گزارشی از یک سرگرمی مرگبار/ بازی با خون!

قرار می گذارند، دور هم جمع می شوند و با جوانی و زندگی و سلامت و شخصیتشان بازی می کنند! آن هم چه بازی خطرناکی!

 

مشرق، در تب و تاب این هستند که خانه کدام یکی از آن ها به قول خودشان «خالی» می شود تا به آنجا هجوم بیاورند و دقایقی از عمرشان را به تهوع بکشانند.

 

اصطلاح «خون بازی» را تا حالا شنیده اید؟ معمولا بسیاری از ما وقتی این واژه را می شنویم یاد فیلم پر سر و صدای «خون بازی» ساخته رخشان بنی اعتماد و محسن عبدالوهاب می افتیم که سال 85 اکران شد و جایزه های زیادی را درو کرد و اسم و رسمی برای خودش دست و پا کرد.

 

فیلم درباره دختری است به نام «سارا» که همراه مادرش عازم سفر می‌شود. سفری در کشاکش خون بازی برای التیام زخمی به عمق تباهی.

 

اما در این گزارش، ما اصلا کاری به این فیلم و ماجرایش نداریم. این «خون بازی» که قرار است در اینجا به آن بپردازیم فیلم نیست، واقعیتی است بیخ گوش ما؛ واقعیتی که خانواده ها باید از آن آگاه باشند تا شش دانگ حواسشان را جمع فرزندان جوان خود کنند.

 

بریم «خون بازی»؟!

دیدن برخی هایشان که کم سن و سال ترند آدم را متاسف می کند، نگرانشان می شود و به این فکر می کند که این نوجوان چرا باید با «خون بازی» آشنا باشد؟ چرا باید چنین نوجوانی، به خودش اجازه بدهد حتی نام این واژه را به زبان بیاورد؟ خانواده او کجا کم گذاشته اند و چه باید و نبایدهایی را نادیده گرفته اند که امروز نوجوان آن ها با کسانی دمخور شده که به جای بازی های مفید و تفریحات سالم، به او خون بازی یاد داده اند؟!

 

همیشه اینجور نیست که شرایط به کام «خون بازها» باشد و خانه ای خالی شود و آنان گعده خود را آنجا بگیرند. گاهی ناچار می شوند در پارک های عمومی و لابلای درخت ها با خونشان بازی کنند!

 

نه! آن ها معتاد به مواد یا ماده مخدر خاصی نیستند. رنگ و رویشان هم تا مدت ها نشان نمی دهد که خون باز هستند. البته بعد از مدتی که این کار را تکرار می کنند، زیر چشمانشان رنگ کبودی می نشیند که مشاهده این وضعیت، ممکن است این مسئله را به ذهن بکشاند که یا مریض هستند یا کم خواب.

 

 

 

 

خون بازی مقدمه اعتیاد است

رضا جبالی پزشک عمومی، یکی از عوارض خون بازی را اینگونه توضیح می دهد:«افرادی که خون بازی می کنند بعد از مدتی دچار تیک در حرکاتشان می شوند. شنیده اید می گویند طرف چقدر شل و ول است؟ خون بازها هم بعد از مدتی شل و ول راه می روند».

 

جبالی اضافه می کند:«خطر دیگری که در خون بازی وجود دارد، ورود هوا به رگ ها و مرگ است. خطر دیگر، عفونت و آلوده شدن خون و بدن است. ایدز را هم نباید از قلم انداخت».

 

این پزشک می گوید:« در کنار تبعات جسمانی این رفتار خطرناک، بعد روانی آن هم که اعتیاد به خون بازی را در فرد نهادینه می کند بسیار خطرناک است. بسیاری از افرادی که خون بازی می کنند، بعد از مدتی، خود خون بازی ارضایشان نمی کند و سراغ تزریق مواد می روند.»

 

اصطلاح «خون‌ بازی» در اصل به مواقعی گفته می شود که یک معتاد تزریقی بدلیل دسترسی نداشتن به مواد مخدر مجبور میشود خون خودش را درون سرنگ بکشد و مجددا همین خون را به خودش تزریق کند تا یک نشئگی در او ایجاد شود.

