متفرقه


2 دقیقه پیش

با زخم های زندگی چه کنیم؟

در این سلسله مطالب مباحثی درباره زندگی معنای زندگی روابط و احساسات و ... توسط دکتر شیری ارائه خواهد شد. صبح بخیر: ممکن است شما هم مانند بسیاری از افراد جامعه برای حل مشکلات ...
2 دقیقه پیش

نظر آیت‌الله محقق داماد درمورد سید حسن

آیت الله سید مصطفی محقق داماد، برادر حضرت آیت الله سید علی محقق داماد در پاسخ به سئوالی در خصوص اجتهاد آیت الله سید حسن خمینی، گفت: نظر بنده در مورد ایشان همان نظر اخوی ...

ترجمه صحیفه سجادیه - دعای شانزدهم



ترجمه فارسی صحیفه سجادیه
نیایش شانزدهم
از دعاهاى امام علیه السلام است هنگامى كه‌ از‌ گناهان گذشت مى طلبید یا‌ در‌ درخواست عفو از‌ بدیها تضرع مى نمود
̶    بار خدایا اى آنكه گناهكاران را‌ به‌ سبب رحمت او‌ فریادرسى مى جویند،
̶    و اى آنكه بیچارگان به‌ یاد احسان ‌و‌ خوش رفتارى او‌ پناه مى برند،
̶    و اى آنكه خطاكاران از‌ ترس او‌ سخت مى گریند،
̶    اى آرام دل هر‌ دور از‌ وطن كه‌ از‌ تنهائى دلگیر است، ‌و‌ اى گشایش ده‌ (در كار) هر‌ اندوهگین دل شكسته اى، ‌و‌ اى فریادرس هر‌ خوارشده ‌ى‌ تنها مانده اى، ‌و‌ اى مددكار هر‌ نیازمند رانده شده اى،
̶    تو آنى كه‌ با‌ رحمت ‌و‌ علم هر‌ چیز (كلى ‌و‌ جزئى) را‌ فرا گرفته اى،
̶    و تو‌ آنى كه‌ براى هر‌ آفریده شده اى در‌ نعمتهاى خود بهره قرار داده اى،
̶    و تو‌ آنى كه‌ عفوش از‌ كیفرش برتر است،
̶    و تو‌ آنى كه‌ رحمت او‌ بر‌ غضبش پیشى مى گیرد،
̶    و تو‌ آنى كه‌ بخشش او‌ از‌ منع ‌و‌ بازداشتش افزون است،
̶    و تو‌ آنى كه‌ همه ‌ى‌ آفریده شدگان در‌ قدرت او‌ گنجیده اند،
̶    و تو‌ آنى كه‌ به‌ هر‌ كه‌ نعمت داد پاداش نخواست،
̶    و تو‌ آنى كه‌ در‌ كیفر گناهكاران افراط (تجاوز از‌ حد) نمى كند،
̶    و من‌ اى خداى من، بنده ‌ى‌ توام كه‌ او‌ را‌ به‌ دعاء امر فرمودى ‌و‌ گفت: اطاعت مى كنم ‌و‌ فرمانت بجا مى آورم، اینك منم اى پروردگار بنده اى كه‌ در‌ پیشگاهت افتاده،
̶    منم آنكه خطاها پشتش را‌ سنگین كرده، ‌و‌ منم آنكه گناهان عمرش را‌ به‌ سر‌ رسانده، ‌و‌ منم آنكه با‌ نادانى تو‌ را‌ نافرمانى كرده ‌و‌ حال آنكه تو‌ شایسته ‌ى‌ نافرمانى او‌ نبودى،
̶    آیا تو‌ اى خداى من، به‌ هر‌ كه‌ تو‌ را‌ بخواند رحم كننده اى تا‌ در‌ دعا بكوشم؟ یا‌ هر‌ كه‌ را‌ در‌ پیشگاهت گریه كند آمرزنده اى تا‌ در‌ گریستن بشتابم؟ یا‌ هر‌ كه‌ را‌ كه‌ از‌ خوارى در‌ درگاهت روى خود به‌ خاك مالد بخشنده اى؟ یا‌ هر‌ كه‌ را‌ كه‌ با‌ توكل از‌ فقر ‌و‌ بى چیزى به‌ تو‌ شكوه كند بى نیازكننده اى؟
̶    بار خدایا نومید مكن كسى را‌ كه‌ جز تو‌ بخشنده اى نمى یابد، ‌و‌ خوار مكن كسى را‌ كه‌ از‌ تو‌ به‌ كسى جز تو‌ بى نیاز نمى گردد
̶    بار خدایا بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست، ‌و‌ از‌ من‌ روى مگردان در‌ حالیكه به‌ تو‌ روآورده ام ‌و‌ نومیدم مفرما هنگامى كه‌ از‌ تو‌ درخواست نموده ام، ‌و‌ اكنون كه‌ در‌ پیشگاهت ایستاده ام دست رد بر‌ پیشانیم مزن،
̶    تو آنى كه‌ خود را‌ به‌ رحمت وصف فرموده اى، بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست، ‌و‌ به‌ من‌ رحم كن، ‌و‌ تو‌ آنى كه‌ خود را‌ بخشنده نامیدى مرا ببخش،
̶    اى خداى من‌ روان شدن اشكم را‌ از‌ ترست ‌و‌ نگرانى دلم را‌ از‌ بیم عظمتت، ‌و‌ لرزیدن اندامم را‌ از‌ شكوه ‌و‌ بزرگیت مى بینى،
̶    همه ‌ى‌ اینها از‌ شرمندگى از‌ تو‌ است براى بدرفتاریم، ‌و‌ از‌ این رو‌ صداى تضرع ‌و‌ زاریم به‌ درگاهت گرفته، ‌و‌ زبان راز ‌و‌ نیاز با‌ توام كند گردیده است
̶    اى خداى من‌ سپاس تو‌ را‌ است كه‌ چه بسیار عیب مرا پوشاندى ‌و‌ (پیش مردم) رسوایم نكردى ‌و‌ چه بسیار گناه مرا پنهان نمودى ‌و‌ (به ‌آن نزد دیگران) معروفم ننمودى، ‌و‌ چه بسا زشتى (گناه) كه‌ بجا آوردم ‌و‌ پرده ‌ى‌ مرا ندریدى، ‌و‌ طوق ناپسندى ‌و‌ زشتى ‌آن را‌ به‌ گردنم نیانداختى ‌و‌ بدیهاى ‌آن را‌ بر‌ همسایگانم كه‌ در‌ جستجوى عیبهایم هستند ‌و‌ بر‌ رشگ بران نعمتى كه‌ به‌ من‌ داده اى آشكار نساختى،
̶    پس ‌آن همه مهربانى ها مرا از‌ دنبال كردن به‌ بدى آنچه تو‌ از‌ من‌ مى دانى بازنداشت،
