انگیزه «ریحانه» از قتل نامعلوم است/او قبل از وقوع حادثه از شغل قبلش اش منفك شده بود

اخبار حوادث - جزئیات بیشتری از پرونده ی قتلی مرموز؛
انگیزه «ریحانه» از قتل نامعلوم است/او قبل از وقوع حادثه از شغل قبلش اش منفك شده بود

هفت سال قبل وقتی مرتضی سربندی به طرز مرموزی به قتل رسید، «محمدحسین شاملو»، بازپرس جنایی پایتخت بود. او در همان ساعت‌های اولیه در محل وقوع حادثه حاضر شد و به تحقیق در این باره پرداخت و چند ساعت بعد دستور بازداشت ریحانه را به اتهام قتل مرحوم سربندی صادر كرد.

به گزارش «تیک»، حالا هفت سال بعد از وقوع این جنایت در شرایطی كه حكم قصاص ریحانه تایید شده و او در یك قدمی چوبه‌دار است.

شاملو در گفت‌وگو با «اعتماد» جزییات بیشتری از این پرونده را بازگو كرد.

با وجود اینكه هفت سال از این ماجرا می‌گذرد اما طرفین پرونده می‌گویند ابهاماتی در این باره وجود دارد. شما به عنوان بازپرس رسیدگی‌كننده به پرونده درباره ابهامات مطرح شده چه نظری دارید؟
به نظر من این پرونده هیچ ابهامی ندارد. بعد از وقوع این حادثه من 15 ساعت در صحنه بودم و متهم را با توجه به ادله‌یی كه وجود داشت بازداشت كردم. از زیر تخت متهم آلت قتاله را كشف كردیم و لباس‌های خونی متهم را كه هنگام ارتكاب جرم به تن داشت هم كشف شد. از طرفی اقاریر خود متهم هم از جمله دلایل محكم در پرونده است. حالا اگر اولیای دم خودشان اعتقاد ندارند كه ریحانه قاتل است این موضوع از نظر شرعی محل اشكال است چرا كه آنها هم باید به این یقین رسیده باشند. البته باز هم در این باره باید دستگاه قضایی اظهارنظر كند اما من در نتیجه تحقیقاتی كه انجام دادم تردیدی ندارم.

چرا این پرونده جنجالی و دچار چنین حواشی شد؟ آیا جایگاه ویژه مقتول در این موضوع تاثیری دارد؟
نه این پرونده هم مثل بقیه پرونده‌ها بود. حرف‌هایی كه درباره جایگاه ویژه مقتول زده می‌شود تاثیری در این باره ندارد. اصلا ایشان هنگام وقوع حادثه از شغل قبلی‌شان منفك شده بودند. به نظرم این شایعه كار افراد ضد نظام و انقلاب است كه از هر موضوعی برای جوسازی علیه نظام استفاده می‌كنند اما این جوسازی‌ها نمی‌تواند تاثیری در كار قضات داشته باشد. قضات فقط به دلایل و مدارك توجه می‌كنند نه به جایگاه افراد.

اگر بار دیگر به سال 86 برگردید و در جایگاه بازپرس جنایی تهران قرار بگیرید چه اقدامی را انجام می‌دهید كه آن زمان انجام ندادید؟
هیچ نقصی در پرونده نیست و هیچ كاری وجود ندارد كه من توانسته باشم انجام دهم اما كوتاهی كرده باشم. من هر كاری كه می‌توانستم برای كشف حقیقت انجام دادم. شیوه كاری من این بود كه بعد از وقوع قتل به صحنه جنایت می‌رفتم و تا به نتیجه نمی‌رسیدم صحنه را ترك نمی‌كردم. روزی كه این قتل به من گزارش شد حدود ساعت شش عصر بود به آنجا رفتم و تا حدود ساعت هفت صبح فردایش در آنجا بودم. در این مدت آنقدر با جاهای مختلف صحبت كردم كه چهار مرتبه شارژ تلفنم تمام شد. مدام در صحبت بودم و تلاش می‌كردم زمان طلایی از دست نرود. در این مدت نه خوابیدم و نه حتی یك لیوان آب خوردم.

