اخبار


2 دقیقه پیش

عکس: استهلال ماه مبارک رمضان

همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ...
2 دقیقه پیش

تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریم

وزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که می‌تواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام می‌شود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ...

كوه هایی كه باید از آنها صعود كرد



 

 

كوه هایی كه باید از آنها صعود كرد

 

 

اوت ماه بسیار دشواری برای اقتصاد جهان بود اما سپتامبر و اكتبر بهتر از آن نخواهند بود.

به گزارش خبرنگار بین الملل خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روسای بانك های مركزی اهل جست وجوی آرامش در آسمان ها نیستند اما در مجمع سالانه شان در جكسون هال كه توسط بانك مركزی فدرال كانزاس سیتی سازماندهی شده بود، روسای بزرگ ترین بانك های مركزی جهان به چشم می خوردند كه پس از شام با اشتیاق به تلسكوپ های تهیه شده از سوی باشگاه نجوم محلی نگاه می كردند و در حالی كه یكی از آنها به كهكشان ام ۸۲ نگاه می كرد كه ۱۲ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد، دیگری اظهار كرد: "این مشكلات ما را در نظر می آورد."

اما در واقع این مشكلات بزرگ تر از همیشه هستند. كریستین لاگارد، مدیركل جدید صندوق بین المللی پول هنگامی كه اظهار كرد اقتصاد جهان در مرحله خطرناك جدیدی قرار گرفته است، خواستار هماهنگی جمعی شد. وی اظهار كرد اوضاع در هفته های آینده پرمخاطره تر خواهد بود.

در آمریكا این نگرانی انتظارات را از میان برده است. نشست سیاست گذاری آینده بانك مركزی آمریكا در ۲۰ و ۲۱ سپتامبر است و یك روز بیشتر نیز برای بحث در مورد مجموعه ابزارهای پولی غیرمتداول برنامه ریزی شده است. وال استریت امیدوار است این نشست آغازگر مرحله سوم سیاست تسهیل مقداری باشد كه دور دیگری از خرید اوراق قرضه از سوی بانك مركزی آمریكا خواهد بود. اوضاع و احوال در جكسون هال نشان داد كه هر گونه اقدامی، ملایم و تدریجی خواهد بود.

بسیاری از روسای بانك های مركزی از جمله بن برنانكه، رییس بانك مركزی آمریكا بر این باورند كه زمان آن رسیده كه سیاست پولی كار بیشتری انجام دهد. وی در جكسون هال از كنگره انتقاد و استدلال كرد كه سیاستمداران باید به مشكلات مالی میان مدت بپردازند و امكان بیشتری را برای پشتیبانی از اقتصاد در حال حاضرفراهم كنند. باراك اوباما سرگرم كار بر روی یك طرح اشتغال زایی است اما شانس نزدیكی سیاسی بر روی موضوعاتی مانند كاهش مالیات دستمزد در این كشور نامعلوم باقی مانده است. هیچ توافقی مستلزم سیاست پولی محكم تر نیست.

در حال حاضر خطرات جدی تر در اروپا قرار دارد. سیاستمداران در این منطقه امیدشان را به توافقی بسته اند كه در ۲۱ ژوییه حاصل شد و برای اعطای پول بیشتر به یونان و همچنان منابع بیشتر و توسعه صندوق تسهیلات مالی اروپایی (EFSF) وعده داد. این نقش توسعه یافته باید در چند هفته آینده به تصویب پارلمان های كشورهای عضو منطقه یورو برسد. بانك مركزی اروپا تصمیم اخیر خود برای خرید اوراق قرضه اسپانیا و ایتالیا را چاره موقت تا زمان توسعه و فعالیت EFSF می داند.

اما سه مسئله بر EFSF سایه افكنده است. نخست اینكه جدول زمانی سیاسی برای تصویب توسعه نقش آن ممكن است كاهش پیدا كند. دلایل احتمالی شامل تقاضای فنلاند برای تضمین در برابر مشاركت در وام كمكی به یونان و رای دادگاه قانون اساسی آلمان است كه قرار است در هفتم سپتامبر در مورد قانونی بودن بسته نجات به یونان حكم دهد.

دوم اینكه سردرگمی رو به افزایشی در مورد اینكه صندوق نجات سازماندهی شده چه كاری باید انجام دهد، وجود دارد. روسای بانك های مركزی مایلند این صندوق در صورت بدبین ماندن بازارها نسبت به ایتالیا و اسپانیا، وظیفه خرید اوراق قرضه را بر عهده بگیرد.

خانم لاگارد اولویت دیگری را مطرح كرده است. وی بر این باور است كه بانك های اروپایی لازم است سرمایه بیشتری داشته باشند تا زنجیره سرایت بحران قطع شود و خواهان تغییر سرمایه الزامی با استفاده از صندوق های دولتی در صورت لزوم و EFSF به صورت خاص است. در واقع صندوق بین المللی پول می خواهد آنچه خزانه داری آمریكا در سال ۲۰۰۸ انجام داد و با تزریق سرمایه، به كمك بانك های بزرگ بحران زده شتافت، تكرار شود.

