یادی از «قیصر»

دوم اردیبهشت‌ زادروز قیصر امین‌پور است؛ شاعری که اگر بود 57 ساله می‌شد.

خبرگزاری ایسنا: دوم اردیبهشت‌ زادروز قیصر امین‌پور است؛ شاعری که اگر بود 57 ساله می‌شد.

قیصر امین‌پور - شاعر و استاد دانشگاه - دوم اردیبهشت 1338 در شهرستان شوشتر بخش گتوند در استان خوزستان به دنیا آمد. در سال 1357 در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد ولی پس از مدتی از تحصیل در این رشته انصراف داد. سپس تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی را در سال 1363 آغاز کرد و تا مقطع دکتری ادامه داد. امین‌پور شعرهای فاقد وزن نسرود و در عین حال این نوع شعر را نیز رد نکرد.

دکتر قیصر امین‌پور تدریس در دانشگاه الزهرا (س) را در سال 1367 آغاز کرد و دو سال بعد در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد. این چهره ادبی در سال 1382 به عضویت پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد.

او هشتم آبان‌ماه سال 1386 بر اثر بیماری کلیه و قلب درگذشت و در زادگاهش گتوند به خاک سپرده شد. پس از مرگ این شاعر، میدان شهرداری منطقه 2 واقع در محله سعادت‌آباد به نام قیصر امین‌پور نام‌گذاری شد. همچنین مقبره‌ای بیضی‌شکل با طراحی حسین خسروجردی، با ارتفاع نزدیک به 16 متر بر مزار این شاعر معاصر ساخته شده است.

«تنفس صبح» و «در کوچه‌ آفتاب» (1363)، «آینه‌های ناگهان» (1372)، «گل‌ها همه آفتابگردانند» (1380) و «دستور زبان عشق» (1386) از مجموعه‌های شعر قیصر امین‌پور برای بزرگسالان هستند. «گزینه‌ اشعار» او هم در سال 1378 منتشر شد.

همچنین «توفان در پرانتز» (نثر ادبی) و «منظومه‌ ظهر روز دهم» (برای نوجوانان) (1365)، «مثل چشمه، مثل رود» (برای نوجوانان) (1368)، «بی‌بال پریدن» (نثر ادبی برای نوجوانان)، «به‌قول پرستو» (برای نوجوانان) (1375)، «سنت و نوآوری در شعر معاصر» (1383) و «شعر و کودکی» (1386) از دیگر آثار این شاعرند.

محمدرضا ترکی با بیان این‌که قیصر زند‌ه‌ترین نفسی است که در میان ما هنوز جاری است و ما حضور او را در میان خود حس می‌کنیم، می‌گوید: صدای پای او را هنوز بر پله‌های دانشگاه تهران می‌شنویم. او یک عاشقانه‌سرای بزرگ بود و مضامین اجتماعی در شعرش حضور جدی دارند.

این شاعر و استاد دانشگاه، قیصر امین‌پور را از برجسته‌ترین شاعران عاشقانه‌سرا می‌داند و بیان می‌کند: اشعار او عفیف و خارج از پرده‌دری است؛ ولی در عین حال عمیقاً عاشقانه است. عاشقانه‌های قیصر در ادبیات ما جای خود را باز کرده است.

همچنین سلیم نیساری اظهار می‌کند: همیشه قامت استوار امین‌پور را می‌دیدیم و هرگز احساس نمی‌کردیم رنج و دردی در وجودش است. او در مباحث بسیار متین و سنجیده سخن می‌گفت.

این عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی می‌افزاید: او کسی نبود که خود را خیلی نشان دهد و تظاهر کند. دریغ از این‌که عمر کوتاهی داشت و باید بیش‌تر از این‌ها به فرهنگ و ادب ایران کمک می‌کرد.

علی معلم دامغانی‌ نیز از قیصر امین‌پور به‌عنوان شاعری آگاه یاد می‌کند و می‌گوید: قیصر از زمره‌ خردمندان شعرا بود. او حتی نسبت به‌ نام خویش آگاهی داشت. در جایی می‌گوید: «طنین نام مرا موریانه خواهد خورد / مرا به‌ نام دگر غیر از این خطاب کنید». غایت آگاهی قیصر را حتا نسبت به‌ نام خود می‌بینیم؛ نامی که سهم وی بود و هزار لطیفه داشت.

این شاعر و رئیس فرهنگستان هنر اظهار می‌کند: امین‌پور استاد دانشگاه بود و بسیار دلسوز نسبت به دانشجویان. او در دفاع از دانشجویان، خود را مسئول آن‌ها می‌دانست؛ قصه‌ای که امروزه در زمان ما بیش‌تر به افسانه می‌ماند.

او با اشاره به زوایای دیگر زندگی قیصر امین‌پور متذکر می‌شود: او علاوه بر شعر، قلم‌آزمایی‌هایی نیز کرده است و تجربه‌هایی هم در حوزه‌ داستان دارد. در حوزه‌ نثر ادبی نیز از او باید به عنوان یکی از چهر‌ه‌های شاخص نام برد. حتا در نقاشی هم دستی داشت و تصویری که از دکتر علی شریعتی در بسیاری جاها چاپ شده، به قلم قیصر امین‌پور است.

شعری از زنده‌یاد قیصر امین‌پور:

من

سال‌های سال مُردم

تا این‌ که یک‌ دم زندگی کردم

تو می‌توانی

یک ذره

یک مثقال

مثل من بمیری؟

یادی از گوشی‌های قدیمی در ایران + تصاویر

حس نوستالژیکی که این روزها با به خاطر آوردن آن‌ها به ما دست میدهد شاید یکی از قشنگترین حس‌ها باشد. این گوشی‌ها در زمان خودشان آنقدر زیاد شده بودند که شاید از بدست گرفتن آن‌ها خجالت میکشیدید اما این روزها به داشتن آن‌ها افتخار میکنید.

ما نیز سعی کردیم تا گزارشی از این گوشی‌های بسیار نوستالژیک تهیه کنیم و مروری داشته باشیم بر تعدادی از آن‌ها که برای ما و شما یادآور خاطرات تلخ و شیرین هستند:

نوکیا ۱۱۰۰:

نوکیا ۱۱۰۰ به عنوان یکی از مهمترین گوشی‌های بازار ایران به شمار می‌آید. این گوشی به گفته خیلی‌ها هیچوقت از یادها نمیرود. بیش از ۹۰ درصد از افرادی که این گوشی را خریداری کردند از آن راضی هستند و به طور خاصی روی آن تعصب دارند. یکی از ویژگی‌های فراموش نشدنی این گوشی چراغ قوه آن بود که در زمان‌های حساس واقعا به کمک صاحبانش میشتافت. این گوشی در طی زمان‌های مختلف به نام‌هایی مانند:

گوشکوب، یازده دو سوراخ، یازده چراغ قوه معروف بود.

یکی دیگر از ویزگی‌های این گوشی که بیشتر زبان زد شد سفت و محکم بودن آن بود. همیشه وقتی با صاحبان این گوشی‌ها صحبت کنید خاطراتی مبنی بر سقوط از ارتفاع یا رد شدن ماشین از روی آن میشنوید.

نوکیا ۶۶۰۰:

این گوشی جزء اولین گوشی‌هایی است که دارای سیستم بلوتوث بود. البته در آن زمان این فناوری زیاد کابرد نداشت زیرا گوشی‌های دیگر تنها قابلیت‌های ابتدایی داشتند. نوکیا ۶۶۰۰ به عنوان یکی از گوشی‌هایی شناخته میشود که توانست انقلابی را در عرصه موبایل ایجاد کند.

این گوشی توانایی پخش بعضی از فرمت‌های تصویری را داشت و به خاطر طراحی زیبا و جذابی که دارا بود توانست خیلی زود جای خود را در بین جوانان ایرانی باز کند. البته در آن زمان گوشی‌هایی مانند ۷۶۱۰ نیز در بازار وجود داشت،اما در کنار فروش زیاد این گوشی شاید خیلی به چشم نمی‌آمد. البته دوربینVGA و همچنین ۶ مگابایت حافظه داخلی نیز از دیگر امکانات این گوشی بود.

نوکیا ۶۶۰۰ به خاطر شکل خاصی که داشت بیشتر به نام‌هایی مانند: کتلت یا آجر شناخته می‌شد.

از دیگر گوشی‌های نوکیا که در دوره‌های متفاوت توانستند اسم و رسم خوبی برای خود دست و پا کنند میتوان به N70 یا N73 که در زمان خود بسیار همه گیر شده بودند اشاره کرد. نوکیا همچنان به ارائه گوشی‌های ساده ادامه میدهد اما در تولید گوشی‌های لمسی نیز بیکار نیست و گوشی‌هایی مانند:N8 یا ۵۸۰۰ تولید می‌کند.

یکی دیگر از شرکت‌هایی که آن روزها در بین مردم طرفداران بسیاری داشت و توانسته بود نظر افراد زیادی را به سمت

خود جلب کند سونی اریکسون بود. این شرکت نیز بعد از نوکیا بازار فروش خوبی در کشور ما داشت. این فروش خوب به این معنا است که حتما گوشی‌های خاطره انگیز نیز تولید کرده است.

سونی اریکسون P910:

این گوشی با صفحه ۳ اینچی و لمسی خود توانست توجه افراد زیادی را به خود جلب کند. شاید این اولین گوشی لمسی ای نبود که وارد کشور ما شد اما باید به جرات بگوییم که جزء اولین گوشی‌های این سبک بود که به قدرت و محبوبیت رسید. از مزایای آن میتوان به یک دوربین VGA و بلوتوث و درگاه مخصوص اتصال به کامپیوتر نام برد. همچنین به غیر از صفحه نمایش لمسی این گوشی دارای یک صفحه کیبورد QWERTY نیز بود. از اجداد این گوشی که در ایران هم وجود داشتند میتوان به P810 و P900 اشاره کرد که آن‌ها نیز بازار نسبتا خوبی داشتند.

چندی پیش که در بازار موبایل قدم میزدم که متوجه یکی از این گوشی‌ها بابرچسب “فروشی نیست” شدم و وقتی علت را از صاحب مغازه پرسیدیم او در جواب گفت: ” این گوشی تنها برای تزئین و زیبایی ویترین اونجاست و خیلی دوستش دارم”. این جمله شاید سندی برای محبوبیت زیاد این گوشی باشد.

سونی اریکسون K750:

شاید معروف ترین گوشی در ایران همین K750 باشد. تقریبا ۹۹ درصد از مردم با این گوشی به خوبی آشنا هستند و کمتر کسی است که آن را ندیده و یا نشناسد. بعد از شنیدن کلمه همه گیر یا در اصطلاح عامیانه “خز” شاید اولین چیزی که به ذهن شما میرسد همین گوشی باشد.

K750 گوشی ای ساده و با امکانات نه چندان زیادی مانند دوربین ۲ مگاپیکسلی و البته وزن کم و متناسب بود. اما همین امکانات نسبتا کم توانست سر وصدای زیادی را به پا کند به طوری که در بعضی مقاطع این گوشی نایاب نیز شد. البته همانطور که میدانید گوشی‌هایی که طرفداران زیادی دارند حتما اسم‌های خاص نیز دارند. از مهمترین اسم‌های این گوشی میتوان به آجر اشاره کرد.

البته پس از این گوشی مدل‌های جدیدتری از آن نیز وارد بازار شدن مانند:K800 که آن نیز به دسته گوشی‌های همه گیر پیوست اما نتوانست خاطرات K750 را دوباره زنده کند.

اما در بین گوشی‌های سونی اریکسون شاید انصاف نباشد که از سری W نام نبریم.

W700:

در بین گوشی‌های این سری شاید مهمترین و محبوب ترین گوشی W700 بود. سری W در سونی اریکسون با هدف افزایش قدرت صوتی و تصویری به بازار آمد. البته نباید از این مسئله غافل شویم که این سری از گوشی‌های این شرکت بسیار خوب و کارآمد بودند.

W700 به علت سبک ساده و قدرت زیادی که داشت توانست خیلی سریع در بین مردم جایی برای خود پیدا کند به طوری که گاهی دیده میشد که تمام اعضای یک خانواده از این گوشی استفاده میکنند.

نکته جالب اینکه در حین گشت و گذار در یکی از بازارهای موبایل شرق تهران بافردی روبرو شدیم که یک W700 در دست داشت. از او در مورد تلفن اش سوالی پرسیدیم و جواب جالبی نیز دریافت کردیم. او در پاسخ به اینکه آیا از گوشی خود راضی هست یا نه گفت: “این گوشی ۴ ساله داره کار میکنه، دوربینش خرابه،صفحش شکسته، بعضی از دکمه‌هاش کار نمیکنه اما هنوز بسیار عالیه و قصد عوض کردش را ندارم”.

در اینجا

باید به این اشاره کنیم که به جز این دوشرکت در زمان‌های گذشته گوشی‌ها و شرکت‌هایی بوده اند که در دوره ای از زمان همه گیر شده اند. از بین این شرکت‌ها میتوان به SONY یا ALCATEL اشاره کرد. همچنین گوشی‌هایی مانند Z5 نیز خاطرات زیادی برای شما یادآوری میکند. همچنین گوشی‌هایی مانند نوکیا۸۱۱۰ نیز هستند که خاطراتی را برای اولین افرادی که تلفن همراه داشتند یادآوری میکند.

برای اینکه با نظر مردم و مغاره داران نیز بیشتر آشنا بشویم سری به یکی از بازارهای موبایل زدیم. در ابتدا پس از صحبت با مغازه داران از آنها خواستیم تا نظراتشون در مورد گوشی‌ها بگویند.

یکی از نکات مشترکی که در بین همه افراد وجود داشت تمجید آن‌ها از گوشی۱۱۰۰ بود. همه این گوشی را به عنوان یکی از قدرتمندترین و بهترین گوشی‌های  ساخته شده در جهان می‌دانستند. تقریبا ۹۰ درصد از افرادی که از آن‌ها سوالاتی پرسیدیم خاطراتی با این گوشی داشتند.

در مورد دیگر گوشی‌ها نیز جملات جالبی را عده ای به زبان آوردند. وقتی ازیک نفر در مورد گوشی ۳۳۱۰ سوال کردیم او در جواب گفت: “منفجر میشد اما کارمیکرد”.

یا هنگامی‌که از یک دانش آموز در مورد همین گوشی پرسیدیم او گفت:“این گوشیا به سن من قد نمی‌ده”.

جملاتی که در مورد K750 و ۶۶۰۰ شنیدیم بیشتر در این حوزه که : “دست همه بود”.

این روزها مردم بیشتر به گوشی‌های ظریف، با کاربری بالا، هوشمند و قالبا صفحه لمسی روی آورده اند. گوشی‌هایی که شاید با یک زمین خوردن از بین بروند.