نتایج 13 سال تحقیق در اروپا: سوسیس ،کالباس و همبرگر “مرگ زودرس” می‌آورند

نتایج 13 سال تحقیق در اروپا: سوسیس ،کالباس و همبرگر “مرگ زودرس” می‌آورند

نتایج تحقیق وسیعی که در مدت سیزده سال در ده کشور اروپایی انجام شده، نشان می‌دهد گوشتهای فراوری شده مثل کالباس و سوسیس خطر بیماریهای قلبی-عروقی و سرطان را افزایش می‌دهند و با کاهش مصرف این فراورده ها، این خطر به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می کند.

پژوهشگران حدود نیم میلیون نفر( ۳۵ تا ۷۰ ساله) را در ده کشور اروپایی در مدت ۱۳ سال زیر نظر داشتند و نتایج این تحقیق را در نشزیه "بی ام سی مدیسین” منتشر کرده اند.

این تحقیق برای اولین بار شواهد محکم علمی درباره رابطه بیماریهای قلبی با خوردن گوشت فراوری شده فراهم کرده است.

سبک زندگی

این پژوهش نشان می‌دهد کسانی که زیاد گوشت فراوری شده می‌خورند، معمولا سبک زندگی ناسالمی دارند، سیگار می‌کشند، کم ورزش می کنند، چاق هستند و بیشتر الکل می نوشند (فقط مردان). در مدتی که این تحقیق در جریان بود، حدود ده هزار نفر بعلت بیماریهای قلبی، سرطان و بیماریهای تنفسی فوت کردند.

پروفسور سابین رورمان استاد دانشگاه زوریخ که پژوهشگر ارشد این تحقیق بوده می‌گوید:” خوردن گوشت به مقدار زیاد -بخصوص گوشت فراوری شده- با سبک زندگی ناسالم ربط دارد.”

پژوهشگران متوجه شدند خطر مرگ زودرس در کسانی که روزانه ۱۶۰ گرم یا بیشتر گوشت فراوری شده می خوردند در مدت این ۱۳ سال ۴۴ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ بودند: بیشتر بعلت بیماریهای قلبی و بعد بعلت سرطان.

دکتر رورمان می‌گوید: "ما تخمین می زنیم اگر مصرف گوشت فراوری شده به روزی کمتر از ۲۰ گرم برسد از ۳ درصد مرگهای زودرس پیشگیری می‌شود.”

"بعد از حذف سیگار کشیدن، چاقی، و دیگر عوامل تاثیرگذار باز هم فکر می‌کنیم که گوشت فراوری شده خطر بیماری را افزایش می‌دهد.”

"ترک سیگار مهمتر از کاهش مصرف گوشت است با این حال من توصیه می کنم مردم کمتر گوشت بخورند.”

دکتر ریچل تامپسون از صندوق جهانی تحقیقات سرطان می‌گوید:”ما شواهد محکمی داریم که نشان می‌دهد خوردن گوشت فراوری شده مثل سوسیس، کالباس، هات داگ و بیکن خطر سرطان روده را زیاد می کند”.

اگر میزان مصرف گوشت فراوری شده به کمتر از ۱۰ درصد کاهش پیدا کند سالانه از ۴۰۰۰ مورد سرطان روده پیشگیری می‌شود.

گوشت فراوری شده

سوسیس، کالباس، هات داگ، بیکن و دیگر فراورده های گوشتی صنعتی، فراوری شده به شمار می روند.

اورسولا آرنز از پژوهشگران انجمن دیابت بریتانیا در توصیف گوشت فراوری شده می‌گوید: "باید کاری روی گوشت انجام شده باشد تا مثلا عمر نگهداری آن افزایش پیدا کند یا مزه آن تغییر پیدا کند یا آن را اشتها انگیزتر کند”.

"شیوه های سنتی مثل نمک سود کردن یا دودی کردن” در محصولاتی که بصورت آماده از بیرون خریداری شود، فراوری قلمداد می‌شوند.

