قدمت مُد و زیورآلات به ۴۴هزار سال قبل رسید

 

 

 

نئاندرتال ها خویشاوندان دور ما انسان ها محسوب می شوند. ما هنوز نمی دانیم آن ها موجوداتیساده بوده اند یا مانند اجداد ما تمدن داشته اند. به نظر می رسد دست کم آن ها معنای زیورآلات را می دانسته اند!

 

دنیای مد و استفاده از زیورآلات و انواع و اقسام روش ها برای تزیین پوشیدنی ها و سایر اقلام وابسته به آن، شاید به ظاهر بیشتر مربوط به دنیای مدرن و تمدن امروزی بشری باشد، اما در واقع شواهد تاریخی نشان می دهند که خیلی خیلی قدیمی تر از این حرف ها است؛

 

تا جایی که به گزارش نیوساینتیست، محققین مدعی شده اند که نئاندرتال هایی که ۴۴ هزار سال پیش در منطقه ای که امروزه آن را به نام کشور ایتالیا می شناسیم زندگی می کرده اند، از پرهای پرندگان به عنوان زیورآلات استفاده می کرده اند.

 

این کشف تازه، یا حتی به عبارتی ادعای تازه، آتش بحثی بزرگ تر و قدیمی تر را شعله ورتر ساخته است: آیا نئاندرتال ها، خویشاوندان بسیار دور ما، موجوداتی ساده بوده اند یا این که به اندازه اجداد ما متمدن بوده اند؟

 

مارکو پرسانی از دانشگاه فرارا در ایتالیا، در غار فومین در شمال ایتالیا، ۶۶۰ استخوان پرنده را در بین استخوان های نئاندرتال ها پیدا کرده است.

 

بسیاری از استخوان ها، مربوط به بال های شکسته بودند و در جایی که زمانی پرهای پرواز پرنده روییده بودند، خراشیده شده بودند و این نشانه احتمالا بدان معنا است که پرها به طور منظم از جا کنده شده بودند.

 

پرسانی فکر می کند همان طورکه نئاندرتال ها زمانی با پوشیدن صدف ها، از آن ها به عنوان زیورآلات استفاده می کرده اند، پرها را هم به همین منظور از بال پرنده ها جدا می کرده اند.

 

او سایر احتمالات مطرح شده را نمی پذیرد. استدلالش هم این است که مثلا نمی توانسته پر یک منبع غذایی به حساب بیاید، یا این که در آن زمان هنوز کمان اختراع نشده بود و نئاندرتال ها برای تیر و کمان های خود پر نمی کنده اند.

 

در این میان، پرسانی موافقان و مخالفانی دارد. برای مثال ژوآ زیلائو از دانشگاه بارسلونای اسپانیا بر این باور است که شواهد فراوانی وجود دارند که نشان می دهند نئاندرتال ها هم درست مانند اجداد انسانی ما، متمدن بوده اند.

 

اما افرادی مثل توماس هیگام از دانشگاه آکسفورد فکر می کنند پرسانی در این باره زیاده روی می کند./خبر آنلاین

 

ویدیو مرتبط :
عکس های با قدمت 160 سال

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

سن فراموشی در ایران به زیر 60 سال رسید

 

 

 

 

 

تعداد مبتلایان به بیماری آلزایمر در ایران در حالی به بیش از 650 تا 700 هزار نفر و سن ابتلا به آن به زیر 60 سال رسیده که کارشناسان از ابتلای بیش از یک میلیون نفر از جمعیت سالمندان کشور به این بیماری در سه دهه آینده خبر می دهند.

به گزارش مهر، آلزایمر شایع ترین نوع دمانس "زوال عقل در سنین پیری" است. در این بیماری تحلیل رفتن و کاهش تدریجی بافت مغز باعث زوال عملکرد و توانایی عقلانی می شود. آلزایمر با توانایی فکر کردن، استدلال و ارتباط  اجتماعی فرد رابطه دارد و می تواند منجر به ناتوانی او در مراقبت از خود شود.

دکتر مریم نوروزیان، دانشیار بیماریهای مغز و اعصاب با اشاره به شیوع قابل ملاحظه بی‌سوادی و کم سوادی در جامعه سالمندان کشور افزود: با توجه به افزایش سن امید به زندگی و پیر شدن جمعیت طی سالهای آتی، ضرورت برنامه ریزی به منظور پیشگیری و در صورت ابتلا، درمان بیماری فراموشی (دمانس) با توجه به فشار سنگین بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی این بیماری ضروری است.

به گفته نوروزیان، بیماری فراموشی که از آن به زوال عقل نیز یاد می‌شود مجموعه بیماریهایی است که در آنها فرد به تدریج و به طور پیشرونده، تواناییهای عالی مغز را از دست داده و منجر به آسیب در زندگی فردی و اجتماعی بیمار می‌شود.

