ورزش تنیس و آشنایی با قوانین و تجهیزات بازی تنیس

ظهور ورزش تنیس درایران به بعد از جنگ جهانی دوم بازمی گردد

 

آشنایی با تنیس و قوانین بازی آن

ورزش تنیس

تنیس ورزشی راکتی است که بین دو نفر (تنیس تک نفره) یا بین دو تیم دونفره (دوبل) بازی می‌شود. هر بازیکن تنیس راکتی دارد که دارای صفحه‌ای از شبکه توری است. بازیکن با این راکت، توپی لاستیکی با پوشش نمدی را به زمین حریف پرتاب می‌کند. در بازی تنیس بازیکنی یا تیمی که زودتر امتیاز نهائی را به دست آورد برنده‌است.

 

ورزش تنیس ابتدا در بریتانیا و بیشتر میان اشراف‌زادگان رایج شد و سپس به سایر کشورهای انگلیسی زبان رفت و اکنون در همه کشورها بازی می‌شود. تنیس از ورزش‌های المپیک است. در برخی از کشورها به آن تنیس میدانی می‌گویند تا از ورزش دیگری به نام تنیس شاهی که در سالن و در زمینی با ابعاد متفاوت بازی می‌شود و همچنین تنیس روی میز (پینگ پنگ) متمایز گردد.

 

تاریخچه تنیس در ایران

ظهور ورزش تنیس در ایران به بعد از جنگ جهانی دوم بازمی گردد. پیش از این در فاصله سالهای (1315-1318) باشگاه بوستان ورزش که دارای چندین زمین تنیس در محلی روبروی ورزشگاه شهید شیرودی فعلی به مدیریت شادروان شکوهی گشایش یافت. ورزشگاه شهید شیرودی ( امجدیه سابق) نیز همزمان با ورزشگاه بوستان ورزش با یک زمین تنیس درمحل کنونی افتتاح و نخستین مسابقات قهرمانی تنیس کشور در سال 1318 در همین ورزشگاه برگزار گردید.

 

ورزش تنیس بخاطر حضور اتباع انگلیسی در آبادان رونق خاصی داشت و اولین مسابقه تنیس بین تیم های آبادان و تهران به سالهای 1317-1320بر می گردد. پس از جنگ جهانی دوم مسابقات قهرمانی تنیس کشور تاسال 1322 جریان داشت که برادران نعمانی ( هانری وژوزف ) در صدر بازیکنان قرار داشتند. از سال 1322-1332 مقام قهرمانی تنیس کشور در اختیار ژرژ آفتاندلیان قرار داشت. اولین سالی که ایران در مسابقات تنیس جام دیویس شرکت نمود 1959 بود.

 

زمین‌های تنیس

- زمین خاکی یا تنیس خاکی

- زمین چمن

- سالن تنیس یا Indoor

-زمین آسفالت (نوع بسیار نرم آسفالت ورزشی) یا Hard Court

 

راکت تنیس

راکت تنیس از بخش‌های زیر تشکیل شده است:

* صفحه یا Head
* زه یا String
* دسته یا Grip

 

قوانین و مقررات  ورزش تنیس

در بازی تنیس بازیکنان زمانی که رقم کل گیمها فرد باشد ۲ طرف زمین را عوض می‌کنند

 

- قوانین بازی انفرادی تنیس
تمام بازیکنان قبل از مسابقه‌ تنیس به تمرین ضربات می‌پردازند و در این میان زمان گرم کردن تنها ۵۰ دقیقه است. در بازی تنیس بازیکنی که برنده چرخش راکت و یا پرتاب سکه باشد می‌تواند انتخاب کند که زننده یا گیرنده باشد و یا کدام زمین تنیس را می‌خواهد همچنین می‌تواند انتخاب کند که اول حریف تصمیم بگیرد و بازیکن دیگر تنها قادر به قبول مواردی است که برنده سکه انتخاب نکرده باشد.

