سه گام تا رسیدن به رحمت الهی

راه رسیدن به رحمت بی منتهای الهی سه گام بیش‌تر نیست که آیات 54 و 55 سوره زمر آن را به تمام مشتاقان طی این طریق معرفی می کنند.

جزء بیستم و چهارم قرآن کریم که از آیه 32 سوره مبارکه زمر آغاز و به آیه 46 سوره مبارکه فصلت ختم می شود ، در بردارنده آموزه ها و پیام‌های روح افزای الهی است که این نوشته تعدادی از آن‌ها را نقل می کند.
 
تجربه مرگ با خواب روزانه
واقعه مرگ رخدادی است که برای هر انسان فقط یک بار اتفاق می افتد و امکان تجربه دوباره آن وجود ندارد (مگر در مواقع بسیار نادر و خاص مانند رجعت) برای همین، افراد گمان می کنند قبل از وقوع آن نمی توانند تجربه ای از آن داشته باشند.

آیه 42 سوره زمر خط بطلانی بر این گمان کشیده و مرگ را تجربه ای روزانه برای تمام افراد معرفی می کند.

در این آیه مرگ واقعه ای کاملاً شبیه به خواب معرفی شده که در آن خداوند روح افراد را قبض می کند ؛ دقیقاً به مانند قبض روح در مرگ. می فرماید: خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض می کند (اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِینَ مَوْتِهَا) و ارواحی را که نمرده‌اند نیز به هنگام خواب می گیرد (وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا) با این تفاوت که مرگ جدایی کامل روح از بدن است و در خواب جدایی ناقص.

بعد می افزاید: ارواح کسانی را که فرمان مرگ آن‌ها را صادر کرده نگه می دارد (فَیُمْسِكُ الَّتِی قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ) که در این‌ها آن جدایی ناقص به کامل تبدیل شده که دیگر از خواب بیدار نمی شوند و ارواح دیگری را که فرمان ادامه حیاتشان را داده به بدن‌هایشان باز می گرداند تا سرآمد معینی (وَیُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى).

دو استفاده از این آیه شریفه:
1. خواب، چهره ضعیفی از مرگ است و مرگ نمونه کاملی از خواب.

2. توجه به این حقیقت که انسان هر بار که می خوابد در آستانه مرگ قرار می گیرد درس عبرتی است بس بزرگ برای او. [1]

آنان که از یاد خدا بدشان می آید
برخلاف مۆمنان که با یاد خدا قلب‌هایشان ترسان می شود [2] (إِنَّمَا الْمُۆْمِنُونَ الَّذِینَ إِذَا ذُكِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ )[3] عده ای هم پیدا می شوند که برعکس اینان از یاد خدا بدشان آمده و منزجر می شوند .

این عده که آیه 45 سوره زمر عهده دار بیان آن است می فرماید (وَإِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لَا یُۆْمِنُونَ بِالْاخِرَةِ )

این عده از یاد خدا بدشان می آید و از آن منزجر هستند؛ زیرا ایمانی به آخرت ندارند. تأسف بر انگیزتر اینکه وقتی در جمع این عده و یا در گفتگوی با یکی از این‌ها سخنی گفته شود که یاد خدا در آن نباشد؛ سخن از بت‌های عبادی و معبودهای مالی آن‌ها مثل دلار و سکه به میان آید ، بلافاصله گل از چهره شان شکفته و شادمان می شوند (وَإِذَا ذُكِرَ الَّذِینَ مِن دُونِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ).
 
سه گام تا رسیدن به رحمت الهی
راه رسیدن به رحمت بی منتهای الهی سه گام بیش‌تر نیست که آیات 54 و 55 سوره زمر آن را به تمام مشتاقان طی این طریق معرفی می کنند.

قرآن کریم پس از آنکه در آیه 52 به تمام بندگان گنهکار الهی مژده آمرزش تمامی گناهان را می دهد (إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا) راه بازگشت و دست‌یافتن به رحمت الهی را نیز به آن‌ها آموزش می دهد:

گام نخست : توبه و پشیمانی از گناه و روی آوردن به سوی خدا: در آغاز توصیه می کند که به سوی پروردگارتان بازگردید و مسیر زندگی خود را اصلاح کنید (وَأَنِیبُوا إِلَى رَبِّكُمْ).

گام دوم : ایمان آوردن و تسلیم بودن در برابر فرمان او: در این مرحله دستور این است که در برابر او تسلیم شوید و فرمانش را به گوش جان بشنوید و پذیرا گردید (وَأَسْلِمُوا لَهُ).

