اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که میتواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام میشود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
اولین تجربه اعتیاد دانش آموزان در مدارس
علیرضا جزینی، قائممقام دبیرکل ستاد مبارزه با موادمخدر گفته است: ٦٧درصد دانشآموزان مصرفکننده موادمخدر نخستین تجربه خود را از مدارس آغاز کردند و در دانشگاههای زیرنظر سازمان سنجش ٢,٦درصد و در دانشگاههای زیرمجموعه وزارت بهداشت ١.٦درصد دانشجویان، درگیر مصرف موادمخدر هستند.
اما باید بدانیم گرایش به سوی موادمخدر و استعمال آن تبعات مختلف و جبرانناپذیری به دنبال دارد كه میتوان به ترك تحصیل، گرایش به سمت دوستان ناباب، سرقت، نزاعهای خیابانی و خانوادگی و... اشاره كرد.
دكتر شایان مهر، مولف دایرهالمعارف تطبیقی علوماجتماعی در این رابطه معتقد است: از مهمترین تبعات پایین آمدن سن اعتیاد میتوان به امكان سرایت سریع آن به سایر افراد خانواده اشاره كرد. زیرا امروزه اعتیاد با سرعتی همهگیر میتواند یك خانواده را درگیر كند. برای نمونه یك جوان ١٨ ساله معتاد در خانواده دارای پدر و مادر، خواهر و برادر است كه پس از گرایش به اعتیاد بهطور میانگین میتواند در مناطق شهری ٧/٤ نفر را به سمت استعمال موادمخدر سوق دهد. زیرا سن اعتیاد در گذشته بالاترین سن در خانواده بود كه خود آنها سایر افراد را از این كار باز میداشتند. این درحالی است كه با پایین آمدن سن اعتیاد، احتمال دسترسی به مواد مخدر ٥ برابر افزایش یافته است.
امروزه ضریب گرایش به اعتیاد میان نوجوانان مقاطع تحصیلی راهنمایی و دبیرستان بیش از سایر گروههای سنی است این كاهش سن، تبعات زیادی را به دنبال دارد كه میتوان به سرقت، قتل، درگیری، روابط نامشروع برای تأمین هزینه خرید موادمخدر اشاره كرد. پس از این موارد میتوان از انواع جرمهای اجتماعی نظیر سرقت كودكان و كشیدن چكهای بیمحل كه مرتبط با گرایش به اعتیاد است، نام برد. به عبارت دیگر در نتیجه این موارد در جامعه شاهد نابسامانی در حوزه اقتدار و هویت اجتماعی هستیم.
محمودرضا هاشمورزی، دبیر همایش کشوری سلامت روان که اخیرا برگزار شد، عنوان میکند که حدود ٥٥درصد از والدین بعد از گذشت ٥سال متوجه اعتیاد فرزند خود میشوند. این هم خبر خوبی نیست. اما از بیخیالی و دست روی دست گذاشتن یا حساسیت نابجا هم کاری درست نمیشود.
عباس دیلمیزاده، رئیس کمیته پیشگیری از آسیبهای موادمخدر آسیا و مدیرعامل جمعیت تولد دوباره دراینباره حرفهای قابلتوجهی دارد. او معتقد است آماری که اعلام میشود، درواقع آمار دانشآموزان و دانشجویان معتاد نیست، بلکه منظور این است که این تعداد، حداقل یک بار مواد مخدر مصرف کردهاند.
در گرایش نوجوانان و جوانان به سمت سوءمصرف موادمخدر، علل و عوامل گوناگونی نقش دارند که شامل علل شخصیتی روانی، علل اجتماعی، علل خانوادگی و... است. در مورد علل شخصیتی روانی میتوان به محرومیتها و ناکامیها، عقدههای سرکوبشده فرد، هیجان در نوجوانی، کنجکاوی و... اشاره کرد. از علل فردی و اجتماعی میتوان به دوستان ناسالم، نداشتن مقبولیت اجتماعی، در دسترس بودن مواد، محله ناسالم و وجود خردهفروشان اشاره کرد. از عوامل خانوادگی نیز که زمینهساز اعتیاد فرزندان است، میتوان به اعتیاد یکی از اعضای خانواده، سکونت در محله یا منطقهای که به مواد مخدر آلوده است، پایین بودن اعتقادات مذهبی، طلاق والدین، مصرف تفننی در خانوادههایی که با هم در رفت و آمد هستند، اشاره کرد.