یكی از ابهامات پرونده نقش شخصی به نام «ش» است. چرا هیچ‌وقت به طور دقیق درباره این شخص تحقیق نشد؟
حرف ریحانه درباره «ش» مستند نبود. فردی هم كه به عنوان «ش» در دادگاه حاضر شد هم، مطلع بود نه متهم. ما برای اینكه « ش» واقعی را شناسایی كنیم همه تلاش‌مان را كردیم. حتی از ثبت احوال همه افرادی كه به این نام و در همان محدوده سنی كه ریحانه گفته بود را شناسایی كردیم و در نهایت به این فرد رسیدیم. ما همه مراودات مالی 20 سال گذشته او را بررسی كردیم. جزء به جزء زندگی او را بررسی كردیم اما دلایلی وجود نداشت كه او در این قتل دست داشته باشد. در كل متهم دلیل محكمی برای حضور «ش» در این ماجرا نداشت. ریحانه ممكن است به این اعتقاد رسیده كه در آخرین لحظه كسی به كمكش خواهد آمد. ما همه تلاش‌هایمان را انجام دادیم. متاسفانه ریحانه داستان‌هایی تعریف می‌كرد كه به نظر توهم و خیال بود. با این حال او در صحت عقلی همه‌چیز را توضیح داد و گفت خودش مرتكب قتل شده است. بعد از انجام تحقیقات من هم از اولیای دم خواستم كه ریحانه را ببخشند البته آنها هم حق دارند.

گفته می‌شود در محل جنایت دو لیوان آبمیوه كشف شد كه داخل یكی از آنها داروی بیهوشی بود. تحقیقات شما در این باره به كجا رسید؟
در آبمیوه داروی خاصی نبود. ما از پزشكی قانونی استعلام كردیم. دارویی مسهل بود كه ممكن است آبمیوه به لحاظ تغییرات شیمیایی تركیباتش تغییر كرده باشد. یا عوامل دیگر اما چیزی كه استخراج شد این بود كه داروی مسموم‌كننده یا بی‌حس‌كننده یا توهم زا در كار نبود. از طرفی مقدار كمی در حدود 2 دهم از این آبمیوه نوشیده شده بود كه آن هم نمی‌توانست تاثیر چندانی داشته باشد.

ریحانه در اظهاراتش مدعی شده بود مقتول در طول مسیر جلوی یك داروخانه توقف كرد و وسیله‌یی خرید. آیا در این خصوص تحقیقی شد ؟
بررسی‌ها در این باره نشان داد عمه مقتول زن سالخورده و بیماری بود و مقتول در راه برای او وسیله‌یی خریده بود. و حرف‌هایی كه در این باره مطرح می‌شود به هیچ‌وجه صحت ندارد.

به عنوان بازپرس رسیدگی‌كننده به این پرونده به نظر شما انگیزه اصلی ریحانه از به قتل رساندن مرحوم سربندی چه می‌تواند باشد؟ ریحانه آن زمان دختری 19 ساله بود. او از كشتن مرحوم سربندی چه نفعی می‌برد؟
من در قرار مجرمیت هم در بیان انگیزه این قتل نوشتم نامعلوم. چرا كه نه انگیزه‌های مالی در بین بود و نه انتقامجویی و نه ناشی از بیماری روانی بود. خود ریحانه هم با وجود تلاش‌های ما همكاری نكرد تا واقعیت مشخص شود و ما نتوانستیم به جز همین اطلاعات به شواهد دیگری دست پیدا كنیم.

درباره ادعای متهم درخصوص نیت سوء مقتول نسبت به او چه پاسخی دارید؟
متهم ضربه را در حالی به مقتول زد كه او روی سجاده ایستاده بود. از طرفی در محل وقوع حادثه هم باز بود و متهم تلفن همراه در اختیار داشت. او می‌توانست فرار كند یا اینكه با استفاده از تلفنش كمك بخواهد. از سوی دیگر حرف‌هایی درباره نحوه قتل بیان شده كه هیچ كدام از آنها به جز چیزی كه در پرونده ثبت شده صحت ندارد. حتی گفته شده به مقتول گلوله نیز شلیك شده كه این موضوع را تایید نمی‌كنم. من با همكارانم با دقت زیادی جسد مقتول را در صحنه تن‌پیمایی كردیم. از موی سر تا ناخن پا. حتی یك مرتبه دیگر جسد در پزشكی قانونی با دقت معاینه شد. علت مرگ همان چیزی بود كه در پرونده منعكس شد. همه مستندات در پرونده موجود است.

اخبار حوادث - اعتماد

انگیزه نامعلوم برای قتل فروشنده دلار

انگیزه نامعلوم برای قتل فروشنده دلار

به گزارش شرق، در ابتدای جلسه رسیدگی به این پرونده که صبح دیروز در شعبه 74 دادگاه کیفری ‌استان تهران برگزار شد، نماینده دادستان کیفرخواست را خواند و گفت: «متهم که شاهرخ نام ‌دارد نهم اردیبهشت سال قبل در درگیری‌ای که در خانه خودش اتفاق افتاد، مردی به نام سیاوش را با شلیک گلوله به قتل رساند و سپس متواری شد.

متهم زندانی بود اما بعد از گرفتن مرخصی دیگر به زندان بازنگشت و مرتکب قتل شد.  با توجه به محتویات پرونده درخواست صدور حکم قانونی را دارم. 