 

اما در حال حاضر عده ای از جوانان برای تفریح و سرگرمی(!) دور هم جمع می شوند و هر کدام سرنگی به دست، رگ های خود را نشانه می گیرند. با وارد کردن خون به سرنگ و برگرداندن آن به رگ و تکرار این کار، مثلا نشئه می شوند!

 

قصدمان نصیحت نیست، ادای دایه دلسوزتر از مادر را هم نمی خواهیم در بیاوریم، اما خانواده ها باید حواسشان را جمع کنند و مسائل، مشکلات و کار باعث نشود که از عزیزانشان غافل بمانند.

 

منبع:mashreghnews.ir

ویدیو مرتبط :
365 سرگرمی-بازی و سرگرمی-فعالیت و سرگرمی/کتابنامه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بازی و سرگرمی‌های موردعلاقه پادشاهان عرب

 

 

شاهان و پادشاهان همیشه سعی دارند آنچنان که شایسته  پادشاهان است ظاهر شوند. ولی در فراغ و به دور از سیاست و مسائل حکومت، به واقعیت خود رجوع و آنچنان که دوست دارند زندگی می‌کنند. برای شناخت شخصیت واقعی شاهان باید به درون زندگی آن‌ها راه یافت و با توجه به سرگرمی‌ها و شیوه گذران اوقات فراغت آنان ابعاد  شخصیتی آن‌ها را کشف کرد.

 

به گزارش«فردا» به نقل از روزنامه الخبر چاپ الجزایر؛ پادشاهان کشورهای عربی پس از فراغت از مسئولیت و در فضای شخصی و خانوادگی خود به سرگرمی‌هایی خاصی روی می‌آورند که در واقع با آن  در پی سیراب کردن میل طبیعی خود که‌‌ همان عشق به طبیعت است، هستند.

روزنامه الخبر در گزارشی با عنوان «شکار و اسب‌سواری از سرگرمی‌های پادشاهان و ملوک» به ذکر بازی‌های مربوط به پادشاهان عرب پرداخته است.

این گزارش با این جمله که «شاهان برای انجام سرگرمی مورد علاقه خود تاج و تخت‌ها را کنار می‌گذارند» آغاز شده بود و از پشت‌پرده‌ها و بخش نامعلوم زندگی شاهان صحبت می‌کرد.

طبق این گزارش، با وجود تمام پیشرفت‌های عصر مدرن هنوز هم پادشاهان عرب برای خوشگذرانی و بازی به طبیعت پناه برده و به بازی‌های سنتی مثل: شکار و اسب‌سواری در صحراهای بی‌آب و علف مشغول می‌شوند. پس از پیشرفتهای حاصل در عرصه تکنولوژی گاهی با ورود ماشین‌هایی با مدل‌های خاصی به صحرا و یا پرواز با هواپیماهای شخصی به بازی و خوشگذرانی در فضایی سنتی- مدرن می‌پردازند.

اگر به بررسی زندگی شاهان این منطقه بپردازیم خواهیم دید که تیر‌اندازی و شکار در بین حکام این منطقه مانند خوردن غذا و نوشیدن آب برای انسان از نیازهای اولیه آنان به‌شمار می‌رود و تمام آن‌ها بلااستثنا آن‌ها را در برنامه هفتگی خود دارند.

از پرندگان رایج در مناطق صحرایی شبه‌جزیره عرب، عقاب وشاهین دو پرنده محبوب شاهان هستند که در مواقع شکار آن‌ها را برای آوردن حیوان صیدشده‌‌ رها می‌کنند و از دیدن این صحنه ‌‌نهایت لذت را می‌برند. این در حالی که دیگر پادشاهان در مشرق و مغرب‌زمین برای حفظ زیبایی اندام خود به انواع ورزش‌ها و مطالعه می‌پردازند.

شیخ «زاید بن سلطان آل نهیان» رئیس حکومت کشور امارات متحده عربی، عاشق شکار و صید شاهین‌های تازه به دنیا‌ آمده بود. همچنین به اسب‌سواری و شترهای اصیل بسیار علاقه‌مند داشت چنان که «غزاله» زیبا‌ترین و مشهور‌ترین شتر ماده شبه جزیره عرب را برای خود خریداری کرده بود.

در امارات نیز همه می‌دانند که «خلیفه‌بن‌زاید» رئیس حکومت فعلی به بازی‌های معاصر و بازی‌های سنتی مانند اسب‌سواری و شترسواری علاقه‌مند است.