تحقیقات نشان داده است كه روشهای تربیت فرزندان و نحوه شكل دادن معیار و ارزشهای اخلاقی و نیز كیفیت تعاملات عاطفی اعضای خانواده، از عوامل موثر در آسیبپذیری دانشآموزان هستند فقدان یا ناهمخوانی در پیادهكردن نظم و انضباط از سوی والدین یا مجازات افراطی شدید، انتظارات ضعیف والدین از فرزندانشان برای آینده درسی آنها، دخالت بیش از حد یكی از والدین و دوری یا آسانگیر بودن والد دیگر، استفاده مادر از روشهای ایجاد احساس گناه در كودك برای كنترل او، الگوهای ارتباطی منفی (مانند انتقاد، متهم كردن و فقدان تحسین و تمجید) مرزهای نامشخص برای رفتار، انتظارات غیرواقعی والدین از فرزندان و اعمال خشونتهای افراطی نسبت به آنها همگی از عواملی هستند كه با سوء مصرف مواد در نوجوانان همبستگی داشتهاند. در رابطه با خشونت تا در مطالعهای، شیوه سوءمصرف مواد در خانوادههای پرخشونت ٥ برابر بیش از خانوادههایی بود كه عادت به گفتوگو و بیان علایق و احساسهای خود داشتند حتی در خانوادههایی كه در آنها والدین به مصرف مواد میپردازند تعاملات نادرست خانوادگی سهم مستقلی در گرایش نوجوان به موادمخدر داشته به این نحو كه در یك ساختار خانوادگی پاداش دهند، مصرف مواد توسط والدین، تنها به میزان اندكی، فراوانی مصرف حشیش در نوجوان را افزایش میداده است در حالیكه در یك ساختار غیرپاداش دهنده، همبستگی آشكاری بین میزان مصرف مواد توسط والدین و فرزندانشان وجود دارد.
پیش از این عباس صلاحی، عضو هیأت رئیسه کمیسیون اجتماعی مجلس با انتقاد از کاهش سن اعتیاد در کشور گفته بود: آمار و ارقام متناقض ارایه شده درخصوص تعداد معتادان و همچنین در برخی موارد انکار آن اجازه بررسی موضوع و اتخاذ تدابیر مناسب را از مسئولان سلب کرده است. در کاهش سن اعتیاد و افزایش تمایل قشر جوان و نوجوان به مصرف مواد مخدر آن هم از نوع صنعتی شکی نیست اما متاسفانه آمار و ارقام متناقض ارایه شده اجازه بررسی موضوع و اتخاذ تدابیر مناسب در اینباره را از مسئولان امر سلب کرده است. افزایش مصرف موادمخدر صنعتی و روانگردان آن هم بین دانشآموزان فاجعهای است که در آینده نه چندان دور کشور را با مشکلات و بزهکاریهای مختلفی مواجه خواهد کرد.
صلاحی شیوع اعتیاد بین دانشآموزان را زنگ خطری برای مسئولان خواند و تصریح کرد: متاسفانه نکتهای که نمیتوان آن را نادیده گرفت انکار مسئولان مربوطه در امور آموزش و پرورش است که بهجای حل صورت مسأله به پاککردن آن میپردازند و حتی منکر شیوع اعتیاد میان دانشآموزان میشوند. تا زمانی که آمار دقیقی از مبتلایان به اعتیاد در دست نباشد و همچنین قبول وجود چنین معضلی در بین مسئولان صورت نگیرد نمیتوان گامی در راستای بهبود اوضاع برداشت.
آخرینباری که آمار دانشآموزان معتاد اعلام شد سال ١٣٨٧ بود که محمدرضا جهانی، قائممقام دبیرکل وقت ستاد مبارزه با موادمخدر از وجود ٣٠هزار دانشآموز معتاد در کشور خبر داد. این آمار زمانی اعلام شد که هنوز کارشناسان برای بررسی وضع موادمخدر در کشور، به طرح ارزیابی سریع وضع اعتیاد در کشور استناد میکردند که در سال ١٣٨٦ انجام شده بود. آمار اعلام شده، براساس شمار دانشآموزان خود معرف بود و بنابراین دانشآموزانی که تمایل به ترک نداشتند در آن لحاظ نشده بودند.