گام سوم : عمل صالح: بعد از پیمودن آن دو مرحله نوبت به مرحله سوم می رسد که مرحله عمل است. می فرماید: از بهترین دستوراتی که از سوی پروردگارتان بر شما نازل شده پیروی کنید (وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَیْكُم مِّن رَّبِّكُم).

در اینکه منظور از این «بهترین چیزى كه از سوى پروردگارتان بر شما نازل شده» چیست؛ مفسران نظرهای گوناگون دارند. آنچه از همه بهتر به نظر می‌رسد این است که دستوراتی که از سوی خداوند نازل شده مختلف است ؛ بعضی دعوت به واجبات و بعضی مستحبات و بعضی مشتمل بر اجازه مباحات است؛ منظور از احسن، انتخاب واجبات و مستحبات می‌باشد؛ البته با رعایت مراتب آن‌ها. [4]

 اهل تقوا در قیامت، چه حالی دارند؟
از آیه 61 سوره زمر استفاده می شود که اهل تقوا و خداترسان در قیامت به سبب ایمان و اعمال صالحی که در دنیا داشته اند، از مشکلات و گرفتاری های آن روز و آن دنیا نجات می یابند، از هر گزندی که آن روز گریبان‌گیر انسان‌های بی تقوا می شود در امان‌اند.

می فرماید: خداوند کسانی را که تقوی پیشه کردند ، رهایی می‌بخشد و رستگار می سازد [5] (وَ یُنَجِّی اللَّهُ الَّذِینَ اتَّقَوْا بِمَفازَتِهِمْ). سپس در ادامه این فلاح و پیروزی را با دو جمله کوتاه و پرمعنی توضیح می دهد:

1. هیچ بدی به آنها نمی رسد 2. غم و اندوهی به آن‌ها راه نمی‌یابد (لَا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ). که این تعبیر کوتاه در حقیقت تمام مواهب الهی را در خود جمع کرده است.

دعاهای حاملان عرش الهی برای اهل ایمان
در آیات 7 تا 9 سوره غافر سخن از فرشتگانی است که حاملان عرش‌اند و دعاهای آن‌ها برای اهل ایمان. 

این آیات در حقیقت برای این نازل شده که به مۆمنان راستین بشارت دهد که شما هرگز تنها نیستید؛ هرگز احساس غربت نکنید؛ حاملان عرش الهی و مقرب‌ترین و بزرگ‌ترین فرشتگان او با شما هم‌صدا و دوستدار و طرفدار شما هستند.

آن‌ها پیوسته برای شما دعا می کنند و پیروزیتان را در این عالم و عالم دیگر از خدا می طلبند و این بزرگ‌ترین وسیله دلگرمی است برای مۆمنان امروز و آن روز و فردا.

می‌فرماید: فرشتگانی که حاملان عرش‌اند و فرشتگانی که در گرداگرد عرش پروردگار قرار دارند تسبیح و حمد خدا می‌گویند، به او ایمان دارند و برای مۆمنان استغفار می‌کنند (الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُۆْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا).

وِرد زبانشان این است که پروردگارا رحمت و علم تو همه چیز را فرا گرفته (تو از گناهان بندگانت با خبری و نسبت به آن‌ها رحیمی) خداوندا! آن‌ها را که توبه کرده اند و در مسیر تو حرکت می کنند را ببخش و بیامرز و آن‌ها را از عذاب دوزخ نگاه دار (رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَیْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِیلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ).

و نیز می گویند: پروردگارا! آن‌ها را در باغ‌های جاویدان بهشت که به آن‌ها وعده فرموده ای داخل کن (رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدتَّهُم)

صالحان از پدران و همسران و فرزندان آن‌ها را (وَمَن صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ).

سپس در چهارمین دعایشان در حق مۆمنان چنین می گویند: آن‌ها را از بدی‌ها نگاهدار که هر کس را در آن روز از بدی‌ها نگاه داری مشمول رحمتت ساخته ای (وَقِهِمُ السَّیِّئَاتِ وَمَن تَقِ السَّیِّئَاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ).

