اخبار


2 دقیقه پیش

عکس: استهلال ماه مبارک رمضان

همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ...
2 دقیقه پیش

تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریم

وزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که می‌تواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام می‌شود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ...

مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری: شرط گذاشتن روحانی برای مذاکره با اوباما،خلاف منطق مذاکره است



شرط گذاشتن روحانی برای مذاکره با اوباما

شرط گذاشتن روحانی برای مذاکره با اوباما،خلاف منطق مذاکره است

- شرط گذاشتن‌های آقای دکتر روحانی برای مذاکره با اوباما، منجر به عدم ملاقات شده و این خلاف منطق مذاکره است، زیرا آن‌چه باید پس از مذاکره به آن دست می‌یافته‌ایم به عنوان پیش‌شرط مذاکره طرح شده است.

اولین نشست تخصصی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری با هدف بررسی تحلیلی سفر هیئت دیپلماتیک ایران به نیویورک برگزار شد.

 پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری، پس از تشکیل دولت یازدهم، مهم‌ترین اتفاق راهبردی در عرصه سیاست داخلی و خارجی کشور، سفر هیئت دیپلماتیک ایران به اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک بوده است.

این سفر به دلایل متعدد از جمله حساسیت آن برای کشور، دیدار وزرای خارجه ایران و آمریکا، و بالاخص گفت‌وگوی تلفنی رؤسای جمهور دو کشور، از حساسیت و اهمیت بسیاری برخوردار بوده است. عطف به این اهمیت و حساسیت، اولین نشست تخصصی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست در دوره جدید فعالیت آن، در تاریخ 16/7/1392 به بررسی دست‌آوردها و چالش‌های این سفر اختصاص یافته است.

در این جلسه حسام‌الدین آشنا سرپرست مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری، محمد نهاوندیان رئیس دفتر رئیس‌جمهور، امیرحسین زمانی‌نیا، داوود هرمیداس باوند، محمدحسن خانی، فؤاد ایزدی، اصغر افتخاری، محمدعلی فتح‌اللهی، جلال دهقانی فیرزوآبادی، عباس عبدی، مهدی آهویی، الهه کولایی و محمد فاضلی حضور داشتند.

در این نشست، بر اساس گزارشی از سفر هیئت دیپلماتیک ایران به نیویورک و فعالیت‌های انجام شده؛ دست‌آوردهای سفر و هم‌چنین نقدها درخصوص آن تشریح شده است. آن‌چه در ادامه آمده، خلاصه‌ای از مباحث مطرح شده در این جلسه است.

دست‌آوردهای سفر
به‌طور کلی، حاضران در نشست معتقدند اصلی‌ترین دست‌آوردهای این سفر در محورهای زیر قابل بررسی است.

- اندیشه غیرقابل همکاری بودن ایران شکسته شده و تحرک از سوی غربی‌ها برای مشارکت در اقتصاد ایران آغاز شده است.

- تحریم زیرکانه یک‌ماه و نیم پیش کنگره علیه ایران به منظور محدود کردن باراک اوباما در رابطه با ایران، در دستور کار کنگره قرار نگرفت.

- تلاش برای چارچوب‌بندی رئیس‌جمهور ایران در قالبی که نشان دهد چیزی در ایران تغییر نکرده است شکست خورد.

- مقابله با پروژه ایران‌هراسی تقویت شده و زمینه‌سازی برای توسعه تعاملات با آمریکا صورت گرفته است.

- دکتر روحانی توانایی اجرای نمایش را از نتانیاهو گرفته و شاید اولین بار است که فرصتی فراهم شده تا از انزوای بین‌المللی اسرائیل استفاده شود.

چالش‌ها و انتقادات
اصلی‌ترین نقدها بر کلیت فعالیت دیپلماتیک صورت گرفته، قبل، در حین و بعد از سفر به این شرح است:

- تکرار خواست برداشتن تحریم‌ها که سبب می‌شود ایران در موضع ضعف به هنگام مذاکره قرار گیرد.

