تاریخچه مختصر بازی‌های آسیایی

طرفداری: هر چهار سال یک بار، برترین ورزشکاران قاره آسیا در رقابتی که تنها المپیک از آن بزرگتر است، به مصاف همدیگر می روند. ریشه بازی های آسیایی یا آسیاد اما، به سال ها قبل و به اوایل قرن بیستم باز می گردد.

در سال 1913، امپراطوری ژاپن، جزایر فیلیپین و چین، پایه گذار اولین دوره بازی های خاوردور شدند بازیهایی که 11 بار دیگر نیز برگزار شد، پیش از آن که به خاطر جنگ و اختلافات بین کشورهای شرکت کننده در سال 1938 متوقف شود.

پس از جنگ جهانی دوم و در جریان المپیک 1948 لندن، رایزنی بین نمایندگان چند کشور آسیایی برای برگزاری دوباره بازی های خاور دور صورت گرفت، اما گورو دات ساندهی که نماینده هندوستان در کمیته بین المللی المپیک بود، پیشنهاد برگزاری بازی ها در سطح قاره آسیا را داد تا روح اتحاد بین کشورهای این قاره بیشتر نمایان شود.

در پی این پیشنهاد، فدراسیون ورزشی آسیایی و به طبع آن فدراسیون بازی های آسیایی تشکیل شد که تا سال 1978 عهده دار مسئولیت برگزاری بازیها بود. از سال 1982 به بعد، شورای المپیک آسیا مسئول برگزاری بازی هاست.

بدین ترتیب در سال 1951، دهلی نو میزبان اولین دوره بازی های آسیایی شد؛ بازی هایی که با شرکت 11 کشور و تنها در شش رشته برگزار شد.


بازی های آسیایی مسیر پر تلاطمی را از دوره اول تا کنون طی کرده است؛ اختلافات دینی، سیاسی و فرهنگی این قاره وسیع و کهن، سبب تحریم و شرکت نکردن چندین کشور در چندین دوره این رقابت ها شده است. برای اولین بار، در سال 1962 و به میزبانی اندونزی بود که این کشور اجازه شرکت به رژیم صهیونیستی و چین را نداد. به سبب این اقدام اندونزی، کمیته بین المللی المپیک آن دوره را به رسمیت نشناخت. همچنین AFC و چند فدراسیون بین المللی دیگر نیز حمایت خود را از این بازی ها منتفی کردند. بازی های سال 1978 نیز بدون حضور تایوان و رژیم صهیونیستی برگزار شد، کمیته برگزاری بازی ها به دلیل هراس از اقدامات امنیتی علیه ورزشکاران این کشورها اجازه حضور را به این کشورها نداد (چند سال قبل و در جریان المپیک مونیخ، به کاروان ورزشکاران رژیم صهیونیستی حمله شده بود و چندین نفر کشته شده بودند)

همچنین چندین بار نیزشهرهای میزبان، از میزبانی به دلایل اقتصادی و امنیتی انصراف می دادند که عموما این بانگکوک بود که جور آنان را می کشید و به جای آن ها میزبان رقابت ها می شد (بانگکوک با 4 میزبانی، رکورددارمیزبانی در این رقابت هاست) 

عملکرد کشورها

چین و ژاپن تنها کشورهایی هستند که توانسته اند به مقام قهرمانی کلی رقابت ها دست یابند. در رده بندی کلی مدال ها نیز این دو کشور به همراه کره جنوبی فاصله ای قابل توجه با دیگرکشورها دارند و پس از آن ها کشورمان در رتبه چهارم مدال آوری است.


عملکرد ایران

ایران جزو برترین کشروهای رقابت های آسیایی است. بهترین  رتبه کلی ایران در سال 1974 بود که تهران میزبان رقابت ها بود. ایران در آن سال به رتبه دوم رسید. بدترین رتبه ایران نیز در رقابتهای 2002 بوسان به ثبت رسید که ایران به مقام دهمی کلی رسید. ایران به جز سه دوره، درتمامی دوره های رقابت ها حاضر بوده است.

ایران با 4 قهرمانی، 2 نایب قهرمانی و 1 مقام سومی،برترین تیم آسیایی در تاریخ مسابقات فوتبال این مسابقات است.

از نظر تعدد مدال نیز، رشته های کشتی، وزنه برداری، بوکس، دو و میدانی و تکواندو به ترتیب بیشترین مدال ها را برای کشورمان به ارمغان آورده اند. بیش از یک چهارم از کل مدال های ایران، در رشته کشتی به دست آمده است.

بنابراین  شاید جای تعجب باشد که بدانیم، محمد نصیری وزنه بردار، رکورددار ورزشکاران ایرانی در کسب مدال است. او با کسب 4 مدال طلا و 1 مدال نقره، بیشترین افتخار را برای کشورمان به ارمغان آورده است. پس از وی مسلم فیلابی(کشتی) با 4 مدال طلا و رضا سوخته سرایی (کشتی) با 3 مدال طلا و 1 نقره، پر افتخارترین ورزشکاران ایرانی دراین رقابت ها هستند.

اینچئون 2014

44 رشته ورزشی تاکنون دررقابت های آسیایی حضور داشته اند. رقابت های دوره هفدهم در 36 رشته و با حضور بیش از 9 هزار ورزشکار برگزار می شود. این وسمین شهر کره جنبویپس از سئول و بوسان است که میزبان رقابت های آسیایی است.


نماد خوش یمنی این دوره، سه فک خالدار هستند که به ترتیب بارامه (باد)، چومورو (رقص) و ویچوان(نور) نام دارند.

 شعار این دوره نیز با توجه به وسعت و تنوع فرهنگی آسیا، "گوناگونی در این جا می درخشد" انتخاب شده است.

از دهلی نو تا اینچئون، از 489 ورزشکار تا 9535 عدد، از 6 رشته تا 36 رشته؛ بازی های آسیایی به بزرگترین رویداد ورزشی پس از المپیک تبدیل شده است. ورزشکاران کشور ما نیز امیدوارند تا بتوانند بیش از پیش سرود ملی کشورمان را در ورزشگاه های اینچئون طنین انداز کنند.