̶    اى خداى من‌ كیست به‌ رستگارى خود از‌ من‌ نادان تر، ‌و‌ از‌ بهره ‌ى‌ خود فراموشكارتر، ‌و‌ از‌ اصلاح ‌و‌ سازگار نمودن نفس دورتر، در‌ حالى كه‌ روزى را‌ كه‌ بر‌ من‌ رسانده اى در‌ نافرمانیت كه‌ مرا از‌ ‌آن بازداشتى صرف مى كنم؟ ‌و‌ كیست از‌ من‌ در‌ نادرستى فرورونده تر، ‌و‌ بر‌ اقدام به‌ بدى سخت تر، هنگامى كه‌ بین دعوت تو‌ (به سعادت) ‌و‌ دعوت شیطان (به شقاوت) مى ایستم، پس‌ دعوت شیطان را‌ نه از‌ روى نابینائى در‌ شناختن او‌ ‌و‌ نه از‌ روى فراموشى (گمراه كردن) او‌ مى پذیرم؟
̶    و من‌ در‌ این هنگام باور دارم كه‌ سرانجام دعوت تو‌ بهشت، ‌و‌ انجام دعوت او‌ (: شیطان) آتش است،
̶    منزه ‌و‌ پاكى (شگفتا) چه شگفت آور است آنچه درباره ‌ى‌ خود به‌ ‌آن گواهى مى دهم، ‌و‌ كار پنهانى خویش را‌ شمارش مى نمایم،
̶    و شگفت تر از‌ ‌آن بردبارى تو‌ درباره ‌ى‌ من، ‌و‌ درنگ تو‌ از‌ زود به‌ كیفر رسانیدن من‌ است، ‌و‌ این نه براى گرامى بودن من‌ نزد تو‌ است، بلكه براى مدارا ‌و‌ خوشرفتارى، ‌و‌ احسان تو‌ است بر‌ من‌ تا‌ از‌ معصیت خشم آور تو‌ دست بردارم، ‌و‌ از‌ گناهان خواركننده خود را‌ بازدارم، ‌و‌ براى ‌آن است كه‌ گذشتن از‌ من‌ نزد تو‌ از‌ به‌ كیفر رسانیدن من‌ خوشایندتر است،
̶    و من‌ اى خداى من، گناهانم بیشتر، ‌و‌ نشانه هایم زشت تر، ‌و‌ كردارهایم بدتر، ‌و‌ بى باكیم در‌ نادرستى سخت تر، ‌و‌ بیداریم هنگام طاعت تو‌ سست تر، ‌و‌ آگاهى ‌و‌ مراقبتم به‌ تهدید ‌و‌ ترساندن تو‌ از‌ كیفرت كمتر از‌ آنست كه‌ زشتیهاى خود را‌ براى تو‌ بشمارم، یا‌ بر‌ یادآورى گناهانم توانا باشم،
̶    و اینكه خود را‌ به‌ این سخنان سرزنش مى نمایم براى طمع در‌ مهربانى تو‌ است كه‌ اصلاح كار گناهكاران به‌ آنست، ‌و‌ براى امید به‌ رحمت تو‌ است كه‌ رهائى گردنهاى خطاكاران به‌ آنست،
̶    بار خدایا این گردن من‌ است كه‌ (اندوه) گناهان ‌آن را‌ باریك كرده، پس‌ بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست، ‌و‌ به‌ عفو خود ‌آن را‌ (از كیفرت) آزاد كن ‌و‌ این پشت من‌ است كه‌ خطاها ‌آن را‌ سنگین كرده، پس‌ بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست، ‌و‌ به‌ انعام خود ‌آن را‌ سبك نما،
̶    اى خداى من‌ اگر در‌ پیشگاه تو‌ بگریم تا‌ پلكهاى چشمانم بیافتد، ‌و‌ به‌ آواز بلند بنالم تا‌ صدایم قطع گردد، ‌و‌ در‌ برابر تو‌ بیایستم تا‌ پاهایم ورم كند، ‌و‌ براى تو‌ ركوع كنم (خم شوم) تا‌ استخوان پشتم از‌ جا كنده شود، ‌و‌ تو‌ را‌ سجده كنم تا‌ اینكه سیاهى چشمهایم پنهان شود (به گودى رود) ‌و‌ همه ‌ى‌ عمر خاك زمین بخورم، ‌و‌ تا‌ پایان زندگى آب خاكسترآلود بیاشامم، ‌و‌ در‌ بین اینها به‌ ذكر تو‌ گویا باشم تا‌ زبانم كند شود، سپس از‌ شرمندگى تو‌ چشم به‌ اطراف آسمان نیاندازم با‌ این رفتارها سزاوار از‌ بین بردن گناهى از‌ گناهانم نمى گردم،
̶    و اگر مرا بیامرزى هنگامى كه‌ آمرزش تو‌ را‌ سزاوار گردم، ‌و‌ ببخشى آنگاه كه‌ شایسته ‌ى‌ عفو تو‌ شوم پس‌ ‌آن آمرزش ‌و‌ بخشیدن از‌ روى شایستگى من‌ لازم نگشته (بلكه از‌ فضل تو‌ بوده) زیرا جزاى من‌ از‌ تو‌ در‌ نخستین بار كه‌ تو‌ را‌ معصیت كردم آتش بوده، پس‌ اگر مرا كیفر نمائى درباره ‌ى‌ من‌ ستم ننموده اى،
̶    اى خداى من‌  چون (گناهان) مرا به‌ پرده ‌ى‌ (عفو) خود پوشاندى ‌و‌ رسوایم نكردى ‌و‌ با‌ بخشش خود با‌ من‌ خوشرفتارى نمودى ‌و‌ در‌ كیفرم شتاب نكردى، ‌و‌ از‌ فضل ‌و‌ احسان خویش درباره ‌ى‌ من‌ بردبارى نمودى ‌و‌ نعمت را‌ از‌ من‌ نگرفتى ‌و‌ احسانت را‌ به‌ من‌ (با غم) تیره نساختى، پس‌ بر‌ بسیارى زارى، ‌و‌ سختى فقر ‌و‌ بى چیزى، ‌و‌ بدى جایگاهم رحم فرما،
̶    بار خدایا بر‌ محمد ‌و‌ آل‌ او‌ درود فرست، ‌و‌ مرا از‌ گناهان نگهدار، ‌و‌ به‌ فرمانبرى بدار، ‌و‌ نیكى بازگشت از‌ گناه را‌ روزیم فرموده به‌ توبه ام پاك گردان، ‌و‌ با‌ نگهدارى (خود از‌ گرفتاریها) كمكم كن ‌و‌ با‌ تندرستى سازگارم نما، ‌و‌ شیرینى آمرزش را‌ به‌ من‌ بچشان، ‌و‌ مرا رها شده ‌ى‌ عفو ‌و‌ گذشت ‌و‌ آزاد گردیده ‌ى‌ رحمتت گردان، ‌و‌ (در نامه ‌ى‌ عمل) ایمنى از‌ خشمت را‌ برایم بنویس، ‌و‌ مرا به‌ ‌آن اكنون (در دنیا) پیش از‌ آینده (آخرت) مژده ده، مژده اى كه‌ ‌آن را‌ بشناسم، ‌و‌ نشانه اى در‌ ‌آن به‌ من‌ بنما كه‌ ‌آن را‌ آشكار سازم،
