اخبار


2 دقیقه پیش

عکس: استهلال ماه مبارک رمضان

همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ...
2 دقیقه پیش

تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریم

وزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که می‌تواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام می‌شود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ...

شرایط و مقطع همیشه «حساس» ایران



اخبار,اخبارسیاسی,امیرکبیر

 
 اخبار سیاسی  - از «رجایی دوران» تا «امیرکبیر ثانی» نشدن!
شرایط و مقطع همیشه «حساس» ایران

  "مقطع حساس کنونی" "شرایط حساس و بحرانی کشور" این ها کلمات و شبه جملات آشنایی هستند که سالیان متمادی، مردم بارها و بارها از زبان و کلام مسئولان کشور شنیده اند. در طول سال‌های پس از پیروزی انقلاب هر نخست وزیر و رئیس‌جمهوری در زمان ریاستش معتقد بوده است که کشور در شرایط حساس و بحرانی قرار دارد.

 از موسوی که نخست وزیر سالهای جنگ بود تا هاشمی رفسنجانی که کشور جنگ زده ای را به دست گرفت و سردار سازندگی عنوان گرفت. از محمد خاتمی که با شعار آزادی‌های مدنی رئیس جمهور شد، تا احمدی نژادی که با وعده آوردن دلارهای رویایی نفتی بر سر سفره مردم تورم و رکود را رکورد زد. البته در این که بخشی از این شرایط حساس را بیگانگان و به دلایل متفاوت ایجاد کرده‌اند، تردیدی نیست اما به جرات می توان گفت بخش اعظم آن زاییده تفکرات و عملکرد نادرست مسئولان است.

عملکردی که در هر دوره ای با نوعی از هیاهو و جنجال پوشانده می‌شود. اما دود آتش آن حتی اگر زیر خاکستر هم باشد به چشم مردم می‌رود. این هیاهو ها چه از جنس سازندگی و اجرای سیاست‌های خاص اقتصادی باشد، چه از جنس فرهنگی و سیاسی باشد، و چه از جنس عوام فریبی‌های پوپولیستی باشد در هر شرایطی مردم ایران هستند که باید از هر لحاظ تاوان آن را پس دهند. مردمی که روح و روان شان همواره در جبر پذیرفتن شرایط حساس کنونی آسیب دیده است و نمودهای این آسیب در عرصه‌های گوناگون زندگی مردم به وضوح دیده می‌شود.

شاید به جرات بتوان گفت یکی از عمده دلایل سر کار آمدن روحانی در انتخابات سال 92 تمایل شدید مردم برای پایان دادن به این شرایط حساس کنونی! بوده است. روحانی از گشودن درهای سیاست ایران به روی بیگانگان البته با حفظ عزت ایران سخن گفت و مردم ایران که در طول این سالها از زبان مسئولان شنیده بودند که بیگانگان عامل اصلی شرایط حساس هستند؛ با این پیش فرض که روحانی قادر است ایران را از شرایط حساس کنونی خارج کند به او رای دادند، و انصافا هم در طول مدت ریاست جمهوری اش حداقل در این مورد تمام تلاش خود را به کار بسته است.

در طول این یک سال و چند ماهی که دولت روحانی تصمیم گرفت داستان هسته ای را به سرانجامی برساند؛ در داخل کشور؛ سیاست، اقتصاد و حتی اجتماع و فرهنگ ایرانیان به نتایج مذاکرات هسته ای گره خورد. اکثریت مردم در روزهای آبان سال قبل و روزهای آذر امسال منتظر خبر توافقی برای پایان دادن به ده سال تحریم‌ها بی دلیل علیه خود بودند. هرچند که توافق نهایی فعلا حاصل نشده است؛ اما همین که صدای صلح طلبی و آزادی خواهی مردم ایران از زبان ظریف به گوش جهان می رسد می‌توان امیدوار بود.

