ادامه مصوبات مجلس اصولگرا برای حمایت از ناهیان‌ازمنکر; بسیج موظف به اجرای امربه‌معروف زبانی شد

ادامه مصوبات مجلس برای حمایت از ناهیان‌ازمنکر
بسیج موظف به اجرای امربه‌معروف زبانی شد

 

نمایندگان مجلس در جریان رسیدگی به طرح حمایت از آمران‌به‌معروف و ناهیان‌ازمنکر، سازمان بسیج‌مستضعفین را موظف به اجرای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر زبانی کردند. در همین حال، ماده مربوط به ارایه مجوز راه‌اندازی سازمان‌های «مردم‌نهاد» امربه‌معروفی با مخالفت برخی نمایندگان مواجه شد و در نهایت برای ارزیابی بیشتر به کمیسیون قضایی و فرهنگی بازگردانده شد.

امربه‌معروف لسانی بسیج
ماده 19 این طرح یکی از موادی است که در جلسه روز گذشته مجلس به تصویب نمایندگان می‌رسید. به موجب این ماده، سازمان بسیج مستضعفین موظف است با به‌کارگیری آحاد بسیجیان، در چارچوب قوانینی نسبت به فرهنگ‌سازی و اجرای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در مرتبه زبانی اقدام کند.

به موجب تبصره این ماده، مفاد این ماده نافی مسوولیت ضابطین قضایی بسیج در مرحله اقدام عملی نیست. نمایندگان همچنین با تصویب ماده 20 این طرح تمامی دستگاه‌های اجرایی، موسسات، شرکت‌های خصوصی، مراکز خدمات عمومی، اماکن عمومی و واحدهای صنفی را موظف به رعایت این قانون کردند.

حجت‌الاسلام باقری بنابی در همین زمینه به «شرق» می‌گوید: «این ماده ابهام دارد و باید جزییات آن به‌طور کامل مشخص شده و در گام بعدی دستگاه‌ها موظف به رعایت قانون شوند.»

نمایندگان با 160 رای موافق، 12 رای مخالف و 18 رای ممتنع از مجموع 237 نماینده حاضر این ماده را به تصویب رساندند. بندهای مختلف طرح حمایت از آمران‌به‌معروف یکی پس از دیگری در صحن علنی مجلس بررسی شده یا به تصویب نمایندگان می‌رسد یا به دلایلی برای بازنگری و تکمیل به کمیسیون مربوط بازگردانده می‌شود. اما حاشیه‌ها پیرامون مواد این طرح ادامه دارد.

«نه» به ایجاد سازمان‌های مردم‌نهاد امربه‌معروفی
در ادامه بررسی این طرح، نمایندگان مجلس ماده تعیین مسوولیت ستاد امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر به‌منظور اجرای قانون گسترش ترویج امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در جامعه و صدور مجوز برای تاسیس سازمان‌های مردم‌نهاد را به کمیسیون ارجاع دادند.

 

نمایندگان موافقت کردند که برای بررسی ماده 17 و 18 این طرح، این دو ماده به کمیسیون مشترک قضایی فرهنگی ارجاع شود. براساس ماده 17، ستاد امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر مسوول اجرای این قانون، گسترش و ترویج فرهنگ امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در جامعه و صدور مجوز برای تاسیس سازمان‌های مردم‌نهاد و نظارت بر فعالیت‌های آنان و هماهنگ‌کننده تمامی دستگاه‌های اجرایی به‌منظور اقامه فریضه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر هستند. علی لاریجانی، رییس‌مجلس در جریان بررسی این ماده، تداخل مسوولیت‌ها و وظایف ستاد امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر با دستگاه‌های اجرایی را از ایرادهای این ماده دانست و پیشنهاد بررسی بیشتر آن در کمیسیون را مطرح کرد و نمایندگان با بازگشت آن به کمیسیون موافقت کردند.

بازگشت به کمیسیون
همچنین روز گذشته گزارش یک فوریتی طرح حمایت از آمران‌به‌معروف و ناهیان‌ازمنکر به امضای «مرتضی آقاتهرانی» رسیده و نسخه پرینتی آن دست‌به‌دست بین خبرنگاران چرخید. حالا مجلس به بندهای 17 و 18 و 19 این طرح رسیده و مغایرت آن با اختیار برخی دستگاه‌ها موجب بازگرداندن برخی مواد به کمیسیون‌های فرهنگی و قضایی می‌شود. مرتضی آقا تهرانی، رییس کمیسیون فرهنگی مجلس است و در دولت گذشته به معلم اخلاق محمود احمدی‌نژاد معروف بود.