̶    زیرا روا ساختن درخواست من‌ در‌ برابر توانائى تو‌ دشوار نیست ‌و‌ تو‌ را‌ در‌ توانائى ‌و‌ نیرومندى به‌ رنج نمى افكند، ‌و‌ بر‌ حلم ‌و‌ بردباریت چیره نمى گردد، ‌و‌ در‌ برابر بخششهاى بسیارت كه‌ آیه هاى (قرآنى) تو‌ بر‌ ‌آن دلالت دارد تو‌ را‌ سنگینى نمى دهد زیرا تو‌ انجام مى دهى آنچه مى خواهى ‌و‌ حكم كنى آنچه اراده نمائى چون تو‌ به‌ هر‌ چیز توانائى.
متن عربی صحیفه سجادیه
(16)
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ إِذَا اسْتَقَالَ مِنْ ذُنُوبِهِ، أَوْ تَضَرَّعَ فِی طَلَبِ الْعَفْوِ عَنْ عُیُوبِهِ)
اللَّهُمَّ یَا مَنْ بِرَحْمَتِهِ یَسْتَغیثُ الْمُذْنِبُونَ وَ یَا مَنْ إِلَى ذِكْرِ إِحْسَانِهِ یَفْزَعُ الْمُضْطَرُّونَ وَ یَا مَنْ لِخِیفَتِهِ یَنْتَحِبُ الْخَاطِئُونَ یَا أُنْسَ كُلِّ مُسْتَوْحِشٍ غَرِیبٍ، وَ یَا فَرَجَ كُلِّ مَكْرُوبٍ كَئِیبٍ، وَ یَا غَوْثَ كُلِّ مَخْذُولٍ فَرِیدٍ، وَ یَا عَضُدَ كُلِّ مُحْتَاجٍ طَرِیدٍ أَنْتَ الَّذِی وَسِعْتَ كُلَّ شَیْ‏ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً وَ أَنْتَ الَّذِی جَعَلْتَ لِكُلِّ مَخْلُوقٍ فِی نِعَمِكَ سَهْماً وَ أَنْتَ الَّذِی عَفْوُهُ أَعْلَى مِنْ عِقَابِهِ وَ أَنْتَ الَّذِی تَسْعَى رَحْمَتُهُ أَمَامَ غَضَبِهِ. وَ أَنْتَ الَّذِی عَطَاؤُهُ أَكْثَرُ مِنْ مَنْعِهِ. وَ أَنْتَ الَّذِی اتَّسَعَ الْخَلَائِقُ كُلُّهُمْ فِی وُسْعِهِ. وَ أَنْتَ الَّذِی لَا یَرْغَبُ فِی جَزَاءِ مَنْ أَعْطَاهُ. وَ أَنْتَ الَّذِی لَا یُفْرِطُ فِی عِقَابِ مَنْ عَصَاهُ. وَ أَنَا، یَا إِلَهِی، عَبْدُكَ الَّذِی أَمَرْتَهُ بِالدُّعَاءِ فَقَالَ لَبَّیْكَ وَ سَعْدَیْكَ، هَا أَنَا ذَا، یَا رَبِّ، مَطْرُوحٌ بَیْنَ یَدَیْكَ. أَنَا الَّذِی أَوْقَرَتِ الْخَطَایَا ظَهْرَهُ، وَ أَنَا الَّذِی أَفْنَتِ الذُّنُوبُ عُمُرَهُ، وَ أَنَا الَّذِی بِجَهْلِهِ عَصَاكَ، وَ لَمْ تَكُنْ أَهْلًا مِنْهُ لِذَاكَ. 15) هَلْ أَنْتَ، یَا إِلَهِی، رَاحِمٌ مَنْ دَعَاكَ فَأُبْلِغَ فِی الدُّعَاءِ أَمْ أَنْتَ غَافِرٌ لِمَنْ بَكَاكَ فَأُسْرِعَ فِی الْبُكَاءِ أَمْ أَنْتَ مُتَجَاوِزٌ عَمَّنْ عَفَّرَ لَكَ وَجْهَهُ تَذَلُّلًا أَمْ أَنْتَ مُغْنٍ مَنْ شَكَا إِلَیْكَ، فَقْرَهُ تَوَكُّلًا إِلَهِی لَا تُخَیِّبْ مَنْ لَا یَجِدُ مُعْطِیاً غَیْرَكَ، وَ لَا تَخْذُلْ مَنْ لَا یَسْتَغْنِی عَنْكَ بِأَحَدٍ دُونَكَ. إِلَهِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُعْرِضْ عَنِّی وَ قَدْ أَقْبَلْتُ عَلَیْكَ، وَ لَا تَحْرِمْنِی وَ قَدْ رَغِبْتُ إِلَیْكَ، وَ لَا تَجْبَهْنِی بِالرَّدِّ وَ قَدِ انْتَصَبْتُ بَیْنَ یَدَیْكَ. أَنْتَ الَّذِی وَصَفْتَ نَفْسَكَ بِالرَّحْمَةِ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْحَمْنِی، وَ أَنْتَ الَّذِی سَمَّیْتَ نَفْسَكَ بِالْعَفْوِ فَاعْفُ عَنِّی قَدْ تَرَى یَا إِلَهِی، فَیْضَ دَمْعِی مِنْ خِیفَتِكَ، وَ وَجِیبَ قَلْبِی مِنْ خَشْیَتِكَ، وَ انْتِقَاضَ جَوَارِحِی مِنْ هَیْبَتِكَ كُلُّ ذَلِكَ حَیَاءٌ مِنْكَ لِسُوءِ عَمَلِی، وَ لِذَاكَ خَمَدَ صَوْتِی عَنِ الْجَأْرِ إِلَیْكَ، وَ كَلَّ لِسَانِی عَنْ مُنَاجَاتِكَ. یَا إِلَهِی فَلَكَ الْحَمْدُ فَكَمْ مِنْ عَائِبَةٍ سَتَرْتَهَا عَلَیَّ فَلَمْ تَفْضَحْنِی، وَ كَمْ مِنْ ذَنْبٍ غَطَّیْتَهُ عَلَیَّ فَلَمْ تَشْهَرْنِی، وَ كَمْ مِنْ شَائِبَةٍ أَلْمَمْتُ بِهَا فَلَمْ تَهْتِكْ عَنِّی سِتْرَهَا، وَ لَمْ تُقَلِّدْنِی مَكْرُوهَ شَنَارِهَا، وَ لَمْ تُبْدِ سَوْءَاتِهَا لِمَنْ یَلْتَمِسُ مَعَایِبِی مِنْ جِیرَتِی، وَ حَسَدَةِ نِعْمَتِكَ عِنْدِی ثُمَّ لَمْ یَنْهَنِی ذَلِكَ عَنْ أَنْ جَرَیْتُ إِلَى سُوءِ مَا عَهِدْتَ مِنِّی فَمَنْ أَجْهَلُ مِنِّی، یَا إِلَهِی، بِرُشْدِهِ وَ مَنْ أَغْفَلُ مِنِّی عَنْ حَظِّهِ وَ مَنْ أَبْعَدُ مِنِّی مِنِ اسْتِصْلَاحِ نَفْسِهِ حِینَ أُنْفِقُ مَا أَجْرَیْتَ عَلَیَّ مِنْ رِزْقِكَ فِیمَا نَهَیْتَنِی