ماهی سه میلیون، هزینه درمان سرطان

ماهی سه میلیون، هزینه درمان سرطان

بررسی‌های «شرق» از هزینه‌های درمان سرطان در ایران نشان می‌دهد که یک بیمار مبتلا به سرطان ماهانه سه‌میلیون‌تومان باید صرف درمان خود کند؛ هزینه سرسام‌آوری که در برخی از سرطان‌ها همچون سرطان سینه، مغز و اعصاب محیطی و ریه به مراتب بالاتر است.

افزایش هزینه‌های درمانی طی چند سال اخیر به جایی رسیده است که هم‌اکنون 14‌درصد از بیماران مراجعه‌کننده به مراکز درمانی با یک‌بار مراجعه به زیر خط فقر سقوط می‌کنند اما این هزینه‌ها برای بیماران سرطانی به مراتب بحرانی‌تر است.

 

بر اساس برآورد «شرق» از سوی بیماران مبتلا به سرطان، مراکز درمانی، پژوهش‌های دانشگاهی و نظرات متخصصان درمان سرطان، اقتصاد درمان و دارو، درمان سرطان خون ماهانه دو‌میلیون‌و690‌هزارتومان، سرطان سینه ماهانه سه‌میلیون‌و870‌هزارتومان، سرطان مغز و اعصاب محیطی ماهانه سه‌میلیون‌و250‌هزارتومان، سرطان اندام تناسلی زنان ماهانه دو‌میلیون‌و630‌هزارتومان، سرطان گوارش ماهانه دو‌میلیون‌و830‌هزارتومان، سرطان ریه ماهانه سه‌میلیون‌و690‌هزارتومان، سرطان اندام‌های تناسلی مردان ماهانه یک‌میلیون‌و700‌هزارتومان و سرطان پروستات ماهانه سه‌میلیون‌تومان به‌طور متوسط هزینه‌بردار است و این ارقام جمع هزینه‌های مستقیم درمانی و هزینه‌های مستقیم غیردرمانی است.

این هزینه‌های سرسام‌آور درمان سرطان در ایران در شرایطی است که سازمان‌های بیمه‌گر حمایت کمی از این بیماران می‌کنند و آمار‌ها نشان می‌دهد، بیش از 70‌درصد هزینه‌های درمانی از جیب مردم پرداخت می‌شود. رنج مضاعف هزینه‌های درمان سرطان در کنار درد‌های این بیماری همچنین، زمینه تحمیل فشار‌های اقتصادی و اجتماعی زیادی نیز به همراهان و خانواده‌های این بیماران ایجاد می‌کند.

 

به‌طوری‌که بررسی‌ها نشان می‌دهد، خانواده‌های درگیر با این بیماری علاوه بر هزینه‌های سنگین مالی، با فشار‌ها و مشکلاتی همچون کاهش بازدهی و بهره‌وری، از دست‌دادن یا تغییر شغل به سمت مشاغل کم‌درآمد‌تر، از دست‌دادن فرصت‌های ارتقا و پیشرفت، از دست‌دادن حقوق و درآمد به دلیل مرگ زودرس، اتلاف زمان کار و خانه‌داری توسط اعضای خانواده و دوستان، کاهش پتانسیل افراد داوطلب یا مراقبان در جامعه، درد و رنج داغ‌دیدگی و نقایص روانی- اجتماعی مواجه هستند.

روش محاسبه هزینه‌های درمان سرطان
روش محاسبه این هزینه‌ها بر اساس گزارش «شرق»، به این شکل بود که در ابتدا هشت سرطان شایع در ایران یعنی خون، سینه، مغز و اعصاب محیطی، اندام تناسلی زنان، گوارش، ریه، اندام‌های تناسلی مردان و پروستات انتخاب شد.

