اگر فرمانداري شرايط سخت تاكسي‌داران...

شهرداري در سال 88، 240 ميليارد تومان براي اتوبوسراني هزينه كرده و 20 ميليارد تومان از اين رقم از طريق بليط‌هاي 20 توماني شهروندان تامين شده است و 220 تومان مابقي به طور غيرمستقيم از مردم گرفته مي‌شود.

ایلنا: رئيس كميسيون توسعه و عمران شوراي شهر تهران گفت: اگر فرمانداري تضمين مي‌دهد كه اوضاع مالي برخي از راننده‌هاي تاكسي بحراني نشود، شوراي شهر باز هم در نرخ تاكسي‌ها تجديدنظر كرده و افزايش نرخ اعمال نمي‌كند.
حمزه شكيب در گفت‌وگو با خبرنگار ايلنا در پاسخ به اين سئوال كه آيا با مخالفت فرمانداري و استانداري تهران با افزايش نرخ وسايل حمل‌ونقل عمومي نرخ‌هاي جديد از فروردين ماه اعمال مي‌شود يا نه، تاكيد كرد: افزايش اعمال شده بر روي نرخ خطوط اتوبوسراني و تاكسي‌راني بر اساس منافع تاكسي‌ران ها و مسافران افزايش متعادلي را داشته است.
او با اشاره به انجام كارهاي مطالعاتي و كارشناسي پيرامون افزايش نرخ‌ها افزود: بر اساس قوانين و مقررات موجود تعيين نرخ كرايه‌هاي حمل‌ونقل عمومي بر عهده شورا است و كارهاي كارشناسي آن توسط كميسيون عمران انجام مي‌شود.
شكيب ادامه داد: كميسيون عمران شوراي شهر تهران نزديك به هفت سال است كه كار نرخ‌گذاري را انجام مي‌دهد و با داشتن ثبت اطلاعات مناسب، نرخ‌گذاري را متناسب با يمزان تورم و افزايش حقوق بهره‌وران انجام داده است.
او با اعلام اينكه نرخ بليت‌هاي اتوبوس چندين سال بدون تغيير مانده بود گفت: با توجه به اينكه با راه‌اندازي خطوط تندرو، چند خط تبديل به يك خط شده و بليت‌هاي اتوبوس نيز حذف شده بود، يك تغيير شكلي بر نحوه دريافت بليت‌هاي اتوبوس شهر تهران داده شد.
به گفته رئيس كميسيون عمران شوراي شهر تهران پيشنهاد شهرداري براي افزايش نرخ‌هاي تاكسي 75 درصد بوده و در پيشنهاد شهرداري تنها منافع راننده تاكسي مد نظر بوده اما شوراي شهر تهران نرخ‌ها را بر اساس تقسيم مشكلات مردم و راننده‌هاي تاكسي و با افزايش كمتر از 15 درصد تعيين كرده است.
او ادامه داد : اگر فرمانداري تهران تضمين مي‌كند كه وضعيت زندگي و امرار معاش راننده هاي تاكسي با افزايش نيافتن نرخ هاي تاكسي بحراني نمي شود، شوراي شهر تهران مصوبه مربوط به افزايش نرخ هاي تاكسي را پس مي‌گيرد و مجدد در نرخ تاكسي‌هاي مربوط به سال آينده تجديدنظر كند.
شكيب به لزوم شفاف‌ حرف زدن با مردم اشاره كرد و گفت: شهرداري در سال 88، 240 ميليارد تومان براي اتوبوسراني هزينه كرده و 20 ميليارد تومان از اين رقم از طريق بليط‌هاي 20 توماني شهروندان تامين شده است و 220 تومان مابقي به طور غيرمستقيم از مردم گرفته مي‌شود.
به اعتقاد شكيب بهتر است اين پول مانند اتوبوس‌هاي شركت خصوصي به طور مستقيم از مردم اخذ شود نه اينكه اين پول‌ها از راه تراكم فروشي،تامين شود.
به گفته شكيب، دولت بايد از شهرداري تهران بخواهد كه مردم به طور مستقيم پول كرايه را بدهند نه به طور غيرمستقيم.

ویدیو مرتبط :
لارستان مدرسه طلایه داران نمایشگاه طلایه داران فردا

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

راه سخت آمریكا در برابر چین

 

 

 

 

تاکنون شش دهه است که تایوان به كانون بی‌اعتمادی چین و آمریکا تبدیل شده است و بیشترین خشم و غضب طرفین به یکدیگر در آن متجلی شده است.