عَنْهُ مِنْ مَعْصِیَتِكَ وَ مَنْ أَبْعَدُ غَوْراً فِی الْبَاطِلِ، وَ أَشَدُّ إِقْدَاماً عَلَى السُّوءِ مِنِّی حِینَ أَقِفُ بَیْنَ دَعْوَتِكَ وَ دَعْوَةِ الشَّیْطَانِ فَأَتَّبِعُ دَعْوَتَهُ عَلَى غَیْرِ عَمًى مِنِّی فِی مَعْرِفَةٍ بِهِ وَ لَا نِسْیَانٍ مِنْ حِفْظِی لَهُ 24) وَ أَنَا حِینَئِذٍ مُوقِنٌ بِأَنَّ مُنْتَهَى دَعْوَتِكَ إِلَى الْجَنَّةِ، وَ مُنْتَهَى دَعْوَتِهِ إِلَی النَّارِ. سُبْحَانَكَ مَا أَعْجَبَ مَا أَشْهَدُ بِهِ عَلَى نَفْسِی، وَ أُعَدِّدُهُ مِنْ مَكْتُومِ أَمْرِی. وَ أَعْجَبُ مِنْ ذَلِكَ أَنَاتُكَ عَنِّی، وَ إِبْطَاؤُكَ عَنْ مُعَاجَلَتِی، وَ لَیْسَ ذَلِكَ مِنْ كَرَمِی عَلَیْكَ، بَلْ تَأَنِّیاً مِنْكَ لِی، وَ تَفَضُّلًا مِنْكَ عَلَیَّ لِأَنْ أَرْتَدِعَ عَنْ مَعْصِیَتِكَ الْمُسْخِطَةِ، وَ أُقْلِعَ عَنْ سَیِّئَاتِیَ الْمُخْلِقَةِ، وَ لِأَنَّ عَفْوَكَ عَنِّی أَحَبُّ إِلَیْكَ مِنْ عُقُوبَتِی بَلْ أَنَا، یَا إِلَهِی، أَكْثَرُ ذُنُوباً، وَ أَقْبَحُ آثَاراً، وَ أَشْنَعُ أَفْعَالًا، وَ أَشَدُّ فِی الْبَاطِلِ تَهَوُّراً، وَ أَضْعَفُ عِنْدَ طَاعَتِكَ تَیَقُّظاً، وَ أَقَلُّ لِوَعِیدِكَ انْتِبَاهاً وَ ارْتِقَاباً مِنْ أَنْ أُحْصِیَ لَكَ عُیُوبِی، أَوْ أَقْدِرَ عَلَى ذِكْرِ ذُنُوبِی. وَ إِنَّمَا أُوَبِّخُ بِهَذَا نَفْسِی طَمَعاً فِی رَأْفَتِكَ الَّتِی بِهَا صَلَاحُ أَمْرِ الْمُذْنِبِینَ، وَ رَجَاءً لِرَحْمَتِكَ الَّتِی بِهَا فَكَاكُ رِقَابِ الْخَاطِئِینَ. اللَّهُمَّ وَ هَذِهِ رَقَبَتِی قَدْ أَرَقَّتْهَا الذُّنُوبُ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعْتِقْهَا بِعَفْوِكَ، وَ هَذَا ظَهْرِی قَدْ أَثْقَلَتْهُ الْخَطَایَا، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ خَفِّفْ عَنْهُ بِمَنِّكَ یَا إِلَهِی لَوْ بَكَیْتُ إِلَیْكَ حَتَّى تَسْقُطَ أَشْفَارُ عَیْنَیَّ، وَ انْتَحَبْتُ حَتَّى یَنْقَطِعَ صَوْتِی، وَ قُمْتُ لَكَ حَتَّى تَتَنَشَّرَ قَدَمَایَ، وَ رَكَعْتُ لَكَ حَتَّى یَنْخَلِعَ صُلْبِی، وَ سَجَدْتُ لَكَ حَتَّى تَتَفَقَّأَ حَدَقَتَایَ، وَ أَكَلْتُ تُرَابَ الْأَرْضِ طُولَ عُمُرِی، وَ شَرِبْتُ مَاءَ الرَّمَادِ آخِرَ دَهْرِی، وَ ذَكَرْتُكَ فِی خِلَالِ ذَلِكَ حَتَّى یَكِلَّ لِسَانِی، ثُمَّ لَمْ أَرْفَعْ طَرْفِی إِلَى آفَاقِ السَّمَاءِ اسْتِحْیَاءً مِنْكَ مَا اسْتَوْجَبْتُ بِذَلِكَ مَحْوَ سَیِّئَةٍ وَاحِدَةٍ مِنْ سَیِّئَاتِی. 31) وَ إِنْ كُنْتَ تَغْفِرُ لِی حِینَ أَسْتَوْجِبُ مَغْفِرَتَكَ، وَ تَعْفُو عَنِّی حِینَ أَسْتَحِقُّ عَفْوَكَ فَإِنَّ ذَلِكَ غَیْرُ وَاجِبٍ لِی بِاسْتِحْقَاقٍ، وَ لَا أَنَا أَهْلٌ لَهُ بِاسْتِیجَابٍ، إِذْ كَانَ جَزَائِی مِنْكَ فِی أَوَّلِ مَا عَصَیْتُكَ النَّارَ، فَإِنْ تُعَذِّبْنِی فَأَنْتَ غَیْرُ ظَالِمٍ لِی. إِلَهِی فَإِذْ قَدْ تَغَمَّدْتَنِی بِسِتْرِكَ فَلَمْ تَفْضَحْنِی، وَ تَأَنَّیْتَنِی بِكَرَمِكَ فَلَمْ تُعَاجِلْنِی، وَ حَلُمْتَ عَنِّی بِتَفَضُّلِكَ فَلَمْ تُغَیِّرْ نِعْمَتَكَ عَلَیَّ، وَ لَمْ تُكَدِّرْ مَعْرُوفَكَ عِنْدِی، فَارْحَمْ طُولَ تَضَرُّعِی وَ شِدَّةَ مَسْكَنَتِی، وَ سُوءَ مَوْقِفِی. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ قِنِی مِنَ الْمَعَاصِی، وَ اسْتَعْمِلْنِی بِالطَّاعَةِ، وَ ارْزُقْنِی حُسْنَ الْإِنَابَةِ، وَ طَهِّرْنِی بِالتَّوْبَةِ، وَ أَیِّدْنِی بِالْعِصْمَةِ، وَ اسْتَصْلِحْنِی بِالْعَافِیَةِ، وَ أَذِقْنِی حَلَاوَةَ الْمَغْفِرَةِ، وَ اجْعَلْنِی طَلِیقَ عَفْوِكَ، وَ عَتِیقَ رَحْمَتِكَ، وَ اكْتُبْ لِی أَمَاناً مِنْ سُخْطِكَ، وَ بَشِّرْنِی بِذَلِكَ فِی الْعَاجِلِ دُونَ الْآجِلِ، بُشْرَى أَعْرِفُهَا، وَ عَرِّفْنِی فِیهِ عَلَامَةً أَتَبَیَّنُهَا. إِنَّ ذَلِكَ لَا یَضِیقُ عَلَیْكَ فِی وُسْعِكَ، وَ لَا یَتَكَأَّدُكَ فِی قُدْرَتِكَ، وَ لَا یَتَصَعَّدُكَ فِی أَنَاتِكَ، وَ لَا یَئُودُكَ فِی جَزِیلِ هِبَاتِكَ الَّتِی دَلَّتْ عَلَیْهَا آیَاتُكَ، إِنَّكَ تَفْعَلُ مَا تَشَاءُ، وَ تَحْكُمُ مَا تُرِیدُ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ.