در عرصه سیاسی موافقان توافق در مذاکرات، که اکثرا از حامیان گفتمان تدبیر و امید هستند؛ منتظر بودند تا با اعلام توافق؛ آرامش واقعی به کشور بازگردد و درسایه این آرامش، دولت با پشتوانه مردمی خود بتواند سایر حوزه ها را اصلاح و تدبیر کند. در حوزه اقتصادی نیز بازارهای بورس و طلا و دلار بیش از آنکه تابع قانون باشد؛ چشم به لبخند‌های ظریف و کری دوخته بود؛ اما در حوزه اجتماعی بار روانی موجود در سطح جامعه کاملا ملموس بود و مردم نگران و امیدوار به نتیجه رسیدن مذاکرات بودند.

در این نکته که ایران تا به امروز هم توانسته گامی بزرگ و مثبت در راه عادی سازی و عقلانی سازی رابطه اش با دنیا بردارد، هیچ شکی نیست اما سوال اساسی این است اگر توافقی که ایرانیان این روزها چشم انتظار انجام آن هستند همان 10 سال پیش اتفاق می‌افتاد و ما با همین استراتژی که اکنون پیش گرفته ایم همان موقع این موضوع را به سرانجام می‌رساندیم؛ کشور با این همه عقب ماندگی روبرو می‌شد؟

10 سال بی دلیل برای دنیا فلسفه بافی کردیم و مردم را از حقوق ابتدایی شان محروم ساختیم. شاید قطعنامه ها برای برخی کاغذپاره ای بیش نبود اما برای مردم ایران؛ حکم مرگ تدریجی را داشت. در طول این 10 سال جدل بیهوده با دنیا قطعنامه دان هیچ کس پاره نشد؛ اما قوت لایموت بسیاری از ایرانیان قطع شد. بنزین آلوده هوای تنفسشان را تنگ کرد؛ قطعات چینی خودرو و هواپیما زندگی شان را تهدید کرد؛ داروهای نایاب سلامتی شان را روی تخت بیمارستان نابود کرد، و اکنون سوالشان این است که چرا؟ به چه دلیل 10 سال به جای مذاکره، شعار دادیم؟ از حقوق حقه همه ممالک دنیا دفاع کردیم جز مملکت خودمان؟ چرا در این 10 سال نتوانستیم به اندازه همین 10 ماه گام برداریم و چرا لقمه مذاکرات را آنقدر دور سر چرخاندیم و ملتی را سرگردان کردیم؟

اطرافیان احمدی‌نژاد که در هنگامه انتخابات «رجایی زمان» لقبش داده بودند اما چنین ادعایی هرگز پژواكی در جامعه نیافت، حالا و پس از برملا شدن میراثی كه از او و خودشان برجا نهاده‌اند، از رجایی هم  عبور كرده و در عصر «سخن‌گفتن بی استناد و بی پشتوانه» اظهار فضل می‌کنند كه گویا نگذاشتند (چه كسانی؛ هم معلوم نیست!!) او امیرکبیر ثانی شود؛ واقعا چگونه می‌توانند چشم در چشم مردم شوند و با آنها سخن بگویند؟


شاید بی انصافی باشد اگر بگوییم او فتحعلی شاه زمان بود؛ اما مقایسه‌اش با امیرکبیر جفای عمیقی در حق آن بزرگ مرد تاریخ ایران خواهد بود. گوینده چنین تشبیهی قطعا مانند بسیاری از اطرافیان آن مرد رفته از تبعات سخن خود اطلاعی ندارد؛ وگرنه قبل از چنین تشبیهی اندکی تامل می‌کرد که شخصی که یارای اداره معاونت خود را ندارد و معاون اولش متهم است چگونه می‌تواند شبیه امیر کبیری باشد که جان در راه مبارزه با فساد دربار ناصری داد. آیا نباید در پاسخ چنین مقایسه ای گفت: امیر کبیر ثانی بودن پیش کش اگر رای مردم نبود به سمت محمد علی شاه بودن پیش می‌رفتید!