 

در سال ۱۹۸۶ دنگ ژیائوپینگ آن را «مانعی بر روابط چین - آمریکا» نامید. در هفته گذشته هم همین سرزمین بار دیگر موضوع شوکه‌شدن و عصبانیت دولت چین شد، چون آمریکا تصمیم گرفت بالغ بر ۶ میلیارد دلار تسلیحات به تایوان بفروشد. بر اساس پیمان روابط تایوان که در سال ۱۹۷۹ به تصویب رسید، همه سازمان‌های اجرایی آمریکا باید چنان به مسلح‌سازی تایوان کمک کنند که این سرزمین بتواند از خود دفاع کند. و چین که هرگز از حق خود برای آنچه که «اتحاد دوباره» تایوان با سرزمین چین می‌نامد صرفنظر نکرده است، خود را موظف می‌داند وقتی قراردادهای فروش تسلیحات به جریان می‌افتند، واکنش نشان دهد. معمولا پس از تلاطم بسیار در روابط غرب با چین، این روابط بار دیگر به فصل همیشگی خود یعنی فصلی پرنوسان، اما بدون تهدید باز می‌گردد.

 

اگر شانسی وجود داشته باشد، این روند بار دیگر روی خواهد داد، اما حقیقت این است که تعداد این تلاطم‌ها در حال افزایش است و این باعث شده است که مهم‌ترین روابط دوجانبه جهان توفانی شود. اگر اوضاع این روابط بد شود، بدون شک مورخان بیشتر تندخویی چین را مقصر خواهند دانست، اما مسلما آنها بیش از هر فرد دیگری عملکرد اوباما را در این زمینه مورد سنجش قرار خواهند داد. پس از آنکه در هفته گذشته مذاکرات چین و فرستادگان دالایی‌لاما به بن‌بست همیشگی انجامید، دولت چین علیه دیدار برنامه‌ریزی‌شده اوباما با رهبر آیینی و تبعید شده بوداییان به رییس‌جمهوری آمریکا هشدار داد. البته چیز تازه‌ای در این بحث نیست، اما آنچه تازه است، اعتمادبه‌نفس جدید چین در این روزها نسبت به مسایل خارجی است. پس از آنکه چین توانست در اواخر سال ۲۰۰۸ میلادی با موفقیت از بحران مالی جهان رهایی یابد، مدعی‌تر شده و بیشتر تحمل خود را برای خودداری از دست داده است و این تنها در مورد «امور خارجه» آن صادق نیست. به‌خاطر جایگاهی که رشد اقتصادی قدرتمند چین برای این کشور در سطح جهان رقم زد، چین قدرت خود را گسترش داد. این کشور در مذاکرات تغییرات جوی که در کپنهاگ برگزار شد، نقشی مرکزی و تا حدود زیادی موثر را از خود برای جهانیان به نمایش گذارد. به‌نظر می‌رسد چین در مذاکرات برای پرونده هسته‌ای ایران هم قدرتی بزرگ محسوب می‌شود. این کشور با هندوستان، ژاپن و ویتنام هم آتش مجادلات مرزی خود را شعله‌ور ساخته است. در همه عرصه‌ها مقامات چینی می‌خواهند حرف خود را بزنند و انتظار دارند مورد توجه قرار گیرند.

 

حقیقت این است که جهان غرب نباید خود را برای درگیری غیرضروری با چین گرفتار سازد، بلکه باید به این کشور کمک کند تا سهم خود را در تحمل بار حاکمیت جهان ایفا کند. اغلب چین برای ایفای نقش قدرت جهانی، در دست‌و‌پنجه نرم کردن با مسوولیت‌ها گرفتار می‌شود و آنگاه است که مدعی می‌شود هنوز کشوری فقیر است. باید این کشور را تشویق کرد که نقش خود را ایفا کند، به عنوان مثال در عرصه تغییرات جوی، پرونده ایران و افزایش نرخ ارز کشور. منافع چین به عنوان بزرگ‌ترین صادرکننده جهان به هماهنگی با جهان و نظام مالی قدرتمند آن بستگی دارد. برخی بر این باورند که وقتی قدرتی در حال اوج‌گیری عزم خود را برای صدرنشینی جزم می‌کند، تقابل با آن اجتناب‌ناپذیر خواهد بود، اما حقیقت این است که آمریکا و چین تنها رقبایی در عرصه تاثیرگذاری بر جهان نیستند. بلکه آنها اقتصادهایی به هم وابسته هم هستند که همه‌چیز را از راه همکاری با یکدیگر به دست می‌آورند. اگر اختلافات به درگیری تبدیل شود، هیچ یک از آنها سود نخواهند برد.