ویدیو مرتبط :
‫دعای شانزدهم صحیفه سجادیه 3‬‎

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ترجمه صحیفه سجادیه - دعای اول



ترجمه فارسی صحیفه سجادیه
نیایش اول
از دعاهاى امام سجاد است هنگامى كه‌ دعا مى كرد در‌ آغاز ‌آن ستایش خداى عزوجل مى نمود پس‌ مى فرمود
̶    سپاس خدائى را‌ كه‌ اول است ‌و‌ پیش از‌ او‌ اولى نبوده (مبدء هر‌ موجودى است) ‌و‌ آخر است ‌و‌ پس‌ از‌ او‌ آخرى نباشد (مرجع همه ‌ى‌ اشیاء است)
̶    خدائى كه‌ دیده هاى بینندگان از‌ دیدنش (در دنیا ‌و‌ آخرت) ناتوانند ‌و‌ اندیشه هاى وصف كنندگان از‌ عهده ‌ى‌ وصفش برنیایند
̶    به قدرت ‌و‌ توانائى خود آفریدگان را‌ آفرید ‌و‌ آنان را‌ به‌ اراده ‌و‌ خواست خویش به‌ وجود آورد
̶    سپس آنان را‌ در‌ راه اراده ‌و‌ خواست خویشتن روان گردانید ‌و‌ در‌ راه محبت ‌و‌ دوستى به‌ خود برانگیخت در‌ حالیكه توانائى ندارند تاخیر نمایند آنچه را‌ كه‌ ایشان را‌ به‌ ‌آن جلو انداخته ‌و‌ نمى توانند پیش اندازند آنچه را‌ كه‌ ایشان را‌ از‌ ‌آن عقب خواسته  
̶    و از‌ رزقى كه‌ عطا فرموده هر‌ جاندارى را‌ روزى معلومى قرار داده است (به طوریكه) به‌ هر‌ كس از‌ آنان فراخى ‌و‌ فراوانى داده كاهنده اى نمى كاهد ‌و‌ هر‌ كه‌ را‌ كاسته افزاینده اى نمى افزاید (جز خدا نتواند ‌آن را‌ زیاد ‌و‌ كم گرداند)
̶    پس از‌ براى او‌ (هر یك از‌ ایشان) در‌ زندگى مدتى معلوم تعیین ‌و‌ پایانى معین قرار داده كه‌ با‌ روزهاى زندگیش به‌ سوى ‌آن پایان گام برمى دارد ‌و‌ با‌ سالهاى روزگارش به‌ ‌آن نزدیك مى شود تا‌ چون به‌ پایانش نزدیك شود ‌و‌ حساب عمر ‌و‌ زندگیش را‌ تمام بستاند او‌ را‌ به‌ آنچه خوانده از‌ پاداش سرشار (بهشت) یا‌ كیفر ترسناك خود (دوزخ) فرا گیرد تا‌ كسانى را‌ كه‌ با‌ كردارشان بد كرده ‌و‌ آنان را‌ كه‌ با‌ رفتار شایسته نیكوئى نموده اند جزا دهد

̶    و این جزا (كیفر ‌و‌ پاداش) با‌ عدالت ‌و‌ درستى از‌ اوست منزه ‌و‌ پاك است نامهاى او‌ ‌و‌ نعمتها ‌و‌ بخششهایش (براى همه) پى در‌ پى است از‌ او‌ نپرسند ‌آن چه را‌ كه‌ به‌ جا مى آورد ‌و‌ از‌ (گفتار ‌و‌ كردار) دیگران باز پرسند