 

عابد فتاحی در انتقاد به مواد این طرح پیشنهادی آن را طرحی سیاسی خوانده و می‌گوید: «اگر آقای آقاتهرانی خیلی نگران مساله امربه‌معروف بودند ‌ای‌کاش در دولت آقای احمدی‌نژاد پیش‌دستی می‌کردند و با ارایه طرحی مشابه، جلوی آن همه فساد را می‌گرفتند؛ اما این نگاه نشان می‌دهد که عزم و اراده موسمی و سیاسی در کار است. برای بهبود وضعیت اخلاقی روبه‌زوال دولت گذشته چه کسی بهتر از حجت‌الاسلام آقاتهرانی که هم خطیب‌اند و هم ادیب و هم در آن روزگار به‌نام معلم اخلاق رییس دولت شناخته می‌شدند، به‌هرحال کارنامه اخلاقی دولت گذشته چه در ابعاد سیاسی و چه در ابعاد اقتصادی چندان قابل قبول نیست و جالب است که حالا نمایندگان نزدیک به آن دولت به فکر امربه‌معروف، آن هم با نیت اصلاح امور و سازمانی افتاده‌اند.»

برخی مواد طرح ابهام فراوان دارد
حجت‌الاسلام باقری‌بنابی با تاکید بر اینکه باید نهاد مشخصی متولی اجرای امربه‌معروف در کشور باشد، درباره برخی ابهام‌ها و بدخوانی از طرح پیشنهادی حمایت از آمران‌به‌معروف گله می‌کند و اینکه برخی مطامع سیاسی را در دل این طرح گنجانده‌اند در حالی‌که امربه‌معروف وظیفه و فریضه دینی بوده و اگر در سال‌های گذشته به این سنت حسنه توجه می‌شد، بدون شک شاهد بروز هرج‌ومرج اقتصادی و ظهور انواع پرونده‌های تخلف، فساد اقتصادی نبودیم.

 

به همین دلیل این نماینده عضو فراکسیون روحانیون مجلس تاکید دارد که نگاه امربه‌معروف در این طرح باید از تاکید صرف بر عفاف و حجاب به سمت مسایل اصلی‌تر از جمله امربه‌معروف نهادی و سازمانی در تمام وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های اجرایی پیش رود.

 

به موجب ماده 18، ستادهای استانی و شهرستانی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و شوراهای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر دستگاه‌های اجرایی، وظایف محوله در چارچوب این قانون را زیر نظر ستاد و مطابق با آیین‌نامه اجرایی انجام می‌دهند که با پیشنهاد نمایندگان این ماده به‌منظور رفع ابهام، به کمیسیون مشترک ارجاع شد.

 

طرح حمایت از آمران‌به‌معروف و ناهیان‌ازمنکر با قید یک فوریت به کمیسیون فرهنگی و قضایی ارایه شده بود. براساس ماده 2 این طرح، امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در این قانون به رفتاری گفته می‌شود که علنی بوده و بدون تجسس مشخص باشد. براساس ماده 4 این قانون نیز مراتب امربه‌معروف و نهی منکر زبانی، نوشتاری و اقدام عملی است که مراتب زبانی و نوشتاری آن وظیفه آحاد مردم و دولت و اقدام عملی آن تنها وظیفه دولت است.

اخبار اجتماعی - شرق

ویدیو مرتبط :
فواید امربه معروف ونهی ازمنکر

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

انتقاد از طرح مجلس:اگرمردم در35سال گذشته امربه معروف نکرده اند با تکلیف قانونی هم انجام نمی دهند

اخبار اجتماعی - انتقاد از طرح مجلس:اگرمردم در35سال گذشته امربه معروف نکرده اند با تکلیف قانونی هم انجام نمی دهند

روزنامه اعتماد در سرمقاله خود در انتقاد از طرح حمایت از آمرین به معروف و ناهیان از منکر که در حال حاضر در مجلس شورای اسلامی در حال بررسی است نوشت:


1-‌ پیش از هر چیز باید پرسید كه آیا در 35 سال گذشته مردم ما فریضه امر به معروف و نهی از منكر را انجام می‌داده‌اند یا خیر؟ اگر انجام نمی‌داده‌اند، با نوشتن یك قانون كه نمی‌توان آنان را به انجام این وظیفه اخلاقی و اسلامی وادار كرد، همچنان كه با نوشتن قانون نمی‌توان كسی را نمازخوان كرد. و باید در این باره ریشه‌یابی كرد كه چرا این فریضه مهم را ترك كرده‌اند؟

ولی اگر مردم این فریضه را انجام می‌داده‌اند، در این صورت باید پرسید كه مشكل كار آنان كجا بوده كه اكنون برای انجام آن فریضه اقدام به قانون‌نویسی شده است؟ آیا لازم نبود كه پیشنهاد‌دهندگان طرح در مقدمه آن پاسخ به این پرسش‌ها را می‌دادند و به تحلیل وضعیت گذشته و نارسایی‌های انجام این فریضه می‌پرداختند و توضیح می‌دادند كه این طرح چگونه می‌خواهد این نارسایی‌ها را برطرف كند؟ بنابراین روشن است كه در فقدان متنی كه توضیح‌دهنده علل و نقایص وضع موجود باشد، نمی‌توان از چنین طرحی به نحو مطلوب دفاع كرد.

