مومیای 3

بعد از اعلام این خبر، رسانه های دولتی و غیر دولتی بلافاصله تاریخ سکونت و شهرنشینی در تهران را به هفت هزار سال پیش بردند. شهری که نشانه های شهر و شهرنشینی در آن به حدود دویست سال برمی گردد به یکباره هفت هزار سال قدمت پیدا کرد.

کامران جوادی باستان شناس در این مورد می‌گوید: شهرنشینی با سکونت تفاوت های عمده دارد. تاریخ پیدایش انسان به میلیون ها سال پیش برمی گردد و دانش ساخت ظرف نیز تاریخ بیست هزار ساله دارد. با پیدا شدن ظرف سفالی و اسکلت نمی‌توان عجولانه از وجود شهر صحبت کرد.

«سیدمحمد بهشتی»، رئیس پژوهشکده میراث فرهنگی و گردشگری که شخصا از محل کشف این اسکلت چند‌هزار ساله دیدن کرده است، در گفت‌وگو با «شهروند» تأکید کرد که این کشف منحصر به‌فرد باستان‌شناسان تاریخ سکونت تهران را تقریبا دوبرابر عقب برده است. او گفت: آنچه در کاوش‌های باستان‌شناسی در این منطقه از تهران به‌دست آمده بسیار جالب توجه و مهم است تا پیش از این قدیمی‌ترین اثری که در تهران به‌دست آمده بود متعلق به‌ هزار اول میلاد یعنی سه‌هزار ‌سال پیش بود و این اسکلت تاریخ تهران را بیش از دوبرابر افزایش داده است.

به گفته بهشتی، سرخط این کشف بزرگ باستان‌شناسان به دختری می‌رسد که یک روز اتفاقی هنگامی که از محدوده کارگاه فاضلاب مولوی عبور می‌کرده متوجه شده در میان خاک‌هایی برای جاگذاری فاضلاب روی زمین ریخته شده سفال‌هایی وجود دارد. او این سفال‌ها را به سازمان میراث فرهنگی می‌برد و پس از آن گروهی از باستان‌شناسان به این محدوده اعزام می‌شوند و در کاوش‌ها به این اسکلت چند‌هزار ساله و مجموعه دیگری از آثار با ارزش تاریخی می‌رسند.

بیست و سوم دی ماه، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری نتایج کاوش‌های باستان‌شناسان در محدوده مرکزی تهران در خیابان مولوی را منتشر کرد؛ کاوش‌های باستان‌شناسی در حفاری‌های فاضلاب خیابان مولوی تهران منجر به شناسایی اسکلتی متعلق به هزاره پنجم پیش از میلاد شد و این کشفِ منحصر به‌فرد، سابقه سکونت در محدوده شهری تهران را تا هفت هزارسال به عقب برد.

تا پیش از این قدیمی‌ترین اثری که در تهران به‌دست آمده بود متعلق به‌ هزار اول میلاد یعنی سه‌هزار ‌سال پیش بود و این اسکلت تاریخ تهران را بیش از دوبرابر افزایش داد.

بعد از اعلام نتایج این کاوش پیشنهاد ایجاد موزه در محل حفاری نیز داده شد. احسان یغمایی، باستان‌شناس پیشکسوت اعلام کرده که با پیدا کردن یک اسکلت نمی‌توان قدمت شهر تهران را به 7 هزار سال پیش نسبت داد.

همچنین راستی‌دوست، باستان‌شناس و عضو و معاون سابق پژوهشکده باستان‌شناسی در این زمینه توضیح می‌دهد: ‌روال بر این است که وقتی مطالعات میدانی باستان‌شناسی آغاز می‌شود، پس از کشف یافته‌های باستانی در حین کاوش از اظهار نظر درباره قدمت آثار خودداری می‌کنند. فرضاً اگر ساز‌ه‌ی معماری یا اسکلت و سفال‌هایی پیدا می‌شود تا مطالعات مقایسه‌ای و آزمایشگاهی برای یافته‌های علمی انجام نشود معمولاً باستان‌شناسان خبره اظهار نظر نمی‌کنند.

اکنون جای تعجب است که چرا هنگام کاوش و بدون انجام مراحل آزمایشگاهی سریعاً قدمت اسکلت را اعلام کردند و حتی فرضیه 7 هزار ساله بودن اسکلت را مطرح می‌کنند. وی با بیان این که قدیمی‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی در تهران قدمتی بین 3000 تا 3500 سال را برای تهران رقم می‌زنند، اضافه می‌کند: اما این اسکلت یک‌باره قدمت آن را دو برابر می‌کند. هر چند فرضیه‌های مطرح شده هم قابل تحقیق است، اما تا اثبات نهایی باید صبر کرد.از طرفی باستان‌شناسی که حوزه تخصصی‌اش دوران اسلامی است به محض رسیدن به آثار مربوط به پیش از تاریخ، باید آن را به باستان‌شناسی واگذار کند که تخصص‌اش گورستان یا سایت‌های پیش از تاریخ است.

 اخبار اجتماعی  - ابتکار