و یارى كردن و تسلط دادن و كمك كردن ایشان شتاب فرما، ̶ بار خدایا مرا از اهل توحید و از اهل ایمان و گروندگان به خود و از اهل تصدیق و باوردارندگان به پیغمبرت و پیشوایانى كه طاعت و پیروى از ایشان را واجب كرده اى قرار ده از كسانى كه آن توحید و ایمان به وسیله ى ایشان و به دستهاى آنها واقع مى گردد، و دعایم را روا كن اى پروردگار جهانیان، ̶ بار خدایا خشم تو را (اراده ى انتقام ترا) جز حلم و بردباریت، و سختى خشمت را جز عفو و گذشتت بازنمى گرداند، و جز رحمت و مهربانیت از عذابت زنهار نمى دهد، و مرا از (عقاب) تو جز تضرع و زارى به درگاهت و در برابرت نمى رهاند، پس بر محمد و آل محمد درود فرست و ما را اى خداى من از جانب خود به وسیله ى قدرت و توانائى كه با آن مردگان بندگانت را زنده مى گردانى، و شهرهاى مرده (بى آب و علف) را زندگى مى بخشى گشایشى ببخش، ̶ و مرا اى خداى من اندوهناك نمیران تا دعایم را مستجاب فرمائى، و از اجابت و روا كردن دعایم آگاهم سازى و مزه ى عافیت و تندرستى را تا پایان زندگیم به من بچشان، و دشمنم را بر من شاد مگردان و او را بر من متمكن و توانا مكن و او را بر من مسلط منما، ̶ اى خداى من اگر تو مرا بلندمرتبه گردانى پس كیست آنكه مرا پست نماید، و اگر مرا پست كنى پس كیست آنكه بلندم گرداند و اگر مرا گرامى دارى پس كیست آنكه خوارم گرداند، و اگر مرا خوار كنى پس كیست آنكه گرامیم دارد، و اگر مرا عذاب نمائى پس كیست آنكه بر من مهربانى كند، و اگر مرا هلاك سازى پس كیست آنكه درباره ى بنده ات براى تو مانع و جلوگیر شود، یا در كار او از تو مسئلت نماید و من به راستى دانسته ام كه در حكم و فرمانت ستمى و در انتقام گیریت شتابى نیست و جز این نیست كه كسى عجله كند كه از فوت شدن و وقت كار گذشتن بترسد، و ضعیف و ناتوان به ستم نیازمند است، و تو اى خداى من- برترى از اینكه ستم یا شتاب كنى برترى بزرگ ̶ بار خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست، و مرا هدف بلا و گرفتارى و نشانه ى انتقام و به كیفر رساندنت مگردان و مرا مهلت ده، و اندوهم را ببر، و از لغزشم درگذر و به گرفتارى پس از گرفتارى دچارم مكن، زیرا ناتوانى و بیچارگى و تضرع و زاریم را به سوى خود مى بینى، ̶ بار خدایا امروز از خشمت به تو پناه مى برم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا پناه ده، ̶ و امروز از خشم سخت تو از تو زنهار مى جویم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا زنهار ده ̶ و ایمنى از عذاب و كیفرت را از تو درخواست مى نمایم، پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا ایمن گردان، ̶ و از تو راهنمائى مى طلبم پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا راهنمائى نما، ̶ و از تو یارى مى خواهم پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا یارى فرما، ̶ و از تو رحمت مى خواهم پس بر محمد و آل او درود فرست و بر من رحم كن، ̶ و از تو بى نیازى مى طلبم پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا بى نیاز كن، ̶ و از تو روزى مى خواهم پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا روزى ده، ̶ و از تو كمك طلب مى كنم پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا كمك نما، ̶ و از گناهان گذشته ام آمرزش مى طلبم پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا بیامرز، ̶ و از تو مى خواهم كه مرا (از گناه) بازدارى پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا بازدار، زیرا اگر تو بخواهى من هرگز به چیزى كه آن را از من نپسندیده اى برنمى گردم، ̶ اى پروردگار من اى پروردگار من، اى بسیار مهربان اى بسیار بخشنده اى داراى عظمت و احسان بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه از درگاهت طلبیده و خواسته ام و در آن به درگاه تو تضرع و زارى نمودم برایم مستجاب فرما، و آن را بخواه و مقدر و حكم كن و امضاء كن و بگذران، و در آنچه كه حكم مى كنى براى من خیر ده، و در آن خواسته ها برایم بركت ده و به وسیله ى آن بر من احسان نما، و مرا به آنچه از آن عطا كنى نیكبخت ساز و از فضل و بخشش خود و فراخى آنچه نزد تو است به من بیافزا، زیرا تو توانگر بخشنده اى و آن را به خیر و نیكى آخرت و نعمت فراوان آن سرا پیوسته فرما اى مهربانترین مهربانان ̶ سپس دعا كن به آنچه برایت آشكار گردد و بر محمد و آل او هزار بار صلوات فرست (بگو: اللهم صل على محمد و آل محمد) امام (ع) این چنین مى كرده |
| (48) (وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَوْمَ الْأَضْحَى وَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ) اللَّهُمَّ هَذَا یَوْمٌ مُبَارَكٌ مَیْمُونٌ، وَ الْمُسْلِمُونَ فِیهِ مُجْتَمِعُونَ فِی أَقْطَارِ أَرْضِكَ، یَشْهَدُ السَّائِلُ مِنْهُمْ وَ الطَّالِبُ وَ الرَّاغِبُ وَ الرَّاهِبُ وَ أَنْتَ النَّاظِرُ فِی حَوَائِجِهِمْ، فَأَسْأَلُكَ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ وَ هَوَانِ مَا سَأَلْتُكَ عَلَیْكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ. وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا بِأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ، وَ لَكَ الْحَمْدَ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْحَلِیمُ الْكَرِیمُ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، مَهْمَا قَسَمْتَ بَیْنَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْ خَیْرٍ أَوْ عَافِیَةٍ أَوْ بَرَكَةٍ أَوْ هُدًى أَوْ عَمَلٍ بِطَاعَتِكَ، أَوْ خَیْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَیْهِمْ تَهْدِیهِمْ بِهِ إِلَیْكَ، أَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَكَ دَرَجَةً، أَوْ تُعْطِیهِمْ بِهِ خَیْراً مِنْ خَیْرِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ أَنْ تُوَفِّرَ حَظِّی وَ نَصِیبِی مِنْهُ. وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ وَ الْحَمْدَ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ حَبِیبِكَ وَ صِفْوَتِكَ وَ خِیَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ الْأَبْرَارِ الطَّاهِرِینَ الْأَخْیَارِ صَلَاةً لَا یَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا إِلَّا أَنْتَ، وَ أَنْ تُشْرِكَنَا فِی صَالِحِ مَنْ دَعَاكَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِینَ، یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ، وَ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا وَ لَهُمْ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ. اللَّهُمَّ إِلَیْكَ تَعَمَّدْتُ بِحَاجَتِی، وَ بِكَ أَنْزَلْتُ الْیَوْمَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی وَ مَسْكَنَتِی، وَ إِنِّی بِمَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ أَوْثَقُ مِنِّی بِعَمَلِی، وَ لَمَغْفِرَتُكَ وَ رَحْمَتُكَ أَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبِی، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ تَوَلَّ قَضَاءَ كُلِّ حَاجَةٍ هِیَ لِی بِقُدْرَتِكَ عَلَیْهَا، وَ تَیْسِیرِ ذَلِكَ عَلَیْكَ، وَ بِفَقْرِی إِلَیْكَ، وَ غِنَاكَ عَنِّی، فَإِنِّی لَمْ أُصِبْ خَیْراً قَطُّ إِلَّا مِنْكَ، وَ لَمْ یَصْرِفْ عَنِّی سُوءاً قَطُّ أَحَدٌ غَیْرُكَ، وَ لَا أَرْجُو لِأَمْرِ آخِرَتِی وَ دُنْیَایَ سِوَاكَ. اللَّهُمَّ مَنْ تَهَیَّأَ وَ تَعَبَّأَ وَ أَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ نَوَافِلِهِ وَ طَلَبَ نَیْلِهِ وَ جَائِزَتِهِ، فَإِلَیْكَ یَا مَوْلَایَ كَانَتِ الْیَوْمَ تَهْیِئَتِی وَ تَعْبِئَتِی وَ إِعْدَادِی وَ اسْتِعْدَادِی رَجَاءَ عَفْوِكَ وَ رِفْدِكَ وَ طَلَبَ نَیْلِكَ وَ جَائِزَتِكَ. اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ لَا تُخَیِّبِ الْیَوْمَ ذَلِكَ مِنْ رَجَائِی، یَا مَنْ لَا یُحْفِیهِ سَائِلٌ وَ لَا یَنْقُصُهُ نَائِلٌ، فَإِنِّی لَمْ آتِكَ ثِقَةً مِنِّی بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ، وَ لَا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ إِلَّا شَفَاعَةَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ سَلَامُكَ. أَتَیْتُكَ مُقِرّاً بِالْجُرْمِ وَ الْإِسَاءَةِ إِلَى نَفْسِی، أَتَیْتُكَ أَرْجُو عَظِیمَ عَفْوِكَ الَّذِی عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخَاطِئِینَ، ثُمَّ لَمْ یَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى عَظِیمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ. فَیَا مَنْ رَحْمَتُهُ وَاسِعَةٌ، وَ عَفْوُهُ عَظِیمٌ، یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ، یَا كَرِیمُ یَا كَرِیمُ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عُدْ عَلَیَّ بِرَحْمَتِكَ وَ تَعَطَّفْ عَلَیَّ بِفَضْلِكَ وَ تَوَسَّعْ عَلَیَّ بِمَغْفِرَتِكَ. اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا الْمَقَامَ لِخُلَفَائِكَ وَ أَصْفِیَائِكَ وَ مَوَاضِعَ أُمَنَائِكَ فِی الدَّرَجَةِ الرَّفِیعَةِ الَّتِی اخْتَصَصْتَهُمْ بِهَا قَدِ ابْتَزُّوهَا، وَ أَنْتَ الْمُقَدِّرُ لِذَلِكَ، لَا یُغَالَبُ أَمْرُكَ، وَ لَا یُجَاوَزُ الْمَحْتُومُ مِنْ تَدْبِیرِكَ كَیْفَ شِئْتَ وَ أَنَّى شِئْتَ، وَ لِمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ غَیْرُ مُتَّهَمٍ عَلَى خَلْقِكَ وَ لَا لِإِرَادَتِكَ حَتَّى عَادَ صِفْوَتُكَ وَ خُلَفَاؤُكَ مَغْلُوبِینَ مَقْهُورِینَ مُبْتَزِّینَ، یَرَوْنَ حُكْمَكَ مُبَدَّلًا، وَ كِتَابَكَ مَنْبُوذاً، وَ فَرَائِضَكَ مُحَرَّفَةً عَنْ جِهَاتِ أَشْرَاعِكَ، وَ سُنَنَ نَبِیِّكَ مَتْرُوكَةً. اللَّهُمَّ الْعَنْ أَعْدَاءَهُمْ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ، وَ مَنْ رَضِیَ بِفِعَالِهِمْ وَ أَشْیَاعَهُمْ وَ أَتْبَاعَهُمْ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، إِنَّكَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ، كَصَلَوَاتِكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ تَحِیَّاتِكَ عَلَى أَصْفِیَائِكَ إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ، وَ عَجِّلِ الْفَرَجَ وَ الرَّوْحَ وَ النُّصْرَةَ وَ التَّمْكِینَ وَ التَّأْیِیدَ لَهُمْ. اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَهْلِ التَّوْحِیدِ وَ الْإِیمَانِ بِكَ، وَ التَّصْدِیقِ بِرَسُولِكَ، وَ الْأَئِمَّةِ الَّذِینَ حَتَمْتَ طَاعَتَهُمْ مِمَّنْ یَجْرِی ذَلِكَ بِهِ وَ عَلَى یَدَیْهِ، آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ. اللَّهُمَّ لَیْسَ یَرُدُّ غَضَبَكَ إِلَّا حِلْمُكَ، وَ لَا یَرُدُّ سَخَطَكَ إِلَّا عَفْوُكَ، وَ لا یُجِیرُ مِنْ عِقَابِكَ إِلَّا رَحْمَتُكَ، وَ لَا یُنْجِینِی مِنْكَ إِلَّا التَّضَرُّعُ إِلَیْكَ وَ بَیْنَ یَدَیْكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ هَبْ لَنَا یَا إِلَهِی مِنْ لَدُنْكَ فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الَّتِی بِهَا تُحْیِی أَمْوَاتَ الْعِبَادِ، وَ بِهَا تَنْشُرُ مَیْتَ الْبِلَادِ. وَ لَا