این دانشیار بیماریهای مغز و اعصاب با اعلام اینکه دمانس بیش از 100 علت دارد که 50 تا 70 درصد آن را آلزایمر تشکیل می‌دهد، افزود: بیماری دمانس عموما در سنین بالای 65 سالگی رخ داده و اختلالات حافظه وفراموشی در سنین جوانی به دلیل دیگری بروز می‌کند.

بر اساس مطالعات جهانی در سال 2005 در کل دنیا 24.5 میلیون نفر به دمانس (فراموشی) مبتلا بوده‌اند که پیش بینی شده این رقم در سال 2040 به 80 میلیون نفر برسد.

آلزایمر بیماری است که 2 تا 5 درصد افراد مسن را درگیر می کند و گاهی هم به اشخاص جوانتر حمله می‌ کند.

در واقع، آلزایمر نوعی بیماری ناهمگن از نظر ژنتیکی است که در تمام نژادها دیده می ‌شود. در اکثر موارد آلزایمر در اشخاص مسن و در فاصله زمانی 8 تا 20 سال به تدریج رشد می ‌کند. قربانی این بیماری ابتدا افت حافظه پیدا می ‌کند و اغلب گم شدن حتی در خانه خود بیمار نیز پیش می ‌آید. به مرور زمان، بیمار جهت ‌یابی خود را به شدت از دست می ‌دهد، اشخاص و حتی اعضای خانواده خود را نمی ‌شناسد، هیجانهای کودکانه نشان می ‌دهد و از عهده نظافت خود و لباس پوشیدن بر نمی‌ آید.

دکتر علیرضا زالی، قائم مقام سازمان نظام پزشکی با اشاره به اینکه هر 7 ثانیه یک نفر در جهان به آلزایمر مبتلا می شوند، گفت: تعداد مبتلایان به این بیماری در ایران بیش از 650 تا 700 هزار نفر است.

این متخصص و جراح مغز و اعصاب با تاکید بر اینکه آلزایمر به شدت در سالمندان جامعه رو به افزایش است، تصریح کرد: مطالعات پس از مرگ نشان می دهد بیشترین مبتلایان به این بیماری در دهه های هفتم، هشتم و نهم زندگی خود در اثر آلزایمر فوت کرده اند.

زالی از بالا بودن فشار خون، بالا بودن کلسترول، استرسهای محیطی و فیزیک، تغذیه نامناسب، عدم وجود ویتامینها و اصلاح و سابقه فامیلی به عنوان مهمترین علل ابتلا به آلزایمر نام برد و گفت: افرادی که در خانواده خود بیمار آلزایمری دارند 5 تا 7 برابر جمعیت عمومی به این بیماری مبتلا می شوند.

آمار جهانی بروز بیماریهایی همچون آلزایمر در کشورهای در حال توسعه 66 درصد است و این آمارها حاکی از آن است که طبقات پایین تر جامعه تاثیرات منفی بیشتری از این بیماری می گیرند.

معصومه صالحی، مدیرعامل انجمن آلزایمر ایران از ابتلای بیش از یک میلیون نفر از جمعیت سالمندان کشور به این بیماری در سه دهه آینده خبر داد و گفت: متاسفانه وعده سال گذشته وزیر بهداشت در مورد ایجاد مرکز تحقیقاتی آلزایمر در یکی از دانشگاهها هنوز در حد حرف باقی مانده است.

وی در عین حال از روند حمایتی سازمان بهزیستی اظهار رضایت کرد و افزود: با راه اندازی مرکز تحقیقاتی آلزایمر و دمانس در کشور، بیماران مبتلا به آلزایمر تحت پوشش قرار می گیرند و حمایت می شوند.

دکتر وحید دستجردی، وزیر بهداشت سال گذشته در پیامی به مناسبت روز جهانی آلزایمر از اعلام موافقت خود جهت ایجاد مرکز تحقیقات آلزایمر و دمانس در یکی از دانشگاهها و یا بخش خصوصی خبر داد و ابراز امیدواری کرد که بررسی و گنجاندن این بیماران در پوشش برنامه حمایتی بند ب تبصره 15 به اجرای برنامه‌ای کشوری در این خصوص و در راستای تحقق عدالت سلامت محور منجر شود.

هرچند بالا رفتن سن امید به زندگی، یکی از نتایج ارتقای سطح بهداشت عمومی در جامعه است اما نباید فراموش کنیم که با افزایش جمعیت سالمند کشور، موارد ابتلا به آلزایمر نیز بیشتر شده و همین مسئله می تواند در صورتی که خوب مدیریت نشود، برای جامعه هزینه بر باشد. به طوری که هزینه های دارویی و درمانی فرد مبتلا به آلزایمر در کنار آثار ناگوار اجتماعی ناشی از این بیماری، باعث افزایش هزینه های سنگین مالی و معنوی خواهد شد.

از اینرو لازم است مدیریت بهداشت و سلامت جامعه، با بکار بستن تدابیر و راهکارهای علمی و استفاده از تواناییهای انجمنها و سازمانهای دولتی و غیردولتی، مانع از بروز آسیبهای آلزایمر در کشور شود..../:تحلیل:مهر