قبول معادله تهران – مسکو از سوی واشنگتن

آمریکا بازی را در سوریه واگذار خواهد کرد؟

قبول معادله تهران – مسکو از سوی واشنگتن

دیپلماسی ایرانی: کسانی که از مسکو و دمشق اطلاعات و تحلیل و داده در اختیار دارند، اصرار دارند که بگویند که روسیه و امریکا برای حل بحران – جنگ سوریه به توافق رسیده اند، ولی آن چه آنها را تا کنون معطل نگه داشته این است که می خواهند ببینند کدام کشورها مانع قبول رهبری امریکا و روسیه در حل بحران جاری سوریه است.

آنها در ابتدا از عراق صحبت می کنند و می گویند که این کشور را باید در هر حالتی وارد معادله سوریه کنیم. نوری مالکی، نخست وزیر عراق سال ها دوران تبعید خود را در سوریه گذراند و به رغم وجود دوران کوتاهی در سردی روابط او با اسد، بارها در کنار وی ایستاد. جمهوری اسلامی ایران نقش به سزایی در نزدیک ساختن روابط بغداد با دمشق ایفا کرد و بسیار روشن است که خود هم پیمان و استراتژیک سوریه در منطقه است. ایران در پیشبرد طرح خود موفق بوده است، اکنون بسیاری از سیاستمداران عراقی به رغم این که بر عروبیت خود تاکید دارند، اذعان دارند که عمق استراتژی ایران نه تنها در عراق بلکه در کل منطقه قابل کتمان نیست و باید با ایران طرح اتحاد و دوستی ریخت. رابرت فورد، سفیر امریکا در دمشق که بارها به پایتخت های عربی از جمله بغداد با هدف حل بحران سوریه سفر کرد، تلاش بسیاری کرد تا رهبران عراقی را قانع کند تا برای حل بحران سوریه با روسیه به جای ایران طرح دوستی بریزند اما آنها اصرار دارند که سیاست خود در نزدیکی با دمشق را با تهران هماهنگ کنند.

بخش دوم از این اطلاعات درباره ترکیه است، تحلیلگران و افراد مطلع می گویند که ترکیه این روزها با مشکلات جدی داخلی مواجه شده و نیاز فوری و جدی و نهایی برای پایان دادن به بحران سوریه دارد. گفته می شود که محبوبیت داخلی رجب طیب اردوغان به شدت کاهش یافته و مردم ترکیه احساس می کنند که سیاست های وی باعث شده تا جایگاه کردها بیش از پیش تقویت شود.

به اعتقاد آنها سیاست اردوغان سبب شد تا اسد به سمت حمایت از حزب جدایی طلب کارگران کردستان و دیگر کردهای مستقر در مناطق پیرامونی ترکیه هدایت شود. این مساله سبب شده است تا ترکیه به فکر راه حلی سریع برای سوریه باشد تا بدین ترتیب از بحران داخلی خود که روز به روز گسترده تر می شود و ابعاد تازه ای به خود می گیرد، رهایی یابد.

بخش سوم این اطلاعات و تحلیل ها می گوید که اردن و لبنان بسیار از وضعیت سوریه نگران هستند و ترسیده اند چرا که بی ثباتی گسترده حاکم بر سوریه می تواند در آینده ای نه چندان دور دامنگیرشان شود. برای همین آنها می خواهند هر چه سریع تر بحران جاری در سوریه پایان یابد. به همین دلیل از نقش سوریه برای پایان دادن به بحران – جنگ سوریه حمایت می کنند. لبنانی ها از این می ترسند که جنگ موجود در سوریه خیلی زود به لبنان کشیده شود و بحران همه کشور را فرا بگیرد.

بخش چهارم از این اطلاعات و تحلیل ها به ایران اسلامی باز می گردد که صحیح است که همسایه سوریه نیست اما زیاد هم از آن دور نیست. ایران معتقد است که سلفی ها به ویژه جبهه انصره صد برابر بزرگتر از القاعده در سوریه فعال است و غرب اشتباهی که در افغانستان مرتکب شده را اکنون می خواهد در سوریه مرتکب شود. ایران مشکلات را با چشمانی باز به خوبی می بیند و به دقت زیر نظر دارد. به اعتقاد تهران پایان دادن به فعالیت های اسد بدون این که فکری به حال افراد رادیکال کنند، فاجعه ای بزرگ نه تنها در سوریه بلکه در کل منطقه و چه بسا در جهان به وجود خواهد آورد.

در این میان عربستانی ها طرح خاص خودشان را دارند. مواضع آنها نشان می دهد که آنها می خواهند از سلفی ها برای تسلط بر کل خاورمیانه به اسم اسلام استفاده کنند. همین سلفی های رادیکالی که هیچ اعتنایی به حقوق بشر نمی کنند و هر کاری می کنند تا سوریه را تحت کنترل خود در آورند.

آنها اکنون فهمیده اند که لقمه ای که برداشته اند بزرگ تر از دهانشان است و برای همین بیشتر به هشدارها توجه می کنند و می خواهند ضربه مهلکی را متحمل نشوند. برای همین مواضعشان را تغییر داده اند و تلویزیون های خود را یک به یک بسته اند و می روند که ادعای حل مسالمت آمیز موضوع سوریه را مطرح کنند.  

ایالات متحده امریکا اخیرا، اگر چه دیر، فهمیده است که در سوریه چه می گذرد. مواضع ایران همچنان در حال پیشرفت و گسترده تر شدن است و در نهایت امریکایی ها پذیرفته اند که حرف ایران برای برگزاری انتخابات سوریه در سال 2014 را بپذیرند. به این ترتیب امریکا چاره ای ندارد جز این که برای حل بحران سوریه در کنار ایران و روسیه قرار بگیرد و نقش آنها را در این پرونده به رسمیت بشناسد./دیپلماسی ایرانی

 

ویدیو مرتبط :
تهران-واشنگتن یک ساله شد

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تلاویو ناچار به قبول مذاکرات تهران - واشنگتن

شکست اسرائیل گریز ناپذیر است

تلاویو ناچار به قبول مذاکرات تهران - واشنگتن

تحلیلگران معتقدند که علی رغم تلاش های اسرائیل برای معلق کردن این مذاکرات یا به تعویق انداختن آن در نهایت تلاویو ناچار خواهد شد که برای حفظ آبرو هم که شده به مذاکرات مستقیم میان امریکا و ایران رضایت دهد

 

 

دیپلماسی ایرانی: این روزها بحث وجود تلاش های مخفیانه برای انجام مذاکره مستقیم میان ایران و امریکا در محافل مختلف رسانه ای بسیار زده می شود. اگر چه حمله اسرائیل به نوار غزه باعث شد تا بسیاری از رسانه های جهان دیگر چندان بر روی این موضوع مانور ندهند و در پی کشف کیفیت آن بر نیایند ولی ظواهر امر حاکی از آن است که پشت پرده مذاکراتی میان ایران و امریکا در جریان است که از قضا حملات اسرائیل به غزه مانعی برای ادامه آن به وجود نیاورده است.

به گزارش پایگاه خبری الانباء، در این میان گفته می شود یکی از اهداف حمله اسرائیل به غزه به حاشیه راندن مذاکرات ایران و امریکا است. اما تحلیلگران معتقدند که علی رغم تلاش های اسرائیل برای معلق کردن این مذاکرات یا به تعویق انداختن آن در نهایت تلاویو ناچار خواهد شد که برای حفظ آبرو هم که شده به مذاکرات مستقیم میان امریکا و ایران رضایت دهد چرا که راه دیگری جز این ندارد. امریکا با هر گونه حمله خصمانه علیه ایران بر سر برنامه هسته ای اش مخالف است و اسرائیل نیز نمی تواند به تنهایی دست به این کار بزند. برای همین راهی جز رضایت برای مذاکره میان ایران و امریکا و حل این مساله از راه مذاکره وجود ندارد.

به رغم این که از لحاظ دیپلماتیک دو طرف وجود هر گونه مذاکره ای میان یکدیگر را رد کرده اند اما بسیاری از ناظران بر این اعتقادند که همچنان مذاکرات سری میان دو طرف جریان دارد و اتفاقا بر فضای مذاکره ضوابطی حکم فرما است که مورد توافق هر دو طرف است.

در این میان سوالی که مطرح می شود این است که مسئولیت میانجیگری برای انجام این مذاکرات سری کیست؟ آیا اصولا مذاکره ای در جریان است یا صرفا گفت و گوهای ساده دو جانبه است؟ آیا روسیه و آلمان دو کشوری که از انجام مذاکرات مستقیم میان ایران و امریکا استقبال کردند و حتی خواستار تقویت زمینه ها برای انجام این مذاکرات شدند، نقشی در انجام این مذاکرات دارند؟ در این میان پرونده های مختلف منطقه ای از پرونده امنیت خلیج فارس گرفته تا پرونده سوریه در کجای این مذاکرات قرار دارند؟

هنوز جزئیات بیشتری غیر از آن چه در بالا آمد، از محتوای مذاکرات منتشر نشده است. آن طور که روزنامه نیویورک تایمز به نقل از مسئولان امریکایی نوشته است، امریکا و ایران توافق کرده اند که نخستین دور از مذاکراتشان درباره برنامه هسته ای ایران باشد. گفته شده است که این مذاکرات به طور سری و به دور از جنجال رسانه ها قرار بوده است که بعد از انتخابات ریاست جمهوری امریکا آغاز شود.

