کبودی ضعف فرهنگی زیر چشمان کودکان

 دست و پای کودک را بسته و با کمربند به جانش افتاده، کودک گریان با همان دست و پای بسته از زیر ضربات پدر فرار می‌کند. هرچند رئیس مرکز فوریت های اجتماعی سازمان بهزیستی کشور انتشار فیلم ضرب و شتم کودک دست بسته توسط پدر در ایران را رد کرده و این فیلم را مربوط به یک کشور عربی دانسته اما هستند مصادیق بسیاری از کودکانی که هر روز در کشور مورد آزار روحی یا جسمی والدین یا افراد دیگر قرار می‌گیردند.

مصادیق کودک آزاری هر لحظه در جلوی چشم ما رژه می رود، گاهی در کنج خانه، گاهی سر خیابان و گاهی دیگر سر چهارراه‌ها. کودک آزاری تنها به ضرب و شتم ختم نمی شود و گماردن کودکان به کار از اولین و ابتدایی ترین نمونه های کودک آزاری به حساب می آید که شاید در کشور ما امری عادی باشد.

 

هر چند آمار دقیق رسمی در رابطه با کودک آزاری در کشور وجود ندارد اما حبیب‌الله مسعودی فرید، معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی در خصوص آمار کودک آزاری در سال ۹۴ بیان کرده است که براساس برآوردهای صورت گرفته تا پایان سال جاری ۶۵۰ هزار تماس با اورژانس اجتماعی برقرار شده که از این تعداد ۱۵۰ هزار تماس مرتبط با فعالیت اورژانس اجتماعی و ۵. ۸ درصد این تماس‌ها مربوط به مشکل کودک آزاری است. این آمارها در حالی ارائه شده که تنها در ایران بالغ بر 7 میلیون کودک کار وجود دارد که خود از مصادیق آزار کودکان در قانون به شمار می آید اما به طور رسمی جدی گرفته نمی شود.

کاری از دستمان بر نمی ‌آید
سالیان درازی است که کودکان در ایران از حقوق خود دورند و با وجود این مراکز و انجمن‌های بسیاری از جمله انجمن حقوق کودکان، سازمان بهزیستی، انجمن کودکان کار، جمعیت امام علی (ع) و حتی این اواخر اورژانس اجتماعی برای حمایت از حقوق کودکان راه اندازی شده است. با این حال مسئولین این مراکز در مواجه با موارد کودک آزاری اذعان می دارند که نمی‌توانند برای احقاق حقوق کودک آزار دیده کاری از پیش برند چرا که با ضعف قانونی در کشور روبرو هستند.

 

از این دست موارد می توان به اظهارات حسین اسدبیگی،‌ رئیس مرکز فوریت های اجتماعی سازمان بهزیستی کشور اشاره کرد که در این رابطه بیان کرده است: «اگر خشونتی علیه کودک در ایران نیز باشد نمی‌توانیم کاری انجام دهیم زیرا متاسفانه در قوانین کشور ما، پدر در حد تادیب می‌تواند فرزند خود را تنبیه جسمانی کند و حتی اگر ما این موضوع را پیگیری کنیم نهایتا قاضی دادگاه اعلام می‌کند که چون پدر خانواده است برای ادب کردن فرزندش می‌تواند از تنبیه جسمانی استفاده کند.»

90 درصد کودکان کار با آزار جسمی مواجه اند
کودکان کار در ایران جزو گروه اصلی کودک آزاری به شمار می‌آیند و این کودکان کار هستند که نه تنها در برابر اولین مصداق آزار یعنی کار اجباری مجبور به سکوتند بلکه در بسیاری از شرایط با آزارهای جسمانی نیز دست و پنجه نرم می‌کنند. معصومه نوری، مددکار و مدیر داخلی مرکز خاوران انجمن کودکان کار در گفت و گو با روزنامه «ابتکار» اولین مصداق آزار را کار کودکان عنوان می کند و می گوید: «90 درصد کودکان کار چه در خانه، کارگاه و چه در خیابان با آزار جسمانی مواجه هستند.»

او در ادامه بیان می کند: ما در کشوری زندگی می کنیم که پدر اختیار هر نوع رفتار با کودک خود را دارد. بنابراین ما در هر نوع آزاری نمی توانیم دخالت داشته باشیم. اما در سایر زمینه های کودک آزاری نظیر کودک آزاری ناشی از اعتیاد والدین یا کودک آزاری که زمینه آن اقتصادی باشد توان ورود داریم و حتی ممکن است کودک را از خانواده جدا کنیم و آن را به مراکز نگهداری بسپاریم. نوری در پاسخ به این سوال که آیا ورود به بحث کودک آزاری برای انجمن کودکان کار آسان است یا خیر؟ بیان می کند: عموما تا زمانی که خانواده با ما همکاری نکند دستمان بسته است.

 

در برابر خانواده ای که با تمام توان با ما مقابله می کند ما با اجبار و زور نمی توانیم از کودک حمایت کنیم. تنها کاری که می توانیم در این رابطه انجام دهیم این است که کلاس های مهارت های زندگی برای والدین ارائه کنیم و در رابطه با کودک آزاری با آنها صحبت کنیم. چرا که ممکن است کودک را از سایر حمایت های ما محروم کنند. بخش آموزش کودکان کار برای ما بسیار مهم است. شاید اگر والدین را تحت فشاربگذاریم و در این موضوع مداخله مستقیم کنیم، سایر حمایت ها از جمله آموزش کودک نیز از او دریغ شود. او در پاسخ به اینکه اگر والدین با شما همکاری نکنند، چه می کنید؟ می گوید: اگر این والدین ایرانی باشد می شود از طریق اورژانس‌های اجتماعی وارد عمل شد ولی در رابطه با خانواده های اتباع همین اقدام هم از دست ما خارج است. در واقع شاید جز تلاش برای اصلاح رفتارشان کاری از دستمان بر نیاید.

‌ هیس! کودکان فریاد نمی زنند
این مددکار اجتماعی بیان می کند: محدودیت قانونی بزرگ ترین محدودیت است. گروه هدف کودکان کار گروه خاصی است و واقعا دستمان بست است. بیشترین آزار و اذیت جسمی از سوی خویشاوندان به کودکان تحمیل می شود.

معصومه نوری می گوید: بسیاری از موارد آزار و شکنجه در کودکان کار در چهره های این کودک مشهود است و عموما کودکان به خاطر ترسی که دارند این ماجرا را پنهان می کنند. او در رابطه با فجیع ترین مورد کودک آزاری در بین کودکان کار می‌گوید: مادر برای تنبیه، کودک خود را با سیخ داغ سوزانده بود. البته اول اذعان می کرد که کودک بد رفتاری می کند و او کودک را کتک زده است ولی بعد از اینکه پشت کودک را به ما نشان داد آثار سوختگی در بدن کودک نمایان بود.

تعریف کودک آزاری در قانون
عبد الصمد خرمشاهی، وکیل پایه یک دادگستری در گفت و گو با «ابتکار» کودک آزاری را اینگونه تعریف می کند: هر گونه آسیب جسمی و روحی به کودکان اعم از ضرب و شتم، پرخاش یا به کار گیری آنها در کار و منع از تحصیل جزو مصادیق کودک آزاری در قانون به حساب می آید. او در ادامه بیان کرد: به نظر می رسد علیرغم این که افراد معتقدند که نارسایی قانونی داریم، قانون حمایت از کودکان و نوجوانان قانون نارسایی نبوده است.

 

اما مشکل اصلی این است که قانون حمایت از کودکان با برخی مفاد قانونی و فرهنگ سنتی و موارد مدنی در تعارض است. در حالی که در کشورهای پیشرفته آزار و اذیت کودکان توسط والدین جزو موارد تعقیب قانونی به حساب می آید. خرمشاهی می گوید: در ایران معذوراتی در این رابطه وجود دارد. از آنجایی که در قانون به اجازه داده می شود که بتوانند کودکان خود را تادیب کنند از این رو قانون حمایت از کودکان با مشکل مواجه می شود. معمولا وقتی والدین کودک خود را مورد ضرب و شتم قرار می دهند مدعی تادیب او هستند در حالی که براساس قانون خشونت و ضرب و جرح حتی اگر از ناحیه والدین نیز صورت گیرد قابل تعقیب است.

خلع قانونی نداریم، خلع فرهنگی است
این وکیل دادگستری در رابطه با خلع قانونی در این زمینه می گوید: خلع قانونی نداریم، خلع فرهنگی داریم. هزاران کودک کار روزانه در ایران دستمایه بزرگسالان خود قرار می گیرند و ما بدون تفاوت از کنار آنها می گذریم و این ظلم آشکاری است که نهادهایی چون شهرداری، بهزیستی و نیروی انتظامی در برابر آن سکوت کرده اند. وقتی که ما این ظلم آشکار را می بینیم، قبح کودک آزاری در جامعه از بین می رود و بحث حمایت از حقوق کودکان نیز برای نهادها و سازمان‌ها کم رنگ می شود. مشکل اصلی نبود قانون نیست، مشکل نبود خانه های امن برای کودکان آزار دیده است. حتی اگر قانون از کودکان در برابر آزار والدین حمایت کند، با نبود خانه ای امن چه بر سر کودک خواهد آمد. کودک آزاری در غرب جدی گرفته شده و تا زمانی که حقوق کودکان در جامعه به رسمیت شناخته نشود با مشکل مواجه خواهیم بود.

چگونه می شود والدین متخلف را به دادگاه کشاند؟
کودک آزاری بر اساس قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب سال 81 جزو جرایم عمومی شناخته می شود. از نقاط مثبت این قانون، حمایت از کودکان و نوجوانان زیر 18 سال است که چتر حمایتی گسترده‌تری را در مقایسه با قانون مجازات اسلامی بر سر کودکان گسترانده است.

طبق ماده یک این قانون «کلیه‌ اشخاصی‌ که‌ به‌ سن‌ 18 سال‌ تمام‌ هجری‌ شمسی‌ نرسیده‌اند از حمایت‌های‌ قانونی‌ مذکور در این‌ قانون، بهره‌مند می‌شوند.» از سوی دیگر، در ماده 2 هر نوع‌ اذیت‌ و آزار کودکان‌ و نوجوانان‌ که‌ موجب‌ شود به‌ آنان‌ صدمه‌ جسمانی‌ یا روانی‌ و اخلاقی‌ وارد شود و سلامت‌ جسم‌ یا روان‌ آنان‌ را به‌ مخاطره‌ اندازد، ممنوع‌ اعلام شده است.
براساس این قانون هر فردی می تواند جرایم کودک آزاری را به مراجع قانونی اعلام کند و سایر اقدامات از جمله پیگیری آن بر عهده دادستان است و دادستان موظف است که پیگیر حال کودک آزار دیده باشد.

امروزه در ایران اعلام جرایم کودک آزاری حتی از طریق اورژانس اجتماعی صورت می پذیرد. عبدالصمد خرمشاهی در گفت و گو با ابتکار در رابطه با میزان اجرای این قانون در کشور می گوید: متاسفانه در عمل کمتر دیده می شود که قانون به مرحله اجرا گذاشته شود و والدین خاطی محاکمه شوند و این شاید یکی از نقاط ضعف قانوناست.

اخبار اجتماعی -  ابتکار 

ویدیو مرتبط :
ضعف چشمان آیت ا... بروجردی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

عاملی مهم ضعف یادگیری در کودکان

 

 

 

 

عاملی مهم که باعث ضعف در یادگیری کودکان می شود؟

 

آیا می دانید عاملی بسیار مهم باعث ضعف در یادگیری کودکان میشود؟اما چه عاملی ؟

بیهوشی‌های مکرر در کودکان به حافظه و قدرت یادگیری آنها آسیب می‌رساند.

محققان سوئدی اعلام کردند: تکرار بیهوشی در کودکان به توانایی یادگیری در آنها آسیب می‌رساند.

این پژوهشگران خاطرنشان کردند که از دست رفتن سلول‌های بنیادی مغزی در واقع دلیل بروز مشکلات حافظه‌ای و یادگیری در کودکان پس از تکرار بیهوشی است.

محققان می‌گویند: از مدت‌ها پیش مشخص شده بود کودکانی که چندین نوبت تحت بیهوشی قرار می‌گیرند پس از گذشت چند سال از مشکلات حافظه و یادگیری رنج می‌برند.

گروه تحقیقاتی دانشگاه گوتنبرگ اخیرا آزمایشاتی را روی موش‌ها انجام داده‌اند که نشان داد وقتی این جانوران در معرض میدان‌های مغناطیسی قرار می‌گیرند چه اتفاقی برایشان می‌افتد.

پژوهشگران دریافتند که میدان‌های مغناطیسی هیچ تاثیری روی موش‌ها ندارند. اما اگر این جانوران به طور مکرر برای اسکن‌های MRI بیهوش شوند این بیهوشی‌ها روی سلول‌های بنیادی مغز آنها تاثیر نامطلوب می‌گذارد.

 

این محققان خاطرنشان کردند: ما متوجه شدیم که تکرار بیهوشی به بخش مهمی از سلول‌های بنیادی در هیپوکامپ آسیب می‌رساند. هیپوکامپ منطقه ای از مغز است که برای حافظه اهمیت دارد. سلول‌های بنیادی در هیپوکامپ می‌توانند اعصاب را تشکیل دهند و شکل گیری سلول‌های عصبی برای عملکرد حافظه بسیار مهم است.