به گفته او سوسیس و کالباس مرغوب هم در تعریف گوشت فراوری شده قرار می‌گیرد.

به این ترتیب همبرگر آماده که از سوپرمارکت خریده می‌شود و فقط باید سرخ شود گوشت فراوری شده است اما گوشت تازه که از قصابی خریداری و چرخ می‌شود و در خانه از آن همبرگر درست می‌شود در تعریف گوشت فراوری شده نمی گنجد.

سبک زندگی سالم بیش از نوع مواد غذایی در سلامت تاثیر می‌گذارد

آنچه باید مد نظر گرفته شود مواد نگهدارنده و رنگهای مصنوعی است که در تولیدات کارخانه ای استفاده می‌شوند و برای سلامت مضر هستند.

گوشت بخوریم یا نخوریم

پژوهشگران یادآور شده اند مصرف گوشت قرمز نباید بکلی کنار گذاشته شود چون سبزیجات و دیگر مواد غذایی تمام نیازهای تغذیه ای را برآورده نمی‌کنند.

اورسولا آرنز می گوید: "بیشتر مردم نیازی ندارند مصرف گوشت تازه را کم کنند. به آنهایی که هر روز مقدار زیادی گوشت تازه می خورند توصیه می‌شود اعتدال را رعایت کنند.”

گوشت قرمز غنی از پروتئین، آهن، روی، ویتامین آ و ویتامین ب است. فولات(اسید فولیک) و آهنی که از گوشت قرمز به بدن می رسد بیشتر از حبوبات و سبزیجات جذب می‌شود. هرچند آهن برای جلوگیری از کم خونی ضروری است اما آهن زیاد باعث تولید موادی می شود که خطر سرطان روده بزرگ را افزایش می دهند.

گوشت قرمز، چربی اشباع شده و کلسترول زیاد دارد که خطر بیماریهای قلبی را افزایش می‌دهد. این مواد در گوشت فراوری شده بیشتر وجود دارند.

با این حال پژوهشها نشان می‌دهند مصرف معتدل گوشت قرمز اگر با سبک زندگی سالم همراه باشد باعث افزایش خطر بیماریهایی مثل بیماریهای قلبی و سرطان نمی شود.

تریسی پارکر متخصص تغذیه در بنیاد قلب بریتانیا می گوید:” گوشت قرمز هنوز هم بخشی از یک رژیم غذای متعادل است.”

"اما برای سالم ماندن بهتر است از گوشت کم چربی و روشهای پخت سالمتر مثل کباب کردن استفاده شود”.

"اگر هم گوشت فراوری شده زیاد می‌خورید سعی کنید با مصرف انواع دیگر مواد غذایی پروتئینی مثل مرغ، ماهی، حبوبات و عدس آن را متنوع تر کنید”./عصرایران

13 سال از مرگ «فریدون» گذشت

اولین‌بار که صدای فریدون را شنیدم و حس کردم این یکی با بقیه فرق دارد، از گرامافون دایی‌ام بود. صفحه «آدمک» فریدون فروغی و «جمعه» فرهاد را از بقیه صفحه‌ها جدا کرده بود و به من پیشنهاد داد که آنها را گوش بدهم.

روزنامه شرق: اولین‌بار که صدای فریدون را شنیدم و حس کردم این یکی با بقیه فرق دارد، از گرامافون دایی‌ام بود. صفحه «آدمک» فریدون فروغی و «جمعه» فرهاد را از بقیه صفحه‌ها جدا کرده بود و به من پیشنهاد داد که آنها را گوش بدهم.

من 12سالم بود و بلافاصله شیدای صلابت و عمق صدای این بزرگواران شدم که آغشته به خرخر گرامافون، درهای یک جهان تازه را به رویم می‌گشود. جهانی که تا هنوز هم درگیرش هستم و بی‌درنگ شنیدن همان صفحه کافی بود تا تک‌تک ترانه‌های این دو خواننده را با مشقت‌های فراوان پیدا کنم و اینطور بود که هم‌خانگی من با صدای آنها آغاز شد.

