آقایان! مردم حرف هایی دارند که به گوش شما نمی رسد؛

 

 

آقایان! مردم حرف هایی دارند که به گوش شما نمی رسد؛ به جای سخنرانی ، کمی هم گوش کنید

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان"آیا این یك خطر نیست؟!" نوشت:

ملاحظه اخبار منتشر شده در هفته گذشته نشان می‌دهد در كشور ما این روزها اقتصاد و سیاست هر كدام بدون توجه به دیگری راهی را در پیش گرفته‌اند كه معلوم نیست به كجا منتهی خواهد شد. مشكل اساسی این روش اینست كه هیچیك از این دو، دغدغه مردم را ندارند و دراین میان این مردم هستند كه سرشان بی‌كلاه می‌ماند.

سیاستمداران این روزها سرگرم متهم كردن همدیگر به قاچاق كالا، جمعآوری ثروت، جاسوسی برای موساد، عمله فراماسونری بودن، مجاز نبودن برای حضور در انتخابات، فقدان شایستگی برای فعالیت سیاسی، همكاری با جریان انحرافی، خروج از عدالت، بی‌بصیرتی، تولید خطرهائی بزرگتر از خطرهای گذشته، توسل به شعارهای تبلیغاتی، سطحی‌نگری و برخوردهای غیرعلمی، فرصت‌طلبی، موج سواری و تلاش برای انحصارطلبی و اقتدارگرائی هستند.

اینها همه نسبت‌هائی هستند كه در چند روز گذشته میان فعالان سیاسی و مسئولان رد و بدل شده و در خروجی‌های خبرگزاری‌ها و رسانه‌های مجازی و مكتوب قابل مشاهده هستند و حتی بخشی از آنها در رسانه ملی نیز انعكاس داشته است.

صاحبنظران، این جنگ تبلیغاتی را یك نبرد زودهنگام برای انتخابات مجلس می‌دانند، جنگی كه میان عناصر یك جناح در گرفته و چون این همان جناحی است كه خود را اصولگرا می‌داند و قدرت را نیز در دست دارد چاره‌ای جز این نیست كه گفته شود این یك جنگ قدرت است.

تصاحب كرسی‌های مجلس برای فعالان سیاسی مهم است اما نه آنقدر كه به قیمت تهمت و دروغ و چوب حراج زدن به حیثیت همدیگر تمام شود. این روش، حتی در نظام‌های سیاسی غیردینی محكوم ومذموم است چه رسد به یك نظام دینی آنهم دین اسلام و مكتب اهل البیت علیهم السلام كه مبتنی بر اخلاق و كرامت انسانی است.

در بخش اقتصادی هم خبرهای تازه منتشر شده اینها هستند: افزایش 13 درصدی قیمت سیمان برای دومین بار در 6 سال اخیر، ابهام در تصمیمات جدید یارانه شیر، خداحافظ شیر یارانه‌ای! افزایش تعرفه شكر در آستانه ماه مبارك رمضان، و خبری كه منتشر نشد اما در عمل به زندگی مردم وارد شد اینست كه بسته‌بندی‌های شیر، ماست، پنیر، آب‌میوه و... گاهی نصف و گاهی یك سوم خالی به خریداران تحویل می‌شوند تا طبق یك توافق اعلام نشده، جبران افزایش بهای تمام شده برای تولیدكننده در شرایط عدم امكان افزایش قیمت به دلیل اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها میسر گردد.

نتیجه این شده است كه مردم از یكطرف با گرانی‌های سرسام‌آور مواجهند و از طرف دیگر با مشاهده كم‌فروشی‌ها آیه شریفه "ویل للمطففین" را زمزمه می‌كنند و در این میان، رئیس مجمع عالی واردات می‌گوید: "قیمت‌ها را كاهش می‌دهیم اگر دولت دست از قیمت‌گذاری بردارد" (روزنامه جمهوری اسلامی، چهارشنبه 15تیر 90 صفحه 15)

به همین چند قلم خبر و اظهارنظر سیاسی و اقتصادی اكتفا می‌كنیم و وارد مباحث مهمتری از قبیل این گفته‌های رئیس‌جمهور كه در ایران هیچ خانواده فقیری وجود ندارد و به هر خانواده 1000متر زمین واگذار می‌كنیم! و اظهارات فرمانده كل سپاه پاسداران كه درباره همه مقولات از سیاسی و اجتماعی گرفته تا اقتصادی و فرهنگی و هنری و انتخابات و... اظهارنظر می‌كند، نمی‌شویم كه مثنوی هفتاد من كاغذ شود.

اگر فقط به همان چند قلم اظهارنظر سیاسی و اقتصادی كه رسانه‌ای هم شده‌اند اكتفا كنیم و با توجه به آنها بخواهیم شرایط امروز جامعه را ارزیابی نمائیم، قطعا به این نتیجه خواهم رسید كه جامعه ما، در سطح فعالان سیاسی و مسئولان اجرائی دچار مشكلات حادی است كه هر چه زودتر باید حل شود.