 پی نوشت ها:
1.   تفسیر نمونه 19/479
2.   «وجل» همان حالت خوف و ترسی است که به انسان دست می دهد که سرچشمه آن یکی از این دو چیز است: گاهی به خاطر درک مسئولیت‌ها و احتمال عدم قیام به وظایفِ لازم در برابر خدا می باشد و گاهی به خاطر درک عظمت مقام و توجه به وجود بی انتها و پر مهابت او است. تفسیر نمونه 7/86
3.   2/ انفال
4.   تفسیر نمونه 19/504
5.   «مفازه» از ریشه «فوز» به معنای رستگاری است که معنایش می شود ظفر یافتن و رسیدن به هدف. حرف «باء» که بر سر آن آمده است یا بای ملابست است و یا بای سببیت. المیزان فی تفسیر القرآن 17/284. در صورت اول معنی آیه چنین می‌شود: خداوند آنها را نجاتی همراه با رستگاری و پیروزی می‌دهد و در صورت دوم معنی آیه این است که خداوند آنها را به سبب رستگاریشان (کنایه از اعمال صالح و ایمان است) نجات و رهایی می بخشد. تفسیر نمونه 19/520
 منبع:tebyan.net

ویدیو مرتبط :
رحمت الهی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

نیویورک تایمز: گام نخست در رسیدن به توافق هسته‌ای با ایران چیست؟

نیویورک تایمز:

گام نخست در رسیدن به توافق هسته‌ای با ایران چیست؟

در شرایطی که تلاش‌ها برای برگزاری دور جدید مذاکرات هسته‌ای میان ایران و گروه ۱+۵ در جریان است و تاکنون زمان و مکان قطعی این مذاکرات تعیین نشده، برخی ناظران و تحلیلگران، توجه خود را به موضوعی مهمتر، یعنی ماهیت توافق ممکن با ایران معطوف کرده‌اند. در این باره، روزنامه نیویورک تایمز دیدگاه خود درباره گام نخست در رسیدن به چنین توافقی را تشریح کرده است.

به گزارش «تابناک»، در مقطعی که بار دیگر مباحث درباره اهمیت دیپلماسی در حل و فصل مناقشات پیرامون برنامه هسته‌ای ایران افزایش یافته، همچنان وجود موانعی در این راه محسوس است.

بنا بر این گزارش، «رِی تکیه»، پژوهشگر ارشد شورای روابط خارجی آمریکا، در مطلبی که در روزنامه «نیویورک تایمز» منتشر کرده، عامل روانی را مهمترین مانع در این زمینه می‌داند.

تکیه در این مطلب اشاره می‌کند که قدرت‌های بزرگ همچنان مشغول اعمال تحریم‌هایی بر ایران هستند که بنا بر اعلام خودشان، تنها در صورت توقف بخش‌هایی کلیدی از برنامه هسته‌ای ایران، برداشته خواهند شد. در همین حال، ایران مایل به امتیاز دادن نیست و می‌داند که گسترش قابلیت‌های هسته‌ای، قدرت چانه‌زنی‌اش را افزایش خواهد داد.

البته در این باره باید گفت که در جست‌و‌جوی دستاوردی از مذاکرات، هیچ یک از طرفین حاضر نیست آنچه را ابزار و نقطه قوت خود می‌داند، از دست بدهد.

بر این اساس، تکیه استدلال می‌کند که بهترین ابزار برای از میان بردن این چرخه معیوب، نه تلاش برای رسیدن به یک توافق بزرگ، بلکه پیگیری یک توافق محدود است که بتواند دیوار بی‌اعتمادی را از میان برداشته و احتمالاً عرصه را برای ساز و کارهای گسترده‌تر کنترل تسلیحات آماده سازد.

وی ادامه می‌دهد: راهبرد اصلی ایالات متحده تاکنون بر این فرض استوار بوده که مجازات‌های اقتصادی فزاینده، می‌تواند طرف مقابل را آماده مذاکره درباره یک توافق معتبر کند.

اما جنبه جالب توجه چنین سیاستی این است که این رویکرد، زیر بار موفقیت‌های مقطعی خود قرار گرفته است. در حقیقت، سیاست تحریمی آمریکا، موفقیت‌هایی فرا‌تر از انتظارات اولیه داشته، زیرا واشنگتن توانسته بخش مهمی از جامعه جهانی را به محدود کردن تجارت با ایران متقاعد کند، ولی طنز ماجرا اینجاست که هر چه تحریم‌ها بیشتر موفق می‌شوند، قدرت‌های بزرگ تمایل کمتری به مبادله دستاوردهای خود با یک مصالحه معتدل و مرضی‌الطرفین از خود نشان می‌دهند.