 

برای آغاز گیم زننده سرویس پشت بیس لاین در سمت راست علامت مرکزی به نحوی می‌ایستد که در فاصله بین علامت مرکزی و خط کناری انفرادی قرار گیرد و نیز رو به تور باشد. زمانی که حریف آماده است وی ۲ شانس برای ورود توپ تنیس به درون بازی به وسیله سرویس دارد. برای این کار باید توپ تنیس را به بالا پرتاب کرده و در جهت میدان سرویس زمین حریف در عرض تور و به شکل مورب به آن ضربه بزند، زننده سرویس در بازی تنیس نمی‌تواند قبل از برخورد راکت به توپ پا روی بیس لاین بگذارد و یا از آن رد شود.

 

برنده سرویس آماده دریافت توپ است. او می‌تواند در هر جایی که بخواهد بایستد تنها باید قبل از ضربه به توپ اجازه دهد تا توپ یک بار به زمین تنیس برخورد کند، بعد از هر امتیاز زننده به صورت یک در میان از راست و چپ علامت مرکزی سرویس می‌زند. اگر توپ سرویس بالای تور را لمس کرد و وارد زمین حریف شد یک ست داده می‌شود و سرویس باید تکرار شود.

 

در بازی تنیس بازیکنان زمانی که رقم کل گیمها فرد باشد ۲ طرف زمین را عوض می‌کنند، آنها در زمان تعویض زمین تنیس تنها ۹۰ ثانیه اجازه استراحت دارند ( به جز بعد از گیم اول هر ست) و ۲ دقیقه نیز در فاصله زمانی بین ستها می‌توانند استراحت کنند.

 

- قوانین بازی دوبل تنیس

در بازی تنیس بازیکنی یا تیمی که زودتر امتیاز نهائی را به دست آورد برنده‌است

 

در بازی تنیس به صورت دو نفره یا دوبل، زننده سرویس می‌تواند در هر جایی در پشت بیس لاین در ناحیه بین علامت مرکزی و خطوط کناری بازی دوبل بایستد. هر ۴ بازیکن تنیس در طول گیم می‌توانند سرویس بزنند و روش سرویس زدن در طول یک ست ثابت است.

 

برای مثال در یک گیم بازی تنیس بین AC و BD ابتدا فرد A سرویس می‌زند، سپس  B، بعد از آن C و در آخر D. تیم گیرنده تصمیم می‌گیرد که چه کسی سرویس سمت راست را دریافت می‌کند و چه کسی سمت چپ را و این انتخاب در طول هر ست ثابت است.

سایر قوانینی که برای بازی تنیس یک نفره توضیح داده شد در بازی تنیس به صورت دوبل نیز به کار می‌رود، به جز اینکه بعد از زدن سرویس فضای بین خطوط کناری انفرادی و خطوط دوبل داخل زمین حساب می‌شود.

 

تجهیزات تنیس

ویلسون، پرنس و هدسل 75 درصد از راکتهای تنیس را تشکیل می‌‌دهند

 

در ورزش تنیس بدون توجه به سطح مهارتی افراد، تمام بازیکنان تنیس نیازمند ابزار یکسانی برای بازی خود هستند. اگر چه ممکن است این تجهیزات تنیس در کیفیت و یا قیمت متفاوت باشند اما به هر حال راکت، زه، توپ، کفش و لباس تنیس از ضروریات فعالیت تنیس به شمار می‌روند، در ادامه پیشنهاداتی چند در مورد خرید، استفاده و مراقبت از این لوازم آورده شده است.

 

- انواع راکت تنیس  و زه

وقتی شما قصد خرید یک راکت تنیس را دارید زمانی را صرف اطلاع از نوع و کیفیت راکت کنید. برچسبها، کارتها و آویزه‌ها اطلاعات ارزشمندی را در زمینه سر راکت، سایز، طول، کشش زه، نرمی راکت تنیس  و سایر ویژگی‌های مورد نیاز فراهم می‌کند.