مسئولان و فعالان سیاسی باید به این واقعیت توجه كنند كه برای انجام موفق انتخابات مجلس و هر اقدام دیگری به حضور مردم در صحنه و پای صندوق‌های رأی نیاز دارند. این حضور فقط در صورتی تأمین خواهد شد كه شما را در حال تلاش و خدمت ببینند نه منازعات و مناقشات بی‌حاصل.

این را بدانید كه آنچه شما می‌گوئید و به همدیگر نسبت می‌دهید، برای مردم آب و نان نمی‌شود. كار اول شما تأمین رفاه و معاش مردم است و بعد از آن نوبت به بقیه امور می‌رسد. اگر معاش مردم تأمین نباشد، فرصتی برای شما باقی نمی‌ماند كه بتوانید به سایر امور جامعه، چه مادی و چه معنوی، بپردازید كه فرموده‌اند "من لامعاش له لامعادله".

توصیه ما به مسئولان اینست كه از دایره تنگی كه خود را در آن محصور كرده‌اند خارج شوند و به میان مردم بروند و حرف‌های مردم را بدون سانسور بشنوند تا بتوانند از شرایط امروز جامعه ارزیابی درستی داشته باشند. به آنچه بله قربان‌گوها به شما گزارش می‌دهند اكتفا نكنید و از محدوده گزارش‌های از صافی گذشته عبور كنید تا به واقعیت‌های جامعه برسید. مصاحبه‌های گزینشی رسانه ملی نیز شما را قانع و راضی نكند.

مردم حرف‌های زیادی دارند كه به گوش شما نمی‌رسد. همان مردمی كه به نظام جمهوری اسلامی وفا دارند و برای حفاظت از آن آماده هرگونه فداكاری نیز هستند، از وعده‌های نادرست، از گرانی‌های لجام گسیخته و از فقر و بی‌كاری و بی‌عدالتی ناراحت و ناراضی هستند.

این نظام با پشتوانه مردم تأسیس شد و تا امروز ماند و رشد كرد و از این پس نیز برای ماندن و قوی‌تر شدن به همین مردم نیازمند است. اعتماد مردم را نمی‌توان با دعواهای سیاسی و همدیگر را از میدان خارج كردن حفظ كرد. برای برخورد با عناصر فاسد و منحرف، قانون و راهكار عملی وجود دارد وتوسل به سخنرانی و شعار دادن و تبلیغات، راهی انحرافی است كه فقط می‌تواند به اعتماد مردم خدشه وارد كند. اگر اینها را انتقاد می‌دانید، چرا آنرا انحصاری كرده‌اید؟

برای عموم مردم هم این امكان را فراهم بیاورید تا حرفهایشان را بزنند و به عملكردها انتقاد كنند. برای حفاظت از نظام جمهوری اسلامی، راه درست این نیست كه مردم خاموش باشند و مسئولان سخنرانی كنند، بهترین راه اینست كه مردم بگویند و مسئولان گوش باشند.

اگر با گوش جان به حرف دل مردم گوش كنید به این واقعیت خواهید رسید كه مردم از دعواهای سیاسی و فشارهای اقتصادی خسته شده‌اند. آیا این، یك خطر نیست؟!..../تحلیل:عصرایران

ویدیو مرتبط :
هلالی:به گوش کربلا صدا می رسد یاحسین / قافله ی خون خدا می رسد یاحسین

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کدام صلح؟ اسرائیل حتی به حرف آمریکا هم گوش نکرد!

 

 

 

عصر ایران - روز 26 ستامبر 2010 هم به پایان رسید اما خبری از تمدید توقف نصف و نیمه روند شهرک سازی اسرائیل در سرزمین های فلسطینی به گوش نرسید.

مقامات تشکیلات خودگردان فلسطین و رئیس آن محمود عباس پیش از این ادامه مذاکرات مستقیم صلح را منوط به ادامه توقف شهرک سازی اسرائیل کرده بودند.

رئیس جمهور آمریکا ، اتحادیه اروپا و بسیاری از شخصیت های بین المللی نیز مقامات اسرائیل را به تمدید توقف شهرک سازی فراخوانده اند.

با این حال نخست وزیر اسرائیل برخلاف تمامی این درخواست ها، از تمدید توقف شهرک سازی اسرائیل در فلسطین خودداری کرد و این در حالی است که منظور از درخواست ها برای توقف شهرک سازی، تنها توقف بخشی از فعالیت های شهرک سازی است.

با این حال اسرائیل حتی حاضر نشد برای حفظ پرستیژ صلح گرایانه و ارزش گذاری به خواسته های کاخ سفید بخشی از روند شهرک سازی را متوقف کند.

با وجود اینکه مقامات اسرائیل با ایده تشکیل دو دولت فلسطینی و اسرائیلی موافقت کرده اند اما همزمان تمام تلاش خود را برای ایجاد شرایطی به کار می گیرند که در نتیجه آن برپایی دولت مستقل فلسطین غیرممکن شود. شهرک سازی اسرائیل، تیر خلاصی به ایده برپایی دولت مستقل فلسطینی است چرا که عملا یکپارچگی جمعیتی و سرزمینی کرانه باختری رود اردن را به طور کامل از بین می برد.