- شرط گذاشتن‌های آقای دکتر روحانی برای مذاکره با اوباما، منجر به عدم ملاقات شده و این خلاف منطق مذاکره است، زیرا آن‌چه باید پس از مذاکره به آن دست می‌یافته‌ایم به عنوان پیش‌شرط مذاکره طرح شده است.

- این احتمال وجود دارد که توجه زیاد به دست‌آوردهای سفر، غفلت از تفاوت سیاست‌های اعلامی و اعمالی آمریکا در قبال ایران صورت گیرد.

- مجمع عمومی کلاس درس نیست و متن تدوین شده برای قرائت در مجمع عموم، مثل متون درسی در پی تدریس به حاضران بوده است.

- بالا بردن انتظارات مردم از مذاکرات و شرطی شدن اقتصاد به تحریم‌ها و مذاکرات خطرناک است. در این صورت، تحریم‌ها شاه‌کلید حل مشکلات تصور شده و در صورت شکست مذاکرات، تهدیدهای جدی‌تری روبه‌روی نظام قرار می‌گیرد.

- اگر مذاکرات موفق نباشد ممکن است ده سال یا یک نسل مذاکره را به تعویق بیندازد.

- منتقدان معتقدند واگذار کردن پرونده هسته‌ای به وزارت امور خارجه، ممکن است باعث تقلیل‌گرایی در سیاست خارجی و فراموش شدن بقیه عرصه‌ها غیر از مسأله هسته‌ای و مذاکره با آمریکا شود. در ضمن، وزارت خارجه چالش اجماع‌سازی در عرصه مسأله هسته‌ای را حس نکرده و قابلیت ساخت چنین اجماعی را نیز ندارد.

- با پیشرفت به سوی بهبود روابط با آمریکا، با چالش ترس دیگر کشورها از بهبود رابطه و اتحاد آن‌ها علیه بهبود وضعیت مواجه هستیم.

راه‌حل‌های چالش‌های روابط ایران و آمریکا
برخی معتقدند باید ایران اقداماتی انجام دهد تا گروه در ایالات متحده که که در نهایت ایران هسته‌ای را پذیرفته‌اند و سیاست‌های آمریکا تاکنون را ناموفق می‌دانند و با توجه به اهمیت ایران خواهان بازبینی در سیاست آمریکا علیه ایران هستند، تقویت شوند.

- اصطلاح لابی ایرانی که دکتر روحانی به‌کار برده‌اند اصلاح شود. ما به «لابی ایرانی» احتیاج نداریم بلکه «لابی ایران» نیاز داریم. ضرورتی ندارد اعضای لابی ایران، حتماً ایرانی باشند.

- ظاهراً گزینه دیدار با طرفداران ضدجنگ در این سفر وجود نداشته است.

- یک رکن مهم لابی برای ایران شرکت‌های نفتی است. این شرکت‌ها را باید در ایجاد لابی ایران فعال کرد. لابی ارامنه خیلی قدرتمند است و ایران می‌تواند با توجه به مسائل منطقه‌ای از این لابی برای اهداف خود استفاده کند.

تحلیل دیپلماسی در ارتباط با تهدید نظامی
- در حوزه نظامی تهدید نظامی ایالات متحده آمریکا تشدید شده است. لذا شاید برخی که به سیاست دولت در مذاکره با آمریکا انتقاد دارند احتمالاً از منظر تشدید تهدید نظامی به کلیت مسأله می‌نگرند.

- با توجه به این‌که سیاست نظامی و دیپلماسی آمریکا در کنار هم فعالیت می‌کنند، ضرورت همگرایی در ساخت تصمیمات بر مبنای مشارکت بخش‌های سیاسی و دفاعی کشور احساس می‌شود. مناسب است سیاست خارجی و سیاست دفاعی باید در هم تنیده شوند.

ارتباط سیاست داخلی و دیپلماسی
مسأله اساسی در این بحث آن است که نسبت بین دیپلماسی و سیاست داخلی چیست. اصلی‌ترین ایده آن است که بدون هم‌صدایی و وحدت رویه در سیاست داخلی، حل مسائل سیاست خارجی ناممکن است. در تمام اظهارنظرها درباره دیپلماسی انجام گرفته، بحث موازنه قوای سیاسی در داخل نادیده گرفته می‌شود.