از سوی دیگر به گواه طرح شیوع شناسی مصرف مواد مخدر که در سال ١٣٩٠ انجام شد میزان مصرف مواد در گروه سنی ١٥ تا ١٩سال معادل ١٣,٥٦درصد، گروه سنی ٢٠ تا ٢٤سال معادل١٦.٨٣ درصد، ٢٥ تا ٢٩سال معادل ١٤.٣٢درصد است و باقیمانده این رقم به گروههای سنی ٣٠ تا ٦٤سال اختصاص دارد. طبیعی است که گروه سنی ١٥ تا ١٩ سالههایی که در این آمار به آنها اشاره شده در سن تحصیل هستند که ممکن است در مدارس کشور مشغول به تحصیل باشند یا نباشند.
ویدیو مرتبط :
آزمون اسپیکینگ دانش آموزان در مدارس
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
چگونه دانش آموزان را با اعتیاد آشنا کنیم؟
یکی از موضوع های مهم در زمینه پیشگیری و مبارزه با اعتیاد ، آموزش نوجوانان در مدارس است. این آموزش ها باید در تمامی مقاطع تحصیلی به اشکال مختلف وجود داشته باشد.
یک آموزش استاندارد و هدفمند در زمینه پیشگیری از اعتیاد باید از مقطع راهنمایی آغاز شود به گونه ای که مربیان مربوطه بحث پیشگیری از اعتیاد و مبارزه با مواد مخدر را به دانش آموزان آموزش دهند و آنها را با خطرات احتمالی که در کمین شان است، آشنا کنند. علاوه بر این، آموزش مهارت های زندگی باید مورد توجه مربیان آموزشی قرار گیرد. درواقع می توان گفت اگر این آموزش ها همزمان با هم صورت گیرد، می توانیم به میزان قابل توجهی دانش آموزان را در برابر اعتیاد واکسینه کنیم. در این راستا وزارت آموزش و پرورش، حرکت های آموزشی را شروع کرد اما این آموزش ها در حد استاندارد و تاثیرگذار نیست و باید به صورت گسترده تر صورت گیرد. همان طور که بیان شد آموزش در زمینه اعتیاد نباید فقط معطوف به مقطع خاصی باشد. قبل از دوره راهنمایی، مربیان آموزشی باید با آموزش سلامت و مراقبت از خود، مهارت های مقابله با معضلات اجتماعی را به کودکان بیاموزند. این آموزش ها با مراقبت از بدن و چگونگی حفظ سلامتی آغاز می شود. به عنوان نمونه به کودکان آموزش داده شود که باید به بدن خود توجه کنند و مواردی که سلامتی آنها را به خطر می اندازند را بشناسند و سعی کنند به سلامت روح و جسم خود اهمیت بدهند. همچنین تقبیح سیگار و الکل و به طور کلی موادمخدر در آگاه کردن کودکان از معضل اعتیاد بسیار تاثیرگذار خواهد بود. این آموزش ها باید در مقطع پیش دبستانی و دبستان صورت بگیرد تا کودکان با آگاهی ای که در این مقطع به دست می آورند وارد دوره راهنمایی شوند و آنجا نیز آموزش های پیشگیری از اعتیاد را خواهند دید.
مساله مهم دیگری که باید به آن توجه داشت، نحوه برخورد با دانش آموزان معتاد است. متاسفانه معلمان ما در این زمینه، آموزش های لازم را ندیده اند و علاوه بر آن مشاوران ما نیز ضعیف عمل می کنند. برخی حرکات تدافعی مانند اخراج دانش آموز معتاد از مدرسه، اوضاع را بدتر می کند و دانش آموز اخراج شده نه تنها اصلاح نمی شود بلکه بیشتر به سمت موادمخدر روی می آورد. بنابراین لازم است که معلمان ما در این زمینه آموزش های لازم را ببینند و اگر اطلاعات کافی در مورد اعتیاد ندارند، دانش آموزان را به یک مشاور حاذق معرفی کنند.
از سوی دیگر، از آنجایی که مواد روان گردان یکی از معضلات اساسی جامعه در زمینه اعتیاد است، مربیان آموزشی از مقطع راهنمایی، دانش آموزان را با این مواد آشنا کنند، چون در غیر این صورت بچه ها اطلاعات شان را از منابع غیراخلاقی به دست خواهند آورد
منبع:salamat.ir