 

ویلسون، پرنس و هدسل 75 درصد از راکتهای تنیس را تشکیل می‌‌دهند. تقریبا در حدود 3 چهارم از راکت‌های تنیس پرس شده بوده و از آلومینیوم و یا گرافیت سبک ساخته می‌شوند اما برای افراد مبتدی راکتهایی معمولی تروجود دارند که تنها برای شروع تنیس مفید هستند.

 

امروزه حدود 8 اونس برای سبک‌ترین و 5/12 اونس برای سنگین‌ترین راکت تنیس می‌باشد. در ورزش تنیس مبتدیان بهتر است راکتی را انتخاب کنند که سبک و نسبتا محکم باشد (برای تولید نیرو). در راکتهای سبک‌تر باید وزن راکت تنیس به نحوی توزیع شود که بیشتر آن به سمت سر راکت متمایل باشد. در غیر این صورت ممکن است تولید نیرو برای فرد بسیار دشوار باشد. راکتهای سنگین تنیس بسیار عالی هستند اما نیازمند تلاش و مهارت بازیکنان متوسط و حرفه‌ای هستند.

 

قسمتهای مختلف یک راکت تنیس

 

 راکت تنیس را در مکانهای گرم، سرد و یا مرطوب نگهداری نکنید

 

در بازی تنیس هم‌ زمان با پیشرفت شما در پله‌های موفقیت، سبک چرخش شما بهتر می‌شود. در بازی تنیس به نظر می‌رسد بازیکنانی که دارای چرخش‌های کوتاه‌تری هستند با راکتهای سخت موفق‌ترند. افرادی با چرخش‌های بلند راکتهای بسیار نرم را در بازی تنیس ترجیح می‌دهند. بقیه افراد نیز برای ضرباتی با چرخش متوسط باید به دنبال راکت تنیسی باشند که درجه نرمی آن متوسط باشد.

 

اگرچه وزن راکت تنیس کاهش می‌یابد اندازه سر راکت با گذشت زمان افزایش یافته است. همان طوری که قبلا نیز ذکر شده در تنیس معمولا راکتهایی بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند که حدود 90 تا 110 اینچ مربع مساحت داشته باشند.

 

امروزه اندازه معمول راکت تنیس بین 95 تا 115 است و اندازه‌های بزرگ‌تر از آن بیشتر مورد استفاده افرادی است که برای تفریح تنیس بازی می‌کنند. اندازه‌های طرز گرفتن راکت تنیس در طول 5 دهه اخیر تغییر زیادی نداشته است. هر مدل راکت تنیس در 5 تا 6 سایز و اندازه بین 8/41 تا 8/45 اینچ به بازار می‌آید. اندازه های رایج طرز گرفتن بین 2/41 و 8/43 اینچ هستند. به اطلاعات روی بالای دسته راکت تنیس که در مورد سایز طرز گرفتن آن است توجه کنید. در اینجا چند روش رایج برای انتخاب راکت مناسب وجود دارند اما هیچ‌کدام از آنها برای توضیح سایز طرز گرفتن شما کاملا عملی نیستند:

 

1- با راکت تنیس دست دهید و یا آن را به طرز گرفتن شرقی بگیرید. همچنان که انگشتان شما دور طرز گرفتن حلقه می‌زند باید انتهای انگشت شست قادر به لمس مفصل اول انگشت میانی باشد.

 

2- فاصله بین سرانگشت حلقه شما و خط طویل میانه کف دست (دومین خط پایینی از پایه انگشتان) را اندازه بگیرید. خط کش را بین هر انگشت حلقه و میانی خود قرار دهید. فاصله به دست آمده نزدیک محیط دایره طرز گرفتن راکتی است که مناسب دست شماست.

 

3- راکت تنیس را در دست مسلط خود بگیرید، در این مورد راکت باید در دست راحت بوده و شکل گرفتن آن متناسب با شکل دست شما باشد.

 
4- راکت تنیس را با طرز گرفتن فورهند شرقی بگیرید. شما باید بتوانید انگشت اشاره دست غیر راکت را در فضای بین انگشت حلقه و شست خود قرار دهید . اگر برای این کار فضای کافی وجود نداشت، طرز گرفتن شما خیلی کوچک است. برعکس اگر فضای بین انگشت حلقه و شست شما بیشتر از معمول است این طرز گرفتن برای شما بزرگ است.

 

5- با یک راکت تنیس الگو یا قرضی بازی کنید. اگر راکت در دست شما پیچ می‌خورد این طرز گرفتن احتمالا خیلی کوچک است. اگر دست و بازوی شما خیلی سریع خسته شد این راکت تنیس برای شما بزرگ است.

 

سازندگان راکت تنیس طول های مختلفی را (تا 29 اینچ) مورد آزمایش قرار داده‌اند اما میانگین طول راکتها 27 اینچ است. راکتهای کوتاهی نیز برای تنیس وجود دارند که قابل استفاده کودکان بوده و ایده خوبی برای آموزش بازیکنان جوان‌تر به شمار می‌روند.

 

راکتهای حرفه‌ای تنیس (آنهایی که مورد استفاده بازیکنان سطح متوسط و حرفه‌ای هستند) بدون زه فروخته می‌شوند. در ساخت این راکت های تنیس اغلب از زه‌های نایلونی و یا دیگر مواد صنعتی استفاده می‌شود تعداد محدودی که از گات (روده گوسفند و یا گاو) استفاده می‌کنند یا بازیکنان خیلی خوبی هستند و یا از دسته افرادی که بازیهای خود را خیلی جدی می‌گیرند، می‌باشند.

 

زه‌های محکم‌تر اجازه کنترل بیشتری را می‌دهند به شرط اینکه شما به اندازه کافی قادر به کنترل توپ بدون توجه به نرمی راکت و یا کشش زه آن باشید. سعی کنید از کششی در راکت تنیس خود استفاده کنید که بهترین ترکیب قدرت و کنترل را ایجاد کند.

 

سازندگان راکت تنیس طول های مختلفی را (تا 29 اینچ) مورد آزمایش قرار داده‌اند اما میانگین طول راکتها 27 اینچ است. راکتهای کوتاهی نیز وجود دارند که قابل استفاده کودکان بوده و ایده خوبی برای آموزش بازیکنان جوان‌تر به شمار می‌روند.

 

1- راکت تنیس را در مکانهای گرم، سرد و یا مرطوب نگهداری نکنید.

2- زمانی که از راکت تنیس استفاده نمی‌کنید آن را درون پوشش خود قرار دهید.

3- از کشیدن راکت تنیس روی زمین برای تعیین خط سرویس و کناره‌ها خودداری کنید.

4- از راکت تنیس برای جمع کردن توپها در صورتی که با زمین تماس پیدا می‌کند، استفاده نکنید.

5- بعد از بازی تنیس در میدان و یا هوای مرطوب زه‌ها را تمیز کنید.

6- از محل گرفتن اصلی راکت تنیس شما دچار ساییدگی شده و باعث اذیت دست شما می‌شود از یک پوشش جانشین استفاده کنید و یا پوشش دیگری را روی آن بپوشانید.

 

7- از پرتاب کردن راکت تنیس، برخورد راکت به زمین و ضربه زدن به اشیاء دیگری به جز توپ تنیس خودداری کنید.

8- قبل از جدا کردن زه‌های راکت تنیس، وجود پیچ‌خوردگی و یا ترک در آن را به خوبی چک کنید.

9- اگر زهی پاره شد برای آزاد کردن کشیدگی، فرم تمام زه‌‌ها را خارج کنید.

 

توپ تنیس

توپ تنیس باید دارای نشان‌گر تایید توپ از طرف USTA و یا فدراسیون جهانی تنیس باشد

 

 در طی 40 سال گذشته توپهای تنیس دستخوش تغییرات زیادی نشده است. حتی اگر هم شما یک مبتدی هستید باز از توپهای کم کیفیت در بازی تنیس استفاده نکنید. سعی کنید در اولین فرصت بهترین توپ تنیس قابل خرید را تهیه کنید.

 

مارکها می‌توانند گاهی فریبنده باشند اما معمولا ویلسون، پن و دانلوپ 3 کمپانی هستند که توپهای تنیس را با کیفیت بالایی تولید می‌کنند. مارک تجارتی روی توپ تنیس هر چیزی که باشد شما باید به دنبال اطلاعاتی باشید که نشان‌گر تایید توپ از طرف USTA و یا فدراسیون جهانی تنیس باشد که این اطلاعات معمولا روی بسته پلاستیکی توپهای تنیس موجود است.

 

کفش‌ها و جوراب بازیکنان تنیس

اصلی‌ترین نقش یک کفش تنیس کنترل جانبی آن یعنی دوام داخلی و خارجی آن است

 

اگر به دنبال بازی و یا تمرین تنیس در زمینی نرم و یا از خاک رس هستید کفش هایی را انتخاب کنید که نرم و انعطاف‌پذیر باشد. حتی بازیکنان جدی هم می‌توانند ماه‌ها از یک جفت کفش در زمین نرم استفاده کنند. اگر در زمین سخت بازی می‌کنید کفش تنیس شما نباید دارای زیره‌های انعطاف‌پذیر باشد چون به سرعت پاره می‌شود.

 

شاید اصلی‌ترین نقش یک کفش تنیس کنترل جانبی آن است (همان دوام داخلی و خارجی کفش مدنظر است). بازیکن تنیس وقت زیادی را صرف حرکت از یک سمت به سمت دیگر می‌کند درست همان طوری که به جلو و عقب حرکت می‌کند. انتخاب کفش‌های تنیسی که کنترل حرکتی کناری شما را تامین می‌کنند از پیچ‌خوردگی مچ پا به داخل و یا خارج جلوگیری می‌کنند و احتمالا مانع اسپرین مچ پا خواهد شد.

 

تذکر: هرگز از جورابهای کتانی برای بازی تنیس استفاده نکنید. جورابهای کتانی نه تنها در جذب رطوبت پا مفید نیست بلکه به سرعت چین‌خورده، دچار ساییدگی می‌شود و شکل خود را از دست می‌‌دهد.

 

لباس تنیس

در بازی تنیس بهتر است از لباس‌هایی که باعث حرکت راحت‌تر فرد می شود ستفاده شود

 

یک نکته خوب این است که شما می‌توانید لباسی با کیفیت خوب و قیمت متوسط از فروشگاه‌های ورزشی، فروشگاههای با تخفیف ویژه و برخی از مراکز لوازم ورزشی حرفه‌ای بیابید. در مسابقات تنیس دانش‌آموزان دبیرستانها و کالج معمولا شلوار کوتاه و تی‌شرت تایید شده ویژه دبیرستان خود را می‌پوشند.

 

ممکن است این اصول پا برجا بماند ولی در حقیقت هیچ اجباری بر رسمی بودن لباس تنیس نیست. اگر بخواهید در یک تمرین گروهی تنیس و یا رقابتی شرکت کنید برای ادامه فعالیت گاهی قوانین خاصی وجود دارد.

 

برخی از موسسات هنوز تاکید به استفاده از لباس سفید در بازی های تنیس دارند ولی در اغلب موارد از لباس رنگی استفاده می‌شود. برای مسابات تنیس هرگز از مایو شنا استفاده نکنید و سعی کنید تابع جمع باشید. در این مورد می‌توان از برخی افراد کاردان سوال کرد. به هر حال در بازی تنیس لباس‌هایی که باعث حرکت راحت‌تر فرد بوده و یا رنگ آنها روشن‌تر است نسبت به لباس‌های خوش‌ظاهر، ارجح هستند.

 

فواید تنیس

تنیس ورزشی است که می‌تواند به توسعه تفکر تاکتیکی فرد کمک کند

 

به اعتقاد متخصصان، تنیس از پنج نظر روی سلامتی انسان تاثیر زیادی دارد:

1. تاثیر بازی تنیس بر سلامت قلب و عروق

بیورن بورگ به درستی تنیس را «ورزشی پر از هزاران مسابقه دو» تعریف کرد. حرکات سریع ناهوازی که ورزش تنیس طلب می کند، چربی را سوزانده، ضربان قلب را افزایش داده و مصرف انرژی را افزایش می‌دهد. یک بازی تنیس معمولی می تواند یک تا دو ساعت به طول بیانجامد که برای بهبود حداکثری سلامت قلب و عروق و کاهش ریسک بیماری‌های قلبی و سکته ضروری است.

 

2. فواید ورزش تنیس بر رشد عضلات

افزون بر مزایای تنیس روی سلامت قلبی و عروق، این بازی تمرین قدرتی در پاها، دست‌ها و بالا تنه را با هم ترکیب می‌کند. تنیس فقط ورزش ساکن بخشی از ماهیچه‌ها نیست. یک مسابقه تنیس نیاز به حرکت از طرفی به طرف دیگر، جلو و عقب در سرعت‌های مختلف دارد که ماهیچه‌های واقع در پاهای شما را ورزیده می‌کند.

حرکات بازیکن تنیس در یک مسابقه معمولی تنیس باعث بهبود قدرت ساعد، ماهیچه‌های کمر و توسعه درونی در ماهیچه‌های بدن می‌شود.

 

3. توسعه تفکر تاکتیکی با ورزش تنیس

تنیس ورزشی است بر مبنای هندسه و فیزیک. برای همین می‌تواند مثل شطرنج به توسعه تفکر تاکتیکی کمک کند. از آنجایی که تنیس بیشتر شامل هوشیاری و تفکر تاکتیکی برای ایجاد الگوهای ضربه به توپ است، ورزش تنیس منجر به برقراری ارتباطات جدید میان اعصاب مغز می‌شود. پس از چندین سال بازی، تنیس می‌تواند باعث بهبود و حفظ رشد مغز شود و شما را در دوران طلایی زندگی‌تان به خوبی هوشیار و باهوش نگه دارد.

 

4. افزایش تعادل و هماهنگی بدن با ورزش تنیس

هر چه قدر بیشتر تنیس بازی کنید، بیشتر می‌توانید به توسعه مهارت‌های مکانیکی برای ضربه به توپ، سنجش مسافت و هماهنگی و تعادل فردی برسید. تنیس، از طریق انواع مختلفی از تکنیک‌ها و حرکات به حفظ تعادل، سرعت، حرکت پا و هماهنگی دست و چشم کمک می‌کند. هر چقدر در بازی تنیس بهتر شوید، بهتر می توانید تاثیر این مشخصه‌ها را در زندگی‌تان حس کنید.

 

5. تاثیر ورزش تنیس بر افزایش اعتمادبه‌نفس‌

در مطالعه ای که اخیرا در دانشگاه کنتیکت انجام شد، دانشمندان به آزمایش تاثیر روانی مزایای ورزش‌های گوناگون بر روی افراد معمولی پرداختند که در این آزمایش تنیس بالاترین امتیاز را در افزایش اعتماد به نفس، انرژی و مثبت اندیشی بدست آورد و همچنین در فاکتورهایی مانند پریشانی، تنش، اضطراب و افسردگی کمترین امتیاز را رقم زد.

بازی مرتب تنیس می تواند شما را در زندگی کاری‌تان باانگیزه نگه دارد و همچنین در غلبه به موانع پیش رو در زندگی شخصی به شما کمک کند.

 

آسیبهای ورزش تنیس

تاولها، گرفتگی عضلانی و درد ساق نمونه هایی از آسیبهای ورزش تنیس هستند

 

اکثر بازیکنان تنیس دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند. اگر چه آسیب آرنج تنیس‌بازان از همه شایع‌تر است ولی چندین آسیب دیگر نیز در این بازیکنان تنیس معمول است. تاولها، اسپرین، استرین، گرفتگی عضلانی و درد ساق پا مثالهایی از آسیبهای دیگر هستند که مانند آرنج تنیس‌بازان دیر یا زود بازیکنان تنیس را درگیر می‌کند در اکثر حالات آسیبهای تنیس اضطراری نیستند و حتی افرادی که اطلاع کمی در این زمینه دارند نیز قادر به کنترل این صدامات می‌باشند.

 

گردآوری: بخش ورزش صبح بخیر

منابع:

bme711.ir

tebyan.net

tennisl.mihanblog.com

ویدیو مرتبط :
حرکت جالب مجسمه اهنی،طرح تنیس(به کمک قوانین فیزیک)

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آشنایی با ورزش تنیس روی میز(پینگ پنگ)

 

 

 

شکل کوچکی از تنیس را ارائه کردند که روی میز انجام می شد و به تنیس روی میز یا پینگ پنگ معروف شد.

 

 

پیشینه

 

زادگاه این ورزش انگلستان است. در سال های 1890-1880 شاهزادگان انگلیسی برای فرار از آفتاب سوزان، به فکر انجام ورزشی افتادند که علاوه بر تحرک بتوان آن را در زیر سقف اجرا کرد. بنابراین شکل کوچکی از تنیس را ارائه کردند که روی میز انجام می شد و به تنیس روی میز یا پینگ پنگ معروف شد.

 

چگونگی بازی

 

فرد آغاز کننده، با استفاده از راکت باید به گونه ای به توپ ضربه بزند که ابتدا توپ به نیمه ی زمین خود و پس از عبور از روی تور، به نیمه ی زمین فرد مقابل برخورد کند. در ضربه های بعدی توپ باید فقط در نیمه ی زمین طرف مقابل به زمین بخورد.

 

ترتیب بازی

 

این ورزش می تواند به صورت انفرادی ( تک به تک ) یا گروهی ( دو به دو ) انجام شود. در بازی های انفرادی، زننده سرویس، یک سرویس صحیح را اجرا می کند. سپس گیرنده ی سرویس یک برگشت صحیح را اجرا می کند و به همین ترتیب زننده و گیرنده به طور متناوب به توپ ضربه می زنند.

 

در بازی های دو نفره، ابتدا زننده سرویس، یک سرویس صحیح را اجرا می کند. سپس گیرنده ی سرویس توپ را برگشت داده، بعد، هم بازی زننده ی سرویس یک برگشت صحیح انجام می دهد. پس از آن نفر دوم گیرنده ی سرویس، توپ را بر می گرداند. به این ترتیب هر بازیکن به نوبت و به طور متوالی به توپ ضربه می زند تا یک نفر خطا کرده، طرف مقابل امتیاز کسب کند.

 

سرویس درست

 

در آغاز یک سرویس، توپ باید بدون حرکت روی کف دست آزاد زننده سرویس قرار داشته باشد. دست بازی، دستی است که راکت را می گیرد و دست آزاد، دستی است که راکت نمی گیرد. سپس زننده سرویس توپ را تقریباً با حالت عمودی و به سمت بالا بدون چرخش پرتاب خواهد کرد؛ به صورتی که توپ پس از رها شدن حداقل 16 سانتی متر بالا بیاید.

 

زمانی که توپ پایین آمد، زننده سرویس به نحوی ضربه می زند که توپ ابتدا با زمین خود و سپس بعد از عبور از روی تور مستقیماً با زمین حریف برخورد کند.

 

توپ باید کروی شکل و قطر آن 40 میلی متر باشد. وزن توپ 2/7 گرم است. جنس توپ از سلولوئید یا مواد پلاستیکی مشابه و رنگ آن سفید مات یا نارنجی مات و بدون انعکاس نور است.

 

در بازی های دو نفره ابتدا توپ باید به نیمه سمت راست زمین زننده سرویس و گیرنده ی سرویس برخورد کند. بازیکن باید طوری سرویس بزند که داور یک کمک او قادر به مشاهده ی رعایت مقررات صحیح از جانب او باشند.

