شغل جدید میمون فضانورد ایرانی

بر اساس اعلام مسئولان سازمان فضایی ایران قرار است از «آفتاب» نخستین میمون فضانورد ایرانی در قفسی درموزه یا باغ وحش در جهت ترویج علوم و فناوری‌های فضایی استفاده شود.

ویدیو مرتبط :
مقایسه میمون فضانورد ایرانی و مرغ سعودی+فیلم

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

جزئیات پرتاب میمون فضانورد با كاوشگر ایرانی

سرپرست سازمان فضایی ایران (ایسا) از پرتاب «كاوشگر 4» بدون محموله زیستی جهت آ‌زمایش زیر سامانه‌های آن در اسفند ماه سال جاری خبر داد.

 

دكتر حمید فاضلی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار كرد: هدف پرتاب این است كه صحت عملكرد زیرسامانه‌های متعددی كه در این كاوشگر پیش‌بینی شده و بعضا هم برای اولین بار مورد آزمایش قرار می‌گیرد بررسی شود.

وی افزود: با بررسی نتایج این پرتاب و اصلاحات و رفع عیوب احتمالی، پرتاب بعدی كاوشگر 4 با محموله زیستی اوایل سال آینده انجام خواهد شد.

در آستانه پرتاب «كاوشگر 4» به فضا یكی از متخصصان طرح نیز در گفت‌و‌گو با ایسنا با تشریح جزئیات این ماموریت و محموله زیستی آن اعلام كرد: این كاوشگر كه حامل یك میمون از خانواده رزوس است به ارتفاع بیش از 120 كیلومتری زمین پرتاب شده و محموله پس از بازگشت با چتر نجات به روی زمین فرود می‌آید.

مهندس رضایی، استاد دانشگاه ومتخصص علوم فضایی در گفت‌وگو با خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران با بیان اینكه مقدمات طرح‌های اعزام انسان به فضا در دنیا معمولا با پرتاب موجودات زنده كوچك پیگیری می‌شود اظهاركرد:

در پی پرتاب موفقیت‌آمیز «كاوشگر یك» در سال 86، «كاوشگر دو» در سال 87 و «كاوشگر سه» حامل محموله زیستی در سال 88، كاوشگر چهارم با محموله زیستی كه موجود زنده آن از نظر فیزیولوژی به انسان شبیه‌تر است، به زودی به ارتفاع بیش از 120 كیلومتری پرتاب می‌شود.

وی با تاكید بر اینكه كاوشگر 4 پس از پرتاب بازیابی خواهد شد، تصریح كرد: بازیابی به این شكل انجام خواهد شد كه پس از رسیدن كاوشگر به ارتفاع اوج، محموله كه حاوی موجود زنده است به زمین برمی‌گردد و با چترهای نجات به آرامی به روی زمین می‌نشیند.

رضایی در خصوص تفاوت‌های كاوشگر 4 با نوع قبلی آن تصریح كرد: از جمله این تفاوت‌ها، نوع موجود زنده در محفظه زیستی و ‌پرتاب كاوشگر به ارتفاع بالاتر نسبت به كاوشگر قبلی است كه این موضوع ضرورت وجود سیستم اكسیژن رسانی به موجود زنده و سیستم تخلیه دی‌اكسید‌كربن موجود را می‌رساند. همچنین در كاوشگر4 تمام علایم حیاتی با نصب سنسورها در كپسول زیستی و بدن موجود زنده ذخیره و به طور همزمان برای ایستگاه زمینی جهت بررسی و ارزیابی علائم حیاتی توسط زیست‌پزشك‌های فضایی از طریق تله متری ارسال می‌شود.

وی با بیان اینكه محموله كاوشگر 4، 250 كیلوگرم است، خاطرنشان كرد: كل محموله متشكل از سه زیرسامانه شامل زیرسامانه بازیابی، زیرسامانه خدمات كه تمامی تجهیزات الكترونیكی، كنترل، ارسال و دریافت فرامین را شامل می‌شود و زیرسامانه كپسول زیستی است كه موجود زنده و متعلقات برای ثبت علایم حیاتی و اكسیژن رسانی و تخلیه بازدم موجود زنده را شامل می شود.

این متخصص فضایی افزود: كاوشگرها، آزمایشگاه‌های فضایی هستند كه به صورت حرف U وارونه پرتاب می‌شوند یعنی از زمین پرتاب شده تا ارتفاع اوج رفته و سپس به زمین باز می‌گردند كه در برگشت، پس از اینكه وارد جو غلیظ شدند، سیستم بازیابی شامل دو چتر ترمزی و اصلی عمل می‌كند.

رضایی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری دانشجویان ایران تصریح كرد: كشورهای صاحب فناوری به مرور موجوداتی كه از نظر فیزیولوژی به انسان نزدیك‌تر بوده مانند سگ و میمون را به فضا پرتاب كردند تا به مرحله‌ای رسیدند كه بتوانند مدارگرد طراحی كرده و با آن انسان را به فضا پرتاب كنند و در نهایت به فناوری اعزام انسان به كرات دیگر و ایستگاه‌های فضایی دست یابند.

به گفته وی، پرتاب كاوشگر 4 با محموله زیستی از گام‌های اولیه اعزام موجود زنده به فضا توسط جمهوری اسلامی ایران است.

رضایی خاطرنشان كرد: پروژه اعزام انسان به فضا كه مقرر بود در سال 1404 انجام شود با نظر مسوولان به سال 1400 تبدیل شد كه پرتاب كاوشگر 4 گام‌های اولیه برای رسیدن به این هدف است؛ امیدواریم با تلاش دانشمندان فضایی ایران بتوان این زمان را حتی كاهش داد.

وی با اشاره به افتتاح ایستگاه‌های دریافت و هدایت كنترل در روزهای اخیر گفت: این ایستگاه‌ها شامل دو ایستگاه جدید و یك ایستگاه بهینه‌سازی است به طوری كه دو ایستگاه جدید دریافت با قطر آ‌نتن 8.2 متر و قطر آنتن 6 متر و یك ایستگاه متحرك بهینه سازی شده است؛ بنابراین می‌توان ادعا كرد كه ایران به لحاظ فناوری و دانش ساخت ایستگاه‌های دریافت از ماهواره‌های سنجش از دور كاملا به بومی‌سازی و خوداتكایی رسیده است.

رضایی تصریح كرد: پس از پرتاب كاوشگر 4 و دریافت نتایج، تحلیل و پردازش آن صورت می گیرد كه گام‌های بعدی این پروژه، افزایش ارتفاع پرتاب كاوشگر است كه موجب افزایش طول ماندگاری موجود زنده در فضا خواهد شد سپس گام‌های بعدی بهینه‌سازی محفظه زیستی و اعزام موجودات بزرگ‌تر خواهد بود تا ان شاء الله به توانایی اعزام انسان به فضا برسیم.../ایسنا