بسیاری از اروپایی ها از اظهارات لاگارد به خشم آمدند و هر گونه كمبود سرمایه جدی را انكار و در عوض استدلال كردند در صورتی كه مشكلی وجود دارد، یكی از مشكلات جذب سرمایه از بازارهای عمده فروشی بدبین است. ژان كلود تریشه، رییس بانك مركزی اروپا حتی تلاش كرد این نگرانی را فرو بنشاند و به بانك هایی اشاره كرد كه می توانند از نقدینگی نامحدود در بانك مركزی اروپا بهره ببرند.

تریشه حداقل در یك مورد حق دارد. ابعاد نیازهای سرمایه بانك های اروپایی (حدود ۱.۷ تریلیون یورو یا ۲.۵ تریلیون دلار) ترسناك است. یك ایده مطرح شده از سوی مورگان استنلی مبنی بر استفاده از EFSF برای دادن ضمانت های اروپایی به بدهی بانكی جدید، اخیرا طرفدار پیدا كرده است.

عدم نقدینگی یك نشانه نگرانی ها نسبت به توانایی پرداخت بدهی است. بنابراین خانم لاگارد حق دارد كه تقویت سرمایه بانك ها مهم است. تست های استرس ژوییه كه اجازه ورشكستگی دولتی را نداد، راهنمایی چندانی در بر ندارد. صندوق بین المللی پول با توجه به قیمت بازار اوراق قرضه دولتی تصور می كند كه بانك های اروپایی ممكن است متحمل ۲۰۰ میلیارد یورو ضرر شوند یعنی سرمایه بیشتری مورد نیاز خواهد بود. EFSF یك منبع حساس است.

سومین و بزرگ ترین دلیل نگرانی این است كه EFSF بسیار كوچك است. این صندوق به ۴۴۰ میلیارد یورو افزایش یافته است اما با كاسته شدن پولی كه برای وام های كمكی وعده داده شده و همچنین وام اضافی مورد نیاز یونان در صورت كمبود مشاركت داوطلبانه طلبكاران خصوصی، حدود ۲۰۰ میلیارد یورو باقی خواهد ماند. با سرعت فعلی خرید اوراق قرضه از سوی بانك مركزی اروپا، این پول هم چندان دوام نخواهد داشت بویژه اگر مقداری از آن برای بانك ها كنار گذاشته شود.

سیاستمداران اروپایی بعید است پول بیشتری پرداخت كنند بنابراین بیشتر بحث های پشت صحنه در مورد چگونگی بر پا كردن تسهیلات نجات است. دانیل گراس از مركز مطالعات سیاست اروپایی و توماس مایر از دویچه بانك بر این باورند كه EFSF باید به عنوان یك بانك ثبت شود و اجازه یابد از بانك مركزی اروپا وام بگیرد و از اوراق قرضه دولتی كه خریداری می كند به شكل تضمین استفاده كند. این نوع معامله های حقیقی كه آنها استدلال می كنند، بسیار بهتر از خرید اوراق قرضه از سوی خود بانك مركزی اروپا خواهد بود و به EFSF قدرت بیشتری می دهد.

روسای بانك های مركزی محافظه كار نگرانند كه این اقدام همچنان ناقض قانونی باشد كه خرید مستقیم را از سوی بانك مركزی اروپا ممنوع می كند.

یك گزینه دیگر كه مورد تمجید مقامات آمریكای شمالی قرار گرفته، تشویق سرمایه گذران به خرید اوراق قرضه با فراهم كردن دسترسی آنها به وام های بدون حق رجوع از سوی بانك مركزی اروپا است. این یك مدل یك نوآوری آمریكایی دیگر از زمان بحران مالی است كه به اختصار TALF نامیده می شود. وام های دارای شرایط آسان از سوی بانك مركزی آمریكا برای تشویق سرمایه گذاران به خرید اوراق بهادار در نظر گرفته شدند. وزارت دارایی آمریكا وعده داد نخستین سهم از هر گونه ضرری را بر عهده بگیرد و به این ترتیب از بانك مركزی حمایت كرد. در مدل اروپایی، وام های آسان و ارزان، سرمایه گذاران را به خرید اوراق قرضه ایتالیایی یا اسپانیایی تشویق می كند و سود اوراق قرضه را پایین می آورد. بانك مركزی اروپا سرمایه را فراهم می كند اما هر گونه ضرر اولیه بر عهده EFSF است. منابع این صندوق بزرگ خواهد شد، سرمایه گذاران خصوصی جذب می شوند و قیمت اوراق قرضه از سوی بازار تعیین می شود.

