دانش و فناوری


2 دقیقه پیش

گرفتن ویزای انگلیس در ایران

از زمانی که اخذ وقت سفارت انگلیس در تهران ممکن شد، بسیاری از مشکلات متقاضیان این ویزا نیز به فراموشی سپرده شد. اگر چه هنوز هم بعضی از متقاضیان این ویزا، به جهت تسریع مراحل ...
2 دقیقه پیش

دوره مدیریت پروژه و کنترل پروژه با MSP

پروژه چیست؟ پروژه به مجموعه ای از فعالیتها اطلاق می شود که برای رسیدن به هدف خاصی مانند ساختن یک برج، تاسیس یک بزرگراه، تولید یک نرم افزار و … انجام می شود. در همه پروژه ...

70 ایرانی، داوطلب سفر بی بازگشت به مریخ!



اخبار,اخبارجدید,اخبار جالب

70 ایرانی، داوطلب سفر بی بازگشت به مریخ!

در بلندپروازی ایرانی‌ها شکی نیست، این را مستشرقان و گردشگران غربی که به ایران سفر کرده اند بارها در سفرنامه‌های خود نوشته اند. این بار اما پای سفری بی بازگشت در میان است. سفری جسورانه به سیاره سرخ با بلیتی یک طرفه! صرف نظر از این که این ایده بلندپروازانه تا چه حد عملی است، 70 ایرانی با داوطلب شدن در پروژه ماجراجویانه «مارس وان» شهامت و اشتیاق ایرانی در شکستن مرزهای رویا و واقعیت را به نمایش گذاشته اند.

به گزارش ایسنا،  «باس لنسدروپ»، مدیر ارشد و از موسسان طرح مارس وان (سفر یک طرفه به مریخ) از میزان استقبال ایرانیان از این ماموریت شگفت‌زده است.

وی در گفت‌و‌گو با ماهنامه «نجوم» می‌گوید: در مقایسه با بسیاری از کشورهای جهان که زبان انگلیسی در آنها جایگاه قدرتمندی ندارد، افراد زیادی از ایران با ما تماس گرفته‌اند و خواسته‌اند که در این پروژه داوطلب شوند و به مریخ بروند. دقیق‌تر بگویم از ایران بیش از 70 نفر پست الکترونیکی زده‌اند و آمادگی خود را برای رفتن به مریخ اعلام کرده‌اند. جالب اینجاست که بدانید ایتالیا فقط 45 داوطلب داشته است. تعداد داوطلبان آلمانی هم از ایرانی‌ها کمتر و 34 نفر بوده است.

لنسدورپ در پاسخ به این سوال که ایده سفر یکطرفه به مریخ چگونه در ذهنش شکل گرفته می گوید: سال 1376(1997) وقتی برای اولین بار تصویر مریخ‌نورد را دیدم با خودم گفتم «می‌خواهم به مریخ‌ بروم.» به دلیلی که نمی‌دانم چطور با کلمات توضیحش دهم، به محض این که آن تصویر را دیدم تصمیم گرفتم روزی به مریخ بروم و در آن سیاره گشت و گذار کنم. آن موقع دانشجو بودم و بس. 20 سالم بود و شروع کردم به تحقیق درباره‌ی مریخ و این که فناوری سفر به مریخ چه قدر پیشرفت کرده و به کجا رسیده و این که چقدر هزینه دارد. و البته در کنارش هم تحصیلم را ادامه می‌دادم و مدتی پروژه‌ی سفر به مریخ را در رایانه رها کردم و سراغش نرفتم. تا این که دو سال پیش دو دانشمند آمریکایی مقاله‌ای در ژورنال کیهان شناسی به چاپ رساندند که از ماموریت و سفری یک طرفه به مریخ می گفت و آن وقت بود که فکر کردم باید دوباره به دنبال این ایده بروم و درباره‌ی راه‌های ممکن و جزییات این کار تحقیق کنم و راه حلی برای تامین هزینه و منابع مالی لازم برای این کار بیابم. این شد که با آرنائو، شریکم، نشستیم به بررسی تمام امکانات و راه‌های ممکن برای انجام این کار و در نهایت به این پروژه رسیدیم که در حال حاضر دائم اجرایش می‌کنیم و بعد من بخشی از سهام خود را در شرکتی که پیش‌ترها در آن بودم فروختم و مارس وان را راه انداختم.

