چرا این‌ همه دشوار است؟

 

 

 

دولت برای هدفمند كردن یارانه‌ها لایحه‌ای به مجلس تقدیم كرده، مجلس با تغییراتی آن را تصویب كرده، شورای نگهبان، اشكالاتی در آن دیده و حالا مجلس در حال اصلاح نهایی لایحه است.

 

تا اینجای كار روال طبیعی قانونگذاری طی شده است، كسانی به همه یا بخش‌هایی از لایحه و شكل اصلاح شده آن خرده گرفته‌اند و گروهی دیگر، همه یا بخشی از آن را تایید كرده‌اند. این هم روال طبیعی تضارب آرا در هنگام اخذ تصمیم‌های بزرگ است. اما حالا كه لایحه اندك اندك به سوی تصویب نهایی و لازم‌الاجرا شدن پیش می‌رود، نحوه اجرای آن به موضوعی تازه تبدیل شده است.

 

گفته می‌شود، قرار است سازمانی جدید برای اجرای این لایحه تشكیل شود. مقایسه، همه جا و بیش از همه چیز كار پسندیده‌ای نیست؛ اما گاه به لحاظ تجربه‌اندوزی و احیانا پرهیز از كارهای زاید و پرهزینه می‌توان به تجربه ملل دیگر رجوع كرد. در دهه ۱۹۹۰ میلادی یعنی پس از جمع‌شدن دیوار برلین و اتحاد دو بخش آلمان، سیاستمداران كشور جدید با مشكلی بزرگ مواجه شدند. بخش شرقی آلمان كه میراث كمونیست‌ها بود،‌ نسبت به بخش غربی، فقیر و عقب مانده بود و می‌بایست برای آن كاری می‌كردند. تصمیمی كه در این باره گرفته شد، روشن و نحوه اجرای آن روشن‌تر بود: باید همه اموال، دارایی‌ها و صنایع دولتی به بخش خصوصی منتقل شود.این كار هم باید توسط یك موسسه پیمانكار و در زمانی كوتاه (كمتر از ۷ سال) انجام شود. تصمیم گرفته شد و آلمان در كمتر از پنج سال دست كم از بقایای ظاهری عصر كمونیست‌ها خلاص شد و بخش شرقی به رنگ بخش غربی درآمد.

شركتی هم كه قرار است در ایران تشكیل شود، علی‌الظاهر قرار است در زمینه احصا و توزیع یارانه‌ها چنین كاری بكند. اما با هر درجه خوش گمانی، از هم‌اكنون معلوم است كه از چنین سازمان یا شركتی نمی‌توان انتظار سرعت عمل و حل و فصل سریع و قاطع مساله یارانه‌ها را داشت. این پیشداوری كه بدبینانه و خرده‌گیرانه به نظر می‌رسد، ناظر به توانایی یا ناتوانی مجریان لایحه هدفمندسازی یارانه‌ها نیست، بلكه اشاره‌ای است به فضای مبهم و چشم‌انداز ناروشنی كه پیش پای مجریان قرار دارد.

 

وقتی هنوز سفره دعوا بر سر دهك‌های درآمدی كشور پهن است و بعید است به این زودی‌ها جمع شود، هر اقدامی در زمینه توزیع یارانه‌ها لاجرم آغشته به ابهام و نارضایتی بخش‌هایی از جامعه خواهد بود.

 

نارضایتی امری اجتماعی است، اما تاثیر آن به تصمیم‌های اقتصادی آتی، اجتناب‌ناپذیر است. وقتی شروع هدفمندسازی یارانه‌ها نه در قالب تقسیم مساوی و بی‌تفسیر، بلكه با روش انتخاب واجدان شرایط باشد، بی‌تردید سازمان یا شركت مسوول این كار، زیر آوار ابهام‌ها و تفسیرها می‌ماند و احتمالا داستان یارانه‌ها از نو و در قالبی دیگر نوشته می‌شود. دشواری تصمیم‌های اقتصادی در ایران از جمله همین تصمیم پرداخت یارانه‌ها كه آخرین آنها است، علاوه بر پیوند آن با كارآمدی اجرایی، در فقدان بنیان‌های نظری روشن ریشه دارد.

 

مادام كه تكلیف ما با الگوی اقتصادی مورد نظر معلوم نشده و هر تصمیم اقتصادی آغشته به انواع ملاحظات و مصلحت‌ها است، از قانونگذار و مجری قانون انتظار زیادی نمی‌توان داشت. ریشه دشواری كارها و موانع اجرای تصمیم‌های اقتصادی اگرنه به طور مطلق، تا حدود بسیار زیاد در همین فقدان نگاه و آونگ بودن بین اقتصاد دولتی و اقتصاد خصوصی و ایضا تقسیم جامعه به افراد ذی‌حق و غیرذی‌حق و خرج كردن از كیسه اقتصاد به نفع سیاست است.

 

 

 

ویدیو مرتبط :
زندگی دشوار یک تنبل!

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

مذاکرات استانبول برای ما دشوار خواهد بود

 

 

یک مقام آمریکایی:

مذاکرات استانبول برای ما دشوار خواهد بود

سرویس بین الملل ـ پس از پایان مذاكرات ایران با 1+5 در ژنو که قرار شد ادامه آن در بهمن ماه و در استانبول ادامه یابد، «رویترز» به نقل از یک دیپلمات ارشد آمریکایی نوشت: مذاکرات شش قدرت برتر جهان با ایران دشوار و در عین حال ساده بود. اما تهران برای رفع نگرانی های جهانی باید گام هایی عملی تری بردارد.

 این مقام آمریکایی که نخواست نامش فاش شود، با اشاره به پافشاری های 1+5 بر به تعلیق درآمدن برنامه غنی سازی اورانیوم ایران که از سوی «سعید جلیلی»، مذاکره کننده ارشد ایران، رد شد، مذاکرات آتی را دشوار توصیف و تاکید کرد: «غرب کماکان بر موضع خود مبنی بر تعلیق این برنامه ها پافشاری می ورزد.» این در حالی است که «جلیلی» به صراحت اعلام کرده است که ایران در نشست استانبول در خصوص توقف غنی سازی اورانیوم مذاکره نخواهد کرد.

مقام آمریکایی در بخش دیگری از سخنانش به بیان این مطلب پرداخت که اگرچه آمریکا در مذاکرات ژنو نشستی رسمی دوجانبه ای با ایران نداشت اما این فرصت را داشت که به بیان نقطه نظرات اصلی خود بپردازد و این پیشنهاد را مطرح ساخت که ایران می تواند با تجدید نظر در طرح پیشنهادی سال گذشته در خصوص تبادل اورانیوم در راستای اعتمادسازی گامی حایز اهمیت بردارد.

در همین حال، روزنامه «لس آنجلس تایمز» نیز با اختصاص مطلبی به این موضوع نوشت: پس از یک روز و نیم مذاکره اگرچه مقامات آن را مفید ارزیابی کردند اما اعلام داشتند که ایران کماکان خواهان مذاکره پیرامون پذیرفتن برخی محدودیت ها در زمینه برنامه جنجال برانگیز هسته ایش نیست.

در همین حال پس از به پایان رسیدن این نشست، «کاترین آشتون»، رییس سیاست خارجه اتحادیه اروپا، با ارایه یک بیانیه پنج خطی بدون پاسخ به سوال خبرنگاران جلسه را ترک کرد. او در بیانیه خود اعلام کرد: «ما تقریبا دو روز گفت‌و‌گوهای مفصل و اساسی داشتیم كه متمركز بر برنامه‌ی هسته‌ای ایران و لزوم پایبندی ایران به تعهدات بین‌المللی‌اش بود. ما حقوق ایران را به رسمیت می شناسیم اما بر عمل به تعهداتش اصرار می‌ورزیم.»

در همین باره نماینده فرانسه نیز در جمع خبرنگاران گفت: «ما پاسخ هایی از سوی نمایندگان ایرانی دریافت داشتیم.» این در حالی است که او از پرداختن به جزییات آن خودداری کرد.

این روزنامه آمریکایی در پایان نوشت: به نظر می رسد انتخاب «استانبول» به عنوان محل برگزاری نشست بعدی بر اساس یک توافق دوجانبه صورت گرفته است. آمریکا و متحدان اورپایی اش با اعتقاد بر این که ترکیه در برابر این مساله بی طرفانه برخورد نخواهد کرد و جانب ایران را می گیرد با انجام نشست «ژنو» در «استانبول» مخالفت کردند....../تحلیل:تابناک