آقای احمدی نژاد! چطور شد یاد «اوین» افتادید؟

آقای احمدی نژاد! چطور شد یاد «اوین» افتادید؟

ای کاش محمود احمدی نژاد ، درخواست بازدید از زندان را قبل از زندانی شدن یار غارش می داد تا لااقل این باور به وجود می آمد که رئیس جمهور ، حتی نگران حقوق زندانیان نیز هست ، اما وقتی بعد از حبس مشاورش ، یاد بازدید از زندان می افتد و از میان همه زندان های تهران و سایر نقاط کشور ،درست می رود سراغ همان زندانی که مشاورش در آن است ، نمی توان امیدوار بود که از این ماجرا ، فایده ای عاید ملت شود.

 

 

بسم‌الله الرحمن الرحیمآیت‌الله صادق لاریجانیرئیس محترم قوه قضائیه

سلام علیکم

اطلاع دارید که بازدید اینجانب از زندان اوین برای روز دوشنبه 17-07-91 برنامه‌ریزی و روز یکشنبه 16-07-91 از طریق وزیر محترم دادگستری به آن قوه محترم اعلام گردید. پس از ساعتی ایشان اعلام کردند که مسئولین قوه قضائیه می‌خواهند که این بازدید به روزهای آینده موکول گردد.

مقتضی است دستور فرمایید در اسرع وقت هماهنگی لازم جهت این بازدید معمول گردد.

محمود احمدی‌نژاد

آنچه خواندید ، متن کامل نامه رئیس جمهور به رئیس قوه قضاییه است تا بلکه بتواند دیداری از زندان اوین داشته باشد.ماجرا از آنجا آغاز شد که مشاور رئیس جمهور ، برای گذراندن دوران محکومیت خود ، توسط مأموران دادستان جلب و به زندان اوین منتقل شد ؛ اتفاقی که برای محکومان دیگر نیز در این کشور به طور روزانه رخ می دهد.

احمدی نژاد در آن زمان به همراه کاروان یکصد نفری خود در سفر سالانه نیویورک بود. قرار بود جوانفکر هم در این سفر همراه رئیس جمهور باشد اما از بخت بد ، ویزایش صادر نشد و تنها ماند.

پیشتر ، یک بار قوه قضاییه خواسته بود جوانفکر را برای اجرای حکم دادگاه دستگیر کند اما با مداخله احمدی نژاد و برای بحرانی نشدن فضای سیاسی ، این اتفاق نیفتاد. این بار اما در شرایطی که فرزندان هاشمی رفسنجانی هم دستگیر شده بودند و هاشمی واکنشی علیه این موضوع نداشت ، سراغ جوانفکر رفتند و در غیاب رئیسش او را هم به اوین بردند.

احمدی نژاد از نیویورک که برگشت ، در همان فرودگاه ، وعده پیگیری ماجرای جوانفکر را داد و پس از آن که مذاکرات اولیه اش نتیجه نداد ، اعلام کرد که می خواهد از زندان اوین بازدید کند.به همین دلیل روز 16 مهر نامه داد که فردایش می خواهد از اوین بازدید کند؛ درخواستی که با مخالفت قوه قضاییه مواجه و منوط به هماهنگی های قانونی شد.

در این باره دو نکته و چند سؤال قابل توجه است:

اولاً این که یک فعال رسانه ای ، ولو مشاور احمدی نژاد ، در زندان است ، خوشایند نیست و امیدواریم جوانفکر و بقیه کسانی که به اتهامات رسانه ای محکوم شده اند ، هر چه سریع تر خلاصی یابند.

ثانیاً هیچ اشکالی ندارد که رئیس جمهور ، به عنوان حافظ اجرای اصول قانون اساسی ، از زندان های کشور هم بازدید کند و اگر اشکال یا اشکالاتی را ملاحظه کرد ، نسبت به برطرف کردن آن در تعامل با قوای دیگر و مشخصاً قوه قضائیه اقدام کند.

اما علاوه بر این دو نکته -که ذکرش لازم بود- سوالاتی چند نیز وجود دارد که طرحشان خالی از فایده نیست:

چرا آقای احمدی نژاد در این 7 سال و اندی که از دوران ریاست جمهوری اش می گذرد ، تازه به یاد بازدید از زندان اوین افتاده است؟آیا رئیس جمهوری که حتی بعضاً از مهد کودک ها هم بازدید کرده است ، وقت نداشته است از زندان ها بازدید کند و جویای حال زندانیان باشد؟آیا قبلاً منع قانونی برای بازدید از زندان وجود داشته و اکنون موانع رفع شده است؟!آیا پیشتر ، از وجود زندانی به نام اوین در شمال پایتخت خبر نداشته و تازگی ها از وجود چنین محبسی خبردار شده است؟

پاسخ همه این سوالات منفی است و جواب درست این است: احمدی نژاد نه برای دغدغه های ملی و رفع مشکلات احتمالی زندان ها ، که به خاطر مشاور زندانی اش یاد اوین کرده است و اصرار به بازدید دارد و الّا چرا قبل از زندانی شدن جوانفکر ، کلاً بی خیال اوین و زندانیانش بود؟!