لنسدورپ در پاسخ به این که «خیلی‌ها می‌پرسند ده‌ها سال طول کشید که ناسا توانست مریخ‌نوردهایی به مریخ بفرستد؛ مسوولان مارس وان چطور می‌خواهند در مدت زمانی این چنین کوتاه انسان را به سیاره‌ی سرخ بفرستند؟ » گفت: چند دلیل دارد که می‌توانند این کار را به سرعت انجام دهند و مهمترین این دلایل این که در این پروژه قرار نیست فناوری بازگشت از مریخ را به دست آورند زیرا کسانی را که به مریخ می‌فرستند قراراست همان جا بمانند. فقط کافی است فناوری فرستادن و فرود آوردن انسان بر سطح مریخ را داشته باشند و فناوری زنده نگه داشتن آنها را در آن سیاره، که البته این فناوری در حال حاضر وجود دارد.

وی معتقد است: سختی ماموریت به مریخی که ناسا و ایسا از آن حرف می‌زنند، بخش بازگشت از مریخ است نه سفر به مریخ.

اما دلیل دوم هم این که این طور نبوده که ما ماموریت سفر به مریخ را طراحی کرده باشیم و بعد ببینیم فناوری مورد نیاز وجود دارد یا نه. بلکه در واقع ما برعکس این عمل کردیم؛ همه‌ی فناوری‌های موجود را بررسی کردیم، کنار هم گذاشتیم و در نهایت مثل قطعه‌های پازل کنار هم چیدیم تا ماموریت مارس وان را طراحی کنیم؛ آن هم با تکیه‌ی صرف بر فناوری‌های موجود، اینها دو دلیل اصلی هستند که ما را قادر می‌سازند این ماموریت را در زمانی این چنین اندک انجام دهیم.

مدیر ارشد طرح مارس وان در پاسخ به این سوال نجوم که برخی این پروژه‌ را به خودکشی تشبیه کرده‌اند و این که داوطلبان را با بلیتی یک طرفه به جایی می فرستند که هیچ چیز زمینی در آن نخواهد بود، امری غیر اخلاقی دانسته اند، گفت: «از وقتی که برای اولین بار ایده‌ی رفتن به مریخ به سرم زد می‌خواستم به آن سیاره بروم و همیشه هم می‌دانستم این سفری یک طرفه خواهد بود؛ چون به خوبی می‌دانستم که فناوری بازگشت از آن سیاره هنوز وجود ندارد. به همین خاطر به عقیده من، این به هیچ وجه ماموریتی غیر اخلاقی نیست. کار ما در این میان چیست؟ خب البته ما نهایت تلاش‌مان را انجام می‌دهیم تا امنیت این سفر را تامین کنیم. همیشه سفر به مریخ ریسک و خطرهای بزرگی دارد و ما سعی می‌کنیم آن را تا جای ممکن امن کنیم. ضروری است که به تمام کسانی که برای این سفر آموزش می‌بینند و قرار است به مریخ اعزام شوند بگوییم چه خطرهایی بر سر راه‌شان جود دارد و از تمام ریسک‌هایی که به جان می‌خرند آگاهشان کنیم. باید به آنها بگوییم که احتمال از کار افتادن سامانه‌ی حفظ حیات چه قدر است، یا احتمال این که حباب زیستی‌شان پاره شود. تمام ریسک‌ها و خطرها را بهشان می‌گوییم و آن وقت است که «آنها» باید تصمیم بگیرند که می‌خواهند به این سفر بروند یا نه. تصمیم بر عهده‌ی آنهاست. مدیر سلامت و پزشکی ما که مسئولیت گزینش افراد را بر عهده دارد پیش‌تر متخصص قلب بوده است. یکی از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی او می‌خواسته در پروژه‌ی ما شرکت کند و به مریخ اعزام شود و نوربرت به سبب وضع قلب او گفته بود که پیشنهاد می‌کنم این کار را نکنی؛ چون آنجا محیط سخت و دشواری است و احتمال این که زنده نمانی بسیار زیاد است. اما آن مرد به نوربرت گفته بود: «تو نمی‌توانی برای من تعیین تکلیف کنی. زندگی خودم است. اگر بنشینم در خانه و کاری نکنم در آن صورت زندگی‌ام هیچ ارزشی نداشته است.» مردم خودشان تصمیم می‌گیرند و اگر نخواهند بروند، کسی نمی‌تواند مجبورشان کند.»

وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو در پاسخ به این که پروژه‌هایی مثل مارس 100 نشان‌مان داده اند که مشکلات زیادی ممکن است در برنامه‌ی اعزام انسان به مریخ رخ دهند؛ چطور می‌خواهید از پس مشکلات روانی بر بیایید؟ گفت: نوربرت کرافتس، مدیر پزشکی ما، در یکی از برنامه های قبل از مارس 100 همکاری داشته است و به همین خاطر اطلاعات زیادی در این باره دارد. در پروژه‌ی مارس 100 افراد را تک‌تک انتخاب کرده بودند، نه در قالب یک گروه. پس مهمترین و اولین کاری که می‌کنیم این است که افراد را تک‌ به تک انتخاب نکنیم. در واقع ابتدا صلاحیت افراد را تک به تک بررسی می کنیم و بعد از جمع این افراد مستقل گروهی تشکیل می‌دهیم و با کمک روان شناسان و کارشناسان و متخصصان‌مان این گروه‌ها را طوری سازمان می‌دهیم که با هم و در میان اعضای‌شان همکاری مناسبی برقرار باشد. البته همیشه مشکلاتی وجود خواهد داشت، اما مشکلات در گروه و با همکاری اعضا به حداقل می‌رسند. خیلی مهم است که پیش از اعزام فضانوردان‌مان به مریخ هشت سال وقت داریم و در این هشت سال هر سه ماه شبیه‌سازی اقامت در مریخ خواهیم داشت تا بدین ترتیب بینیم چطور گروه‌ها به همکاری و همخوانی با هم و در داخل خود رسیده‌اند.

وی درباره این که آیا گروه‌ها را بر اساس تفکیک جنسیتی انتخاب می‌کنید؟ گفت: گروه‌های ما ترکیب جنسیتی دارند، چون گروه‌های ترکیبی بازدهی بهتری در شرایط ایزوله دارند تا گروه‌های تک جنسیتی. اما هنوز نمی‌دانیم این ترکیب چطور خواهد بود. سعی خواهیم کرد که سهم هر جنسیت در گروه مساوی باشد. یعنی دو مرد و دو زن. اما مهمترین موضوع این است که گروه‌ها از شایسته‌ترین و درست‌ترین افراد تشکیل شده باشند و اهمیت 50 -50 بودن ترکیب جنسیتی در اولویت بعدی قرار می‌گیرد.

باس لنسدروپ در پاسخ به آنهایی که می‌پرسند چرا این پروژه را اول روی ماه پیاده نکردید، گفت: خب در بخش سوالات متداول‌مان بخش جامع و کاملی در این باره داریم، اما به طور خلاصه پاسخ‌ می‌دهم. چند دلیل برای این تصمیم وجود دارد؛ این که ماه جاذبه‌ی کمتری دارد، در ماه آب نیست، ماه نیتروژن ندارد، پس منابع اندکی در ماه در دسترس خواهد بود. ماه اتمسفری هم ندارد و در نتیجه مشکلات‌مان با خرده شهاب سنگ‌ها در ماه نسبت به مریخ خیلی بیشتر خواهند بود، و روز در ماه برابر است با سی روز زمینی، پس به صفحه‌های خورشیدی بسیار بزرگ و باتری‌های عظیم احتیاج خواهد بود تا از پس شب‌ برآییم. اینها مشکلاتی تکنیکی بودند که در ماه با آنها مواجه خواهیم بود. اما گمان کنم مهمترین دلیل این بود که اگر ما پیشنهاد ماموریت و سفری به ماه داده بودیم حالا شما با من تماس نگرفته بودید. سفر به مریخ حقیقتا چیزی نو و حیرت‌انگیز است.

وی در پاسخ به این که « واکنش کارشناسان و متخصصان فضا به این پروژه‌ی شما چه بوده و این که آیا از آن استقبال کرده‌اند یا گفتند که ماموریتی تخیلی است و قرار نیست اتفاق بیفتد؟ » گفت: خب، چیزی که ما متوجه شدیم این است که دانشمندان و متخصصانی که می‌گویند این ماموریت ممکن نیست معمولا در زمینه‌ای حرف می‌زنند که در تخصص‌شان نیست. مثلا حقوق‌دانان فضایی می‌گویند که ارزش رسانه‌ای این پروژه‌ آن قدر بالا نیست، یا مهندس فضایی می‌گوید وقتی به مریخ برسید تشعشعات خیلی زیاد خواهد بود. اما وقتی با متخصصان در حوزه‌ی تخصص خودشان حرف می‌زنید، وضع فرق می‌کند. از کارشناسان تشعشعات که می‌پرسید می‌گویند مطمئنا راه حلی برای این تشعشعات وجود دارد، یا حقوق‌دانان می‌گویند که راهی برای عبور از موانع قانونی وجود دارد یا کارشناسان رسانه که می‌گویند اگر واقعا این کار را بتوانید انجام دهید برای درآمدهای لازم و سرمایه‌گذاری‌ها مشکلی بر سر راه‌تان نخواهند بود. اگر به وبگاه‌مان مراجعه کنید و نظرات کارشناسان و مشاورانی را که با ما همکاری می‌کنند بخوانید می‌بینید که مطمئنا این پروژه از لحاظ تکنیکی و اقتصادی قابل اجرا است. البته چالش‌های زیادی پیش رو داریم و باید تک‌تک آنها را حل کنیم، اما مطمئن هستیم که این کار شدنی است.

