جعفری: باید بررسی کنیم چرا حذف شدیم

 

 

 

هواداران به علیزاده کاری ندارند

جعفری: باید بررسی کنیم چرا حذف شدیم

مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی گفت: باید بررسی کنیم چرا باید در مرحله یک شانزدهم نهایی جام حذفی از دور مسابقات کنار برویم.

محمد حسین جعفری در مورد کنار رفتن از جام حذفی و از دست دادن جام قهرمانی صحبت های زیر را مطرح کرد:

* چرا تراکتورسازی باز هم جام حذفی را از دست داد؟

به هر حال تا بوده همین بوده است. جام حذفی شرایط خاص خودش را دارد. این جام علی السویه است. با یک اشتباه یک تیم حذف می شود. تیم ما دیروز خیلی خوب بود اما نتوانست از موقعیت ها استفاده کند. البته در جریان بازی تحت فشار سنگ پرانی هم بودیم و حتی مسابقه برای دقایقی متوقف هم شد. البته من به این چیزها اهمیت نمی دهم. تیم در هر شرایطی باید نتیجه بگیرد اما متاسفانه ما نتوانستیم نتیجه بگیریم.

* به نظر می رسید این بار با سرمربیگری قلعه نویی جام حذفی را از دست ندهید؟

این شکست باید از زوایای مختلف بررسی شود. باید به ناکامی در جام حذفی پایان دهیم. باید بررسی کنیم چرا باید در مرحله یک شانزدهم نهایی ببازیم. البته آنچه نتیجه را رقم می زند فکر و اندیشه و انگیزه است. شرایطی که در جریان مسابقه رخ می دهد نتیجه را به وجود می آورد.

* داوری این مسابقه مشکلی نداشت؟

مشکل خاصی نبود. حداقل اینکه من مشکلی ندیدم. به هر حال تراکتورسازی دو سر و گردن از تیم هایی مثل شهرداری یاسوج بالاتر است و انتظار نتیجه گرفتن می رود. باید دید مشکل کجا بود که نتیجه نگرفتیم. البته هنوز همه چیز تمام نشده است و می توانیم همه تمرکز خود را روی لیگ بگذاریم.

* از امیر قلعه نویی توضیح هم می خواهید؟

حتما جلسه ای با او خواهیم گذاشت. من باید گزارشی هم به هیئت مدیره بدهم و آنها را بابت حذف در مرحله یک شانزدهم نهایی جام حذفی قانع کنم.

* گفته می شود هواداران تراکتورسازی از علیزاده بابت از دست دادن پنالتی خیلی ناراحت هستند و او را تهدید کرده اند؟

چنین چیزی نیست. البته هواداران حق دارند که ناراحت باشند اما مردم تبریز از نجیب ترین مردمان هستند و هرگز بازیکن تیم خود را تهدید نمی کنند و کاری به او ندارند. این مربی است که تیم را ارنج می کند و از همه مهمتر اینکه مربی با توجه به شرایط روحی به بازیکنان می گوید پنالتی بزنند. علیزاده هم از هواداران ناراحت نیست. او از هواداران هم بابت رفتارش در بازی با سایپا عذرخواهی کرد.

* کمیته انضباطی به باشگاه تراکتورسازی بابت تسویه نکردن با طلبکارانش اخطار داده است.

ما با سازمان لیگ صحبت کرده ایم که از محل درآمدهایمان این پول را به بدهند. کل بدهی ما ۶۷۰ میلیون تومان است.

* بازیکنان را بابت این حذف جریمه می کنید؟

باید ابتدا خودم دلایل این باخت را بررسی کنم و سپس تصمیم گیری کنم.

