نه! «پوتین» یک استراتژیست احمق نیست؛ بازی او با «کارت ایران» گل به خودی است

اخبار بین الملل - تایم:
نه! «پوتین» یک استراتژیست احمق نیست؛ بازی او با «کارت ایران» گل به خودی است

تایم نوشت: روسیه نه یک ایران مجهز به سلاح هسته ای می خواهد و نه حمله احتمالی به آمریکا به این کشور را.

به گزارش انتخاب، در ادامه این گزارش آمده است: یک روز پس از آنکه یک دیپلمات روس هشدار داد که کشورش ممکن است در اقدامی تلافی جویانه در مقابل تحریم های آمریکا بر سر ماجرای کریمه در مذاکرات هسته ای ایران مشکلی بوجود آورد، مقامات دولت اوباما گفتند که آنها هیچ تغییری در موضع مذاکره ای روسیه ندیدند و تاکید کردند که همواره ساختن راه ایران برای دستیابی به بمب اتمی برخلاف منافع مسکو است.

خب، آنها تقریبا درست می گویند.

این موضع در ابتدا در وین مطرح شد، زمانیکه سرگئی ریابکوف معاون وزیر خارجه روسیه که در مذاکرات هسته ای با ایران حاضر شده بود هشدار داد که مذاکرات ممکن است اکنون با تشدید تنش ها بین واشنگتن و مسکو ارتباط پیدا کند.

ریابکوف گفت: ما دوست نداریم از مذاکرات هسته ای ایران به عنوان اهرم فشار استفاده کنیم.

وی افزود: اما اگر ما را مجبور کنند، اقدامی تلافی جویانه خواهیم کرد.

مقامات ارشد دولت اوباما این مسئله را کم اهمیت پنداشته و گفته اند که هیچ تغییری در مواضع روسیه در وین مشاهده نکرده اند.

با این حال، مسلما همین مقاماتی که از عدم تغییر موضع روسیه سخن می گویند، در خفا نگرانند. امریکا شاید بتواند تحمل الحاق کریمه به روسیه را داشته باشد، اما  نابودی مذاکرات ایران بوسیله ی پوتین می تواند برای اوباما یک فاجعه باشد. دستیابی به توافق هسته ای با ایران اولویت نخست سیاست خارجی رئیس جمهور آمریکا به شمار می آید و جدا از دورنمای تاریک توافق صلح خاورمیانه، بهترین شانس و فرصت اوباما برای تعریف میراث سیاست خارجی اش است.

پوتین مسلما قدرت لازم برای پیچیده کردن و حتی نابودی دیپلماسی اوباما در قبال تهران را دارد. روسیه می تواند جبهه متحد شش قدرت جهانی را به تحلیل برد که سعی در تبدیل توافق موقت هسته ای با ایران را به توافقی دائم دارد. روسیه می تواند از حق وتو خود در شورای امنیت سازمان ملل استفاده کند تا از تحریم های بیشتر علیه ایران در صورت  تسریع برنامه هسته ای و یا رها کردن مذاکرات توسط ایران جلوگیری کند.

روسیه نیز می تواند تحریم های کنونی را با توافق اقتصادی مستقیم با تهران تضعیف کند. البته مسکو اخیرا اقدام به توافق با تهران جهت ساخت دو راکتور هسته ای در ازای نفت کرده است.

درحالیکه پوتین چهره ای خشن از خود نشان داده اما ثابت کرده است که هرگز یک استراتژیست احمق نیست. ممکن است او از نابودی پروژه بزرگ سیاست خارجی اوباما لذت ببرد، اما از بین بردن دیپلماسی با ایران می تواند به دو دلیل عمده گل به خودی باشد.

دلیل اول اینکه یک ایران هسته ای می تواند برای روسیه نیز بد باشد. کشورهایی که در باشگاه هسته ای هستند از اعضای جدید استقبال نمی کنند چراکه خطری استراتژیک برای آنها محسوب می شود. درحالیکه روسیه روابط بهتری با ایران نسبت با آمریکا دارد، اما بمب های اتمی ایران می تواند بسیار نزدیکتر به مرزهای روسیه باشد تا امریکا.

دلیل دوم این است که شکست دیپلماسی با ایران می تواند احتمالا منجر به مسئله ای شود که پوتین به شدت از آن متنفر است: حمله ی نظامی به رهبری آمریکا.
 
یک مقام دولت اوباما می گوید: روسیه هیچ نفعی از وخامت اوضاع خلیج فارس و گسترس تسلیحات هسته ای نمی برد.

وی افزود: آنها در دیپلماسی با ایران سرمایه گذاری کرده اند چراکه از آن نفع می برند. روس ها به ما در این قضیه لطفی نمی کنند.

اخبار بین الملل - انتخاب

کاخ سفید بداند، پوتین ترسی از بازی با کارت ایران ندارد

 اخبار سیاست خارجی - اندیشکده آمریکایی بلفر:
کاخ سفید بداند، پوتین ترسی از بازی با کارت ایران ندارد

اندیشکده بلفر نوشت: وقتی پای ایران و سوریه به وسط کشیده می­شود، مسکو اهرم فشاری علیه آمریکا دارد و ترسی از استفاده از آن ندارد.

به گزارش  تیک، از زمان الحاق کریمه به روسیه، روابط آمریکا و روسیه که پیش از آن هم تیره بود، در سراشیبی سقوط قرار گرفت. دولت اوباما به شدت از اقدامات مسکو انتقاد کرد و چندین تن از مقامات و اشخاص نزدیک به «ولادیمیر پوتین» و بانک مرکزی روسیه را در لیست سیاه قرار داد. رئیس جمهور آمریکا اخیرا اعلام کرد اگر اقدامات روسیه به ضرر انتخابات آتی اوکراین باشد، تحریم­های جامع­تری تصویب خواهد شد. در عین حال، «جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا روسیه را به مذاکرات در مورد کاهش تنش در شرق اوکراین دعوت کرد. از نظر بسیاری از اعضای کنگره و جامعه استراتژیک، این رویکرد بسیار ضعیف است.

 انتقاد به رفتار پوتین موجه و قابل درک است. در حال حاضر، شبه نظامیان حامی روسیه با کمک مسکو در شرق اوکراین بیش از دو برابر نیروهای امنیتی اوکراین هستند و موجب درگیری­های شدید در خیابان شده‌­اند. در هر صورت حین ارزیابی جدی منافع آمریکا باید این موضوع مد نظر قرار گیرد که همکاری روسیه (حتی اگر برخی تمایلی نسبت به آن نداشته باشند) برای حل مناقشات بین­المللی از جمله مسائل امنیتی-ملی آمریکا ضروری است.

از جمله مسائل بسیار آشکار موضوع ایران و سوریه است؛ رقبایی که یکی آمال هسته ­ای در سر دارد (ایران) و دیگری سلاح شیمایی در دست (سوریه). گرچه واشنگتن و مسکو هر دو بر این باورند که تهران نباید به سلاح هسته­ای دست پیدا کند، در مورد ابزارهای تحقق این هدف اختلافاتی بین آن­ها وجود دارد. روسیه عموما در مورد تحمیل تحریم­ها بر سایر کشورها مردد است و برای این­که موافقت پوتین نسبت به رژیم کنونی تحریم­ها حاصل شد، بسیار تلاش کرد. موضوع سوریه حتی از این هم پیچیده ­تر است. واشنگتن مایل است که اسد از قدرت کناره گیری کند، در حالی­که مسکو همچنان از وی و حکومتش حمایت می­کند. اعلان حمله هوایی توسط اوباما موجب شد پوتین به رفتار خود خاتمه دهد. مسکو در نهایت اسد را مجبور کرد زرادخانه شیمیایی خود را در مقابل محدودیت نظامی از جانب آمریکا رها کند.

چالش کنونی حفظ این سطح از اتحاد در زمان­های مختلف است.  «سرگی ریابکوف» وزیر امور خارجه روسیه پیش­تر به گزینه اتخاذ «اقدامات تلافی­ جویانه، در صورتی که آن­ها ما را مجبور کنند» علیه غرب در رابطه با ایران اشاره کرده بود. برای عملی کردن این حرف­ها هنوز فرصت باقی است. به عنوان مثال، مسکو و تهران در حال حاضر مشغول مذاکره در مورد به اصطلاح «قرارداد نفت در برابر کالا» هستند که بر اساس آن ایران در ازای روزانه ۵۰۰ هزار بشکه نفت تا مبلغ ۲۰ میلیارد دلار کالا و تجهیزات از روسیه وارد می­کند.

مسئله مهم دیگر برای واشنگتن امنیت هسته ­ای است. از آن­جایی که مواد هسته­ای همچنان نسبتا در روسیه در مکان­های بسیاری در معرض خطر هستند و آمریکا محتمل­ترین هدف برای تروریسم هسته­ای است، حمایت کافی از مواد شکافت پذیر و رادیولوژی در روسیه باید برای آمریکا در اولویت باشد. علیرغم این موضوع، تصمیم اخیر وزارت انرژی برای لغو درخواست اختصاص بودجه به نیروهای واکنش روسیه که مسئول دفاع از مواد هسته­ای هستند، بسیار ناعاقلانه بود.

 کاملا روشن است که تصمیم گیری در راستای لغو اقدام مشارکتی که در آن آمریکا منفعتی کلیدی دارد، اقدامی تلافی­ جویانه از جانب روسیه نبود، بلکه این عمل از جانب واشنگتن صورت گرفت. این نشان می­دهد خطر عدم در نظر گرفتن اولویت­ها جدی است. این موضوع ممکن است از نظر بسیاری از ناظران بدبیناینه تلقی شود، اما اقدامات پوتین در اوکراین بر ارزش­های آمریکا تاثیر گذاشته است و نه بر منافع آن. از رویکردی خودخواهانه، رخدادهای کنونی در اوکراین نسبت به موضوع ایران، سوریه و مسئله امنیتی موضوعی فرعی محسوب می­شود.

در صورت عدم کاهش تنش­ها در شرق اوکراین، واشنگتن باید در مورد اولویت­های خود در حوزه سیاست خارجی تصمیم­گیری کند. ارجحیت رخدادهای اخیر در اوکراین بر سایر مسائل بین­المللی استراتژی خطرناکی است. مذاکرات ما را به جایی نرسانده است و اقدامات جدی­تر علیه روسیه نمی­تواند پوتین را مهار کند، زیرا وی مصصم است نفوذ خود بر شرق اوکراین را حفظ کند و مشتاق است قدرت روسیه را نشان دهد. به علاوه موضعی جدی­تر در مورد روسیه ممکن است به آسانی تاثیر عکس داشته باشد زیرا ممکن است واکنش مسکو باعث تضعیف شدن منافع بنیادین ملی-امنیتی آمریکا شود. رویکرد دوگانه تصویب تحریم­‌های هدفمند از یک سو و شرکت دادن مسکو از طرف دیگر موجب آشوب می­شود و دردسرساز است. با این همه در حال حاضر گزینه بهتری وجود ندارد.

اخبار سیاست خارجی - تیک