وی در پاسخ به این سوال خواندنی «نجوم» که آیا برای داوطلبان در مریخ امکان بچه‌دار شدن هم وجود دارد؟ گفت : هنوز نمی‌دانیم که آیا زنان می‌توانند در جاذبه‌ 40 درصد آبستن شوند یا نه؟ تاکنون تحقیقی در این زمینه انجام نشده است، اما احتمالا امکان‌پذیر باشد. این را هم نمی‌دانیم که آیا جنین در این جاذبه اندک رشد نرمال خواهد داشت یا نه، اما این را هم کارشناسان ما انتظار دارند و پیش‌بینی می‌کنند که رشد نرمال امکان‌پذیر باشد. بعد از آن، این مساله پیش می‌آید که آیا می‌خواهید در مریخ بچه‌دار شوید یا نه. درست مثل تمام پدر‌ها و مادرها در زمین، داوطلبان در مریخ هم باید تصمیم بگیرند که آیا زمان و مکان مناسب برای بچه‌دار شدن‌شان هست یا نه. و وقتی در محیطی بسیار خطرناک مثل سیاره سرخ هستید، با فقط و فقط سه همراه (البته همراهانی بسیار مسوولیت‌پذیر چون ما این‌طور انتخاب‌شان کرده‌ایم) پیش‌بینی می‌کنیم با توجه به مسوولیت‌پذیری و درک بالای آنها از پیچیدگی وضعیت تصمیم بگیرند که آنجا مکان مناسبی برای بچه‌دار شدن نیست. اما خب زمانی که 20 یا 25 یا 30 نفر در مریخ بودند، شاید زمان آن برسد که کسی تصمیم بگیرد، حالا زمان مناسبی برای بچه‌دار شدن است.

مدیر ارشد طرح مارس وان درباره این که چه زمانی انسان‌های مریخی (مقیم مریخ) می‌توانند بدون نیاز به ما زندگی کنند؟ گفت: بقا و زندگی کردن دو مفهوم متفاوت هستند. به نظرم خیلی زود، شاید حدود 12 سال بعد، می‌توانم تصور کنم که پایگاه مریخ می‌تواند مدتی طولانی بدون احتیاج به زمین بقا بیابد. اما تا پیش از آن‌که رایانه‌های خودشان ر ا بسازند، یا تمام آن چیز‌هایی که می‌خواهند داشته باشند، مثل دارو، تجهیزات پزشکی، سیستم‌های سلامت و غیره. به نظرم تا این اتفاق زمان خیلی زیادی مانده است. شاید صد سال تا زمانی که پایگاه مریخ کاملا از زمین مستقل شود.

و گفت‌وگو با «لنسدورپ» با پاسخ به این سوال پایان یافت که «هنوز هم بازگشتی به زمین در کار نخواهد بود؟»

وی توضیح داد: مطمئنم که در بلند‌مدت فناوری بازگشت هم به وجود خواهد آمد؛ اما اولین کسانی که به مریخ رفته‌اند آنقدر به آن جاذبه‌ی کم عادت کرده‌اند که بازگشت به زمین برای‌شان بسیار دشوار خواهد بود. به همین خاطر است که به داوطلبان‌مان می‌گوییم هرگز به زمین باز نخواهید گشت و این سفری یک طرفه به مریخ است. /ایسنا


ویدیو مرتبط :
پروژه مارس وان برای سفر بی بازگشت به مریخ

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

گفتگو با ایرانی داوطلب «سفر بی بازگشت به مریخ» + تصاویر



با زمین در ارتباط هستیم و حتی می توانیم مسابقات ورزشی را هم دنبال کنیم فکر نمی کنم شرایط خیلی سختی باشد همین که صبح بیدار شوی و در یک سیاره دیگر باشی حسی است که تا کنون تجربه نشده است...دوره آموزشی 8 سال است که از سال 2016 تا 2024 دنبال می شود.

 

آمار عجیب و غریب است؛ بیش از 200 هزار نفر برای رفتن به مریخ داوطلب شده اند؛ سفری بی بازگشت!

سفری که تا کنون درون مایه فیلم ها و کتاب های تخیلی و داستانی بود و یک افسانه دست نیافتنی... اما به نظر می رسد این افسانه قرار است رنگ واقعیت به خود بگیرد و انسان به مریخ قدم بگذارد، سیاره سرخ و زیبا که سال هاست دانشمندان علوم فضایی را به خود مشغول کرده است، اکنون قرار است 24 نفر به مریخ بروند تا به همه سؤالات بشر از آغاز تا کنون پاسخ بدهند و شاید مقدمه ای برای کوچ بشر به آنجا باشند.

