رجعت پیامبر در آخر الزمان

یکی از دلایل موجود در باره اصل رجعت که از مسلمات اعتقادات شیعه است آیات قرآن کریم می باشد. روایات فراوانی این آیات را به رجعت تأویل یا تفسیر کرده اند. نکته ای که باید تذکر و توضیح داده شود اینکه بسیاری از روایات وقتی آیه را توضیح می دهند مرادشان از باب جری یا تطبیق است یعنی می خواهند بگویند یکی از مصادیق این آیه که یک حکم کلی دارد، این است.

حقیقت این است که تعداد آیات در موضوع رجعت خیلی زیاد است و نیاز به تفسیر و شرح دارند که از حوصله بحث خارج است. علمای علم کلام حدود 13، 14 آیه را در بحث رجعت به عنوان دلائل اثبات رجعت مطرح کرده اند، که در این مقاله و مقاله های بعدی تعدادی از آنها را بررسی می کنیم.

رجعت در قرآن
آیات 82 تا 85 سوره نحل و آیات 55 و 56 و73 و 259و 243 بقره و آیه 110 مائده و همچنین داستان اصحاب کهف در سوره کهف و آیات فراوان دیگری بر اصل رجعت دلالت دارد.

آیه شریفه "إنّ الذی فرض علیک القرآن لرادک إلی معاد" (85 قصص ) دلالت بر رجعت دارد و خطاب به پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید آن کسی که قرآن را بر تو فرض و واجب کرده، او تو را برمی گرداند. البته این برگرداندن یک معنا و  مصداقش برگرداندن پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در همان دوران حیاتش به مکه است، چون در حالی که پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) از مکه خارج می شد این آیه نازل شد که غصه نخور دوباره به مکه بر می گردی.

این یک مصداق بود اما مصداق دیگر بر حسب آنچه که در روایات آمده برگشتن پیامبر عظیم الشأن در دوران رجعت است که از امام باقر(علیه السلام) در تفسیر این آیه نقل شده که فرمود: پیغمبر شما دوباره به دنیا برخواهد گشت.

از امام صادق(علیه السلام) نقل شده که فرمود: نه، به خدا، دنیا تمام نمی شود تا اینکه خداوند متعال پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و امام علی (علیه السلام) را در این نقطه یعنی کنار کوفه با هم جمع کند، در آنجا مسجدی را بنا می کنند که 12 هزار در داشته باشد. آن مسجد در دوره آخرالزمان یعنی زمان ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) است.

از امام سجاد(علیه السلام) نقل شده که فرمود: مراد از آیه، رجعت پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به سوی شماست و از امام باقر(علیه السلام) هم نقل شده که فرمود: خداوند جابر را رحمت کند علمش به حدی رسیده بود که تأویل آیه "إن الذی فرض علیک القرآن" را می فهمید که مراد از تأویل این آیه رجعت است.

این روایت که بخشی از آن بیان شد با صراحت می فرماید که یکی از مصادیق معاد در آیه "إن الذی فرض علیک القرآن لرادک الی معاد" رجعت پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به دنیاست چون خطاب در این آیه پیامبر عظیم الشأن اسلام است. ممکن است مصادیق دیگری هم داشته باشد.

بنابراین اگر آیه ای را می خوانیم و به دنبالش روایتی را مبنی بر اینکه مراد از این آیه رجعت است، در واقع عمدتاً از باب جری و تطبیق و مصداق است.

 خلاصه سخن
آیات متعددی در قرآن به موضوع رجعت اشاره دارند. یکی از این آیات، آیه مشهور "إن الذی فرض علیک القرآن لرادک الی معاد" است و رجعت یکی از مصادیق آیه است و مصداق دیگر هم این بود که ای پیغمبر غصه نخور ما تو را دوباره به مکه برمی گردانیم چنان که همین طور هم شد و پیغمبر دوباره به مکه برگشت.

منبع: radiomaaref.ir
tebyan.net

ادعای داعش درباره به دنیا آمدن «دجال» و فرارسیدن آخر الزمان(+عکس)

 اخباربین الملل -  ادعای داعش درباره به دنیا آمدن «دجال» و فرارسیدن آخر الزمان

گروهک تروریستی داعش اعلام کرده که این نوزاد یک چشم در اسرائیل به دنیا آمده و مدعی شده که تولد این نوزاد نوید آخرالزمان و پایان جهان را می‌دهد. داعش همچنین مدعی شده است که این نوزاد یک چشم اکنون در اختیار آنان است.

گفتنی است در سال 2006 در هندوستان و در سال 2008 در بولیوی دو کودک یک چشم به دنیا آمدند که پس از تحقیقات مشخص شد این دو کودک دچار یک نقص ژنتیکی به نام سایکلوپیا (Cyclopia) بوده‌اند و در اثر استفاده از داروهای ضدسرطانی، یک چشم متولد شدند.

دجال کیست؟
یکی از علائم ظهور حضرت مهدی (عج) که در برخی روایات، آن را از علائم حتمی برشمرده‌اند، خروج شخصی به نام «دجال» است.

دَجَل به معنای روکش کردن یک شئ است که باطن آن کم‌ارزش باشد ولی روی آن را زرق و برق داده یا طلاکاری کنند. بنابراین وقتی دجال را برای کسی به کار می‌برند یعنی آن شخص منافق، دروغگو و فریبنده است. البته معانی متعددی که گاه به ده معنا می‌رسد برای این واژه ذکر شده که به عنوان نمونه به یکی از آنها اشاره شد.

تاریخچه دجال به قبل از اسلام برمی‌گردد. در کتاب انجیل نیز نام دجال آورده شده است. از آیات انجیل می‌توان برداشت کرد که دجال به معنای دروغگو و گمراه‌کننده است، پس داستان خروج دجال و زنده بودنش در آن زمان هم در بین نصاری شایع بوده و در انتظار خروجش بوده‌اند.

در اسلام نیز سخن از دجال به میان آمده است و روایاتی در این موضوع از فریقین (شیعه و سنی) وارد شده است.

حضرت علی (ع) به نقل از پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «پیش از قیامت ده امر حتمی واقع می‌شود که خروج سفیانی و دجال از امور حتمیه‌ای است که اتفاق خواهد افتاد».

عده‌ای می‌گویند که نام دجال، صائد بن صید یا ابن صیاد است و برخی مخالف این امر هستند. دجال را در زبان‌های انگلیسی و فرانسه، «آنتی کریست» نامیده‌اند که به معنی دشمن و ضد مسیح است.

مولا امیرالمؤمنین علی (ع) می‌فرمایند: «او چشم راست ندارد و چشم دیگرش در پیشانی‌اش است. او مانند ستاره صبح می‌درخشد و چیزی در چشم اوست که گویی آمیخته به خون است. وی در یک قحطی سخت می‌آید و بر الاغ سفیدی‌ سوار است».

در صحیح مسلم نیز آمده است: «او مردی چاق، سرخ‌روی، با موی سر مجعد و اعور (چپ چشم) است و چشمش همچون دانه انگوری است که روی آب قرار گرفته باشد.»

امیرالمؤمنین علی(ع) در مورد مکان خروج دجال می‌فرمایند: «او از شهری (در آن سوی ماوراء النهرین) و قریه‌ای که معروف به یهودیه است بیرون می‌آید».

 اخبار بین الملل - خبر آنلاین