دانش و فناوری
2 دقیقه پیش | گرفتن ویزای انگلیس در ایراناز زمانی که اخذ وقت سفارت انگلیس در تهران ممکن شد، بسیاری از مشکلات متقاضیان این ویزا نیز به فراموشی سپرده شد. اگر چه هنوز هم بعضی از متقاضیان این ویزا، به جهت تسریع مراحل ... |
2 دقیقه پیش | دوره مدیریت پروژه و کنترل پروژه با MSPپروژه چیست؟ پروژه به مجموعه ای از فعالیتها اطلاق می شود که برای رسیدن به هدف خاصی مانند ساختن یک برج، تاسیس یک بزرگراه، تولید یک نرم افزار و … انجام می شود. در همه پروژه ... |
تولید سلولهای انسولین ساز/ نوید درمان دائمی دیابت
تولید سلولهای انسولین ساز/ نوید درمان دائمی دیابت
دانش پژوهان شیوه نوینی برای تولید سلول های انسولین ساز و در نتیجه درمان دائمی دیابت نوع یک ارائه کرده اند.
مبتلایان به دیابت نوع یک از فقدان سلول های بتا در لوزالمعده که مسئول تولید انسولین است، رنج می برند.اگرچه نظارت بر گلوکز خون و ترزیق انسولین امکان مدیریت بیماری را فراهم می آورد اما یافتن راهی برای تولید دوباره سلول های بتا می تواند راهبرد دائمی تری باشد.
دانشمندان موسسه گلداستون در سان فرانسیسکو با ارائه شیوه ای برای برنامه ریزی سلول های پوستی به سلول های انسولین ساز بتا، امیدی را برای چنین درمانی ایجاد کرده اند.از آنجا که توانایی باززایی این سلول ها محدود است دانشمندان راه دشواری را برای تولید مقادیر زیادی سلول های بتا صرف کردند. اما اکنون به لطف فناوری سلول های بنیادی ، محققان موسسه گلداستون توانسته اند سلول های پوستی را به سلول های بتا تولید کننده انسولین تبدیل کنند.
این گروه با سلول های پوستی مسئول چارچوب ساختاری بافت حیوانی موسوم به فیبروبلاست که از موش های آزمایشگاهی جمع آوری کرده بودند، کار را آغاز کردند.
دانش پژوهان این سلول ها را با ترکیبی از مولکول ها و فاکتورهای برنامه ریزی دوباره تغذیه کرده و این فیبروبلاست ها را به سلول های شبیه سلول های درون پوستی تبدیل کردند؛ سلول هایی که در جنین های بسیار اولیه یافت شده و در نهایت به عضو های اصلی بدن از جمله پانکراس تبدیل می شوند.
آنها با استفاده از یک ترکیب شیمیایی دیگر، این سلول های شبه پوستی را به سلول هایی تبدیل کردند که سلول های شبه پانکراسی اولیه موسوم به PPLC را تقلید می کند.این پژوهشگران می گویند: هدف اولیه ما این بود که دریابیم آیا می توانیم این سلولهای PPLC را به سوی تبدیل شدن به سلولهای بالغ مانند سلول های بتا تحریک کنیم که بتواند به سیگنال شیمیایی درست واکنش نشان داده و از همه مهم تر انسولین ترشح کند.
آنها اعلام کرده اند تجربیات اولیه آنها حاکی از روی دادن این امر در ظروف آزمایشگاهی است.وقتی محققان این سلول ها را به موش های مبتلا به افزایش قند خون که نشانه ابتلا به دیابت است پیوند زدند، تجربه به دست آمده در ظرف آزمایشگاهی تکرار شد.یک هفته پس از پیوند میزان قند خون حیوان روند نزولی گرفت و به تدریج به سطح طبیعی رسید. وقتی این سلول های پیوندی از بدن حیوان برداشته شده محققان روند افزایش فوری قند خون را در این موش ها ثبت کردند.
نکته امیدوار کننده تر وقتی مشخص شد که این گروه از محققان موش ها را 8 هفته پس از پیوند این سلول ها آزمایش و مشاهده کردند که سلول های PPLC به تولید سلول های بتای انسولین ساز عملکردی منجر شده اند.
دانشمندان می گویند این فناوری در سلول های انسانی می تواند به طور چشمگیری شناخت ما را از اینکه چگونه نقص های ژنتیکی در سلولهای بتا منجر به دیابت می شود بالا برده و ما را به درمان های ضروری تر نزدیک کند.نتایج این تحقیقات درنشریه سلول های بنیادی منتشر شده است.
منبع: mehrnews.com
ویدیو مرتبط :
تولید انسولین و دیابت نوع یک
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
ارائه درمان خوراکی دیابت با پلیمر حاوی انسولین
صدها میلیون نفر در سراسر جهان از بیماری دیابت رنج میبرند که بخش قابل توجهی از آنها ناچار به تزریق انسولین هستند. از آنجا که اکثر مردم ترجیح میدهند که دارو را به شکل قرص و با آب بطور منظم مصرف کنند، سالهاست که دانشمندان در سراسر جهان به دنبال یک روش موثر برای ارائه انسولین به صورت خوراکی هستند. مشکل عمده مصرف این کپسولها به صورت خوراکی این است که هورمون انسولین پس از بلعیده شدن و قبل از این که بتواند اثرگذار باشد، در دستگاه گوارش توسط آنزیمهای گوارشی تجزیه میشوند.
دانشمندان با جای دادن انسولین در داخل لیپوزومها یا نانوذرات، از تخریب آن قبل از اینکه جذب بدن شود، جلوگیری میکنند. این روش به تولید نوع جدیدی از چسب حاوی انسولین از جنس پلیمرهای قابل جذب در مخاط منجر شده که درون یک پوسته محافظ در داخل بدن حمل میشود.
محققان با تقویت قدرت نفوذ این دارو در روده و قرار دادن آن در داخل یک پوشش کپسولی (یک پلیمر مانع برای محافظت از اسیدی شدن معده)، موفق به طراحی قرصی شدند که محموله خود را فقط در زمان مناسب حل و منتشر میکند. چسبهای مورد نظر، برای تحویل دقیق و موثرتر انسولین به دیواره روده میچسبند.
محققان هم قدرت چسبندگی و هم انتشار این چسب را آزمایش کردند که شامل اندازهگیری نیروی مورد نیاز برای جدا کردن پوسته این تکه توسط دیواره روده بعد از 30 دقیقه و انتشار داروها در روده موش و خوک آزمایشگاهی بود. به گفته آنها، چسبندگی این چسب عالی است و میتواند انسولین را به طور صد در صد منتشر و در عرض پنج ساعت نفوذ کند.
محققان پس از آزمایش غلظتهای مختلف، دریافتند که چسبهای انسولین با 10 درصد قدرت نفوذ، میتوانند بیشترین تاثیر را داشته و سطح قند خون افراد را در مقایسه با گروه کنترل که تحت درمان نبودند، تا 70 درصد سطوح عادی پایین بیاورند.
دانشمندان اکنون در حال ادامه تحقیقات برای انتشار سریعتر و طولانیمدت انسولین، با استفاده از آزمایش این چسب بر روی موشها هستند.
این پژوهش در نمایشگاه و نشست سالانه انجمن دانشمندان دارویی آمریکا ارائه شد.
اخبار علمی - ایسنا