از سوی دیگر، ایران نیز به دستاوردهای خود دلگرم است. اعتقاد حکومت ایران بر این است که آمریکا توجهی به برنامه هسته‌ایش ندارد، بلکه از موضوع هسته‌ای ایران به منظور پیشبرد سیاست تغییر نظام استفاده می‌کند. تهران بر این باور است که با افزایش تدریجی حجم و گستره زیرساخت‌های هسته‌ای، در موقعیت بهتری برای امتیاز گرفتن از جامعه جهانی خواهد بود.

به این ترتیب، در این سوی ماجرا نیز هرچه برنامه هسته‌ای ایران پیشرفت می‌کند، دولتمردان این کشور، تمایل کمتری به مصالحه بر سر جنبه‌های اساسی آن از خود نشان می‌دهند.

اما خطر این روند آن است که وقتی برنامه هسته‌ای ایران از آستانه‌های فنی مشخصی بگذرد، شاید این جمع بندی در این کشور به وجود بیاید که یک ایران دارای بمب، در موقعیت بهتری برای مذاکره درباره بازگشت خود به عرصه اقتصاد جهانی قرار خواهد داشت.

با این حال، تکیه اشاره می‌کند که دیدگاه‌های ایران و آمریکا در یک نکته با هم اشتراک دارند: تولید اورانیوم با غنای ۲۰ درصد در ایران.

این گزارش ادامه می‌دهد، ایالات متحده مدت‌هاست از غنی سازی با درصد بالای ایران به عنوان خطرناک‌ترین و بی‌ثبات کننده‌ترین فعالیت آن یاد می‌کند؛ اما در موقعیت‌های گواگون، ایران نشان داده با حصول توافقی که غنی سازی سطح بالای آن را محدود کند، مخالف نیست.

بنا بر این گزارش، ایران همواره اعلام کرده، دلیل اینکه ناچار شده دست به غنی‌سازی در سطوح بالا‌تر بزند، این بوده که جامعه جهانی سوخت لازم برای کارکرد رآکتور هسته‌ای تهران را در اختیارش نگذاشته است. این بیانات نشانگر آن است که ایران در ازای کاهش تحریم‌های بین‌المللی، با توقف غنی‌سازی ۲۰ درصدی خود موافق است.

منتقدان چنین توافقی که صرفاً بر غنی‌سازی ۲۰ درصدی متمرکز باشد، تأکید می‌کنند که توقف این فعالیت‌ها، تغییر چشمگیری در مسیر هسته‌ای ایران پدید نمی‌آورد. آن‌ها همچنین اشاره می‌کنند که این گونه توافق، دانش فنی پیچیده ایران در زمینه هسته‌ای را از میان نخواهد برد؛ اما هدف اصلی آن، کشاندن دو طرف به راهی متمایز از روند موجود است. یک توافق هرچند معتدل و آزمایشی، می‌تواند قدرت‌های غربی را متقاعد کند که ایران به موضوع کنترل تسلیحات علاقه‌مند است؛ افزون بر این، توقف غنی‌سازی ۲۰ درصدی، می‌تواند موجب طولانی‌تر شدن بازه زمانی برنامه هسته‌ای ایران شده و برخی از نگرانی‌های غرب و رژیم اسرائیل را کاهش دهد.

از سوی دیگر، حصول این توافق به ایران نیز نشان خواهد داد که تأکید بر دیپلماسی، تنها با هدف افزایش فشار‌ها بر این کشور انجام نمی‌گیرد.

در مجموع، تکیه نتیجه می‌گیرد که هرچند منازعه هسته‌ای میان ایران و ایالات متحده بیشتر اختلاف بر سر مسائل فنی جلوه داده شده، آنچه مهم است، از میان برداشتن موانع روانی حصول توافق است.

هرچند تاکنون پیشنهادهای جامع بسیاری در زمینه مسئله هسته‌ای ایران مطرح شده، اما سطح عدم اطمینان میان طرفین بیش از آن است که اجازه حصول چنین توافق‌های جامعی را بدهد. یک توافق معتدل ممکن است از جنبه فنی تغییر اساسی در برنامه هسته‌ای ایران ایجاد نکند، اما می‌تواند عرصه سیاسی که تاکنون مانع توافق شده را تغییر دهد. تنها در این صورت است که ایران و قدرت‌های بزرگ می‌توانند به سوی یک راه حل بنیادی‌تر برای منازعه دیرپای خود حرکت کنند./تابناک