چند سال طول می کشد تا دلارهای عربی کریس رونالدو و مسی را به خلیج فارس بکشاند؟

لیگ های عربی، همان پدیده زاید الوصفی که بدون شک این روز ها بخش عمده ای از زندگی اغلب مردم را تشکیل می دهد، از یک جایی به بعد محدود به مادیات می شود. این که چنین اتفاقی خوب است یا به زیبایی وهیجان این ورزش ضربه می زند، شاید در ایران جوابش بله باشد اما همه می دانند در اکثر کشور ها کیفیت بازی ها و عملکرد بازیکنان با میزان دریافتی شان رابطه مستقیم دارد. چند سالی است تب حضور ستاره های معروف دنیای فوتبال در کشور های آسیایی به شدت بالا گرفته است.

 بازیکنانی که اغلب به کشور های عربی می آیند و با دریافت پول زیادی برای آنها کلی تجربه به همراه می آورند. آخرین صید کشور های عربی مربوط به النصر امارات است. رونالدینیو، شاعر فوتبال به امارات رفته تا این بار تکنیک ذاتی و فوتبال زیبای خود را به فوتبالی تزریق کند که خیلی با کیفیت و بازیکن سازی کاری ندارد و پول برایش حرف اول را می زند. البته بودند و هستند کسانی که هنوز پایشان به لیگ های عربی باز نشده است.

رونالدو برزیلی، زیدان، کاکا و فیگو 4 دارنده توپ طلا هستند که در سال های اخیر، یعنی سال های اوج لیگ های آسیایی و به خصوص عربی، سابقه بازی در این لیگ ها در کارنامه شان دیده نمی شود. شیخ های ثروتمند عربی همین تابستان گذشته به بازیکنان بزرگ دیگری همچون لمپارد، جرارد و زلاتان پیشنهاد دادند اما جواب رد گرفتند.

 

اگر روند صید ستاره های پا به سن گذاشته فوتبال جهان توسط لیگ های آسیایی مخصوصا کشورهای عربی ادامه داشته باشد، هیچ بعید نیست طی 4-5 سال آینده حتی کریس رونالدو یا لیونل مسی هم به آنجا کوچ کنند. پیشتر هم ستاره های بزرگی چون ترزگه ، لیونگ برگ ، روبرتو دنادونی ، تاریبو وست ،عابدی پله ، کانب گبا ، باتیستوتا و گواردیولا در فوتبال آیا بازی کرده اند

انتقال رونالدینیو به النصر عاملی شد تا مروری داشته باشیم بر همه ستاره های بزرگی که بعد از رسیدن به سال های آخر فوتبالشان چمدان خود را به مقصد لیگ های آسیایی جمع کردند.

 

فابیو کاناوارو
ستون مثل کاناوارو. این را زمان دلبری او در یوونتوس و رئال زیاد می شنیدیم. وقتی سال 2006 جام خوش رنگ قهرمانی را با تیم ملی ایتالیا بالای سر برد، مرد سال فوتبال جهان شد. بعد از آن 3 سال برای رئال و 1 سال دوباره برای یووه بازی کرد.

 

اما وقتی جام جهانی 2010 رسید و حذف تحقیر آمیز و زود هنگام ایتالیا رقم خورد، به فوتبال خود در سطح اول اروپا پایان داد و به امارات آمد و برای الاهلی دوبی 1 فصل بازی کرد.

 

فوتبال خود را هم آنجا تمام کرد. اما حالا دوباره در یکی از کشور های عربی و این بار در عربستان مشغول به فعالیت است. این بار به عنوان سرمربی در تیم النصر این کشور.

 

ریوالدو
کلا با ایرانی هم رابطه خوبی دارد. سال 2009 همراه بنیادکار به ورزشگاه آزادی آمد و برابر پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا قرار گرفت. چقدر هم تشویق شد. به تازگی هم در فیلم « من سالوادور نیستم » منوچهر هادی نقش آفرینی کرده است.

 

مرد سال فوتبال جهان در سال 1999 که یک پنالتی چیپ به پرسپولیس و کلی خاطره شیرین دیگر در ذهن علاقه مندان به فوتبال به جا گذاشته است، جزو کسانی بود که سال های آخر فوتبال خود را در آسیا گذراند. 53 بازی و 33 گل کارنامه است که از او در تیم بنیادکار ازبکستان باقی مانده است.