 

از این منظر، مهم‌ترین انتقاد به رویکرد آقای روحانی آن است که ایشان در حوزه سیاست داخلی ضعف دارد و پشتیبان ندارد. نگاه ایشان آن است که مسأله سیاست داخلی را با سیاست خارجی حل کند. این کار غیرممکن است. تیم سیاست خارجی نمی‌تواند لجستیک سیاست داخلی را فراهم کند.

- هر تصمیمی که در داخل بازتابش این باشد که یک گروه پیروز شده و یک گروه شکست خورده، نتیجه‌اش عدم انسجام و وحدت در داخل است. بر این اساس، احتمال شکاف در حاکمیت بر سر مذاکرات وجود دارد. از آن‌جا که غربی‌ها و خارجی‌ها نگاه می‌کنند ببینند در داخل چه صدایی شنیده می‌شود، نرسیدن به این شکاف و حفظ وحدت بسیار مهم است.

درخصوص مذاکرات ژنو
درخصوص مذاکرات آتی در ژنو نیز برخی نکات مطرح شده است که بیشتر پیشنهادهای افراد حاضر در نشست درخصوص چگونگی نگاه به مذاکرات و پیشبرد آن است.

- برای به نتیجه رسیدن در مذاکرات باید نقشه راه را باید بر اساس پاسخ‌گویی به اهداف و راهبردهای آمریکا در مذاکرات تعریف کرد، یعنی در دو حوزه شفافیت و نظارت بر برنامه هسته‌ای ایران به نحوی که اعتمادساز باشد و منافع ایران نیز تأمین شود، راهبرد مشخص تعریف شود.

/فارس

 

 


ویدیو مرتبط :
حسن روحانی در راه ریاست جمهوری با ادعاهای خلاف واقعیت!!

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کریستین‌ساینس‌ مانیتور: اوباما در روز نخست ریاست جمهوری روحانی یک پیام بدون نکات منفی ارسال کند



,پیام تبریک اوباما به روحانی,تبریک اوباما به حسن روحانی

کریستین‌ساینس‌ مانیتور: واشنگتن به جای «بازی انتظار»استراتژی خود در قبال ایران را تغییر دهد/ اوباما در روز نخست ریاست جمهوری روحانی یک پیام بدون نکات منفی ارسال کند

یک روزنامه آمریکایی در گزارشی تحلیلی به موضوع فرصت‌های پیش روی ایران و آمریکا برای برقراری روابط مجدد پس از انتخاب «حسن روحانی» به عنوان رئیس‌جمهوری ایران اشاره کرد.

به گزارش نامه، روزنامه کریستین ساینس مانیتور در این باره می‌نویسد:  ایرانی‌ها در دوران اوباما و زمانی که وی در سال 2009 به قدرت رسید فرصت‌های زیادی را از دست دادند. اوباما پس از آنکه در سال 2009 به قدرت رسید تلاش‌های واقعی برای ایجاد روابط با دشمنان بزرگ آمریکا در خاورمیانه را در پیش گرفت. وی نه تنها آشکارا دستش را به سوی ایران دراز کرد بلکه دو نامه خصوصی نیز برای «آیت‌الله علی خامنه‌ای» رهبر معظم ایران ارسال کرده و به دنبال تعامل بود. اما تهران همچنان بد گمان بود.

به نوشته این روزنامه، هم اکنون گشایش دیگری به وجود آمده است. حسن روحانی، سازنده تنها توافقنامه میان ایران و غرب طی 11 سال گذشته اکنون به عنوان رئیس جمهور ایران انتخاب شده است. در انتخابات ماه گذشته ایران، اغلب مردم رای خود را در یک رقابت شش گانه به نفع کاندیدای معتدل و عملگرا دادند. پیروزی روحانی باعث ایجاد موجی از شادی در خیابان‌های ایران شد. اما واشنگتن همچنان بد گمان است.