در عربستان علاقه پادشاهان شبیه به هم است. «عبدالعزیز» به شکار در صحرا، «سعود» بازدید از موزه‌ها، «فیصل» به شعر، «خالد» به شکار و صحرانوردی، «فهد» به صحرانوردی و شکار شاهین و «عبدالله» پادشاه فعلی عربستان به زندگی در صحرا، اسب‌سواری و مطالعه علاقه‌مند است.

«صدام حسین» رئیس جمهور سابق عراق، به مطالعه نظریه‌های سیاسی، گردآوری تابلوهای هنری زیبا و نگه‌داری اسلحه‌های منبت‌کاری شده منحصر به فرد علاقه شدیدی داشت.

«فؤاد» و فرزندش «فاروق» پادشاهان قرن گذشته مصر علایق عجیب و غریب داشتند. آن‌ها تمبر‌های کمیاب و نادر را گردآوری می‌کردند و به همین منظور «کمیته علاقه‌مندان به تمبر» را تشکیل داده بودند و ماهانه ۱۰ هزار جنیه مصری برای آن کمیته ارسال می‌کردند تا در صورتی که یکی از اعضای آن با تمبر متفاوت و کمیابی برخورد کند آن را برای شاه بفرستد.

«جمال عبدالناصر» رئیس‌جمهور درگذشته مصر، در اوقات فراغت خود به مطالعه، تصویربرداری و شنیدن ترانه‌های «ام‌کلثوم» خواننده معروف مصری می‌پرداخت.

«انور السادات» که بعد از ناصر حکومت را دست گرفت به مشاهده فیلم‌های سینمایی عشق می‌ورزید. و این صفت او گوشزد خاص و عام بود.

در لبنان نیز هرکدام از رؤسای جمهوری از گذشته تا به الآن علاقه‌های خاصی داشتند. «کمیل شمعون» رئیس جمهور گذشته لبنان به شکار، «فؤاد شهاب» به مطالعه، «امین جمیل» به پرواز در آوردن هواپیما‌ها، «امیل لحود» شنا و غواصی و «میشل سلیمان» رئیس جمهور فعلی لبنان به مطالعه، پیاده‌روی و گوش‌دادن موسیقی علاقه‌مند بودند.

در سوریه نیز «حافظ‌ اسد» رئیس جمهور سابق به پرواز و مطالعه و فرزند او «بشار الاسد» به ورزش، مشاهده مستندهای طولانی و کامپیو‌تر علاقه دارد.

در اردن «عبدالله اول» عاشق بازی شطرنج بود. و «حسین بن طلال» به ورزش‌های پاتیناز، تنیس و شنا و همچنین ماشین‌سواری، موتورسواری و پرواز علاقه‌مند بود. ولی «عبدالله الثانی» پادشاه فعلی اردن به چیزهای متعددی علاقه دارد. وی به ماشین‌سواری، جمع آوری تمبرهای کمیاب، شنا و گردآوری اسلحه‌های باستانی علاقه شدید دارد.

به گزارش این روزنامه الجزایری، روی آوردن شاهان و رؤسای حکومت‌ها به بازی‌های مورد علاقه خود در ‌‌نهایت به سود کشور خواهد بود زیرا که آن‌ها با پرداختن به بازی و سرگرمی انرژی جدیدی کسب می‌کنند و مغز آن‌ها برای تحلیل مسائل حکومت آماده‌تر خواهد بود.

این پادشاهان و رؤسای حکومت‌ها سالانه هزینه‌های هنگفتی را جهت خوشگذرانی و ترویج بازی‌های مورد علاقه خود تلف می‌کنند. در امارات میدان‌های بسیار بزرگی برای بازی‌های شترسواری ساخته‌اند در حالی که این بازی فقط در سطح چند کشور عربی وجود دارد و نیازی به این هزینه‌ نداشت و شبکه‌های ماهواره‌ای که به پخش مستند در مورد شتر و اسب می‌پردازند نمادی از ولخرجی‌های  امارات در راه تحقق ذوق و سلیقه روئسای دولت است. در عربستان نیز پرندگان مورد علاقه شاهان با مبالغی بیش از یک ملیون دلار خریداری می‌شوند.../فردا