 

در ادامه از بیماران مبتلا به این بیماری متوسط هزینه‌های مستقیم درمانی (میانگین هزینه دارو، میانگین هزینه پاراکلینیک، میانگین هزینه ویزیت، میانگین هزینه سرپایی، میانگین هزینه بستری، میانگین هزینه رعایت رژیم غذایی خاص) و مستقیم غیردرمانی (میانگین تغییر شیوه زندگی، میانگین هزینه زمان‌های انتظار، میانگین هزینه سفر، جمع هزینه‌های درمان، جمع هزینه‌های غیردرمانی) دریافت شد.

 

پس از آن هزینه‌های اعلام‌شده از سوی بیماران با سه پژوهش دانشگاهی در دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1391، مرکز سرطان بیمارستان امام‌خمینی تهران در سال 1391 و دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال 1390 که به بررسی هزینه‌های بیماران سرطانی پرداخته بودند، مطابقت داده شد و در پایان هزینه‌های جمع‌آوری‌شده در این هشت مورد سرطان برای سه متخصص درمان سرطان، اقتصاد سلامت و اقتصاد دارویی ارسال شد.

وضعیت کلی سرطان در ایران
در ایران سرطان بعد از بیماری‌های قلبی و عروقی و سوانح و حوادث سومین عامل مرگ و میر است. سالانه بیش از 30 تا 40‌هزارنفر در اثر سرطان جان خود را از دست می‌دهند.

 

تخمین زده می‌شود که هر سال در کشور بیش از 70‌هزار مورد جدید سرطان اتفاق می‌افتد و از طرفی با افزایش امید به زندگی و افزایش درصد سالمندی در جمعیت کشور انتظار می‌رود موارد بروز سرطان در یک دهه آینده به‌شدت افزایش یابد. به‌طوری‌که شیوع بالای سرطان در ایران و کاهش سن ابتلا به این بیماری سخت و پرهزینه باعث شده که برخی متخصصان سرطان‌شناسی از اصطلاح «سونامی سرطان» برای نشان‌دادن شدت خسارت‌های انسانی و مالی این بیماری در کشور استفاده کنند.

هزینه‌های درمان سرطان چگونه محاسبه می‌شود
هزینه‌های مرتبط با درمان سرطان به طرق مختلفی طبقه‌بندی می‌شود. شناخته‌ترین دسته این هزینه‌ها، هزینه‌های مستقیم سرطان است. این هزینه‌ها مستقیما در رابطه با ارایه خدمات پزشکی برای بیماران ایجاد می‌شود.

 

این هزینه‌ها شامل هزینه‌هایی است که به وسیله مراکز خدمات درمانی، پرسنل پزشکی، خدمات پزشکی، مراقبت‌های جایگزین و مکمل و هرگونه داروهای مصرفی ایجاد می‌شوند. دومین دسته هزینه‌های مستقیم غیردرمانی است. این هزینه‌ها در ارتباط با خدمات متنوعی است که بیمار دریافت می‌کند، اما ماهیتا به‌عنوان هزینه‌های غیرپزشکی در نظر گرفته می‌شوند.

 

تمرکز مراکز تخصصی درمان سرطان در شهر‌های بزرگ، به این معنی است که بیماران مناطق روستایی و محیطی دور از مرکز مجبورند که محل زندگی خود را تغییر دهند یا حداقل مسافت‌های طولانی را مسافرت می‌کنند تا بتوانند مراقبت‌های لازم را دریافت کنند. بنابراین هزینه‌های پرداخت از جیب مانند هزینه مسافرت، هزینه تهیه محلی برای اسکان، خوراک و سایر هزینه‌ها می‌تواند برای بیماران و خانواده‌های آنان مشکل‌ساز باشد.

53‌درصد بیماران برای درمان بیماری، پول قرض می‌گیرند
خانوار‌ها برای پرداخت هزینه‌های سنگین مستقیم از جیب به‌طور معمول یا از پس‌انداز استفاده می‌کنند، دارایی‌هایشان را می‌فروشند یا از خانواده و دوستان قرض می‌گیرند.