الساندرو دل پیرو
اگر روزی به شما می گفتند دل پیرو، همان مالک عشق و شور بیانکونری که روزی با یوونتوس به دسته 3 رفت ولی باز هم پای تیمش ماند و به سطح اول برگشت، بانوی پیر را رها می کند و به استرالیا می رود، برای شما باور پذیر نبود. اما سال 2012 این اتفاق افتاد. الکس دل پیرو به سیدنی استرالیا پیوست.

 

چون دل پیرو بود آنجا هم محبوب هواداران شد. بعد از سیدنی استرالیا عطش او از حضور در چنین فضایی تمام نشد و کاپیتان سابق یوونتوس در کمال ناباوری به دهلی دیناموز هند پیوست. او هم اکنون برای این تیم هندی بازی می کند و رویایی است که برای مردم این کشور برآورده شده است.

 

رائول گونزالس
تصور کنید. مگر می شود بازیکنی فقط 2 سال برای یک تیم بازی کند و سپس شماره اش بایگانی شود؟ آن هم شماره هفت! ولی رائول، پسر نیک برنابئو چنین کاری کرد. این بزرگی او را نشان می دهد. رائول بعد از اسطوره شدن در رئال به بوندس لیگا رفت و قلب طرفداران شالکه را فتح کرد.

 

بعد از آن به جرگه کسانی پیوست که هوس لیگ های عربی به سرشان می زند. او بین سال های 2012 تا 2014 برای السد قطر بازی کرد و در 39 بازی 11 گل به ثمر رساند. اتفاقا با این تیم به اهواز هم آمد. برای دیدار با فولاد در لیگ قهرمانان آسیا. رائول هم اکنون و در سن 38 سالگی فوتبال خود را در تیم نیویورک کاسموس ادامه می دهد. 

 

ژاوی هرناندز
مهندس خط میانی کاتالان ها که با کلی اشک و حسرت از نیوکمپ و عاشقانش خداحافظی کرد، اولین سال حضور خود در لیگ ستارگان قطر را تجربه می کند. او به نوعی به عنوان یک وزنه و یک اسم بزرگ جانشین رائول در السد شد. ژاوی هم اکنون برای تیم خود بازی های خوبی را به نمایش می گذازد و اتفاقا بازیکن ماه سپتامبر لیگ قطر هم شد.

 

دیگو فورلان
در جام جهانی 2010 چقدر خوب بود. با لوییز سوارز یکی از بهترین خط حمله های تاریخ فوتبال اروگوئه را رقم زد و حسابی سر زبان ها افتاد. اما خودش در نابودی فوتبالش نقش عمده ای داشت. وقتی از اتلتیکو مادرید که زمانی ستاره اش بود جدا شد، خیلی ها حدس زدند که او تمام شد.

 

در اینتر و سری آ هم اصلا خوب نبود. بعد از ناکامی در فوتبال ایتالیا راه آسیا را پیش گرفت. سال 2014 پیراهن تیم سرزو اوزاکا ژاپن را به تن کرد و در 42 بازی 17 گل به ثمر رساند. اما دوباره با یک تصمیم اشتباه خود را از مرز بازگشت به روز های اوج دور کرد. تصمیمی اشتباه در پیوستن به تیم پنارول کشورش که هم اکنون هم آنجا بازی می کند و چندان موفق نبوده است.

 

اخبار ورزشی - خبر آنلاین

ویدیو مرتبط :
خلیج فارس یا خلیج عربی؟؟؟(زود باشید برید رای بدید)

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بحث داغ پنتاگون درباره خلیج فارس: سقوط دولت های عربی و تکلیف نامشخص پایگاه های آمریکایی

 

 

 

 

گسترش موج اعتراضات و تغییر دولت ها در خاورمیانه و شمال آفریقا ، آمریکا را نگران از دست دادن پایگاه های نظامی خود کرده است.

به نقل از خبرگزاری فرانسه، آمریکا می گوید با استفاده از پایگاه های نظامی خود در منطقه،  از راه های دریایی در خلیج فارس که سالانه میزبان عبور هزاران نفتکش هستند حفاظت می کند و چتر امنیتی در غرب خلیج فارس برای مقابله با ایران ایجاد کرده است. در همین راستا آمریکا تلاش می کند با هماهنگ کردن فعالیت پایگاه ها و مراکز مختلف نظامی خود در خلیج فارس، شبکه ای هماهنگ ایجاد کند.