اخبار , اخبار علمی,گفتگو با دواطلب سفر بی بازگشت به مریخ,دواطلبان سفر بی بازگشت به مریخ


از سال ها قبل پروژه های مختلفی برای اعزام فضانورد به مریخ طراحی شده اما همه این پروژه ها از پیش شکست خورده نامیده و بایگانی شدند، چون به دلایل مختلف از جمله سوخت هیچ راهکاری برای مرحله دوم پروژه یعنی "بازگشت از مریخ" نداشتند تا اینکه پروژه ای با عنوان "مارس وان" طراحی شد که با حذف این مرحله گامی سرنوشت ساز برای اعزام انسان به فضا برداشته شود: سفر بی بازگشت!

اخیرا نام سه ایرانی در میان برگزیدگان مرحله دوم پروژه مارس وان اعلام شد که از میان بیش از دویست هزار نفر به جمع صد نفر راه یافته اند تا در نهایت 24 نفر در قالب 6 تیم 4نفره رهسپار "سفر بی بازگشت" شوند.

"صادق مدرسی" یکی از این سه ایرانی است که گفتگوی ما با او را در ادامه می خوانید:

- قدری از خودت بگو.

صادق مدرسی هستم 30 ساله و متولد و ساکن تهران. مدرک کارشناسی ارشد زیست شناسی دارم و ده مقاله آی اس آی چاپ کرده ام.

- مهمترین انگیزه ات برای ثبت نام رفتن به مریخ چه بود؟

حس هیجان و ماجراجویی.

- فقط حس هیجان و ماجراجویی؟ آیا می ارزد؟ یا هدف دیگری هم داری؟

با توجه به عظمتی که این پروژه دارد از نظر من می ارزد. مسلما افراد مختلف نظرات مختلفی دارند.

- متاهلی؟

خیر مجردم.

شغلت چیست؟ از وضعیت کنونی زندگی ات راضی هستی؟

از زندگیم راضیم و به طور کلی زندگی را دوست دارم و اینکه تصمیمات و انتخابهای مختلفی در زندگی پیش روی ماست.

بانی این پروژه کیست؟ کدام شرکت و کدام کشور؟

شرکتی که مجری این پروژه است و ایده و طرح کلی آن را داده است هلندی است و با شرکت های مختلفی از قاره های آمریکا، اروپا و استرالیا همکاری می کند.

- از چه طریق در جریان ثبت نام برای اعزام به مریخ قرار گرفتی؟

از طریق اخبار علمی که دنبال می کردم مطلع شدم چنین طرحی وجود دارد. قبل از شروع ثبت نام من با شرکت مجری طرح تماس گرفتم تا ازجزئیات مطلع شوم و بعد از مطالعه و تحقیق درباره ابعاد پروژه احساس کردم این یک طرح منطقی است؛ به همین دلیل بعد از اعلام عمومی، ثبت نام کردم.

- درباره فضا و مریخ اطلاعاتی داشتی؟

از قبل اطلاعاتی داشتم اما بعد از مطرح شدن این پروژه تحقیقات بیشتری کردم.

اخبار , اخبار علمی,گفتگو با دواطلب سفر بی بازگشت به مریخ,دواطلبان سفر بی بازگشت به مریخ


- به نظرت طرح شدنی است؟

بله ، مرور قراردادها و ابعاد و جزئیات طرح نشان می دهد که انسان می تواند به یک سیاره دیگر برود.

- اطلاع داری چند نفر ثبت نام کرده اند و چند نفرشان ایرانی است؟

حدود 205 هزار نفر از صد کشور جهان ثبت نام کردند و فکر می کنم ده،دوازه نفر از آن ها ایرانی بودند.

- فکر می کردی به مرحله بعد بروی؟

هنگام ثبت نام در خودم این قابلیت را می دیدم و حدس میزدم جز 1000 نفر مرحله دوم باشم اما با توجه به اینکه کسانی که جز 1000نفر هستند دارای سوابق و تجارب مختلفی در حوزه های پزشکی،فضایی و علمی بودند و حتی برخی کارشناس ناسا و یا فضانورد بودند فکر نمی کردم به جمع 100 نفر بروم.

-درباره آیتم ها و مصاحبه های انجام شده برایمان بگو.

در مرحله اول یک ویدیوی 60 ثانیه ای از خودمان ارسال کردیم که در این ویدیو سه موضوع باید اشاره می شد: اول، درباره انگیزه خود برای ثبت نام؛ دوم، درباره اینکه چرا فکر کرده ایم می توانیم این ماموریت را انجام دهیم و سوم اینکه حس شوخ طبعی ما در چه حدی است؟

غیر از این باید به ده سؤال دیگر هم به صورت مکتوب جواب می دادیم که موضوعات مختلفی را از جمله موضوعات روحی،تعامل و روابط بین فردی،اخلاقیات و ... را شامل می شد مثلا اینکه دوستی در خارج از کشور دارم یا خیر؟ انگیزه نامه و اطلاعات فردی هم لازم بود.