زیر و رو كردن ایده های مدیریت بحران آمریكا منطقی به نظر می رسد زیرا این ایده ها موثر هستند. اما ماموریت اروپا دشوارتر است نه برای اینكه طرفین بیشتری وجود دارند بلكه هدف نهایی نامعلوم است. مقامات آمریكایی با فروپاشی موقتی سیستم مالی مبارزه می كردند اما سیاستمداران اروپایی نیاز به ایجاد سیستم جدیدی از طریق تشكیل یك اتحادیه مالی یكپارچه تر یا تجزیه منطقه فعلی یورو دارند. بدون رهبری سیاسی، تكنوكرات ها نمی توانند این مشكل را حل كنند..... /  گزارش : خبرگزارى ایسنا


ویدیو مرتبط :
اوردن سیمان ازبالای كوه به پایین كوه

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

افول دبی؛ صعود ابوظبی



 

 

افول دبی

 

 

کارشناسان بر این باورند که پول تزریقی از سوی ابوظبی می‌تواند مسیر روابط اقتصادی دبی با جهان غرب را تغییر دهد.

 

 

هیچ سمبلی را برای انتقال ثروت در کشورهای حوزه خلیج فارس نمی‌توان بزرگتر از این یافت که نام بلندترین ساختمان دبی به نام رهبر ابوظبی تغییر یافته است. ابوظبی، دبی غرق در بدهی را با پول خود از بحران نجات داد.

 


سال‌ها پایتخت امارات متحده عربی، ابوظبی، نقش یک همسایه ثروتمند اما ساکت را ایفا می‌کرد تا اینکه دبی همیشه درخشان در عرصه بین‌المللی انگشت‌نما شد و این زمانی بود که سررسید بدهی‌های بین‌المللی دبی فرارسیده بود.

 


ابوظبی غرق در پول‌های نفتی، سال گذشته میلادی ۲۵ میلیارد دلار به دبی داد تا به این سرزمین که سابقا بسیار پررونق بود کمک کند تا بدهی خود را به سرمایه‌گذاران خارجی پس دهد. رکود جهانی رشد دبی را به حداقل رساند. این عملیات نجات سبب شد تا تصویر جهانی ابوظبی به یک قطب قدرت و جاه‌طلبی بدل شود. هنگامی که دبی سرگرم ساخت شهرک‌های فانتزی در دل صحرا بود، ابوظبی قراردادهایی را برای تاسیس شعب موزه‌های لوور و گاگنهایم منعقد می‌ساخت.

 

 

اما آتش‌بازی و مراسم نور افشانی که به مناسبت بهره برداری از برج جدید دبی به ارتفاع نیم مایل (نزدیک به ۸۳۰ متر) برپا شد، در وهله اول این موضوع را به یاد می‌آورد که پول اعطا شده به دبی شرایطی را به دبی تحمیل می‌کند. حکام محافظه‌کارتر ابوظبی اکنون از اهرم‌های خود برای اعمال کنترل بیشتر بر سیاست‌های اقتصادی دبی، قواعد آزادانه اجتماعی و معاملات بین‌المللی این امیرنشین استفاده می‌کنند.

 


هانی صبرا، کارشناس خاورمیانه مرکز مشاوره‌ای یورآسیا می‌گوید: «فرمانبرداری سیاسی دبی بزرگترین سپاسگزاری دبی از ابوظبی است که به‌خاطر نجات آن از بحران بدهی‌های ماه گذشته انجام می‌گیرد.»

 


ابوظبی تلویحا افتخار گشایش بلندترین برج دبی را ربود و آن را از آن خود کرد. مدت‌های مدیدی بود که به این برج، برج دبی گفته می‌شد، اما به‌طور پنهانی نام آن به برج خلیفه تغییر یافت و روز دوشنبه به عموم مردم با این نام معرفی شد که از نام امیر ابوظبی و رییس امارات متحده عربی، شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان برگرفته شد.

 


کریستوفر دیویدسون یک کارشناس منطقه خلیج‌فارس از دانشگاه دورهام انگلیس می‌گوید: «فرصتی طلایی برای ابوظبی فراهم شده است تا کنترل سیاسی خود را بر دبی و کل امارات افزایش دهد.»

 


سال‌ها بود که ابوظبی مترصد فرصتی بود تا به مرکز ثقل کشور امارات که متشکل از هفت امیرنشین است، تبدیل شود و در این میان دبی بیشترین مقاومت را در برابر هرگونه نظارت یا کنترل خارجی از خود نشان می‌داد. حقیقت این است که پول تزریقی از سوی ابوظبی می‌تواند مسیر روابط اقتصادی دبی با جهان غرب را تغییر دهد و مهمتر اینکه می‌تواند بر حجم مبادلات عظیم تجاری ایران با دبی تاثیرگذار شود.

 


به‌رغم دبی، ابوظبی بر این باور است که باید بی‌صدا و آرام به‌پیش رفت و اینکه هرگونه تصمیمی در زمینه سیاست یا اقتصاد چیزی نیست، جز یک موضوع خانوادگی بین ابوظبی و سایر امیرنشین‌های خانواده امارات.

 


شکیل از واحد اطلاعات اکونومیست می‌گوید: «ابوظبی پنانسیل‌ها و اهداف خود را به اعلام عموم نمی‌رساند» و آنهایی که امیدوارند بحران بدهی‌های دبی سایر کشورهای نفت‌خیز حوزه خلیج فارس را مجبور ‌کند تا در مورد مسایلشان کمتر رازدار باشند، باید همچنان در انتظار بمانند.