تُهْلِكْنِی یَا إِلَهِی غَمّاً حَتَّى تَسْتَجِیبَ لِی، وَ تُعَرِّفَنِی الْإِجَابَةَ فِی دُعَائِی، وَ أَذِقْنِی طَعْمَ الْعَافِیَةِ إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِی، وَ لَا تُشْمِتْ بِی عَدُوِّی، وَ لَا تُمَكِّنْهُ مِنْ عُنُقِی، وَ لَا تُسَلِّطْهُ عَلَیَّ إِلَهِی إِنْ رَفَعْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَضَعُنِی، وَ إِنْ وَضَعْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْفَعُنِی، وَ إِنْ أَكْرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یُهِینُنِی، وَ إِنْ أَهَنْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یُكْرِمُنِی، وَ إِنْ عَذَّبْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْحَمُنِی، وَ إِنْ أَهْلَكْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَعْرِضُ لَكَ فِی عَبْدِكَ، أَوْ یَسْأَلُكَ عَنْ أَمْرِهِ، وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ لَیْسَ فِی حُكْمِكَ ظُلْمٌ، وَ لَا فِی نَقِمَتِكَ عَجَلَةٌ، وَ إِنَّمَا یَعْجَلُ مَنْ یَخَافُ الْفَوْتَ، وَ إِنَّمَا یَحْتَاجُ إِلَى الظُّلْمِ الضَّعِیفُ، وَ قَدْ تَعَالَیْتَ یَا إِلَهِی عَنْ ذَلِكَ عُلُوّاً كَبِیراً. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ لَا تَجْعَلْنِی لِلْبَلَاءِ غَرَضاً، وَ لَا لِنَقِمَتِكَ نَصَباً، وَ مَهِّلْنِی، وَ نَفِّسْنِی، وَ أَقِلْنِی عَثْرَتِی، وَ لَا تَبْتَلِیَنِّی بِبَلَاءٍ عَلَى أَثَرِ بَلَاءٍ، فَقَدْ تَرَى ضَعْفِی وَ قِلَّةَ حِیلَتِی وَ تَضَرُّعِی إِلَیْكَ. أَعُوذُ بِكَ اللَّهُمَّ الْیَوْمَ مِنْ غَضَبِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِی. وَ أَسْتَجِیرُ بِكَ الْیَوْمَ مِنْ سَخَطِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْنِی وَ أَسْأَلُكَ أَمْناً مِنْ عَذَابِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ آمِنِّی. وَ أَسْتَهْدِیكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اهْدِنِی وَ أَسْتَنْصِرُكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ انْصُرْنِی. وَ أَسْتَرْحِمُكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْحَمْنِی وَ أَسْتَكْفِیكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنِی وَ أَسْتَرْزِقُكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنِی وَ أَسْتَعِینُكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِنِّی. وَ أَسْتَغْفِرُكَ لِمَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِی، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اغْفِرْ لِی. وَ أَسْتَعْصِمُكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اعْصِمْنِی، فَإِنِّی لَنْ أَعُودَ لِشَیْءٍ كَرِهْتَهُ مِنِّی إِنْ شِئْتَ ذَلِكَ. یَا رَبِّ یَا رَبِّ، یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ، یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اسْتَجِبْ لِی جَمِیعَ مَا سَأَلْتُكَ وَ طَلَبْتُ إِلَیْكَ وَ رَغِبْتُ فِیهِ إِلَیْكَ، وَ أَرِدْهُ وَ قَدِّرْهُ وَ اقْضِهِ وَ أَمْضِهِ، وَ خِرْ لِی فِیمَا تَقْضِی مِنْهُ، وَ بَارِكْ لِی فِی ذَلِكَ، وَ تَفَضَّلْ عَلَیَّ بِهِ، وَ أَسْعِدْنِی بِمَا تُعْطِینِی مِنْهُ، وَ زِدْنِی مِنْ فَضْلِكَ وَ سَعَةِ مَا عِنْدَكَ، فَإِنَّكَ وَاسِعٌ كَرِیمٌ، وَ صِلْ ذَلِكَ بِخَیْرِ الْآخِرَةِ وَ نَعِیمِهَا، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ. ثُمَّ تَدْعُو بِمَا بَدَا لَكَ، وَ تُصَلِّی عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَلْفَ مَرَّةٍ هَكَذَا كَانَ یَفْعَلُ عَلَیْهِ السَّلَامُ. |