ویدیو مرتبط :
‫از وقتی‌ لاتاری کارت سبز آمریکا را برنده شدیم، دچار دلواپسی و دودلی فراوانی شدیم‬‎

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

شاهکار مجلس: اول تصمیم ، سپس بررسی! / پیشنهادهایی برای حذف و ادغام وزارتخانه ها

 

 

عصرایران ؛ جعفر محمدی - هر چند مطابق قانون برنامه پنجم توسعه ، می بایست تعداد وزارتخانه ها از 21 وزارت کنونی به عدد 17 تقلیل یابد ، اما با استیضاح وزیر راه و ترابری ، این روند وارد فاز جدیدی شد و رئیس جمهور اعلام داشت که وزارت راه را در یک وزارتخانه زیربنایی ادغام خواهد کرد.

 

سپس علی نیکزاد ، وزیر مسکن و شهرسازی به عنوان سرپرست وزارت راه منصوب شد تا مشخص شود که احمدی نژاد در نظر دارد دو وزارت راه و مسکن را در هم ادغام نماید.

از آنجا که ساختار وزارتخانه ها از مسائل مهم و اصلی کشور به شمار می رود و هر گونه اقدام عجولانه یا لجوجانه می تواند صدمات غیرقابل جبرانی را به کشور وارد کند، نکات زیر را متذکر می شویم:

1) اصلاً معلوم است مجلسی ها چه کار می کنند؟

مجلس از یک طرف دولت را موظف می کند که تعداد وزارتخانه ها را کاهش دهد و در همان حال ، خودش وزارتخانه جدیدی به نام ورزش و جوانان تاسیس می کند!

اگر سیاست مجلس کاستن از وزارتخانه هاست ، این وزارت جدید چیست که مصوب کرده و اگر عکس این را می خواهد ، تکلیف به کاستن از تعداد وزارتخانه ها چیست؟

همچنین مجلسی ها ، از عدم امکان نظارت مستقیم بر برخی مجموعه ها مانند میراث فرهنگی و گردشگری ناراضی اند (چون این مجموعه ها عنوان وزارت ندارند و از تیغ سوال و استیضاح مجلس مصون اند.) حال به جای آن که این مجموعه ها را نیز تبدیل به وزارت کنند تا بتوانند نظارت نمایند ، دستور داده اند که دولت از تعداد وزارتخانه های کنونی اش هم بکاهد!

به نظر می رسد خود مجلسی ها هم دقیقاً نمی دانند چه می خواهند و چه می کنند؟!

2 ) کدام وزارتخانه ها نباید ادغام شوند؟

در تاریخ جمهوری اسلامی ، برخی ادغام ها موفق و ضروری بوده اند مانند ادغام وزارت سپاه با وزارت دفاع یا ادغام معادن و فلزات و صنایع و صنایع سنگین و نیز ادغام جهاد سازندگی و کشاورزی.

اما این بدان معنا نیست که می توان هر وزارتخانه ای را با وزارتخانه دیگر تلفیق کرد و مجموعه بهتری به دست آورد. اگر بناست که حتماً از تعداد وزارخانه ها کاسته شود و تعدادی از آنها نیز در هم ادغام شوند ، نباید وزارتخانه های بزرگ و زیربنایی با یکدیگر ادغام شوند.

به عنوان مثال همین وزارت راه و ترابری را در نظر بگیرید که ابتدا گفته شد قرار است در وزارت ارتباطات ادغام شود و بعد مشخص گردید که می خواهند آن را در وزارت مسکن ادغام نمایند؛ وزارت راه از وزارتخانه های زیر بنایی است و ادغام آن با هر مجموعه دیگر ، یعنی فروکاستن از جایگاه استراتژیک این مجموعه و تضعیف عملکردهای آن.

همچنین است وزارتخانه هایی مانند کشاورزی ، صنایع ، نفت ، نیرو ، خارجه ، دفاع و ... که ادغام آنها نمی تواند عقلانی باشد.