̶    و سپاس خداى را‌ كه‌ اگر بندگانش را‌ از‌ شناختن سپاسگزارى خود بر‌ نعمتهاى  پى درپى كه‌ به‌ ایشان داده ‌و‌ بخششهاى پیوسته كه‌ براى آنها تمام گردانیده بازمى داشت (امر نفرموده بود كه‌ شكر نعمتهایش را‌ به‌ جا آورند) هر‌ آینه نعمتهایش را‌ صرف نموده او‌ را‌ سپاس نمى گزاردند ‌و‌ در‌ روزى كه‌ عطا فرموده فراخى مى یافتند ‌و‌ شكرش به‌ جا نمى آوردند
̶    و اگر چنین مى بودند (شكر نمى كردند) از‌ حدود انسانیت به‌ مرز بهیمیت (چارپایان، كه‌ مرتبه ‌ى‌ بى خردى است) روى مى آوردند ‌و‌ چنان بودند كه‌ در‌ كتاب محكم ‌و‌ استوار خود (قرآن مجید س 25 ‌ى‌ 44) وصف فرموده ایشان (ناسپاسان) جز مانند چارپایان نیستند بلكه گمراه ترند
̶    و سپاس خداى را‌ كه‌ (با فرستادن كتابها ‌و‌ پیامبران) خویشتن را‌ به‌ ما‌ شناساند ‌و‌ شكر ‌و‌ سپاس (از نعمتهاى) خود را‌ به‌ ما‌ الهام نمود ‌و‌ درهاى علم به‌ ربوبیت ‌و‌ پروردگاریش را‌ بر‌ ما‌ گشود ‌و‌ بر‌ اخلاص (بى ریاء ‌و‌ خودنمائى) در‌ توحید ‌و‌ یگانگیش راهنمائى مان فرمود ‌و‌ از‌ عدول ‌و‌ كج روى ‌و‌ شك ‌و‌ دو‌ دلى در‌ امر خود (معرفت ‌و‌ احكام دینش) دورمان ساخت  
̶    چنان سپاسى كه‌ با‌ ‌آن زندگى كنیم بین كسانى از‌ خلقش كه‌ او‌ را‌ سپاسگزارند ‌و‌ با‌ ‌آن پیش افتیم بر‌ هر‌ كه‌ به‌ رضا ‌و‌ خشنودى (پاداش) او‌ ‌و‌ عفو ‌و‌ گذشتش پیش افتاده  
̶    سپاسى كه‌ تاریكیهاى برزخ (قبر) را‌ بر‌ ما‌ روشن سازد ‌و‌ راه رستخیز را‌ (راهى كه‌ براى رسیدگى به‌ حساب از‌ ‌آن راه به‌ محشر مى فرستند) براى ما‌ آسان نماید ‌و‌ منازل ‌و‌ جاهاى ما‌ را‌ در‌ جایگاه گواهان (فرشتگان ‌و‌ پیغمبران ‌و‌ ائمه اطهار (ع)) آبرومند گرداند روزى كه‌ هر‌ كسى به‌ سزاى ‌آن چه كرده مى رسد ‌و‌ به‌ ایشان ستم نمى شود (س 45 ‌ى‌ 22) روزى كه‌ دوستى از‌ دوستى چیزى (عذاب ‌و‌ كیفرى) را‌ دفع نكند ‌و‌ ایشان كمك نمى شوند (س 44 ‌ى‌ 41)
̶    سپاسى كه‌ از‌ ما‌ به‌ اعلى علیین (در جاهاى بلند بهشت یا‌ دیوان خیر: كتابى كه‌ اعمال نیكوكاران در‌ ‌آن نوشته مى شود) بالا رود در‌ نامه ‌ى‌ نوشته شده اى كه‌ مقربین ‌آن را‌ مشاهده نموده نگهدارى مى نمایند
̶    سپاسى كه‌ چشمهاى ما‌ به‌ ‌آن روشن گردد ‌آن هنگام كه‌ دیده ها(ى مردم) خیره ‌و‌ دوخته شود ‌و‌ چهره هاى ما‌ به‌ ‌آن سفید گردد ‌آن هنگام كه‌ روها سیاه شود
̶    سپاسى كه‌ به‌ ‌آن از‌ آتش دردناك خدا رسته به‌ جوار رحمتش رهسپار شویم  
̶   سپاسى كه‌ به‌ ‌آن شانه به‌ شانه ‌ى‌ مقربین از‌ فرشتگان رفته جا را‌ بر‌ آنها تنگ سازیم، ‌و‌ به‌ آن، در‌ سراى جاودانى ‌و‌ جایگاه پر بركت همیشگى (بهشت) با‌ پیامبران فرستاده اش (كه اولوالعزم ‌و‌ داراى كتاب هستند) گرد آئیم،
̶    و سپاس خداى را‌ كه‌ نیكوئى هاى آفرینش را‌ براى ما‌ برگزید، ‌و‌ روزیهاى پاكیزه (حلال ‌و‌ روا) را‌ بر‌ ما‌ روان (فراوان) گردانید،
̶    و با‌ تسلط ‌و‌ توانائى ما‌ را‌ بر‌ همه ‌ى‌ آفریدگان برترى داد، ‌و‌ از‌ این رو‌ به‌ قدرت ‌و‌ توانائى او‌ همه مخلوقاتش فرمانبر ما‌ بوده، ‌و‌ به‌ نیرو ‌و‌ زورش به‌ اطاعت ما‌ درمى آیند،
̶    و سپاس خداى را‌ كه‌ در‌ نیازمندى را‌ جز به‌ سوى خود به‌ روى ما‌ بست، پس‌ (با این همه نیازمندى ها) چگونه سپاس او‌ را‌ توانائى داریم؟ یا‌ كى مى توانیم حمدش رابه جا آوریم؟ نمى توانیم، كى توانیم؟
̶    و سپاس خداى را‌ كه‌ ابزار بسط ‌و‌ گشاد (مانند شادى ‌و‌ خوشحالى) را‌ در‌ بدن) ما‌ به‌ هم پیوسته ‌و‌ افزارهاى قبض ‌و‌ درهم كشیدن (مانند غم ‌و‌ اندوه) را‌ در‌ كالبد ما‌ قرار داد ‌و‌ ما‌ را‌ از‌ آسایشهاى زندگى بهره مند نمود، ‌و‌ اندام كردارها را‌ در‌ ما‌ استوار ‌و‌ ثابت گردانید ‌و‌ ما‌ را‌ با‌ روزیهاى پاكیزه (حیوانى ‌و‌ نباتى) پرورش داد، ‌و‌ به‌ بخشش خود توانگرمان ساخت ‌و‌ به‌ نعمت خویش سرمایه ‌ى‌ (زندگانى) به‌ ما‌ بخشید،
̶    پس از‌ ‌آن ما‌ را‌ (به انجام فرایض) فرمان داده تا‌ اطاعت ما‌ را‌ بیازماید ‌و‌ نهى نموده (از محرمات) تا‌ سپاسگزاریمان را‌ آزمایش نماید پس‌ از‌ راه فرمانش پا بیرون نهادیم ‌و‌ بر‌ پشتهاى (مركبهاى) نهیش سوار شدیم پس‌ (با این رفتارمان) به‌ كیفر ما‌ شتاب نكرد ‌و‌ در‌ انتقام ما‌ تعجیل ننمود، بلكه بر‌ اثر رحمتش از‌ روى كرم ‌و‌ بزرگوارى با‌ ما‌ همراهى نمود، ‌و‌ به‌ سبب مهربانیش از‌ روى حلم ‌و‌ بردبارى بازگشت ما‌ را‌ انتظار كشید
̶    و سپاس خداى را‌ كه‌ ما‌ را‌ به‌ (حقیقت) توبه ‌و‌ بازگشت (از گناه) راهنمائى نمود، توبه اى كه‌ ‌آن را‌ نیافته ایم جز به‌ فضل ‌و‌ احسان او، پس‌ اگر از‌ فضل ‌و‌ بخشش او‌ جز همان (نعمت) توبه را‌ به‌ شمار نیاوریم آزمایش او‌ در‌ حق ما‌ نیكو ‌و‌ احسانش درباره ‌ى‌ ما‌ بزرگ ‌و‌ فضلش بر‌ ما‌ عظیم باشد (همانا توبه گناهان را‌ مى برد ‌و‌ زشتیها را‌ مى شوید ‌و‌ خدا را‌ خوشنود مى گرداند)
̶    و روش او‌ در‌ توبه براى پیشینیان (بنى اسرائیل) چنین نبوده ( كشتن یكدیگر بوده نه بس پشیمانى) ‌و‌ ‌آن چه به‌ ‌آن توانائى نداریم از‌ ما‌ برداشته ‌و‌ به‌ ما‌ جز ‌آن چه طاقت داریم تكلیف نفرموده ‌و‌ جز كار آسان از‌ ما‌ نخواسته،
̶    و براى هیچیك از‌ ما‌ برهان ‌و‌ بهانه اى جا نگذاشته، پس‌ بدبخت (و شایسته ‌ى‌ عذاب) از‌ ما‌ (بندگان) كسى است كه‌ او‌ را‌ نافرمانى نماید ‌و‌ نیكبخت از‌ ما‌ كسى كه‌ به‌ او‌ روآورد (و مطابق فرمانش رفتار نماید)
̶    و سپاس خداى را‌ به‌ هر‌ چه كه‌ او‌ را‌ نزدیكترین فرشتگانش ‌و‌ گرامى ترین آفریدگانش ‌و‌ پسندیده ترین ستایش كنندگانش ستوده اند،
̶    سپاسى كه‌ بر‌ سپاسهاى دیگر برترى داشته باشد مانند برترى پروردگار ما‌ بر‌ همه آفریدگانش،
̶    پس او‌ راست سپاس به‌ جاى هر‌ نعمتى كه‌ بر‌ ما‌ ‌و‌ بر‌ همه ‌ى‌ بندگان گذشته ‌و‌ مانده اش دارد به‌ شماره ‌ى‌ همه ‌ى‌ چیزها (از كلى ‌و‌ جزئى) كه‌ علم او‌ به‌ آنها احاطه دارد ‌و‌ همه را‌ فرا گرفته، ‌و‌ به‌ جاى هر‌ یك از‌ نعمتها (ظاهرى ‌و‌ باطنى) به‌ شماره ‌ى‌ چندین برابر همیشه ‌و‌ جاوید تا‌ روز رستاخیز،
̶    سپاسى كه‌ حد ‌آن را‌ انتهاء ‌و‌ عدد ‌آن را‌ شمارش ‌و‌ به‌ پایان ‌آن دسترس ‌و‌ مدت ‌آن بریدنى نیست (سپاس ابدى ‌و‌ همیشگى)
̶    سپاسى كه‌ موجب رسیدن به‌ فرمانبرى ‌و‌ گذشت او‌ ‌و‌ سبب خشنودى ‌و‌ وسیله ‌ى‌ آمرزش، ‌و‌ راه به‌ (سوى) بهشت ‌و‌ پناه از‌ (عذاب و) انتقام ‌و‌ آسودگى از‌ خشم، ‌و‌ پشتیبان بر‌ طاعت، ‌و‌ جلوگیر از‌ معصیت، ‌و‌ مدد بر‌ انجام حق (فرائض دینى) او‌ ‌و‌ شرائط ‌آن باشد
̶    سپاسى كه‌ به‌ وسیله ‌ى‌ ‌آن در‌ بین نیكبختان دوستان او‌ كامروا گردیم، ‌و‌ به‌ سبب ‌آن در‌ رشته ‌ى‌ كشته شدگان به‌ شمشیرهاى دشمنانش درآئیم، كه‌ خدا یارى دهنده ‌ى‌ (مومنان) ‌و‌ (در خوشى ‌و‌ سختى) ستوده شده است.
1.    از دعاهاى امام علیه السلام است پس‌ از‌ این ستایش در‌ درود بر‌ رسول خدا صلى الله علیه ‌و‌ آله
̶    و سپاس خداى را‌ كه‌ به‌ محمد پیامبرش- صلى الله علیه ‌و‌ آله- بر‌ ما‌ منت نهاد (او را‌ به‌ ما‌ ارزانى داشت) منتى كه‌ امتهاى گذشته ‌و‌ مردمان پیش از‌ ما‌ از‌ ‌آن بى بهره بودند به‌ قدرت ‌و‌ توانائى كه‌ از‌ چیزى هر‌ چند بزرگ باشد ناتوان نیست، ‌و‌ چیزى از‌ ‌آن نمى رهد اگر چه خرد باشد،
̶    و ما‌ را‌ آخرین همه ‌ى‌ كسانى كه‌ آفریده قرار داد ‌و‌ (بعضى از) ما‌ (ائمه اطهار علیهم السلام) را‌ بر‌ كسانى (كفار ‌و‌ منافقین) كه‌ (دین خدا را) انكار كرده اند گواه گردانید ‌و‌ ما‌ را‌ به‌ نعمت خود بر‌ كسانى كه‌ اندك بودند فزونى بخشید،
̶    بار خدایا درود فرست بر‌ محمد كه‌ بر‌ وحى ‌و‌ پیغام تو‌ درستكار بود ‌و‌ برگزیده ‌ى‌ تو‌ از‌ آفریدگانت، ‌و‌ دوست تو‌ از‌ بندگانت، ‌و‌ پیشواى رحمت ‌و‌ مهربانى، ‌و‌ پیشاهنگ خیر ‌و‌ نیكى، ‌و‌ كلید (افزونى و) بركت،
̶    همچنانكه او‌ براى انجام فرمان تو‌ خود را‌ آماده نمود،