کریستین ساینس مانیتور در ادامه مدعی می شود: بدگمانی‌ها قابل درک است. رئیس جمهور منتخب یکی از اعضای داخلی نظام است و از زمان آغاز به کار جمهوری اسلامی، روحانی هرگز از تاییدات رهبر ایران بهره مند بوده است، موضوعی که زمینه فراهم شدن زمینه برای تبلیغات علیه روحانی را به وجود آورد.

این گزارش می‌افزاید: به جای تبریک به رئیس جمهور جدید ایران که بیش از نیمی از مردم ایران به وی رای دادند، کاخ سفید بیانیه‌ای صادر و طی آن اعلام کرد: با وجود موانع و محدودیت‌های دولت، مردم ایران مصمم هستند تا آینده خود را شکل دهند. این در حالی است که اوباما نیز محتاطانه با این موضوع برخورد کرد و در مصاحبه‌ای در این باره، گفت: ما قصد داریم تا تحولات و نتایج را در چند هفته، ماه و سال‌های آینده به نظاره بنشینیم.

فائق آمدن بر سه دهه دشمنی انباشته شده و غلبه کردن بر دیوار بلند بی اعتمادی میان آمریکا و ایران آسان نخواهد بود. به این ترتیب اولویت‌ها باید مشخص باشد. در صورتی که هدف اصلی آمریکا اطمینان حاصل کردن از برنامه هسته‌ای ایران است بدین ترتیب بر سر کار آمدن روحانی باید با استقبال مواجه شود. در حالی که روحانی همانند دیگر رؤسای جمهور ایران حرف آخر را در موضوعات سیاست خارجی نمی‌زند، گفتار رئیس جمهور و تیم وی می‌تواند بر روند دیپلماتیک تاثیر گذار باشد. یک مقایسه ساده میان سیاست‌های هسته‌ای و خارجی دوران «محمد خاتمی» و »محمود احمدی‌نژاد» می‌تواند به اندازه کافی گواهی بر این موضوع باشد.

این رونامه تاکید کرد: واشنگتن به جای آنکه بازی انتظار را در پیش بگیرد باید به تعامل با ایران فرصت دیگری بدهد. برای رسیدن به این هدف، دولت اوباما باید علامتی در تغییر شیوه، ماهیت و استراتژی خود بدهد.

برای تغییر شیوه، اوباما می‌تواند پیام عمومی (پیامی که نباید حاوی هیچگونه نکته منفی باشد) در روز آغاز به کار رئیس جمهور جدید ایران در سوم آگوست 2013 ارسال کند.

کریستین ساینس مانیتور در خصوص این پیام نیز جملاتی را پیشنهاد کرده است: انتظارات جامعه بین‌المللی از ایران به خصوص درباره برنامه هسته‌ای چشمگیر است. آمادگی داریم تا با دولت آقای روحانی برای حل این موضوعات همکاری کنیم.

کریستین ساینس مانیتور اضافه کرد: برای تغییر ماهیت، آمریکا در همکاری با متحدان باید نقشه راهی را فراتر از گام‌های اعتماد ساز اولیه ترسیم کند که به برداشته شدن تحریم‌ها در قبال اعطای امتیازهایی از سوی ایران همراه باشد.هرگونه اعمال تحریم بیشتر علیه ایران، اندیشه ادامه تلاش‌ها برای تغییر نظام در ایران را تقویت می‌کند و ممکن است توسط عناصر محافظه کار در ایران برای جلوگیری از تلاش‌ها روحانی و همچنین برگزاری مذاکرات حقیقی استفاده شود.

این روزنامه آمریکایی در پایان نوشت: برای نشان دان تغییر در استراتژی، واشنگتن باید با مشارکت ایران در کنفرانس ژنو 2 موافقت کند. این تصمیم می‌تواند رویکرد سیاسی جدید تهران را توجیه کند.  بحران سوریه ممکن است با حضور ایران حل نشود اما قطعا این بحران بدون در نظر گرفتن ایران قابل حل نیست./نامه