3 ) راهکار کاستن از تعداد وزارتخانه ها

چنانچه اصرار بر کاهش تعداد وزارتخانه ها وجود داشته باشد ، صرفاً می توان روی موارد زیر بررسی علمی کرد و سایر گزینه ها با توجه به مقتضیات کشور و ماموریت های وزارتخانه ها ، چندان معقول و مقرون به صلاح نیستند:

الف - حذف وزارت دادگستری: وزارت دادگستری ، عملاً کار چندانی در کشور ندارد و عمدتاً رابط دو قوه مجریه و قضاییه به شمار می رود. این وزارتخانه از کم ارباب رجوع ترین مجموعه های دولتی است چه آن که نه کار دولتی خاصی انجام می دهد و نه صلاحیت کار قضایی دارد. لذا با حذف آن ، هیچ اتفاقی در مملکت رخ نمی دهد و اندک وظایف آن را می توان بر دوش معاونت حقوقی ریاست جمهوری گذاشت.

ب - حذف وزارت رفاه : هنگامی که بحث تشکیل وزارت رفاه مطرح بود ، در توجیه شکل گیری اش چنین گفته می شد که با توجه به کثرت نهادهای حمایتی و صندوق ها و بیمه های درمانی و ... ، دچار موازی کاری هستیم و لذا لازم است وزارتخانه ای تشکیل و همه این امور را عهده دار شود.

در آن زمان مثال می آوردند که در موضوعی مانند جمع آوری و هدایت زنان خیابانی ، متکدیان ، کودکان کار و ... شهرداری موضوع را متوجه نیروی انتطامی می کند ، نیروی انتظامی این کارها را وظیفه بهزیستی می داند ، بهزیستی هم آن را به گردن کمیته امداد می اندازد و کمیته هم می گوید شهرداری باید جمع کند و ... .

از این رو باید یک مجموعه واحد شکل گیرد تا این موازی کاری ها ، دور باطل ها و سلب مسوولیت ها تمام شود.

با این حال ، با تشکیل وزارت رفاه ، همه آن نهادهای موازی همچنان به کار خود ادامه دادند و مشکلات قبلی برجای ماندند و تنها یک وزارت خانه به تشکیلات قبلی افزوده شد.

اگر امروز وزارت رفاه حذف شود ، هیچ مسوولیتی بر زمین نمی ماند زیرا وزارت رفاه ، در واقع متشکل از نهادهایی مانند بهزیستی و خدمات درمانی و ... است که بدون وجود ساختمان وزارت رفاه و وزیر رفاه نیز می توانند کار کنند کما این که سال ها کار کرده اند.

ج ) ادغام وزارت تعاون در وزارت کار و تامین اجتماعی

وزارت تعاون ، متصدی حمایت از کارآفرینی های گروهی در قالب تعاونی هاست و چون خود ، کار میدانی انجام نمی دهد و در این راستا ، صرفاً سیاستگذار و ناظر است ، می توان این وظیفه را در قالب وزارت کار محقق ساخت و این دو وزارتخانه را در هم ادغام نمود.

یا این حذف و ادغام ها ، 3 وزارتخانه از مجموع وزارتخانه های موجود کم می شود و البته باز به عدد 17 که مد نظر مجلس هست نمی رسیم. از آنجا که تعداد وزارتخانه ها ، مصوب مجلس  و قانون عادی است و نه دستور قانون اساسی ، مجلس می تواند با توجه به واقعیت ها ، در مصوبه خود تجدید نظر نماید و عدد غیر کارشناسی 17 را بر دولت و مردم تحمیل ننماید.

در غیر کارشناسی بودن این عدد همین بس که مجلس هنگام تصویب کاهش تعاد وزارتخانه ها به 17 مجموعه ، اشاره ای به نام هیچ  وزارتخانه ای نکرده و تنها دولت را موظف به کاهش نموده و گفته است که دولت خودش برود بررسی کند و نتیجه را به مجلس اعلام کند؛ یعنی اول تصویب کرده اند و بعد گفته اند بررسی شود!.../عصرایران