مشکل بیشتر کودکان کار،واقعا اقتصادی است

منطقه اصفهان، با بیان اینکه مردم به این کودکان بدبین هستند، اظهار کرد: مردم به گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار این کودکان از آن‌ها سوء‌استفاده می‌کنند حتی افرادی که برای کمک به مرکز ما مراجعه می‌کنند این دید را دارند که کودکان کار عضو تیم‌های مافیایی هستند و اشخاصی آن‌ها را دزدیده و آموزش داده‌اند.

وی افزود: آمار کودکان مافیایی کار در ایران بسیار پایین و بیشتر کودکان کار کشور در خانواده زندگی می‌کنند و نخستین مشکل آن‌ها واقعا اقتصادی و پس از آن مهاجرت است.

مسئول واحد اجتماعی موسسه‌ فرمند اصفهان با بیان اینکه به گفته مسئولان ذی‌ربط احتمالا تنها یک باند مافیایی کودکان کار در اصفهان وجود دارد، گفت: تا کنون نیروی انتظامی گزارش دقیقی در این خصوص اینکه چنین باندی واقعا وجود دارد یا خیر، نداده است اما 55 تا 60 درصد از کودکان کار از اتباع خارجی هستند.

پیرهادی با بیان اینکه متاسفانه نخستین مشکل این کودکان محیط نا امن کار است، تصریح کرد: عقده‌ حقارت، مشکلات روانی و برخورد مردم مشکلاتی است که این کودکان به وی‍ژه دختران با آن روبه رو هستند و کودکی که بیش از سه ساعت در خیابان سرگردان باشد، یک کودک آسیب دیده محسوب می‌شود.

وی با اشاره به اینکه یکی از مشکلاتی که این کودکان برای جامعه ایجاد می‌کنند، ایجاد بی نظمی در شهرها است، اضافه کرد: کودکان کار آمار بزهکاری را بالا می‌برند و احتمال اینکه یک کودک کار بزهکار شود بسیار بیشتر از یک کودک عادی، بدسرپرست و حتی محروم است. حال آنکه این کودکان زمان فعالیتشان را به سمت ساعات پایانی شب برده‌اند تا شهرداری نتواند جمع آوری‌شان کند.

مسئول واحد اجتماعی موسسه‌ی فرمند گفت: متاسفانه کودکانی هستند که شغلشان جمع‌آوری بازیافت است، دستفروش هستند یا قالی می‌بافند و به نوعی کارفرما دارند و اگر مردم از آن‌ها خرید نکنند کارفرما آن‌ها را اخراج می‌کند.

پیرهادی با بیان اینکه کمک به این کودکان باید از طریق ارگان‌هایی مانند بهزیستی و شهرداری و ریشه‌ای باشد، ادامه داد: چندین برنامه برای این کودکان وجود داشته اما بهزیستی علاوه بر مشکلات سازمانی و برای استخدام کارشناسان و متخصصان با کمبود بودجه روبه رو است.

وی اظهار کرد: شهرداری این کودکان را جمع آوری می‌کند، اورژانس اجتماعی آن‌ها را به مرکز نگهداری منتقل می‌کند، اما از آنجا رها می‌شوند و دوباره به کار خود ادامه می‌دهند، در این مراکز هیچ اقدامی برای این کودکان حتی یک آموزش ساده نمی بینند و یا علت‌یابی تکدی‌گری‌شان انجام نمی‌شود، حتی انتقال این کودکان به این مراکز بر روحیه آن‌ها تأثیر منفی می‌گذارد.

اخبار اجتماعی - ایسنا

ویدیو مرتبط :
کلید حل مشکل اقتصادی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

رهایی از کار، آرزوی کودکان کهنه شده کار

کودکان آشنا با کار و رنج خیابان های هند، دولتی تشکیل داده اند تا به مردم و هم سالانشان درباره حقوق کودک آگاهی ببخشند. دولتی که نخست وزیری ۱۳ ساله دارد و همه ۳۸ وزیر آن را کودکان کار و خیابانی تشکیل می دهند که با کمک موسسه های غیردولتی از رنج کار رها شده اند.

این کودکان که تا چندی پیش، در اطراف خط آهن یا ایستگاه های اتوبوس پرسه می زدند و یا صبح تا شب به انجام کارهای طاقت فرسا ناچار بودند تا خوراک روزانه خود را درآورند، حالا تلاش می کنند تا برای کودکان کار، آموزش و آسایش فراهم کنند.

سوراج، ‌نخست وزیر این دولت به همراه ۶۰ کودک دیگر که برخی وزیرند و دیگران مامورانی که به وزیرها کمک می کنند، پس از رهایی از کار، مدتی را در یک مرکز بازپروری در منطقه باهارایچ هند گذراندند و آموزش دیدند. پس از مدتی، آن ها دولت خود را تشکیل دادند، دولتی کامل با وزیران بهداشت، آموزش، ورزش، محیط زیست و فرهنگ. آن ها تلاش می کنند تا درباره حق کودکان برای زندگی، امنیت، رشد و مشارکت به جامعه آگاهی ببخشند.

اعضای این دولت مانند هر سیاست مدار دیگری، برای ترویج باورهای شان گردهمایی تدارک می بینند، سخن رانی می کنند و برنامه هایی برای آشنا کردن کودکان کار با حقوق شان برپا می کنند.

این کوشندگان کوچک حقوق بشر امیدوارند با آگاهی بخشیدن به کودکان کار آن ها را تشویق کنند تا به سازمان های حمایت از کودکان کار بپیوندند و به مدرسه بروند تا بتوانند آینده بهتری برای خود بسازند، زیرا به باور این کودکان: "تا زمانی که همه کودکان از کار رها نشوند، هیچ کودکی آزاد نیست."