̶    و در‌ راه (رساندن احكام دین) تو‌ تن خویش را‌ آماج (هر گونه) آزار ساخت،

̶    و در‌ دعوت به‌ سوى تو‌ با‌ خویشاوندانش (زیر بار نمى رفتند) دشمنى آشكار نمود،

̶    و در‌ راه رضا ‌و‌ خوشنودیت با‌ قبیله اش كارزار كرد،

̶    و در‌ زنده (برپا) داشتن دین تو‌ از‌ خویشانش دورى گزید،

̶    و نزدیكان (خویشان) را‌ بر‌ اثر انكارشان (تو را) دور گردانید،

̶    و دوران (بیگانگان) را‌ بر‌ اثر پذیرفتنشان (دین تو‌ را) نزدیك نمود،

̶    و در‌ راه تو‌ با‌ دورترین (مردم) دوستى كرد

̶    و درباره ‌ى‌ تو‌ با‌ نزدیكترین (خویشان) دشمنى نمود،

̶    و در‌ رساندن پیام تو‌ خود را‌ خسته كرد،

̶    و با‌ دعوت به‌ دین تو‌ خود را‌ به‌ رنج افكند،

̶    و به‌ نصیحت ‌و‌ پند كسانیكه آنان را‌ (به راه حق) دعوت كرده اى خود را‌ مشغول داشت،

̶    و (از مكه ‌ى‌ معظمه) هجرت ‌و‌ دورى نمود به‌ شهرهاى غربت (مدینه) ‌و‌ به‌ جاى دور از‌ جاى خویشاوندان، ‌و‌ جاى قدم (پرورشگاهش)، ‌و‌ جاى به‌ دنیا آمدن، ‌و‌ جاى انس ‌و‌ خو‌ گرفتنش، ‌و‌ خواسته ‌ى‌ ‌آن حضرت از‌ هجرت براى ارجمند نمودن دین تو، ‌و‌ یارى خواستن (براى غلبه) بر‌ اهل كفر (ملل جهان) بود،

̶    تا آنچه (فتح ‌و‌ فیروزى) كه‌ درباره ‌ى‌ دشمنانت خواسته بود به‌ دست آمد

̶    و آنچه (بزرگى ‌و‌ نیكبختى) كه‌ درباره ‌ى‌ دوستانت مى اندیشید انجام یافت،

̶    پس در‌ حالیكه به‌ مدد تو‌ یارى مى طلبید ‌و‌ با‌ ناتوانائیش به‌ یارى تو‌ نیرو مى یافت به‌ جنگ ایشان (دشمنانت) قیام نمود،

̶    پس با‌ آنها در‌ میان خانه هاشان جنگید،

̶    و در‌ وسط منازلشان ناگهان بر‌ آنان تاخت،

̶    تا امر ‌و‌ فرمان (شریعت) تو‌ آشكار شد، ‌و‌ كلمه ‌ى‌ (توحید) تو‌ بلند گردید هر‌ چند مشركین كراهت داشتند

̶    بار خدایا به‌ رنجى كه‌ ‌آن حضرت درباره ‌ى‌ (دین) تو‌ كشید او‌ را‌ به‌ بالاترین درجه ‌و‌ مقام بهشت خود برآور

̶    تا هیچكس در‌ رتبه با‌ او‌ مساوى، ‌و‌ در‌ مقام همانند نباشد، ‌و‌ هیچ- فرشته ‌ى‌ مقرب ‌و‌ پیغمبر مرسل (صاحب شریعت) با‌ او‌ برابرى نكند،

̶    و او‌ را‌ از‌ شفاعت نیكو (پذیرفته شده) درباره ‌ى‌ خویشانش كه‌ (از هر‌ عیب ‌و‌ نقصى) پاكیزه اند (ائمه (ع)) ‌و‌ مومنان از‌ امتش بیش از‌ آنچه به‌ ‌آن حضرت وعده داده اى عطا فرما،

̶    اى انجام دهنده ‌ى‌ وعده، اى وفاكننده ‌ى‌ گفتار، اى بدل كننده ‌ى‌ بدیها به‌ چندین برابرش از‌ خوبیها كه‌ تو‌ (اى خدا) صاحب احسان ‌و‌ نیكى بزرگ مى باشى
متن عربی صحیفه سجادیه
(1)
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِیدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَیْهِ، فَقَالَ

الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ كَانَ قَبْلَهُ، وَ الْآخِرِ بِلَا آخِرٍ یَكُونُ بَعْدَهُ الَّذِی قَصُرَتْ عَنْ رُؤْیَتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِینَ، وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِینَ. ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعاً، وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَى مَشِیَّتِهِ اخْتِرَاعاً. ثُمَّ سَلَكَ بِهِمْ طَرِیقَ إِرَادَتِهِ، وَ بَعَثَهُمْ فِی سَبِیلِ مَحَبَّتِهِ، لَا یَمْلِكُونَ تَأْخِیراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَیْهِ، وَ لَا یَسْتَطِیعُونَ تَقَدُّماً إِلَى مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ. وَ جَعَلَ لِكُلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ، لَا یَنْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لَا یَزِیدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ. ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِی الْحَیَاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً، وَ نَصَبَ لَهُ أَمَداً مَحْدُوداً، یَتَخَطَّى إِلَیْهِ بِأَیَّامِ عُمُرِهِ، وَ یَرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ، حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَقْصَى أَثَرِهِ، وَ اسْتَوْعَبَ حِسَابَ عُمُرِهِ، قَبَضَهُ إِلَى مَا نَدَبَهُ إِلَیْهِ مِنْ مَوْفُورِ ثَوَابِهِ، أَوْ مَحْذُورِ عِقَابِهِ، لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى. عَدْلًا مِنْهُ، تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ، وَ تَظاَهَرَتْ آلَاؤُهُ، لَا یُسْأَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَ هُمْ یُسْأَلُونَ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَیْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِی مِنَنِهِ فَلَمْ یَحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِی رِزْقِهِ فَلَمْ یَشْكُرُوهُ. وَ لَوْ كَانُوا كَذَلِكَ لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِیَّةِ إِلَى حَدِّ الْبَهِیمِیَّةِ فَكَانُوا كَمَا وَصَفَ فِی مُحْكَمِ كِتَابِهِ «إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا.» وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا عَرَّفَنَا مِنْ نَفْسِهِ، وَ أَلْهَمَنَا مِنْ شُكْرِهِ، وَ فَتَحَ لَنَا مِنْ أَبْوَابِ الْعِلْمِ بِرُبُوبِیَّتِهِ، وَ دَلَّنَا عَلَیْهِ مِنَ الْإِخْلَاصِ لَهُ فِی تَوْحِیدِهِ، وَ جَنَّبَنَا مِنَ الْإِلْحَادِ وَ الشَّكِّ فِی أَمْرِهِ. حَمْداً نُعَمَّرُ بِهِ فِیمَنْ حَمِدَهُ مِنْ خَلْقِهِ، وَ نَسْبِقُ بِهِ مَنْ سَبَقَ إِلَى رِضَاهُ وَ عَفْوِهِ. حَمْداً یُضِی‏ءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ، وَ یُسَهِّلُ عَلَیْنَا بِهِ سَبِیلَ الْمَبْعَثِ، وَ یُشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ، یَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا یُظْلَمُونَ، یَوْمَ لَا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئاً وَ لَا هُمْ یُنْصَرُونَ. حَمْداً یَرْتَفِعُ مِنَّا إِلَى أَعْلَى عِلِّیِّینَ فِی كِتَابٍ مَرْقُومٍ یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ. حَمْداً تَقَرُّ بِهِ عُیُونُنَا إِذَا بَرِقَتِ الْأَبْصَارُ، وَ تَبْیَضُّ بِهِ وُجُوهُنَا إِذَا اسْوَدَّتِ الْأَبْشَارُ. حَمْداً نُعْتَقُ بِهِ مِنْ أَلِیمِ نَارِ اللَّهِ إِلَى كَرِیمِ جِوَارِ اللَّهِ. حَمْداً نُزَاحِمُ بِهِ مَلَائِكَتَهُ الْمُقَرَّبِینَ، وَ نُضَامُّ بِهِ أَنْبِیَاءَهُ الْمُرْسَلِینَ فِی دَارِ الْمُقَامَةِ الَّتِی لَا تَزُولُ، وَ مَحَلِّ كَرَامَتِهِ الَّتِی لَا تَحُولُ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ، وَ أَجْرَى عَلَیْنَا طَیِّبَاتِ الرِّزْقِ. وَ جَعَلَ لَنَا الْفَضِیلَةَ بِالْمَلَكَةِ عَلَى جَمِیعِ الْخَلْقِ، فَكُلُّ خَلِیقَتِهِ مُنْقَادَةٌ لَنَا بِقُدْرَتِهِ، وَ صَائِرَةٌ إِلَى طَاعَتِنَا بِعِزَّتِهِ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَغْلَقَ عَنَّا بَابَ الْحَاجَةِ إِلَّا إِلَیْهِ، فَكَیْفَ نُطِیقُ حَمْدَهُ أَمْ مَتَى نُؤَدِّی شُكْرَهُ لَا، مَتَى. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی رَكَّبَ فِینَا آلَاتِ الْبَسْطِ، وَ جَعَلَ لَنَا أَدَوَاتِ الْقَبْضِ، وَ مَتَّعَنَا بِأَرْوَاحِ الْحَیَاةِ، وَ أَثْبَتَ فِینَا جَوَارِحَ الْأَعْمَالِ، وَ غَذَّانَا بِطَیِّبَاتِ الرِّزْقِ، وَ أَغْنَانَا بِفَضْلِهِ، وَ أَقْنَانَا بِمَنِّهِ. ثُمَّ أَمَرَنَا لِیَخْتَبِرَ طَاعَتَنَا، وَ نَهَانَا لِیَبْتَلِیَ شُكْرَنَا، فَخَالَفْنَا عَنْ طَرِیقِ أَمْرِهِ، وَ رَكِبْنَا مُتُونَ زَجْرِهِ، فَلَمْ یَبْتَدِرْنَا بِعُقُوبَتِهِ، وَ لَمْ یُعَاجِلْنَا بِنِقْمَتِهِ، بَلْ تَأَنَّانَا بِرَحْمَتِهِ تَكَرُّماً، وَ انْتَظَرَ مُرَاجَعَتَنَا بِرَأْفَتِهِ حِلْماً. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی دَلَّنَا عَلَى التَّوْبَةِ الَّتِی لَمْ نُفِدْهَا إِلَّا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلَّا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلَاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَیْنَا وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَیْنَا فَمَا هَكَذَا كَانَتْ سُنَّتُهُ فِی التَّوْبَةِ لِمَنْ كَانَ قَبْلَنَا، لَقَدْ وَضَعَ عَنَّا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ، وَ لَمْ یُكَلِّفْنَا إِلَّا وُسْعاً، وَ لَمْ یُجَشِّمْنَا إِلَّا یُسْراً، وَ لَمْ یَدَعْ لِأَحَدٍ مِنَّا حُجَّةً وَ لَا عُذْراً. فَالْهَالِكُ مِنَّا مَنْ هَلَكَ عَلَیْهِ، وَ السَّعِیدُ مِنَّا مَنْ رَغِبَ إِلَیْهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِكُلِّ مَا حَمِدَهُ بِهِ أَدْنَى مَلَائِكَتِهِ إِلَیْهِ وَ أَكْرَمُ خَلِیقَتِهِ عَلَیْهِ وَ أَرْضَى حَامِدِیهِ لَدَیْهِ حَمْداً یَفْضُلُ سَائِرَ الْحَمْدِ كَفَضْلِ رَبِّنَا عَلَى جَمِیعِ خَلْقِهِ. ثُمَّ لَهُ الْحَمْدُ مَكَانَ كُلِّ نِعْمَةٍ لَهُ عَلَیْنَا وَ عَلَى جَمِیعِ عِبَادِهِ الْمَاضِینَ وَ الْبَاقِینَ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ مِنْ جَمِیعِ الْأَشْیَاءِ، وَ مَكَانَ كُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهَا عَدَدُهَا أَضْعَافاً مُضَاعَفَةً أَبَداً سَرْمَداً إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ. حَمْداً لَا مُنْتَهَى لِحَدِّهِ، وَ لَا حِسَابَ لِعَدَدِهِ، وَ لَا مَبْلَغَ لِغَایَتِهِ، وَ لَا انْقِطَاعَ لِأَمَدِهِ حَمْداً یَكُونُ وُصْلَةً إِلَى طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ، وَ سَبَباً إِلَى رِضْوَانِهِ، وَ ذَرِیعَةً إِلَى مَغْفِرَتِهِ، وَ طَرِیقاً إِلَى جَنَّتِهِ، وَ خَفِیراً مِنْ نَقِمَتِهِ، وَ أَمْناً مِنْ غَضَبِهِ، وَ ظَهِیراً عَلَى طَاعَتِهِ، وَ حَاجِزاً عَنْ مَعْصِیَتِهِ، وَ عَوْناً عَلَى تَأْدِیَةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ. حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِی السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِیَائِهِ، وَ نَصِیرُ بِهِ فِی نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُیُوفِ أَعْدَائِهِ، إِنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیدٌ