سیاسی‌ترین مربیان فوتبال ایران

سیاسی‌ترین مربیان فوتبال ایران 

شاید یکی ازانتقادات بزرگی که سال‌های سال است به اهالی صاحب‌نام فوتبال ایران وارد است، این باشد که آنها بیش از آن‌که با موفقیت فنی کارنامه‌ خود را پر رنگ کنند، سعی دارند تا با پرداختن به حاشیه‌ها نام خود را بر سر زبان‌ها بیندازند.

در واقع اهالی فوتبال به خوبی آموخته‌اند که ارتباط آنها با واژه و کلمه در محبوبیت یا عدم محبوبیت بسیار موثر است. به‌طوری‌ که مورینیو با استفاده از این حربه یکی از کاریزماتیک‌ترین مربیان دنیا است! هرچند در ایران این شاخصه‌ مورینیو بیش از شاخصه‌های فنی او الگوبرداری شده است.

شاید کی‌روش را به واسطه‌ فن بیانش باید ستود وباید از ممنون بود که به سادگی و اختصار این‌گونه اهالی فوتبال تعریف کرد: «اگر المپیک حرف زدن هم بود،ایرانی‌ها اول می‌شدند!» دفاع جانانه مظفری‌زاده از داوران؛تنها اومی‌توانست!در این سال‌ها شدت مصاحبه‌ها، بیانیه‌ها و جنگ‌های مطبوعاتی آنقدر فراتر از حد معمول بوده است که به نوعی سرگرمی‌ جذاب و پرهیجان برای هواداران فوتبال تبدیل شده است. شاید کمتر کسی باشد که تمایلی به شنیدن مصاحبه‌های فیروز کریمی‌نداشته باشد، شاید کمتر کسی بداهه‌گویی‌های او را برای تنوع نپسندد، شاید کمتر کسی از بی‌پرده بودن مایلی‌کهن و اتهام‌زنی‌های او، اوج هیجان را احساس نکرده باشد، شاید کمتر کسی باشد که نخواهد شاهد حمله کردن دایی به اشخاص بزرگ باشد، شاید کمتر کسی باشد که نخواهد دفاعیات مظلومانه‌ و البته زیرکانه‌ قلعه‌نویی را نشنود و ...‌. البته به این سیاهه نام بلاژویچ، افشین قطبی، خداداد عزیزی، محمد دادکان، امیر عابدینی و حسین شمس را نیز اضافه کنید، کسانی‌که حرف‌هایش در کمال رازداری نیز بودار است و جو اتهام‌زنی را در ذهن متصور می‌کند.

با این حال تاکنون کمتر شاهد آن بوده‌ایم که تاخت و تازهای کلامی‌از حد و مرز فوتبال خارج شود و طعم و بوی سیاسی بگیرد. کمتر شاهد آن بودیم که مقامات رسمی‌کشور مورد اتهام از سوی مربیان قرار گیرند. اما در چند مقطع شاهد آن بوده‌ایم که این اتفاقات رخ داده است، البته از سوی بزرگ‌ترین‌ها.

امیر قلعه‌نویی

 

 

جدا از جدال‌هایی که قلعه‌نویی با بزرگانی مثل علی دایی و مرحوم ناصر حجازی داشت، ژنرال همواره از دست‌هایی پشت پرده سخن می‌گفت و آنها را عاملی در ناکامی‌های خود می‌دانست. اما هیچ‌گاه واضح و آشکار از اسم‌هایی که جزء مقامات سیاسی محسوب می‌شوند سخن نگفته بود. اما او آنقدر غیرمنتظرانه به ضرغامی‌- رئیس سازمان صداوسیما - اتهام زد که یادمان از تمامی‌مصاحبه‌های جنجالی درون فوتبالی او رفت و ترجیح دادیم فقط به همین‌ها بپردازیم:

یک آقایی می‌گفت در صدا و سیما گاهی اوقات می‌گویند یک آهنگ نباید پخش شود و ضرغامی‌هم روی تابلو نوشته بود تا می‌توانید به قلعه‌نویی حمله کنید !

آدم‌های سیاسی به فوتبال می‌آیند، آنها بهتر است بروند. این آقایان اگر در صنعت و کارهای نظامی کارشان را بلد بودند در همان عرصه فعالیت می‌کردند چرا صنعتی‌ها و نظامی‌ها را فوتبال آوردید؟ مگر من را مدیرعامل سایپا یا ایران‌خودرو می‌گذارند؟

آنها ماموریت داشتند که جمعیت صد هزار نفری را به سه هزار نفر برسانند. یعنی لیاقت دو تیم این است که 6 هزار نفر به استادیوم بیایند؟ ... اما آنها بدانند که فوتبال می‌ماند و اینها می‌روند.

بروید ببینید چه کسانی بعد از شب قهرمانی سپاهان و شادی مردم این سناریو را کلید زدند.

علی دایی

 

 

علی دایی نیز از جمله کسانی است که مصاحبه‌های جنجالی او همواره مورد توجه بوده است تا سازگاری او با حاشیه را بیش‌تر از متن نشان دهد. جنجال‌های او و قلعه‌نویی، جنجال‌های او و کاشانی را در خاطر داریم. او شاید در میان ستارگان نسل 98 فوتبال ایران محبوبیت‌ترین نبود، اما مواجهه‌ طولانی او با حبیب کاشانی فصل تازه‌ای را برایش رقم زد.

پس از مصاحبه‌های جنجالی علیه قلعه‌نویی، مایلی‌کهن، کاشانی و بسیاری دیگر، دایی دو مصاحبه‌ کوبنده‌ سیاسی انجام داد، از اوضاع بد اقتصادی گله کرد.

خبرنگاری از دایی می‌پرسد فوتبال ایران در آستانه‌ تعلیق است و دایی حرفی می‌زند که خیلی هم ورزشی نیست. او به گرانی‌ها طعنه می‌زند و می‌گوید: «‌من نظر خاصی در این موضوع ندارم باید همه چیز را از مسئولان بپرسید که همیشه از جواب دادن خیلی از مسائل شانه خالی می‌کنند و به مردم جواب نمی‌دهند. الان نه تنها ورزش بلکه خیلی ازجاهای دیگر پاسخگوی هیچ مسئله‌ای نیست تا دلمان خوش باشد حرف‌ها را می‌شنوند. الان وضعیت اقتصادی مردم را می‌بینید امیدوارم فردی باشد که پاسخگوی مسائل باشد. به قول میاچ کمک مربی راه‌آهن همیشه می‌گوید ایرانی‌ها حرف‌شان این است که ان‌شاءالله ما باید منتظر اتفاق بزرگ یا معجزه باشیم تا جواب‌های بی‌پاسخ خود را از خیلی از مسئولان بگیریم.»

محمد مایلی‌کهن

 

 

اگر به گفته‌ کی‌روش استناد کنیم، مایلی‌کهن را باید قهرمان بالقوه‌ المپیک خیالی حرف زدن بدانیم. محدودیت برای سرمربی اسبق تیم ملی غیرقابل تعریف است و مصلحت‌اندیشی او، فاش و بی‌پرده گفتن هرآن چیزی است که شاید هرکس دیگری حداقل قبل از گفتن آن درنگی کوتاه می‌کند. مایلی تاجایی که بتواند مصاحبه می‌کند و اگر نشد بیانیه صادر می‌کند. او بی‌رحمانه بر هر کسی که اراده کند، می‌تازد و در نهایت نیز ژست پند و اندرز دادن را می‌گیرد. البته مایلی‌کهن ذهن خلاقی دارد و کم نیز به آرایه‌های ادبی مسلط نیست، حداقل آن روز که قلعه‌نویی را به گروهبان قندلی تشبیه کرد، این‌گونه او را شناختیم. مربیان بسیاری نظیر دایی، قطبی هر یک به طریقی مورد نقد مایلی بوده‌اند و از گزند حرف‌های تند او در اما نبوده‌اند.

جالب‌تر آن‌که مایلی‌کهن همواره به مدیران کلان فوتبال یعنی مدیران فدراسیون فوتبال و مدیران پرسپولیس نظیر محمد دادکان، حبیب کاشانی، انصاری‌فرد و ... تاخته است. اما آخرین قربانی یعنی محمد رویانیان این‌بار در جوی سیاسی مورد هجمه و انتقاد مایلی‌کهن قرار گرفته است. پیامک مایلی‌کهن به رویانیان نیز آخرین بیانیه‌ شدیداللحن این مربی بوده است که زمینه‌ای سیاسی نیز دارد.

بار دیگر اشتباه گذشته خود را تکرار نکنید، به خدا خون شهدا و آه جوانان این مملکت دامن شما را می‌گیرد. آن دنیا خود من یقه‌ شما را می‌گیرم. بازهم گول برخی جریانات، چهار تا کامنت و چند نظرسنجی دروغی را خوردید؟ اصلا من می‌گویم این نظرسنجی‌ها درست، اما کجای دنیا با نظرسنجی مربی انتخاب می‌کنند؟ آیا انتخاب«ویلاس بوآس» مربی سابق چلسی به عنوان سرمربی جدید تاتنهام با نظر سنجی صورت گرفت؟!

یک روز رئیس‌جمهور در مصاحبه‌ای درباره وضعیت مردم یک منطقه از کشور گفت که می‌دانم آنها 10 سال است که میوه نخورده‌اند و اشک در چشمانش حلقه زد و آن روز من هم با ایشان گریه کردم اما من می‌گویم که الان خیلی‌های دیگرهستند که حتی نمی‌توانند بوی میوه را استنشاق کنند، البته خودم را نمی‌گویم چون وضعم خوب است، آن‌وقت می‌رویم و پول هنگفت را خرج مربیانی می‌کنیم که .../آرمان

 

ویدیو مرتبط :
نقد و بررسی جلسه کانون مربیان فوتبال ایران

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آشنایی با پرافتخارترین مربیان لیگ فوتبال ایران

آشنایی با پرافتخارترین مربیان لیگ فوتبال ایران
تا سال 1390 در پنج دوره مختلف 29 بار مسابقات سراسری فوتبال باشگاه‌های ایران برگزار شده است.
این پنج دوره عبارتند از؛ جام منطقه‌ای، جام تخت جمشید، جام قدس، لیگ آزادگان و لیگ برتر. در 29 دوره‌ گذشته که یک دوره آن ناتمام ماند (سال 1357) 16 مربی جام قهرمانی را به دست آورده‌اند.
از بین 16 سرمربی که فاتح لیگ ایران شده‌اند، امیر قلعه نویی با 4 قهرمانی (2 بار با استقلال و 2 بار با سپاهان) پرافتخارترین مربی است. قبل از او علی پروین 3 بار لیگ را با پرسپولیس فتح کرده بود.امیر قلعه نویی همچنین اولین مربی در تاریخ فوتبال ایران است که 3 بار پیاپی لیگ را فتح کرده است.

در ادامه افتخارات این مربیان بررسی شده است:

 

 امیر قلعه نوعی 4 قهرمانی (2 بار با استقلال و 2 بار با سپاهان)
تنها مربی تاریخ فوتبال ایران امیر قلعه نوعی با 4 عنوان قهرمانی البته با دو تیم مختلف در لیگ برتر فوتبال ایران است. قلعه نوعی در فصل 84 و 87 با استقلال 2 بار قهرمان لیگ برتر شده است و در دو فصل 88 و 89 نیز با سپاهان قهرمانی در لیگ برتر را تجربه کرده است.

 

 

 علی پروین - 3 قهرمانی با پرسپولیس
علی پروین که رکورددار قهرمانی در لیگ فوتبال ایران بود، رکوردش توسط امیر قلعه نوعی شکسته شد.در سال‌های 77، 78 و 80 با پرسپولیس قهرمان لیگ شد و البته تنها تیم رسمی دوران مربیگری‌اش در لیگ نیز همین پرسپولیس بوده است.

 

 

 آلن راجرز - 2 قهرمانی با پرسپولیسراجرز
سرمربی انگلیسی سرخپوشان؛ آلن راجرز 2 بار متوالی در سال‌های 50 و 52 توانست پرسپولیس را قهرمان لیگ کند.راجرز اولین مربی تاریخ لیگ است که قهرمانی خود را در فصل بعدی نیز تکرار کرده است(در فصل 51 لیگ برگزار نشد).

 

 

 زدراکو رایکوف- 2 قهرمانی با استقلالرایکوف
از معدود مربیان خارجی موفق در تاریخ فوتبال ایران است که با استقلال در سال های 49 و 53 قهرمان لیگ شد.او اولین مربی فاتح لیگ نیز هست که در سال 49 برگزار شد. رایکوف نیز اولین مربی خارجی فاتح لیگ محسوب می‌شود.

 

 

 حسن حبیبی - 2 قهرمانی با پاس
یکی از برزگترین مربیان مکتب پاس است که بلافاصله پس از پایان دوران بازیگری، مربی این تیم شد.وی در سال‌های 55 و 56 توانست 2 بار متوالی این تیم را قهرمان لیگ کند.

 

 

 منصور پورحیدری - 2 قهرمانی با استقلال
پرافتخارترین مربی تاریخ استقلال است که در 2 فصل 68 و 79 استقلال را به مقام قهرمانی لیگ رساند.وی در فصل 80 نیز یک قدم با کسب جام فاصله داشت که اگر این اتفاق رخ می داد، اکنون در کنار علی پروین در این فهرست قرار داشت.

 

 

 فیروز کریمی - 2 قهرمانی با پاس
سال‌های اوایل دهه 70 روزهای خوش فیروز کریمی با پاس در فوتبال ایران به حساب می‌آید.
پاس با هدایت این مربی در 2 فصل پیاپی 70 و 71 قهرمان لیگ شد و حتی به مقام قهرمانی آسیا نیز رسید.در سال‌های اخیر بیشتر موفقیت‌های کریمی در صعود دادن تیمها از دسته پایین به دسته اول و لیگ برتر بوده است.کریمی در فصل 74 نیز با بهمن تا آستانه قهرمانی پیش رفت.

 

 بیژن ذوالفقارنسب - 2 قهرمانی با سایپا
در سال‌های اولیه دهه 70 سایپا ظهور ناگهانی در فوتبال ایران داشت و با حضور در لیگ آزادگان 72 همه پیش بینی‌ها را بر هم زد.در اولین فصل حضورش با پشت سر گذاشتن پرسپولیس قهرمان شد.وی یک سال بعد نیز عنوان قهرمانی‌اش را تکرار کرد و این بار با شکست استقلال در فینال جام را بالای سر برد.

 

 استانکو پوکله پوویچ - 2 قهرمانی با پرسپولیس
دو قهرمانی پرسپولیس در لیگ‌های 74 و 75 حاصل کار استانکو پوکله پوویچ؛ مربی کرووات در فوتبال ایران بود.با این که 2 بار قهرمان لیگ با پرسپولیس شد، اما نکته جالب اینکه او هیچگاه یک فصل کامل پرسپولیس را هدایت نکرد.در فصل 74 از هفته چهاردهم سرمربی این تیم شد و در فصل 75 نیز فقط 25 هفته مربی پرسپولیس بود.

 

 

 بیوک وطن‌خواه - یک قهرمانی با پرسپولیس
بیوک ، جوانترین مربی قهرمان در تاریخ لیگ و البته اولین مربی ایرانی که فاتح لیگ شده به حساب می‌آید.وی در فصل 54 لیگ تخت جمشید با پرسپولیس قهرمانی را جشن گرفت.

 

 

ناصر حجازی - یک قهرمانی با استقلال
اسطوره باشگاه استقلال در دومین سالی که هدایت این تیم را بر عهده داشت، در فصل 76 لیگ آزادگان و در غیاب پرسپولیس موفق به قهرمان کردن استقلال شد.از جمله افتخارات مرحوم ناصر حجازی می‌توان به کشف علی دایی و آوردن وی در سطح اول فوتبال ایران اشاره کرد.

 

 فرهاد کاظمی - یک قهرمانی با سپاهان
سپاهان اولین تیم شهرستانی بود که موزانه قهرمانی تیم‌های تهرانی را بر هم زد و با حضور فرهاد کاظمی در فصل 81 لیگ برتر شگفتی ساز شد.فرهاد نیز اولین مربی تاریخ فوتبال ایران است که با یک تیم شهرستانی قهرمان لیگ شده است.

 

 

 مجید جلالی - یک قهرمانی با پاس
آخرین قهرمانی پاس در عرصه فوتبال ایران با مجید جلالی رقم خورده است.سبزپوشان تهرانی در فصل 82 لیگ برتر با جلالی قهرمانی لیگ برتر را جشن گرفتند.

 

 

 ملادن فرانچیچ - یک قهرمانی با فولادفرانچیچ
فرانچیچ کرووات که به شکل عجیبی سرمربی فولاد شد، در اولین فصل حضورش در این تیم موفق شد این تیم را قهرمان لیگ برتر فصل 84 کرده و به آسیا بفرستد.فولاد دومین تیم شهرستانی قهرمان لیگ بود و فرانچیچ نیز اولین و تنها فاتح خارجی لیگ برتر لقب گرفته است.

 

 علی دایی - یک قهرمانی با سایپا
بعد از جدایی سرمربی آلمانی سایپا، علی دایی در ادامه فصل 85 لیگ برتر سرمربی سایپا شد و این تیم را قهرمان لیگ برتر کرد.سایپا با علی پس از 12 سال قهرمان ایران شد.

 

 

افشین قطبی - یک قهرمانی با پرسپولیس
آخرین قهرمانی سرخپوشان پایتخت در لیگ برتر سال 1387 رقم خورد.افشین قطبی علیرغم آنکه 6 امتیاز از تیمش کسر شد، در آخرین دقیقه از لیگ برتر هفتم تیمش را قهرمان کرد.

منبع:hamshahrionline.ir