دانشجویان کمبریج: نمره هایمان را روی بورد نزنند!

هفته نامه چلچراغ - مینا عینی فر: نمره های روی بورد دفتر آموزش یا روی در اتاق استاد چه آبروها که تا حالا نبرده اند! چند بار با کنجکاوی و دلشوره به بورد رسیده اید و با خجالت و قایمکی برگشته اید و خودتان را ناپدید کرده اید؟ شما تنها نیستید! دانشجویان دیگری هم در دنیا هستند تا بلکه مسئولان دانشگاه را قانع کنند نمره هایشان را روی در و دیوار علنی اعلام نکنند و بگذارند نمره هرکسی در حریم خصوصی خودش بماند. آن ها در این نامه به دنبال این هستند که دانشگاه مجبور شود برای علنی کردن نمره ها از دانشجویان اجازه بگیرد. البته سنت 300 ساله دانشگاه کمبریج در انتشار عمومی نمره ها در محوطه دانشگاه در همه دانشگاه های انگلیسی رایج نیست.


علیه یک سنت نهادینه شده

سه روز بعد از انتشار نامه دانشجویان، بیشتر از 700 نفر آن را امضا کرده بودند. آن ها خواسته اند که نمره هایشان را به صورت خصوصی و آن لاین دریافت کنند. آن هم در یک فایل پی دی اف همراه با بقیه نمره ها طبق رسم سال های اخیر دانشگاه، بلکه به صورت تکی و کاملا شخصی.

این نامه را یک کمپین دانشجویی نوشته. Our Grade, Our Choice یا «نمره ما، انتخاب ما» در صفحه فیس بوکش در توضیح اهدافش نوشته: «این صفحه ساخته شده تا نشان دهد دانشجویان در دانشگاه کمبریج هیچ اختیاری درباره این که نمره هایشان چگونه، کی و کجا علام می شود، نه در دانشگاه و نه آن لاین ندارند. در سنت کمبریج نهادینه شده که در تابستان نمرات همه دانشجویان بیرون از ساختمان یا در دانشکده شان یا در فایل پی دی اف و راه های دیگری که دیدن نمره ها را برای دیگران هم قابل مشاهده می کند، به دستشان برسد. اگر شما هم موافقید که این رویه خوب نیست، به ما بپیوندید تا سعی کنیم تغییرش بدهیم.»

نمره آن لاین برای تقویت روحیه

روزنامه گاردین گزارش کرده دانشجویانی که به این گروه پیوسته اند، فکر می کنند انتشار عمومی نمره ها حریم خصوصی و حقوق فردی آن ها را زیر سوال می برد. آن ها می گویند این کار باعث فرهنگ شرم از نمره شده و باعث شده بعضی دانشجویان آسیب پذیر باشند و سلامت روانشان به خطر بیفتد.


نادیا اید 21 ساله، دانشجوی روان شناسی که با این روزنامه مصاحبه کرده، گفته این نامه را امضا کرده، چون فکر می کند این کار یک رقابت ناسالم بین دانشجویان ایجاد می کند. «این موضوع برای بسیاری از افراد استرس زاست و می تواند تاثیرات روانی منفی داشته باشد و باعث کاهش اعتماد به نفس، شرمندگی و عصبی شدن شود.»

فیس بوک گردی سر به زیر

خودتان را تصور کنید وقتی در پیج فیس بوک یکی از دوستانتان کنار نمره 18 او یک نمره تک آبروریز برایتان ثبت شده... لوییز رینولدز 23 ساله دانشجوی جامعه شناسی به همین ماجرا انتقاد کرده و گفته: «من هم سال گذشته انتشار عمومی نتیجه امتحانم را تجربه کردم که به نظرم هم عجیب بود هم روشی کهنه بود. برگزار کننده های امتحان اجازه ندارند اسم ما را بدانند، چطور بقیه مردم باید بدانند؟ بچه ها از نتایج عکس می گیرند، در شبکه های اجتماعی منتشر می کنند و بقیه را در آن تگ می کنند. این باعث شرمندگی آن هایی می شود که نمره  خوبی نگرفته اند.»

اتحادیه های دانشجویی هم با این مسئله مشکل دارند و سعی می کنند دانشگاه را قانع کنند دست از این آبروریزی ها بردارد. هلن هوگورف مک کامب، رئیس اتحادیه دانشجویی کمبریج گفته: «در حالی که دانشگاه حق این را دارد که نتایج امتحان را بدون اجازه دانشجویان منتشر کند، وظیفه فراهم کردن مکانیسمی برای جلوگیری از آسیب دانشجویان را هم به عهده دارد.»

اکسفورد هم کوتاه آمد

دیدن نمره ها روی بورد در دانشگاه کمبریج سنتی 300 ساله است که یک بار در سال 2009 تغییر کرد. دانشگاه تصمیم گرفت قبل از انتشار نمره ها روی بورد نتایج را به صورت آن لاین برای دانشجویان بفرستد تا از استرس آن ها تا لحظه رسیدن به بوردها کم کند. اما این کافی نبود. هم چنان دانشجویان زمانی که به دانشگاه می آمدند، روی بورد معروف نمره ها، می توانستند زاغ سیاه بقیه را چوب بزنند! با این حال سنت انتشار نمره ها روی بورد بعد از ارسال اینترنتی هنوز هم ادامه دارد. سنتی که شاید با وجود اینترنت و دسترسی های آن لاین به همه چیز دیگر معنایی جز پای بندی به نوستالژی نداشته باشد.


علنی کردن نمره در دانشگاه های دیگری در دنیا هم اتفاق می افتد. اما بعضی دانشگاه ها راه حل هایی پیدا کرده اند تا این علنی بودن مشمول شرط و شروطی باشد. مثلا شما همین الان می توانید در سایت دانشگاه ماساچوست ببینید که آقای شماره 790192 در درس مکانیک آسانسور 88درصد نمره را به دست آورده. ولی این که فلان شماره متعلق به کیست را باید از قبل بدانید که بتوانید سر ازکار این هم کلاسی در بیاورید.

آکسفورد، دیگر دانشگاه انگلیسی که چنین سنتی در آن رایج بود، در اکتبر 2009 اعلام کرد که دیگر نتایج امتحانات را عمومی منتشر نمی کند. چون 40 درصد دانشجویان نسبت به این موضوع واکنش نشان داده اند و خواسته اند نامشان از این فهرست های عمومی حذف شود.

حالا سخن گوی کمبریج هم می گوید این یک سنت عمومی در دانشگاه است و هرکس از آن شرمسار می شود، می تواند درخواست کند اسمش حذف شود. اما برعکس آن یعنی اجازه گرفتن از دانشجویان برای انتشار اسمشان ممکن نیست.