 

هر مسابقه ی تنیس روی میز یک داور و یک کمک داور دارد که کمک داور در زمان تصمیم گیری های ویژه به داور کمک می کند.

 

گیم

 

بازی از پنج گیم یازده امتیازی تشکیل می شود. هر بازیکن یا زوجی که زودتر به امتیاز 11 دست یابد، برنده گیم خواهد بود، مگر آن که به امتیاز مساوی 10 دست یابند. در این صورت برنده، بازیکن یا زوجی خواهد بود که دو امتیاز پی در پی بیش تر از حریف خود کسب کند.

 

امتیاز

 

در موارد زیر بازیکن یک امتیاز کسب می کند:

 

- اگر حریف او نتواند یک سرویس صحیح اجرا کند.

 

- اگر حریف او نتواند یک برگشت صحیح اجرا کند.

 

- اگر حریف مانعی غیر از راکت بر سر راه توپ ایجاد کند.

 

- اگر حریف دو مرتبه ی متوالی به توپ ضربه بزند.

 

- اگر بدن بازیکن به میز ( سطح بازی ) بر خورد کند؛ به طوری که میز را حرکت دهد.

 

- اگر بدن بازیکن با تور برخورد کند.

 

- اگر دست آزاد بازیکن به میز ( سطح بازی ) برخورد کند.

 

- در مسابقه های دو نفره اگر بازی کنان خارج از نوبتی که اولین زننده ی توپ و اولین گیرنده ی توپ تعیین شده است به توپ ضربه وارد کنند.

 

میز

 

سطح روی میز که سطح بازی نامیده می شود، باید به صورت مستطیل بوده، طول آن 2/74 متر و عرض آن 1/52 متر باشد. ارتفاع پایه های میز باید 76 سانتی متر باشد. سطح بازی باید دارای رنگی یک نواخت و به صورت تیره و مات و بدون بازتاب نور باشد. خط سفید کناره ی میز به عرض 2 سانتی متر موازی با طول میز و خط سفید انتهایی به عرض 2 سانتی متر موازی عرض میز کشیده می شود. سطح بازی با یک تور عمودی به دو قسمت مساوی تقسیم می شود. هر زمین با یک خط میانی سفید به عرض 3 میلی متر، به دو قسمت مساوی به نام « نیم زمین » تقسیم می شود.

 

مجموعه ی تور

 

مجموعه ی تور شامل تور، ضمائم آن، پایه ها و گیرنده هایی است که مجموعه ای تور به میز متصل می کند. تور باید با طنابی که طرفین آن به دو پایه ی عمودی به ارتفاع 15/25 سانتی متر بسته شده متصل شود. ارتفاع تور از سطح میز باید 15/25 سانتی متر باشد.

 

توپ

 

توپ باید کروی شکل و قطر آن 40 میلی متر باشد. وزن توپ 2/7 گرم است. جنس توپ از سلولوئید یا مواد پلاستیکی مشابه و رنگ آن سفید مات یا نارنجی مات و بدون انعکاس نور است.

 

راکت

 

راکت نمی تواند به هر شکل، اندازه و وزن مورد استفاده قرار بگیرد. تیغه و سطح آن باید صاف و محکم باشد. چوب راکت ( تیغه ) باید از چوب طبیعی باشد. برای استحکام تیغه ی راکت از موادی مانند الیاف کربن، الیاف شیشه یا کاغذ فشرده استفاده می کنند. سطح راکت باید یک نواخت بوده و دارای ضخامت یکسانی باشد. یک طرف راکت به رنگ قرمز روشن و مات و طرف دیگر آن سیاه و بدون انعکاس نور باشد. هر طرف تیغه یا چوب راکت که برای ضربه زدن به توپ مورد استفاده قرار می گیرد باید از جنس لاستیک معمولی آج دار باشد. لاستیک آج دار معمولی عبارت است از یک لاستیک بدون منفذ از نوع طبیعی یا مصنوعی که آج های آن به طور یکنواخت قرار گرفته اند.

منبع:  تبیان