 

در همین رابطه بر اساس یک پژوهش صورت‌گرفته در بیمارستان امام‌خمینی تهران، 53‌درصد از بیماران تحت درمان سرطان در این بیمارستان، برای پرداخت هزینه‌های درمانی خود اقدام به قرض پول از دوستان و آشنایان خود می‌کنند. بر اساس این بررسی، بیماران به‌طور متوسط دو‌میلیون‌و500‌هزارتومان از فامیل و آشنایان، بانک‌ها، سازمان‌های خیریه یا ترکیبی از آنها قرض گرفته بودند و ارقام آن حداقل 500‌هزارتومان و حداکثر هشت‌میلیون‌و500‌هزارتومان بوده است.

از سوی دیگر توزیع هزینه‌های مستقیم درمانی پرداخت‌شده از جیب برحسب محل سکونت و وضعیت دریافت قرض نشان می‌دهد، تهرانی‌ها بیشتر از بیماران ساکن در سایر شهرستان‌های کشور برای پرداخت هزینه‌های درمانی خود پول قرض می‌گیرند.

 

به‌طوری‌که به‌طور متوسط بیماران و مراجعه‌کنندگان تهرانی در بیمارستان امام‌خمینی تهران به‌طور متوسط سه‌میلیون‌و500‌هزارتومان و بیماران شهرستانی دو‌میلیون‌و300‌هزارتومان پول قرض گرفته‌اند. در همین رابطه بررسی‌ها نشان می‌دهد، میانگین ماهانه هزینه‌های مستقیم غیردرمانی تهرانی‌ها و شهرستانی‌های قرض‌گرفته به ترتیب 176‌هزارتومان و 455‌هزارتومان بوده است.

پای درددل بیماران سرطانی و همراهان آنان
آقای میرمجلسی همسر یکی از مبتلایان به سرطان سینه درباره هزینه‌های درمانی این بیماری می‌گوید: دو سال است که همسرم مبتلا به سرطان سینه شده. خیلی دیر متوجه شدیم و در اوایل بیماری علاوه بر شوک بالای بیماری با هزینه‌های بالای بیماری مواجه شدیم. در یک چشم به هم زدن 15‌میلیون طی سه‌ماه برای همسرم خرج کردیم.

15‌میلیون قرار بود برای هزینه‌های عروسی پسرم خرج شود اما بچه‌ها به ماه‌عسلی در مشهد کفایت کردند. در ادامه پرتودرمانی و خرج جراحی زیاد بود و بیمه خاصی نداشتیم. شغل من مکانیک است و بیمه ندارم. رفتم خودم را بیمه کردم و بخشی از هزینه‌ها را بیمه داد که خیلی ناچیز بود. اول امسال هزینه‌ها به‌قدری بالا رفت که مجبور شدیم خانه خود را در محله خواجه‌عبدالله تهران بفروشیم و خانه‌ای کوچک‌تر و ارزان‌تر در مجیدیه تهران بخریم. 

 

او می‌گوید: الان من و دخترم دچار ازکارافتادگی شده‌ایم و عملا هفته‌ای سه‌روز کار می‌کنم. دخترم کارمند بانک پاسارگاد بود و مرخصی یک‌ساله گرفته است تا بتواند از مادرش پرستاری کند. با این حال ازکارافتادگی ما و هزینه‌ها همگی فدای سر همسرم اما بعد از دوسال هنوز معلوم نیست که به‌طور کلی درمان می‌شود یا نه.

طلاهای همسرم را فروختیم، پول یک ماه شد
ایمان 46ساله مبتلا به سرطان پروستات شده است. او اهل بوشهر است و به‌همراه برادر همسرش ماهی دوبار به تهران و بیمارستان امام خمینی می‌آید، تا درمان شود. ایمان در تهران کسی را ندارد و زمانی که او در بیمارستان بستری است، همسر و برادر همسرش در پارک‌های تهران چادر می‌زنند و شب را در چادر‌های مسافرتی می‌خوابند.