آیا احمدی نژاد رئیس جمهور همه مردم ایران ، از جمله محکومان قضایی است یا رئیس جمهور دوستانی مانند علی اکبر جوانفکر؟!

اگر احمدی نژاد فکر می کند که در زندان اوین مشکلات و نواقصی وجود دارد و مثلاً حقوق زندانیان رعایت نمی شود ، چرا قبل از دستگیری مشاورش در صدد چاره جویی برنیامده بود ؛ آیا همه مشکلات درست بعد از دستگیری جوانفکر حادث شده اند؟!

چرا مسوولان وقتی اطرافیانشان دچار مشکل قضایی می شوند یاد دستگاه قضا و زندان می افتند؟ کما این که وقتی غلامحسین کرباسچی را به زندان افکندند، فوراً وزرای وقت کشور و دادگستری درخواست عزیمت به اوین را به قوه قضاییه دادند که البته با مخالفت مواجه شدند؟!

علاوه بر این ، با توجه به این که مشخص است درخواست برای بازدید از زندان، کاملاً با زندانی شدن جوانفکر مرتبط است و انگیزه اصلاحگرایانه ندارد ، به فرض تحقق چنین بازدیدی چه اتفاقی در جهت اصلاح امور رخ خواهد داد؟احمدی نژاد در حوزه های اجرایی که فعال مایشاء است ، این همه بازدید انجام داده و اتفاق خاصی نیفتاده است ، حال چه انتظاری هست که بازدیدش از حوزه یک قوه دیگر مثمر ثمر باشد؟!

اگر دولت واقعاً دغدغه زندان ها را دارد و اگر مشکلاتی در این زمینه می بیند ، چرا از طریق وزارت دادگستری ، لوایح اصلاحی نمی دهد تا سودش را همه زندانیان و همه مردم ببرند نه فقط نورچشمی رئیس جمهور؟!

ای کاش محمود احمدی نژاد ، درخواست بازدید از زندان را قبل از زندانی شدن یار غارش می داد تا لااقل این باور به وجود می آمد که رئیس جمهور ، حتی نگران حقوق زندانیان نیز هست ، اما وقتی بعد از حبس مشاورش ، یاد بازدید از زندان می افتد و از میان همه زندان های تهران و سایر نقاط کشور ،درست می رود سراغ همان زندانی که مشاورش در آن است ، نمی توان امیدوار بود که از این ماجرا ، فایده ای عاید ملت شود./عصرایران

 

ویدیو مرتبط :
پسر آقای احمدی نژاد وچند دلیل دیگر برای رای ندادن به احمدی نژاد

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آقای احمدی نژاد چرا از امام زمان هزینه می کنید؟

 

 

 

 

الف: رئیس جمهور محترم اجرای قانون هدفمندسازی یارانه ها را از ابتدا با تعابیری گره زدند که اگر چه این تعابیر درست است اما آثار اجتماعی و سیاسی و عوارض آن برخلاف تصور، اهداف اصلی اجرای این قانون را تحت الشعاع قرار می دهد.

رئیس جمهور اخیرا با تأكید بر اینكه یقیناً حضرت ولی عصر(عج) اجرای طرح هدفمندی یارانه ها را به عنوان صاحب اصلی عدالت مدیریت و هدایت می كنند، گفت: من پیش از اجرای طرح هدفمند شدن یارانه ها خدمت مقام معظم رهبری رسیدم و ایشان فرمودند 'پول یارانه‌ها پول امام زمان است و بركت دارد'.

وی همچنین ادامه می دهد: عدالت صاحب دارد و صاحب طرح هدفمند شدن یارانه ها كه مبنای آن عدالت است حضرت مهدی (عج) است.

البته این نقل قول از رهبر انقلاب درباره برکت یارانه نقدی، پس از ساعتی از خروجی خبرگزاری دولتی ایرنا حذف شد و معلوم نیست چه میزان صحت داشته باشد؛ گرچه منطقی است. با این حال بخشی از این تعابیر در شب اول اجرای این قانون در برنامه زنده تلویزیونی نیز مطرح شده بود.اما غرض از بکار بردن این تعابیر چیست؟ ممکن است رئیس جمهور محترم غرضشان همدلی بیشتر مردم برای اجرای این قانون باشد و یا اینکه با استفاده ازاین تعابیر تلاش کنند حمایت حداکثری مردم را در اجرای آن جلب کنند ویا هر دلیل دیگری هم داشته باشد اما آنچه مهم است عوارض قهری سیاسی-اجتماعی چنین تعابیری در اجرای یک قانون است.