نکته ای که در این میان وجود دارد، تظاهر به بی اطلاعای بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل از انجام این مذاکرات است. وی گفته است که به اعتقاد او بهترین راه برای توقف برنامه هسته ای ایران تشدید تحریم ها و در صورت لزوم استفاده از گزینه نظامی است. اما اوباما، رئیس جمهوری امریکا پس از آن که برای بار دوم به کاخ سفید راه یافت، رسما اعلام کرد که دوران جنگ های خارجی امریکا به پایان رسیده است و دولت وی به هیچ وجه جنگ تازه ای را در خاورمیانه آغاز نخواهد کرد. وی حتی رسما اعلام کرد که تمایل دارد با ایران باب گفت و گوها را باز کند و با تهران بر سر مسائل مختلف به خصوص پرونده هسته ای اش به طور مستقیم مذاکره کند. پس تلاویو نمی تواند توقف داشته باشد که امریکا سیاست دیپلماتیک خود را کنار بگذارد و گزینه نظامی را انتخاب کند. بر سر تشدید تحریم ها نیز باید گفت که تا کنون شدیدترین نوع تحریم ها متوجه ایران شده است. تحریم هایی که تا کنون سابقه نداشته است. تحریم هایی مثل تحریم بانک مرکزی ایران و منع مراودات نفتی از ایران از جمله تحریم های سنگین و بی سابقه ای محسوب می شوند که تا کنون علیه هیچ کشوری اعمال نشده اند. اما مساله این است که، همان طور که آمانو نیز در گزارش اخیرش تاکید کرده است، هیچ کدام از این تحریم ها بر ایران اثر نگذاشته اند. ایران همچنان با قدرت برنامه هسته ای اش را دنبال می کند و حتی به گفته آژانس درصدد توسعه تاسیسات هسته ای زیرزمینی اش در فوردو است.

نتانیاهو مدعی است که ایران همواره از مذاکرات به عنوان وسیله ای برای خرید زمان استفاده کرده و در طول این مدت همواره برنامه هسته ای اش را گسترش داده است.

مساله این است که امریکا هیچ گاه به صراحت پای میز مذاکره با ایران ننشسته است تا به طور جدی درباره برنامه هسته ای اش مذاکره کند. نفس این که گفته می شود امریکا و ایران با یکدیگر مذاکرات سری و جدی ای را آغاز کرده اند و همچنین اوباما به صراحت تاکید می کند که تمایل دارد با ایران باب گفت و گوها را باز کند و به مذاکره بنشیند، نشان از این دارد که امریکا تازه به فکر مذاکره جدی با ایران افتاده و پیش از این چندان توجهی به مذاکره مستقیم با ایران نمی کرده است.

شاید بتوان گفت که نتانیاهو از آن ناحیه این اظهارات را بر زبان رانده است که واشنگتن در حین مذاکرات منافع تلاویو را نیز مد نظر داشته باشد. شاهد این مدعا نیز اظهارات موشی یعلون، معاون نخست وزیر اسرائیل است که در اظهاراتی کاملا متناقض با نخست وزیر گفت که تلاویو هیچ اعتراض و مخالفتی با مذاکرات ایران و امریکا بر سر برنامه هسته ای اش ندارد. وی گفت: «اگر در پی مذاکرات مستقیم ایران و امریکا تغییری در برنامه هسته ای نظامی ایران به وجود آید، ما نخستین کسی خواهیم بود که از آن استقبال می کنیم و هیچ اعتراضی به انجام آن نخواهیم داشت.»

ایران همواره تاکید کرده است که بر خلاف ادعاهای غرب، برنامه هسته ای اش صرفا اهداف صلح آمیز دارد و به هیچ وجه به دنبال دستیابی به سلاح هسته ای نیست.

بنابر این باید گفت که با توجه به واقعیت های موجود اسرائیل چاره ای ندارد جز این که به مذاکرات مستقیم امریکا و ایران تن دهد و بپذیرد که هر گونه مخالفاتی با این کار در نهایت به ضرر خودش تمام خواهد شد حتی اگر نتیجه مذاکرات ایران و امریکا مغایر با آن چیزی باشد که اسرائیل توقع دارد./دیپلماسی ایرانی