 

ایمان در بوشهر راننده تاکسی بوده است و هزینه سفر به تهران و هزینه‌های دارو و هزینه‌های بستری برای او بسیار بالاست. او درباره چگونگی تامین هزینه‌های درمانی خود می‌گوید: در اولین قدم طلاهای همسرم را فروختیم، سه‌ونیم‌میلیونی شد و پول یک ماهمان شد، بیمه فقط 20‌درصد هزینه‌های ما را داد. بخش زیادی از هزینه‌های درمانی من را پسرخاله‌ام در شیراز تامین کرد. وضع اقتصادی‌اش خوب است و پارسال قبل از عید 30‌میلیون‌تومان به من پول داد.

/شرق

 

ویدیو مرتبط :
هزینه سنگین درمان سرطان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

هزینه یک‌ دوره درمان‌ سرطان ۲۰۰ میلیون‌ تومان/ برو بمیر!

هزینه یک‌ دوره درمان‌ سرطان ۲۰۰ میلیون‌ تومان/ برو بمیر!

خبرگزاری فارس: رئیس کمیسیون بهداشت مجلس گفت: دولت سلامت مردم را به بازی گرفته و اعتبارات مصوب را تخصیص نمی‌دهد، هزینه یک دوره درمان سرطان با هرسپتین ۲۰۰ میلیون تومان شده و قیمت تجهیزات پزشکی به طور متوسط ۲۵۰ درصد افزایش پیدا کرده است.

 

 

حسینعلی شهریاری، با اعلام این مطالب در برنامه نبض شبکه خبر افزود: از نظر شاخص پرداخت هزینه‌های سلامت توسط مردم که طبق برنامه باید به زیر 30 درصد کاهش می‌یافت، رو به عقب حرکت کرده‌ایم و طی 3 سال گذشته سهم مردم از هزینه‌های سلامت از 54 درصد به بالای 70 درصد افزایش پیدا کرده است. وی گفت: از نظر شاخص پرداخت از جیب برای سلامت که یکی از مهمترین شاخص‌های عدالت در سلامت است در منطقه بعد از افغانستان، بدترین کشور منطقه هستیم و همه اینها ناشی از سوء مدیریت دولتمردان است. 

وی ادامه داد: می‌گویند، انسان سالم محور توسعه است،انسان سالم داشتن، خرج دارد اما متأسفانه مسئولان دولت دید سلامت نگر ندارند و به حوزه سلامت به عنوان هزینه‌های اضافه نگاه می‌کنند نه سرمایه‌ای که عامل توسعه و رشد کشور است. 

کمبود واکسن

شهریاری افزود: با سوء‌مدیریت دولت برخی واکسن‌های مورد نیاز مردم پیدا نمی‌شود و وجود ندارد، برنامه‌های طب پیشگیری در کشور با چالش جدی مواجه شده است و ما نگران هستیم که با ادامه این روند رتبه ما در سازمان بهداشت جهانی از این که هست باز هم افت بیشتری پیدا کند که نشان دهنده افت وضعیت سلامت مردم است. وی گفت: دولت الان فقط به اندازه حقوق پرسنل وزارت بهداشت برای بخش سلامت بودجه اختصاص می‌دهد و بسیاری از امکانات و برنامه‌های سلامت اجرا نمی‌شوند،حتی کارهای اولیه و پیش پا افتاده بهداشتی هم با مشکل مواجه شده است. 

سرخک هم پیدا شد 

رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس ادامه داد: در این وضعیت بیماری وبا در کشور پیدا شده است، حتی بیماری سرخک که سالها ریشه کن شده بود الان در زیر سن واکسیناسیون پیدا شده است و به خاطر همجواری با کشورهای شرقی و به خاطر اینکه دولت اعتبارات لازم را اختصاص نمی‌دهد،مشکلات سلامت مردم هر روز بیشتر می شود.

 وی گفت: مجلس در قانون بودجه تمام اعتبارات لازم را برای سلامت مردم پیش بینی کرده است، 10 درصد از درآمد هدفمندی یارانه باید به بخش بهداشت اختصاص پیدا می‌کرد، ارز مرجع کافی باید برای واردات دارو و تجهیزات پزشکی اختصاص می‌دادند اما هیچ کدام از این کارها را دولت انجام نداد و به جای آن برای واردات لوازم آرایشی و چوب بستی ارز مرجع اختصاص دادند. 