کوتاه سخن آنکه در میان این همه جنجال و هیاهوی هسته‌ای و غیر هسته ای؛ آنچه باید برای دولت روحانی بیش از هرچیز مهم باشد امنیت روانی و معیشتی مردم است. مردمی که از ریسمان سیاه و سفید قول و وعده چنان ترسیده‌اند که اگر خود امیرکبیر هم بیاید به سختی حرف و وعده‌اش را باور می‌کنند، و مشخص نیست چه بر سر جامعه ای خواهد آمد که ملتش، دولتش را باور نکند!

به همین دلیل است که روحانی مسئولیت بس دشواری را عهده گرفته است، بارور ساختن درخت خشکیده اعتماد مردم به مسئولان همان بار گرانی است که امید است روحانی و کابینه اش و به ویژه وزیر جدیدش زیر بار آن کمر خم نکنند و با همان بهانه نخ نما شده "شرایط حساس کنونی" مردم را از کورسوی امیدشان نا امید نکنند.


 اخبار سیاسی  - لیلا واحدی ,بهار نیوز


ویدیو مرتبط :
شرایط حساس کشور با توجه به اوضاع منطقه

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

رییس سابق موساد: ایران در حساس ترین شرایط تاریخی پس از انقلاب قرار دارد



 

رییس سابق موساد: ایران در حساس ترین شرایط تاریخی پس از انقلاب قرار دارد

 

مئیر داگان رییس سابق سازمان جاسوسی اسراییل (موساد) كه در ماه های گذشته اظهارات او مورد انتقاد جدی برخی مقامات رژیم اسراییل قرار گرفته بار دیگر درباره برنامه های هسته ای ایران و موضع اسراییل در قبال آن اظهار نظر كرد.

داگان در اظهارات جدید خود در این باره گفت كه حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران از گزینه های ترجیحی اسراییل نیست و هنوز ابزارها و روش های موثرتری از برخورد نظامی وجود دارد.

داگان در ادامه افزود كه ایران هنوز تا رسیدن به نقطه غیر قابل بازگشت در برنامه های هسته ای خود فاصله دارد ولی موقعیت این كشور در پیچیده ترین شرایط خود پس از انقلاب اسلامی است.

رییس سابق دستگاه جاسوسی اسراییل در ادامه با اشاره به اینكه موقعیت استراتژیك كنونی رژیم اسراییل در بدترین شرایط تاریخی خود قرار دارد ، اذعان کرد كه  تل آویو خود مسبب به وجود آمدن چنین شرایط خطیری است .

وی به عنوان نمونه به اقدام دانی آیالون معاون وزیر خارجه اسراییل در سال گذشته برای تحقیر عامدانه سفیر تركیه در تل آویو با نشاندن وی در یك صندلی كوتاه تر از صندلی خود اشاره كرد و با نابخردانه خواندن چنین اقداماتی گفت كه هیچ ضرورتی نداشت تا اسراییل به دست خود روابطش را با تركیه دستخوش آسیب كند.

اظهارات داگان روز دوشنبه انجام شد یعنی همان روزی كه لئون پانه تا وزیر دفاع آمریكا در اسراییل بود تا با مقامات این رژیم درباره موضوع هسته ای ایران و شرایط پیچیده منطقه و موضوع تشكیل كشور فلسطین بحث و گفتگو كند.

پانه تا در اسراییل در یك كنفرانس خبری با اشاره به مخالفت واشنگتن نسبت به حمله احتمالی اسراییل به تاسیسات هسته ای ایران به مقامات تل آویو در این باره هشدار داد.

پانه تا كه در كنفرانس خبری مشترك با همتای اسراییلی خود سخن می گفت افزود كه هر گونه اقدام برای مقابله با برنامه های هسته ای ایران باید با موافقت و اجماع جامعه جهانی صورت بگیرد.

رییس سابق موساد پیش از این نیز با احمقانه خواندن ایده حمله نظامی به ایران واكنش گسترده برخی مقامات تل آویو را برانگیخته بود و حتی برخی گزارش ها از توقیف پاسپورت دیپلماتیك او خبر داده اند..../تحلیل:عصرایران