- مرحله بعد به چه شکل بود؟

مرحله دوم بررسی شرایط پزشکی بود که باید فرم هایی را از نظر صلاحیت های پزشکی به تائید پزشک می رساندیم که شامل فشارخون،وضعیت مفاصل،قد و وزن و اطلاعاتی درباره جراحی و ... بود که در این مرحله از 1058 نفر حدود 500 نفر حذف شدند.

- و بعد؟

یکی از مسؤولان پروژه از طریق اسکایپ با من مصاحبه ای انجام داد و سؤالات مختلفی را پرسید البته بیشتر از نظر روحی قصد داشت ببیند استرس دارم یا نه. یا سئوالی پرسید که اگر بعد از اعزام موفق به مریخ با گذشت سه سال زمینه ای برای بازگشت به زمین فراهم شد بر می گردی؟

- پاسخ چه بود؟

گفتم بر نمی گردم. ترجیحم این است که بمانم و حتی دیگران را هم تشویق کنم بیایند تا یک جامعه انسانی در مریخ ایجاد کنیم و گونه انسانی و نسل بشر را در سیاره مریخ گسترش دهیم.

- این شدنی است؟

بررسی هایی که شده نشان می دهد که بدن انسان با فضای مریخ می تواند تطابق پیدا کند و در مریخ امکان تهیه آب و غذا و ... فراهم شود.

- توضیح می دهی؟

 در سطح مریخ یخ وجود دارد و می توان با کوره های ذوب به آب رسید و آب را هم تجزیه کرد و به هوای قابل تنفس دست یافت.

اخبار , اخبار علمی,گفتگو با دواطلب سفر بی بازگشت به مریخ,دواطلبان سفر بی بازگشت به مریخ


صحنه ای از غروب خورشید در مریخ

- برنامه اعزام به چه شکل است؟

سال 2018 قرار است یک پرواز آزمایشی صورت بگیرد و مریخ نورد هم قرار است در سال 2020 برای ایجاد پایگاه اقامت عازم شود و در سال 2022 هم قرار است چند محموله مورد نیاز برای ایجاد شرایط زندگی در یک نقطه مخصوص بر سطح مریخ که خاک مناسب داشته باشد و یخ بیشتری دارد و در عین حال خیلی سرد نباشد فرود بیاید.

- انرژی از چه طریقی تامین می شود؟

 قرار است پنل های خورشیدی سبک به وسعت 2000متر ایجاد شود تا برق مورد نیاز پایگاه تامین شود.

- غذای مریخی ها از چه طریقی به دست می آید؟

غذا هم از طریق گلخانه های سبک قابل حمل از طریق لامپ های ال ای دی خاص به دست خواهد آمد.

- فقط گیاهخوار خواهید بود یا گونه های جانوری هم قرار است در مریخ پرورش داده شود؟ مثل مرغ و خروس.

احتمالا در چند سال اول حیوانات به این صورت که اشاره کردید پرورش داده نخواهند شد و پروتئین حیوانی هم از طریق تغذیه از حشرات تامین خواهد شد.

- دوره های آموزشی افراد قبل از اعزام چطور طی می شود؟

هر گروه برای اعزام 4 نفر خواهد بود که هر نفر از یک قاره است. بنابراین از یک کشور دو نفر در یک گروه نخواهند بود. از گروه 4 نفره دو نفر امور مهندسی را بر عهده می گیرند و برهمان اساس آموزش می بینند. دوره آموزشی 8 سال است که از سال 2016 تا 2024 دنبال می شود. محل آموزش هم به صورت شبیه سازی در اماکن خاص است که به فضای مریخ شباهت داشته باشد و ممکن است قطب شمال یا جنوب باشد و دوره های علمی هم احتمالا در آمریکا سپری می شود.

- گفتی که احیانا در قطب آموزش خواهید دید. آیا سطح مریخ پوشیده از یخ است؟ هوایش چطور است؟

دمای مریخ به طور متوسط بین 17- تا 170- است البته در روزهایی از تابستان در مناطق خاصی از آن ممکن است به 25 تا 35 درجه بالای صفر هم می رسد. تشعشعات مضر کیهانی هم به سطح آن می رسد؛ البته لایه اتمسفر بسیار نازکی هم دارد.

- زمان اعزام مشخص است؟

سال 2024 افراد پرواز می کنند و سال 2025 در مریخ فرود می آیند.