تبرک این پول به قاعده اتصال آن به انفال و حمایت امام زمان از اجرای این قانون تنها مختص به هدفمندسازی یارانه ها نیست. اگر دولت محترم در همه موارد به این موضوع مهم توجه داشته باشد، بسیاری از مشکلات اقتصادی جامعه از بین می رود. اعتقاد به این سخن باعث می شود بودجه سنواتی که وابسته به پول نفت است و جزء انفال محسوب می شود بخردانه هزینه می شود و خصوصی سازی شرکت های دولتی و منابع طبیعی که جزء دارائی های حاکم اسلامی است و انفال محسوب می شود چوب حراج نخورد.

هدفمندسازی یارانه ها بدون شک مورد تائید رهبرانقلاب بوده است چه انکه ایشان در سخنرانی های خود نیز به صراحت به این موضوع اشاره کرده اند. البته حمایت ایشان به معنای تائید صددرصدی همه سیاست های اجرائی این طرح نیست و قرار هم نیست چنین تلقی از حمایت رهبر انقلاب شود.

اجرای این قانون اگر منتهی به کاهش فاصله های طبقاتی و افزایش عدالت اجتماعی در جامعه شود، مورد تائید امام زمان و ولی عصر است. دعای خیر صاحب اصلی این انقلاب و حکومت ولی فقیه، همراه مسئولین نظام و سیاست های اسلامی و عدالتخواهانه خواهد بود و این نیز مختص امروز و دیروز و این و آن نیست.

اما به کار بردن این تعابیر بطور علی حده برای اجرای یک قانون، بدون عوارض اجتماعی و سیاسی نیست. باید به مردم توضیح  داد که چرا پول پر برکت و هدایت امام زمان را تنها در اجرای این سیاست دیدیم و این همه تاکید بر این موضوع برای چیست؟

تاکید بیش از اندازه و خارج از معمول بر این تعابیر، به نظر می رسد با هدف آسمانی کردن و ایدئولوژیک تلقی نمودن این قانون مطرح شده باشد.

به کار بردن این تعابیر در شرایطی که برخی مسئولین تلاش می کنند به لطایف الحیل هزینه انتقاد از این طرح را بالا ببرند بیش از اینکه سازنده باشد نگران کننده است.

اینکه دولت از یک سو این قانون را مائده الهی بنامد و تحت هدایت و نظارت امام زمان معرفی کند و از سوئی روش های اجرایئ خود را بی نظیر و بلا اشکال بداند و از سوئی دیگر نیز هر روز سایت ها و جریانات ضدانقلاب را پیش چشم مردم شمارش کند،  طبیعی است که کسی جرئت اظهار نظر پیدا نمی کند.

این درحالی است که طی چند هفته گذاشته به کرات بحث فتنه اقتصادی و گروههای سازماندهی شده و ستاد های تخریبی و سایت های معارض، مطرح شده است. تردیدی نیست که برخی جریانات، ماموریت دارند مانع از اجرای این قانون شوند. اما زیاده روی و افراط  و بزرگمائی ها باعث می شود هیچ کارشناسی جرئت بیان نظرات اصلاحی نداشته باشند.

آسمانی کردن و قدسی و ایدئولوژیک خواندن هدفمندسازی یارانه ها، همراه با امنیتی کردن فضای نقد کارشناسی بزرگترین تهدید در اجرای این قانون و یا هر قانون دیگری است.

این برخوردی است که در ماجرای اجرای اصل 44 قانون اساسی نیز یکبار اتفاق افتاد. عده ای از حامیان دولت هر بار سخن و یا نقدی درباره سیاست های اجرائی اصل 44 می شد، منتقدین را متهم به مخالفت با سیاست های ابلاغ شده از سوی رهبر انقلاب می کردند تا اینکه خود ایشان در دیدار با دانشجویان، نقد اجرائی این قانون را وظیفه رسانه ها و جریان های دانشجوئی دانستند.

غیرقابل دسترس کردن این قانون باعث می شود مخالفت ها و اعتراضات و انتقاد ها زیرزمینی شود و در نهایت حمایت نخبگان را سلب و مردم را بی اعتماد و خدای ناکرده جریان های وابسته و فرصت طلب را به طمع بیاندازد.

از سوئی باور مردم و واکنش آنها ارتباط مستقیم به عملکرد مسئولین دارد. این طرح بدون شک بدون ضعف و اشکال نخواهد بود. با این حساب اتصال این قانون به ولایت و وحی و منجی بشریت ممکن است خدای ناکرده باور و اعتقادات بخشی از جامعه را تهدید کند؛ هرچند که مردم ما به اندازه کافی به بلوغ رسیدند و هر سخن و ادعائی را باور نمی کنند...../تحلیل:عصرایران