سال 80 بود و من جوانکی 18ساله و پشت کنکوری! طبق عادت آن روزهای مردم، صبح‌ها چندتایی روزنامه سیاسی زیر بغل می‌زدیم، با بچه‌ها دور هم جمع می‌شدیم و آنها را می‌خواندیم. یکی از همان صبح‌ها بود خبر مرگ فریدون فروغی روزمان را برای همیشه ساخت! هرکدام از بچه‌ها، چیزی می‌گفت؛ یکی می‌گفت دق کرد! یکی می‌گفت حتما خودکشی کرده! یکی می‌گفت از شدت ناراحتی مرده است چراکه نتوانسته در این سال‌ها مجوز کنسرت یا انتشار آلبوم بگیرد.

ساعت چهارونیم عصر همان روز بود که پیراهن مشکی پدرم را پوشیدم و خودم را به مسجد کوی دانشگاه امیرآباد رساندم. هوا تاریک شده بود و همهمه عجیبی به راه افتاده بود؛ راننده تاکسی‌ها از مردم که همه سیاه پوشیده بودند، می‌پرسیدند چه خبر شده؟ اما کسی به سوالشان جواب نمی‌داد. به هر ضرب‌وزوری که بود، وارد مسجد شدم.

فضای موقر و جالبی حاکم بود و هر از گاهی هم صدای گریه خانم‌ها می‌آمد که می‌شد حدس زد، صدای «پروانه»، خواهر فریدون فروغی است. به هر دری می‌زدم تا در آن مجلس عزا، کاری به من محول شود تا به خیال خودم برای این مرد شریف و هنرمند یگانه‌ام، کاری انجام داده باشم اما نشد که نشد.

بعدها از یکی از دوستانم که از قضا با فریدون فروغی همکاری داشته، شنیدم که فروغی هرگز از محبوبیتش میان نسل نو جامعه ایران آگاهی نداشته و فکر می‌کرده که دوره‌اش تمام شده و اگر طرفداری برایش باقی‌مانده، همان بچه‌های سیبیلوی نسل خودش هستند که اتفاقا بدجوری هم توزرد از آب درآمدند.

نشانه‌اش هم همین که در آن روز خداحافظی کسی از میان همنسلان دیروزش در میان‌هزاران مشایعت‌کننده‌اش نبود و جالب اینکه نه فرهاد، نه منفردزاده و نه حتی کوروش یغمایی هیچ‌کدام در آن روز خاص، همراهی‌اش نکردند. البته این از ضعف شناخت ما بود که نمی‌دانستیم، فریدون تنهاتر از این حرف‌هاست.

نیم‌ساعتی در مسجد ماندم و لحظه‌ای که بیرون آمدم پرشکوه‌ترین صحنه زندگی‌ام را در خیابان دیدم! در  اطراف مسجد تا چشم کار می‌کرد، دخترها و پسرهای جوان با لباس‌های سیاه و شمع به دست دیده می‌شدند که گروهی، آهنگ‌های فریدون فروغی را می‌خواندند. ماشین‌ها ایستاده بودند و از ضبط صوت‌هایشان صدای فروغی پخش می‌شد و انگاری گروه کری راه افتاده بود از جوان‌هایی که شاید در عمرشان حتی فروغی را ندیده بودند!

من هم به آنها پیوستم و این گروه سرود شروع کرد به خواندن «نیاز» و «یار دبستانی» و دیگر آهنگ‌های معروف فریدون فروغی. میانه‌های آهنگ «غم تنهایی» بود که کم‌کم اشک‌هایم راه افتادند و خیلی زود بدل به هق‌هقی شدند که نمی‌شد جلویش را گرفت. در ذهن مدام از خودم می‌پرسیدم که «فریدون چرا غم تنهایی اسیرت کرده بود؟»، «مگر نمی‌دانستی که این همه رفیق جوون داری؟»، «چرا کسی به تو نگفت تنها نیستی؟»، «کی تو‌رو از ما دزدید؟» و...