2-‌ مساله مهم دیگر ساز و كار امر به معروف و نهی از منكر در نظام‌های جدید است. در جوامع گذشته كه روابط میان مردم عموما چهره به چهره بود و دولت‌ها نقش مهمی در شكل‌گیری روابط اجتماعی و نظارت بر آنها نداشتند، طبیعی بود كه هركس به صفت فردی، دیگران را امر به معروف و نهی از منكر می‌كرد. ولی در جوامع جدید كه از یك سو بسیار بزرگ شده‌اند؛ برای نمونه شهری مثل تهران روزها 10 تا نزدیك به 12 میلیون نفر در آن حضور دارند و حتی همسایه‌ها نیز یكدیگر را نمی‌شناسند، ساز و كار امر به معروف و نهی از منكر از تذكرات فردی فراتر رفته و از طریق نهادهای مدنی، مطبوعات و رسانه‌ها عمل می‌شود. بنابراین مساله امر به معروف و نهی از منكر را باید در قالب‌های جدید اجرایی و ارزیابی كرد. مردم به دلایل متعددی نمی‌توانند بپذیرند كه افراد دیگری به صفت شخصی و از موضع خود اصلح بینی وارد حوزه خصوصی و رفتار آنان شوند. ولی همین مردم نظارت‌های رسمی و مدنی را می‌پذیرند و به آن گردن می‌نهند.

3-‌ نكته بسیار مهمی كه در نظر گرفته نمی‌شود این است كه در جوامع پیشرفته، به دلیل تراكم جمعیتی و كم شدن روابط چهره به چهره، بخش مهمی از مسوولیت‌های اجتماعی از سوی مردم به دولت منتقل شده است و دولت عهده‌دار اجرای قانون است. برای نمونه اگر كسی خودروی خود را در محل ممنوعی پارك كند، تذكر افراد عادی ممكن است موجب درگیری و نزاع شود، در حالی كه وظیفه پلیس راهنمایی و رانندگی است كه متخلف را جریمه كند. بنابراین رودررو قرار دادن افراد در جوامع جدید ممكن است عوارض بسیار ناخوشایندی داشته باشد، كه افزایش نزاع و قتل و اسیدپاشی بخشی از آن است.

4-‌ مردم قرار است درباره چه رفتاری یكدیگر را امر به معروف و نهی از منكر كنند؟ آیا نهی از انجام آن رفتار در قانون آمده است یا خیر؟ اگر آمده، در این صورت مسوول اجرای آن نیز در قانون ذكر شده است و باید آن مسوول اقدام كند. اگر حكومت نمی‌تواند مسوولیت خود را به درستی انجام دهد، راهش این نیست كه این مسوولیت را بر دوش مردم بیندازد، زیرا این سازمان‌ها برای انجام این وظایف بودجه می‌گیرند. ولی اگر نهی از انجام آن رفتار در قانون نیامده، در این صورت اگر ضروری است باید برای آن قانون نوشت و اگر تا این حد ضروری نیست، چرا باید مردم را به تذكر دادن در این‌گونه از رفتارها تشویق كرد؟

5-‌نكته‌یی كه نویسندگان طرح به آن توجهی نكرده‌اند این است كه در جوامع جدید برداشت‌های افراد از درست و نادرست و مطلوب و نامطلوب بودن یك رفتار مثل گذشته نیست و تا حد زیادی در این زمینه‌ها اختلاف نظر دارند. به همین دلیل هم برای موارد ضروری قانون می‌نویسند كه از این اختلافات عبور شود و بر اساس قانون، مردم به انجام رفتاری متعهد شوند. ولی وقتی كه از قانون فراتر می‌رویم، چگونه می‌توانیم دیگران را به موضوعی امر و نهی كنیم كه او در اصل خوب و بد بودن آن رفتار یا موضوع با ما توافق ندارد؟ بنابراین رودررو قرار دادن مردم در موارد اختلافی موجب درگیری و تنش خواهد شد. ما نمی‌توانیم هر شخص و فرد را مرجع نهایی تشخیص اعمال و رفتار خوب و بد بدانیم تا او به خودش حق دهد كه مردم را براساس این برداشت خود، امر و نهی یا ادب كند.

6-‌ آخرین نكته اینكه امر به معروف و نهی از منكر مهم‌ترین ابزار مردم علیه رفتارهای رسمی خلاف قانون و عدالت است. تقلیل دادن و محدود كردن آن به روابط جزیی افراد و فراتر از قانون، به معنای تحریف این مفهوم ارزشمند است. حتماً به یاد دارید كه پیش از انقلاب گفته می‌شد كه چرا این بخش مهم فروع دین از برخی رساله‌های عملیه حذف شده یا از اصل درج نشده است؟ دلیل آن روشن بود. مساله اصلی امر به معروف و نهی از منكر، در نقد ظلم و بی‌عدالتی بود. به همین دلیل ممكن بود احتیاط شود و درج نشود.

 

 اخبار اجتماعی - روزنامه اعتماد