- مریخی ها امکان ارتباط با زمین را خواهند داشت؟

 هم به تلفن و هم به اینترنت دسترسی خواهد بود و به همین منظور ماهواره هایی در سال 2018 و 2022 به فضا پرتاب می شود ،البته تاخیر در ارسال پیام وجود خواهد داشت و بین 3تا 23 دقیقه بین ارسال و دریافت پیام فاصله خواهد بود.

- خودت که برای اعزام وجهی نداده ای؟

غیر از ابتدای کار که شرکت برای جلوگیری از ثبت نام اسپمی مبلغ کمی در حدود 15 دلار را تعیین کرده بود، در ادامه مراحل وجهی پرداخت نشده و حتی در دوره آموزش به 24 نفر باقی مانده حقوق پرداخت می شود، هرچند آن ها به پول نیازی نخواهند داشت.

- هزینه اعزام یک نفر چقدر است؟

هزینه اعزام یک گروه 4 نفره 6میلیارد دلار برآورد شده که قرار است از طریق اسپانسر و تبلیغات و فروش فیلم های آموزشی و حق پخش آن هزینه های پروژه محقق شود.

- چه تصوری از زندگی در مریخ داری ؟

می دانم خیلی سخت خواهد بود، مخصوصا اوایل حضور و ماه اول، اما فکر می کنم بعد از چند ماه همه چیز به صورت طبیعی و عادی شود. اما قبل از آن در هر زمانی کوچکترین اشتباه به معنای نابودی پروژه است به همین دلیل فکر می کنم مهم ترین بخش در این پروژه انتخاب افراد یعنی 24 نفر نهایی است و در کل اراده قوی را یکی از شرایط زندگی در مریخ می دانم؛ حس خوبی نسبت به آن دارم و از این حس خوشم می آید.

- برخورد خانواده با این اتفاق چه بود؟

اوایل خیلی موضوع جدی نبود چون تعداد افراد داوطلب بسیار زیاد بود در کل حمایت کردند؛ هرچند هیچ خانواده ای خوشحال نمی شود یکی از اعضایش برود و دیگر بر نگردد!می توانم بگویم مخالفت جدی نکرده اند و چون مجرد هستم راحت تر هستم.

مریخی ها قرار است ازدواج داشته باشند؟

حداقل اوایل خیر،یعنی تا حدود ده سال بعید است،بخاطر مسائل پزشکی و محدودیت های موجود و احتمال عدم تطابق جنین و اینکه افراد باید روی کارشان تمرکز داشته باشند.

- چون وضعیت کاملا خاصی است حتماً خانواده ات نگرانی هایی هم دارند.

خانواده ام از این جهت که برای پروژه ای داوطلب شده ام که بسیار عظیم است و خودم هم به آن علاقه مندم مرا حمایت می کنند.

- احتمال دارد در طول آموزش ها به این نتیجه برسی که قادر به رفتن به مریخ نیستی و انصراف بدهی؟

به هیچ وجه انصراف نمی دهم. تصمیمم را گرفته ام و این یک تصمیم قطعی است اما افراد با صلاحیت باید بروند اگر این تشخیص داده شد که من می توانم خواهم رفت.

اخبار , اخبار علمی,گفتگو با دواطلب سفر بی بازگشت به مریخ,دواطلبان سفر بی بازگشت به مریخ


- با برخی افراد که صحبت می کردیم، معتقد بودند که فقط کسانی که از زندگی سیر شده اند به این سفر بی  بازگشت می روند؟ پاسخت به این باور چیست؟

معمولا کسانی که از زندگی سیر شده اند به هیچ سفری نمیروند. مخصوصا به چنین سفری، چون علاوه بر مراحل سخت انتخابی مراحل بسیار سخت آموزش وجود دارد که انگیزه بسیار قوی میخواهد.

- نسبت به اینکه سفرت بی بازگشت است حس بدی نداری؟

اینکه می گویید سفر بی بازگشت است به این معنا است که فرد از دنیا می رود در حالی که افرادی که به مریخ می روند از دنیا نمی روند، بلکه به محل دیگری می روند و فقط برنمی گردند وگرنه کل تجهیزاتی که برای ایجاد شرایط زنده ماندن افراد نیاز است چه در زمینه آب، هوا و غذا قبل از اعزام افراد ارسال خواهد شد و اگر در این مراحل مشکلی پیش بیاید از طرف مریخ نوردی که پیشتر اعزام شده چراغ سبز برای اعزام افراد صادر نخواهد شد.

- فکرش را کرده ای که اگر مثلاً در پنجمین یا دهمین سال از زندگی در مریخ، پشیمان شوی ، چه خواهد شد؟ مخصوصا این که با توجه به وضعیت خاص و امکانات اندک مریخ ، شما احتمالا نخواهید توانست از محدوده ای خاص در محل زندگی تان در مریخ، دورتر شوید.