وی افزود: بیماران سرطانی مشکلات جدی دارند، به خدا قسم با ما تماس می‌گیرند و نفرین می‌کنند، می‌گویند شما مگر نمایندگان ما نیستند،چرا به مشکلات ما رسیدگی نمی‌کنید، چرا داروهای مورد نیاز ما را فراهم نمی‌کنید، ما بارها این مسائل را به دولتمردان گفته‌ایم. شهریاری ادامه داد: رئیس جمهوری در مراسم ارائه لایحه بودجه شعار داد که می‌خواهد برنامه پزشک خانواده را دوساله اجرا کند بعد که به سراغ معاون برنامه ریزی و نطارت راهبردی می رویم می‌گوید برای اجرای این برنامه پول نداریم، به همین سادگی. این طوری سلامت مردم را به شوخی و بازی گرفته‌اند اما مسئولان دولت بدانند که شوخی با سلامت مردم کار خطرناکی است و من تصور نمی‌کنم جاهایی مثل بانک مرکزی و برخی مراکز تصمیم گیری در دولت ناآگاهانه این کارها را انجام می‌دهند. 

برو بمیر 

وی گفت: هزینه یک دوره درمان بیماران سرطانی با هرسپتین با قیمت دلار پارسال 50 تا 60 میلیون تومان بود اما حالا همین دوره درمان 200 میلیون تومان تمام می‌شود، چند درصد مردم توان پرداخت چنین هزینه‌ای را دارند، اصلاً چند درصد مردم توان پرداخت 50 میلیون تومان یا حتی 20 میلیون تومان را برای دارو دارند.

 رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس افزود: یک بیمار برای درمان دریچه میترال قلب باید 37 هزار دلار پرداخت کند که با قیمت دلار پارسال 60 میلیون تومان تمام می‌شد و حالا باید 120 میلیون تومان بابت آن پرداخت کند یعنی عملاً به بخش عمده این بیماران باید بگوییم برو بمیر. وی گفت: یک زمان است که مسئولان دولت می‌گویند نداریم اما این چه نداری است که 600 میلیون دلار ارز مرجع برای واردات خودروهای لوکس اختصاص می‌دهند. آن وقت برای واردات دارو حتی با دلار 3 هزار تومانی و 4 هزار تومانی هم در بانکها و گمرگ کارشکنی می‌کنند. شهریاری ادامه داد: دولت الان در بهترین شرایط فقط حقوق پرسنل وزارت بهداشت را تأمین می‌کند آن هم با اختساب وقت اداری ستادی در حالی که بسیاری از مراکز بهداشتی و درمانی وزارت بهداشت باید 24 ساعته کار کنند.

بیمارستان های بدون پول 

وی اضافه کرد: دولت نهم و دهم در حوزه سلامت فقط یک جا خوب عمل کرد، آن هم افزایش تعداد تختهای بیمارستانی از 75 هزار تحت به 115هزار تخت بود اما هزینه تأمین نیروی انسانی و منابع مالی اداره و امکانات آن را تأمین نکرد،به بیمارستانهای جدید گفته‌اند باید با درآمد اختصاصی اداره شوید که معنای آن افزایش پرداخت از جیب مردم است. 

نماینده مردم زاهدان در مجلس شورای اسلامی گفت: شک نکنید در چنین شرایطی کیفیت خدمات این مراکز افت جدی پیدا می‌کند. این در زمانی است که دولت بر خلاف قانون، سهم حوزه سلامت از هدفمندی یارانه‌ها را پرداخت نکرده است. قانون هدفمندی یارانه‌ها سلیقه‌ای و هر طور دلشان خواست اجرا کردند، سهم بخش سلامت و تولید، صنعت و کشاورزی را ندادند. همین است که این قدر بیکاری در کشور افزایش پیدا کرده است. 