اسرائیل همچنین با تمدید نکردن توقف شهرک سازی برخلاف تاکید و پافشاری آمریکا، میزان تاثیرگذاری واشنگتن بر تل آویو را به نمایش گذاشت.

کشورهای عربی و تشکیلات خودگردان فلسطین معتقدند آمریکا تنها طرفی است که توانایی لازم را برای تاثیرگذاری بر سیاست های اسرائیل و واداشتن این رژیم به پذیرش صلح را دارد اما تحولات کنونی این موضوع را رد می کند.

آمریکا حتی قدرت این موضوع را هم ندارد که اسرائیل را به ادامه توقف بخشی از روند شهرک سازی متقاعد کند حال چگونه می تواند تل آویو را وادار به پذیرش صلح و امتیاز دهی کند.

همچنین سوالی که در مقطع زمانی فعلی مطرح می شود این است که اسرائیل چرا باید وارد روند صلح همراه با امتیاز دهی شود و این در حالی است که در تمامی  موضوعات مرتبط با مسئله فلسطین، دست بالا را دارد: « مناطق فلسطینی را در اشغال خود دارد ، مناطق تحت کنترل تشکیلات خودگردان فلسطین را نیز به طور غیرمستقیم تحت نظارت دارد ، براساس خواست و میل خود از منابع آب فلسطین و رود اردن بهره می برد، اسرائیل همچنین بخش هایی از خاک لبنان و سوریه را در اختیار دارد ، حماس را در نواز غزه محاصره کرده  و عملیات های ضد اسرائیلی این جنبش را به حداقل ممکن رسانده است ، ملت فلسطین دو قسمت شده اند و بخشی در نوار غزه و بخشی دیگر در کرانه باختری رود اردن قرار دارند. »

اسرائیل در صورت برقراری صلح با دولت تشکیلات خودگردان فلسطین، مجبور به امتیاز دهی در تمامی این موارد خواهد بود لذا طبیعی است که برای ندادن امیتاز از تحقق صلح دوری  کند و از فرایند مذاکرات صلح به عنوان وسیله ای برای وقت کشی بهره ببرد.

شهرک سازی اسرائیل

شهرک سازی اسرائیل در مناطق اشغالی 1967 فلسطین، حربه این رژیم برای برهم زدن یکپارچگی بافت جمعیتی و سرزمینی فلسطین است.

شهرک سازی ها در مناطقی صورت می گیرد که در جنگ سال 1967 میلادی آنها را اشغال کرد و تشکیلات خودگردان فلسطین تلاش می کند تا در این مناطق دولت مستقل فلسطینی را برپا کند.

هم اکنون حدود 300 هزار اسرائیلی در بیش از یکصد شهرک در کرانه باختری زندگی می کنند. این شهرک ها دارای زیرساخت های جداگانه از مناطق فلسطینی نشین هستند و ارتش اسرائیل، حمایت از این شهرک ها را برعهده دارد.

همچنین حدود 200 هزار اسرائیلی نیز در قدس شرقی که اسرائیل در جنگ سال 1967 کنترل آن را برعهده گرفت یا در مناطقی از کرانه باختری که اسرائیل آنها را پس از جنگ 1967 به قدس متصل کرد؛ زندگی می کنند. بسیاری از این شهرک ها هم اکنون جزئی از شهر قدس به شمار می آیند. اسرائیل تلاش می کند تا قدس را به عنوان پایتخت خود معرفی کند.

هم اکنون هفت و نیم میلیون نفر در مناطق تحت کنترل اسرائیل، زندگی می کنند که حدود 20 درصد آنها عرب غیر یهودی هستند.

حدود دو و نیم میلیون فلسطینی در کرانه باختری و قدس شرقی و یک و نیم میلیون فلسطینی نیز در نوار غزه ساکن هستند. اسرائیل قدس شرقی را نیز به مناطق تحت کنترل خود ضمیمه کرده است.

مقامات اسرائیلی معتقدند فعالیت های شهرک سازی و شهرک نشینی، تنها یک درصد از کرانه باختری را اشغال می کند ولی بسیاری از سازمان های حقوق بشری می گویند این گونه فعالیت ها، 42 درصد از مساحت کرانه باختری را در اختیار خود گرفته است.

بسیاری از ساکنان شهرک های اسرائیلی نزدیک به تل آویو و قدس می گویند که عامل اقامت آنها در این شهرک ها، قیمت پائین تر خانه هاست اما برای برخی دیگر، اعتقادات افراطی دینی - یهودی عامل سکونت آنها در این شهرک هاست.

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در ماه نوامبر گذشته دستور توقف 10 ماهه شهرک سازی را برای کمک به تلاش های آمریکا برای برقراری صلح صادر کرد. براساس این دستور ، طرح ساخت دو هزار واحد مسکونی در شهرک ها متوقف شد ولی فعالیت های شهرک سازی در سه هزار پروژه دیگر ادامه یافت.

دادگاه بین المللی لاهه نیز براساس قوانین بین المللی از جمله توافقنامه ژنو، شهرک های اسرائیلی را غیرقانونی می داند اما اسرائیل این حکم را نیز رد می کند...../تحلیل:عصرایران