پرسپولیسی آسیایی‌؛ مغرور و متعصب

خبر ورزشی: پرسپولیس عصر امروز و از ساعت 16:30 مقابل بنیادکار ازبکستان قرار می‌گیرد. بازی مهمی است، شاید سرنوشت گروه در گرو همین دیدار حساس باشد.

پرسپولیس به عنوان تیم اول گروه و بهترین تیم روز اول غرب آسیا، دومین گام را در شهری برمی‌دارد كه هوای سردی دارد و شاید زمینی لغزنده. به خصوص كه سرخپوشان طی 5 بازی گذشته مقابل نمایندگان ازبك در لیگ قهرمانان آسیا، هرگز به پیروزی نرسیدند. این شرایط نشان‌دهنده سختی كار پرسپولیس است اما مسائل مهم‌تری نیز وجود دارد كه نمی‌توان از كنارش به سادگی عبور كرد.

پس از سه سال، فرصتی پیدا شد تا پرسپولیس به آسیا برگردد. سه سال همراه با حسرت و حاشیه، همراه با درگیری و مشكل. این پرسپولیس، شبیه یك جنگجوی قدرتمند اما اسیر است كه نمی‌توانسته مقابل تیم‌های پولدار، از تمام توانش سود ببرد. نمی‌توانست یا نگذاشتند‌؛ به ‌هر ‌حال سرخ‌ها چند سالی می‌شود كه درگیر مشكلات خودشان هستند. نه كسی به آنها كمك می‌كند و نه ارگانی حتی از سر دلسوزی، گامی در جهت حل مشكلاتش برمی‌دارد.

مدام تغییرات، مدام بی‌ثباتی، مدام تحقیر و بلاتكلیفی، اما همین پرسپولیس، نماینده مقتدر ایران در بازی اول بود و لخویا را زیر پا له كرد. یك برد جذاب با رقم زدن سه گل. مهم‌تر از همه، هوادارانی بودند كه سرما را در جیب‌شان پنهان كردند، حتی به روی خود نیاوردند كه زیر شلاق زمستان تهران اسیرند. آنها 90 دقیقه بی‌ملاحظه، تیم‌شان را تشویق كردند و در نهایت، لخویا اول مقابل تماشاگران و بعد برابر بازیكنان این تیم سر تعظیم فرود آورد. شد همان پرسپولیسی‌ كه همه می‌خواستند.

حتی رقیبان هم برای این تیم، این نماینده كشورمان، هورا كشیدند و همه از این اتفاق خوشحال بودند. شیر، همیشه شیر است‌؛ حتی اگر یال و كوپالش را اصلاح كنند. پرسپولیس آسیایی، چیزی فراتر از یك تیم بیچاره در لیگ ایران بود؛ تیمی بود كه غرور و تعصب را معنا كرد. حالا بماند كه حضور علی كریمی، احمدرضا عابدزاده، مهدی مهدوی‌كیا، محمد پنجعلی و... نیز قوای تیم را چند برابر كرد. در آستانه گام دوم در ازبكستان، دل‌مان می‌خواهد همان پرسپولیس را ببینیم‌؛ تیمی كه اگر بدترین سال‌هایش را پشت ‌سر بگذارد اما در آسیا، چیز دیگری است.