وی گفت: حتی اعتبار اجرای هدفمندی یارانه‌ها را نیز نتوانستند، تأمین کنند و مجبور شدند از بانک مرکزی استقراض کنند و این در حالی است که هزینه گازوئیل برای بخش سلامت 16برابر، هزینه گاز 11 برابر،‌هزینه آب 6.5 برابر و هزینه برق 7.2 برابر شده است در حالی که هیچ منبعی برای جبران آن که سالانه حدود 800 تا 900 میلیارد تومان می‌شود دیده نشده است. 

شهریاری افزود: در چنین اوضاعی با افزایش نرخ ارز هزینه لوازم مصرفی پزشکی  245 درصد افزایش پیدا کرده است، فیلم رادیولوژی 240 درصد گرانتر شده، اکسیژناتور 247 درصد، ونتیلاتور 300 درصد،گاز هلیوم برای ام آر آی 667 درصد،صافی و دستگاه دیالیز 325 درصد و کیسه خون 350 درصد گرانتر شده است. 

رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس ادامه داد:‌ کل ارز مورد نیاز برای داروی کشور 1.5 میلیارد دلار است و برای تجهیزات پزشکی هم به یک میلیارد دلار ارز مرجع نیاز است در حالی که بعد از گذشت 8 ماه تازه 500 میلیون یورو اختصاص داده‌اند که همین هم تا از مسیر بانکهای عامل بگذرد و به دست افراد برسد بیش از دو ماه طول می‌کشد در حالی که مسئولان باید هر چه سریعتی با تخصیص 2.5 میلیارد دلار جلوی کمبودهای دارو و تجهیزات پزشکی را نیمه اول سال 92 را هم بگیرند. 

وی گفت:‌ البته حتی اگر ارز مرجع را هم به دارو و تجهیزات پزشکی اختصاص دهند با توجه به اینکه ارز مرجع پارسال هزار و 50 تومان بود و امسال 1226 تومان است همین تفاوت قیمت، حداقل 17 درصد افزایش قیمت را برای دارو و تجهیزات پزشکی به همراه دارد. و در زمانی که بیماران و بیمارستانها مجبورند دارو و تجهیزات مورد نیاز خود را با ارز 3 هزار تومانی و 4 هزار تومانی بخرند معلوم است که ورشکسته می‌شوند و توان ادامه کار را ندارند و شاهدیم که حتی نخ جراحی هم در بیمارستانها به سختی پیدا می‌شود. وی اضافه کرد: در این شرایط مشکلات طاقت فرسای مردم برای مسئولان قابل لمس نیست چون با یک تلفن به هر چه می‌خواهند با قیمت مناسب دسترسی دارند و معلوم است که درد مردم عادی را که حداکثر بتوانند صدایشان را به گوش نماینده مجلس برسانند،متوجه نمی‌شوند. 

وعده پزشک خانواده بدون پول 

شهریاری ادامه داد: در مورد پزشک خانواده هم که آقای احمدی نژاد با وعده اجرای دو ساله آن، می‌خواهد این موفقیت را در کارنامه‌اش ثبت کند، هم باید گفت که اجرای این برنامه برای یکسال حدود 5 هزار میلیارد تومان پول می‌خواهد و فقط برای سطح اول آن باید 800میلیارد تومان کنار بگذارند اما دولت بودجه لازم را اختصاص نداده است. 

وی گفت: وزارت بهداشت و دانشگاههای علوم پزشکی حداکثر می‌توانند با کم کردن از اعتبارات درآمد اختصاصی بیمارستان در 3 یا 4 استان کجدار و مریض و دست و پا شکسته به اسم این برنامه کارهایی را بکنند اما معلوم نیست چقدر بتوانند دوام بیاورند و بعد از چند ماه امکان ادامه این مسیر با این بودجه‌ها وجود ندارد و در نهایت اینکه، برنامه پزشک خانواده را کجا اجرا کرده‌اند، چقدر اجرا کرده‌اند و چطور اجرا کرده اند،الله اعلم./فارس