در ادامه اولیای‌دم مقتول در جایگاه حاضر شدند و درخواست صدور حکم قصاص کردند. سپس متهم در جایگاه حاضر شد و گفت: 12سال قبل از ارگانی که در آن کار می‌کردم استعفا دادم و در آژانس مشغول به‌کار شدم. یک روز که مسافری را سوار ماشینم کرده‌ بودم به ایست‌‌بازرسی رسیدیم من خیلی جسورانه با مامور صحبت کردم،

وقتی به مقصد رسیدیم زنی که سوار ماشین بود پیاده‌ شد و به سمت ماشین دیگری رفت. مردی که سوار آن ماشین بود پیاده‌ شد کرایه را حساب و خودش را سیاوش معرفی کرد و بعد شماره‌اش را به من داد و گفت شنیده‌ام خیلی جسور هستی هر وقت خواستی با من تماس بگیر. من با او کاری نداشتم تا اینکه به‌همراه دوستانم برای سرقت یک طلافروشی رفتیم و در باغ فیض یک طلافروشی را سرقت کردیم.

بعد از آن یکی از دوستانم که با یک صراف مشکل داشت من را وادار کرد صراف را بدزدیم و در خانه من نگهداری‌اش کنیم. من کاملا به زور مجبور شدم این کار را بکنم وقتی بازداشت شدیم مرا به 16سال حبس محکوم کردند. هشت‌سال در زندان بودم. بعد از آن توانستم یک ماه مرخصی بگیرم و مدتی بیرون باشم. در مدتی که بیرون بودم با سیاوش تماس گرفتم و اینطور بود که رابطه ما باهم برقرار شد.

متهم ادامه داد: سیاوش از من خواست برایش دلار جابه‌جا کنم. او گفت می‌تواند کاری کند که مابقی حبس من به‌صورت مشروط بخشیده ‌شود. من هم قبول کردم. او بسته‌های دلار را به من می‌داد و زمانی که موقع جابه‌جایی می‌رسید نمی‌گفت باید کجا بروم. در این مدت من دلارهای زیادی برای او جابه‌جا کردم و هربار هم که می‌گفتم کی کارم را درست می‌کنی؟ می‌گفت کمی صبر کن همه‌چیز درست می‌شود.

کار به جایی رسید که همسر، فرزند و پدرم را بازداشت و وثیقه‌ای را که برای گرفتن مرخصی گذاشته ‌بودم بازداشت کردند. البته مدتی بعد آنها آزاد شدند اما وثیقه آزاد نشد. هربار که از سیاوش سراغ کارم را می‌گرفتم به من می‌گفت باید صبر کنی و این کار زمان‌بر ‌است.

 متهم ادامه ‌داد: روز حادثه سیاوش با من تماس گرفت و گفت باید همدیگر را ببینیم و گفت باید برایش دلار جابه‌جا کنم. من هم قبول کردم. سر ساعت او آمد و ماشینش را پارک کرد، با هم به خانه من رفتیم. یکدفعه متوجه ‌شدم او روی سرم اسلحه گذاشته ‌است. با هم درگیر شدیم، در لحظه‌ای دستش را پیچاندم و نوک سلاح به سمت او برگشت.

ماشه دست من بود او از طرف صدا خفه‌کن سلاح را روی سینه‌اش گرفته‌ بود و می‌کشید در این کشمکش چندبار تیر شلیک شد، فکر می‌کنم دو گلوله شلیک شد اما به کسی برخورد نکرد آخرین تیر وقتی شلیک شد که او سر صداخفه‌کن را کشید و در این حرکت ماشه چکانده شد و گلوله به شکمش برخورد کرد.

متهم در پاسخ به این سوال که اگر قصدی در قتل نداشت چرا مقتول را به بیمارستان نرساند گفت: لباس‌هایم خونی‌ شده ‌بود.

 آنها را عوض کردم در آن مدتی که در خانه بودم حال سیاوش خیلی بد نبود و حرف می‌زد. من فکر نمی‌کردم بمیرد ضمن اینکه وقتی در را باز کردم متوجه شدم همسایه‌ها جمع شده‌اند. بچه‌ها از پنجره مشاجره ما و سلاح را دیده‌ بودند من ساک سلاح را که متعلق به مقتول بود برداشتم و فرار کردم به خانه همسر دومم که او را صیغه کرده ‌بودم رفتم و چهارماه هم فراری بودم تا اینکه سرانجام بازداشت شدم.

 در این مدت هم به این فکر می‌کردم که چرا سیاوش می‌خواست من را بکشد اما به هیچ‌ نتیجه‌ای نرسیدم. 

بعد از پایان گفته‌های متهم و وکیلش هیات قضات برای صدور رای دادگاه وارد شور شدند.
/شرق