به این موضوع فکر کرده ام اما اینکه پشیمان شوم خیر، ضمن اینکه بسیاری از تصمیماتی که افراد در زندگی شان می گیرند ممکن است برگشت ناپزیر باشند.

- نگران نیستی حادثه بدی برای شما رخ دهد؟

اتفاق ناگوار در هر شرایطی می تواند بیفتد. حتی در حال قدم زدن در پیاده رو و یا هنگام پرواز با هواپیما، در مریخ اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود افراد در مریخ یک زندگی معمولی خواهند داشت و مثل زمین زندگی ادامه خواهد یافت. بر اساس تحقیقات یک انسان می تواند تا بیش از60 سال در کره مریخ ادامه حیات بدهد از طرفی از سال 1999 تا 2013 فقط یک ماموریت مریخ شکست خورده و آن هم پروژه مشترک چین و روسیه بوده است.

 - اگر بیمار شوید چه؟ پزشک و دارو خواهید داشت؟

2 نفر از 4 نفر هر گروه آموزشهای پزشکی و نحوه استفاده از تجهیزات پزشکی که به آنجا فرستاده خواهد شد را کسب می کنند.

 - اتمسفر مریخ چگونه است؟ خلا است یا از گاز خاصی تشکیل شده است؟ اساساً تنفس در آنجا چگونه خواهد بود؟

به طور عمده از نیتروژن و آرگون تشکیل شده و تنفس در فضای باز از طریق کپسول هوا خواهد بود.

- آیا باید در کل عمرتان در مریخ، لباس فضانوردها تن تان باشد؟

زمانی که افراد در سکونتگاه های مخصوص هستند اصلا نیازی به لباس های مخصوص یا کپسول هوا و... ندارند اما هنگام خروج از پایگاههایشان لباس مخصوص میپوشند.

اخبار , اخبار علمی,گفتگو با دواطلب سفر بی بازگشت به مریخ,دواطلبان سفر بی بازگشت به مریخ


 - اولین انسان های مریخ به عنوان یک جامعه کوچک، جامعه خود را چگونه اداره خواهند کرد؟ آنجا دموکراسی خواهید داشت؟!

افراد طی آموزش 8 ساله علاوه بر آموزش های معمول، در مورد دموکراسی، ساختارهای مختلف سیاسی و اجتماعی و سلسله مراتب و نحوه تقسیم قدرت آموزش خواهند دید. ضمن اینکه در چند سال اول تعداد افراد کم است و تصمیمات به صورت جمعی گرفته خواهد شد.

- گفتی در آن ویدیوی اولیه درباره شوخ طبعی سؤال شده بود به نظرت علتش چیست ؟

ویدیو خیلی کوتاه بود شاید به این خاطر بوده که سفر 7ماه طول می کشد و 4 نفر در فضایی بسته به اندازه 10 متر باید سفر کنند؛ برای تحمل این شرایط باید افراد از نظر روحی شرایطی داشته باشند و به اصطلاح هنری داشته باشند تا این شرایط تحمل شود. مثلا زود عصبانی نشوند و راحت بخندند.

- فکر می کنی جزو 24نفر نهایی باشی؟

امیدوارم و دوست دارم جز 24 نفر باشم.

- دلت برای زمین تنگ نمی شود؟

 با زمین در ارتباط هستیم از تحولات زمین مطلع می شویم حتی می توانیم مسابقات ورزشی را هم دنبال کنیم. فکر نمی کنم شرایط خیلی سختی باشد، همین که صبح بیدار شوی و در یک سیاره دیگر باشی حسی است که تا کنون تجربه نشده. از نظر من ممکن است برخی چیز ها را با رفتن از زمین از دست بدهم اما چیزهای دیگری را به دست می آورم.

- برای فرد خاصی چطور ؟

نمی توانم بگویم دلم تنگ نمی شود اما روی قابلیتم و فعالیتم در مریخ اثر نخواهد گذاشت.

- اگر همین فردا قرار باشد عازم مریخ شوی چه چیزهایی با خودت می بری؟

(مکث طولانی) فکر نمی کنم چیزی با خودم ببرم. وابستگی خاصی ندارم شاید عکسی از دوستان و خانواده ام ببرم که پشت سرش با فتوشاپ کره زمین قرار داشته باشد!(با خنده)

گفت و گوی ما با ایرانی دیگری که داوطلب سفر بی بازگشت به مریخ است را در روزهای آتی خواهید خواند. سعید قندهاری که مقیم نیوزیلند است، حرف های جالب دیگری دارد.

 

اخبار علمی - برترین ها / عصر ایران