یک مقام مسئول نظامی آمریکا در این باره می گوید: هم اکنون حدود 27 هزار نظامی آمریکایی در منطقه حضور دارند، البته این رقم بدون در نظرگرفتن 50 هزار نفر نظامی آمریکایی است که پس از هشت سال از اشغال عراق، همچنان در این کشور مستقر هستند. ناو

در بحرین نیز که هم اکنون شاهد تنش ها و ناآرامی های گسترده ای است، آمریکا چهار هزار نظامی دارد. بحرین همچنین میزبان ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکاست. این کشور کوچک جنوب خلیج فارس که مخالفان در آن خواستار استعفای کابینه هستند ، اهمیت استراتژیکی برای واشنگتن دارد زیرا ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا ، مسئولیت کنترل دریای سرخ، خلیج فارس و غرب اقیانوس هند و آب های یمن و عمان را برعهده دارد.

هم اکنون چهار کشتی آمریکایی ویژه خنثی سازی مین در منامه مستقر هستند و حداقل یک فروند ناو هواپیمابر و ناوهای همراه آن و 80 هواپیما و بالگرد مستقر در این ناوهواپیمابر نیز در منطقه اند.

"دیوید آرون" عضو سابق شورای امنیت ملی آمریکا معتقد است:فقدان دسترسی به یکی از پایگاه ها  در یکی از کشورهای منطقه خلیج فارس  به دلیل تغییر حکومت آنها،   فاجعه نیست اما از دست دادن همه پایگاه های این شبکه،   فاجعه بار خواهد بود.

وی افزود: قبل از راه اندازی پایگاه نیروی دریایی آمریکا در بحرین، ناوگان پنجم به شیوه دیگری مدیریت می شد. این شیوه  برای کارکنان نیروی دریایی آمریکا بسیار سخت اما غیرممکن نبود.

در سال 2003، ارتش آمریکا به طور کامل عربستان سعودی را ترک کرد تا در کشورهای قطر و عمان مستقر شود.

آرون ادامه داد: آنچه که هم اکنون مهم است قدرت ارتش آمریکا در توزیع نیروهای خود در کشورهای مختلف حوزه خلیج فارس است تا به هم پیمانان خود در برابر ایران اطمینان خاطر بدهد.

وی افزود: اگر همه پایگاه های خود را در خلیج فارس از دست بدهیم این یعنی اینکه به توان نظامی آمریکا برای مقابله با ایران، ضربه جدی وارد شده است.

از مصر تا خلیج فارس ، ارتش آمریکا 15 پایگاه در اختیار دارد که هدف اعلامی آنها کمک رسانی به کشتی هایی است که از این منطقه عبور می کنند.

ارتش آمریکا همچنین تعدادی از مراکز پشتیبانی را در اختیار دارد که توسط شرکت هایی مثل "دنکوربس" مدیریت می شوند. این پایگاه ها وظیفه انبار قطعات، وسایل و کالاهای مختلف مورد نیاز ارتش آمریکا را برعهده دارند.

آمریکا به طور مستمر به دنبال مکان های جدیدی برای ایجاد پایگاه های پشتیبانی است. یکی از مکان ها، کشور جیبوتی است که در سال 2002 موافقت آن جلب شد اما در سال 2010 ، اریتره درخواست آمریکا برای استفاده از پایگاه دریایی این کشور در ساحل دریای سرخ را رد کرد.

پایگاه های پشتیبانی در جیبوتی یا عمان می توانند در مواقع عملیات های نظامی یا پرواز هواپیماهای بدون سرنشین مورد استفاده قرار بگیرند.

با این وجود شبکه کنونی پایگاه های در اختیار آمریکا در منطقه خلیج فارس به ارتش این کشور اجازه می دهد تا گزینه های زیادی در اختیار داشته باشند.

در کشور یمن 100 نظامی آمریکایی نظامیان یمنی را در زمینه مبارزه با تروریسم آموزش می دهند. آمریکا هم اکنون در کشورهای کویت، قطر و امارات نیز نیروی نظامی دارد...../تحلیل:عصرایران