سلامت
2 دقیقه پیش | نشانه ها و عوارض کمبود ویتامینها در بدنویتامینها نقش مهمی را در بدن انسان ایفا میکنند. بهنحویکه کمبود ویتامین (حتی یکی از آنها) میتواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ... |
2 دقیقه پیش | چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش میزنند؟فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ... |
6 نکته درباره سرماخوردگی کوچولوها
«برای درمان سرماخوردگی کودکان زیر 2سال از دارو استفاده نکنید.» این پیشنهاد سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) به والدین است...
هرچند استفاده از داروهای بدون نسخه سرماخوردگی کمک میکند تا کودک سرماخورده احساس بهتری داشته باشد اما به گفته محققان، این داروها میتوانند خطرهای جدی برای شیرخواران ایجاد کنند و به همین دلیل مصرفشان در شیرخواران و کودکان زیر 2سال توصیه نمیشود. حتی درباره استفاده از این داروها در کودکان بالای 2سال هم اختلاف نظر وجود دارد. پس چطور میتوان سرماخوردگی کودک را درمان کرد؟ برای پی بردن به پاسخ این پرسش و آشنایی با درمانهای جایگزین، با ما همراه شوید و توصیههای عملی متخصصان اطفال را در اینباره بخوانید.
داروهای سرماخوردگی برای کودکان ضرر دارد؟
داروهای بدون نسخه سرماخوردگی درمان موثری برای سرماخوردگی نیستند، سرماخوردگی را درمان نمیکنند و استفاده از آنها کمک نمیکند سرماخوردگی زودتر درمان شود. حتی ممکن است عوارض جانبی مانند افزایش ضربان قلب و تشنج نیز در پی داشته باشند. متخصصان سازمان غذا و داروی آمریکا در حال مطالعه و بررسی ایمنی داروهای سرماخوردگی در کودکان بالای 2سال هستند. اگر میخواهید به کودک زیر 2 سال داروی سرماخوردگی بدهید، دستورالعمل دارو را به دقت مطالعه کنید. 2 دارو با مواد تشکیلدهنده مشابه را همزمان به کودک ندهید. داروهای آنتیهیستامین، ضدالتهاب و مسکن ممکن است ترکیبهای مشابه داشته باشند.
2 آنتیبیوتیکها سرماخوردگی را درمان میکنند؟
آنتیبیوتیکها برای مبارزه با عفونتهای باکتریایی استفاده میشوند اما بر ویروسهایی که باعث ابتلا به سرماخوردگی میشوند، هیچ تاثیری ندارند، بنابراین اگر کودکتان سرماخورده است، مصرف آنتیبیوتیک هیچ کمکی به او نخواهد كرد فقط با استفاده از آنتیبیوتیک در دوران کودکی، احتمال مقاومت در برابر آنتیبیوتیکها در آینده بیشتر میشود.
3 چه داروهایی میتوانند به درمان سرماخوردگی کمک كنند؟
داروهای مسکن مانند استامینوفن یا ایبوپروفن به کاهش تب و کمتر شدن شدت گلودرد یا سردرد کمک میکنند. اگر به کودک مسکن میدهید، به مقدار مصرف دارو به دقت توجه کنید.
به کودکان کمتر از 6ماه، کودکانی که بدنشان دچار کمآبی شده است یا مدام استفراغ میکنند، ایبوپروفن ندهید. استفاده از آسپیرین نیز در افراد زیر 18 سال به دلیل ارتباط آن با بیماری نادر اما مهلک نشانگان ری، ممنوع است. اگر میخواهید برای درمان سرماخوردگی کودک از داروهای گیاهی استفاده کنید، ابتدا با پزشک کودک مشورت کنید.
چطور کمک کنیم تا حال کودک بهتر شود؟
برای سرماخوردگی، درمانی وجود ندارد اما انجام برخی کارها کمک میکند تا کودک احساس بهتری داشته باشد.
• به او مایعات بدهید. مایعاتی مانند آب، آبمیوه و سوپ میتوانند به نرم کردن خلطها کمک كنند.
• كودك را تشویق کنید سرفه کند. سرفه کردن به خارج شدن خلط از راههای هوایی کمک میکند. اگر کودک برای سرفه کردن به کمک نیاز دارد، او را روی پایتان بنشانید، بدنش را حدود 30 درجه به سمت جلو خم کنید و بهآرامی به پشتش ضربه بزنید.
• برای کودکان کوچکتر، از فینگیر استفاده کنید. این وسیله خلطها را از بینی بیرون میآورد. قسمت حباب را فشار دهید، نوک وسیله را آهسته در یک سوراخ بینی قرار دهید و به آرامی حباب را رها کنید.
• راههای تنفسی را مرطوب نگهدارید. یک دستگاه بخور سرد در اتاق کودک قرار دهید. برای پیشگیری از رشد قارچها، آب دستگاه را هر روز عوض و طبق دستورالعمل سازنده، دستگاه را تمیز کنید. بخار حمام گرم هم میتواند کمککننده باشد. قطره بینی نیز به بیرون آمدن خلطها و ترشحات بینی و تنفس بهتر کودک کمک میکند.
• گلودرد را تسکین دهید. در کودکان بالای 4سال غرغره آب نمک یا مکیدن یک آبنبات سفت یا آبنباتهای سرماخوردگی گلودرد را تسکین میدهد. عسل هم خاصیت ضد سرفه دارد. برای کودکان 2 تا 5 سال، نصف قاشق چایخوری (معادل 5/2 میلیلیتر)، برای کودکان 6 تا 11 سال، 1 قاشق چایخوری (معادل 5 میلیلیتر) و برای کودکان بالای 12 سال، از 2 قاشق چایخوری (معادل 10 میلیلیتر) عسل استفاده کنید. با توجه به خطر مسمومیت غذایی نادر اما مهلک بوتولیسم در نوزادان، هرگز به کودکان زیر یک سال عسل ندهید.
• کودک را به استراحت تشویق کنید. اگر تب دارد یا به شدت سرفه میكند، لازم است در خانه بماند و استراحت کند.
چه وقت با پزشک تماس بگیریم؟
بیشتر سرماخوردگیها به درمان خاصی نیاز ندارند و باید دورهشان بگذرد اما لازم است به علایم و نشانههای کودک توجه کنید. در شیرخواران زیر3 ماه، با مشاهده اولین علایم بیماری با پزشک تماس بگیرید. در نوزادان سرماخوردگی میتواند به سرعت به کروپ، ذاتالریه و بیماریهای جدی منجر شود.
بهترین راه پیشگیری از ابتلا به سرماخوردگی چیست؟
سرماخوردگی با ذرات تنفسی آلوده، سرفه یا عطسه، در هوا منتشر میشود. انجام اقدامهای ساده میتواند برای پیشگیری از سرماخوردگی در والدین و بچهها مفید باشد. برای پیشگیری از سرماخوردگی و سالم ماندن کودک، این کارها را انجام دهید:
• كودك را تمیز نگهدارید. به او آموزش دهید همیشه دستهایش را بشوید. وقتی آب و صابون در دسترس نیست، از ضدعفونیکنندههای حاوی الکل استفاده کنید. اسباببازیها و سطوح خانه را تمیز نگهدارید.
• به همه افراد خانه آموزش دهید که هنگام عطسه و سرفه، بینی و دهانشان را با دستمال کاغذی بپوشانند، سپس دستمال را دور بیندازند و در صورت نبودن دستمال کاغذی، با دست جلوی دهانشان را بگیرند.
• از ظرف، لیوان، کیسه حمام، حوله و سایر وسایل فرد مبتلا به سرماخوردگی که محلهایی مناسب برای رشد
میکروبها هستند، بهطور مشترک استفاده نکنید.
• از افراد بیمار دوری کنید. در بیماریهای ویروسی، در چند روز اول، احتمال سرایت بیماری بیشتر است.
منبع : salamat.ir
ویدیو مرتبط :
علت سرماخوردگی در فصل پاییز و زمستان و درمان سرماخوردگی
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
40 نکته در باب افزایش انگیزه دانش آموزان
انگيزه، حالات دروني فرد است كه موجب تداوم رفتارش تا رسيدن به هدف ميشود. انگيزه ارتباط مستقيم و مثبت با پيشرفت تحصيلي دارد.
به همين علت علاوه بر آنكه انگيزه وسيلهاي براي پيشرفت تحصيلي در نظر گرفته ميشود، گاهي از آن به عنوان هدف نيز نام برده ميشود، زيرا با افزايش انگيزه، پيشرفت تحصيلي نيز پديد ميآيد.
از آنجا كه هوش و استعداد تحصيلي بهعنوان دو عامل اساسي در پيشرفت تحصيلي، كمتر تحت تأثير معلم يا مربي واقع ميشود، سعي بر آن است كه با افزايش انگيزه دانشآموزان حداكثر بهرهوري از هوش صورت گيرد. زيرا در حالت مساوي برابري هوش و استعداد تحصيلي افراد، مشاهده شده است كه پيشرفت تحصيلي افراد با انگيزه چشمگيرتر بوده است. با وجود آنكه معلمان در تغيير هوش و استعداد تحصيلي نقش چنداني ندارند، ولي ميتوانند در بالا بردن انگيزه دانشآموزان مفيد واقع شوند.
انگيزه به دو نوع دروني و بيروني قابل تقسيم است. از انگيزه بيروني ميتوان به تقويتكنندههايي چون پول، تائيد، محبت، احترام، نمره و از تقويتكنندههاي دروني ميتوان به رضايت خاطر و احساس خوب از يادگيري اشاره كرد.
آنچه كه بيشتر موجب رفتار خودجوش ميشود، انگيزه دروني است. هدف عمده فعاليتهاي پرورشي معلم يا مربي اين است كه دانشآموز به تدريج از انگيزههاي بيروني به سمت انگيزههاي دروني هدايت شود.
تفاوت اساسي افراد داراي انگيزه دروني با افراد داراي انگيزه بيروني اين است كه افراد با انگيزه دروني احساس كفايت بيشتري در خود دارند و كمتر به ديگران اجازه ميدهند كه محرك رفتارشان شوند. اين گروه از دانشآموزان، خود تعيين كننده رفتارها هستند و به خاطر كفايتي كه در خود احساس ميكنند، باور دارند كه ميتوانند با رفتارشان بر محيط خود تأثير بگذارند.
اين گروه از دانش آموزان با انگيزه درونگرا، تصورشان اين است كه موفقيت و عدم موفقيت در تحصيل به خاطر نحوه رفتار صحيح يا غلط خودشان است.
اما برخلاف آنها، دانشآموزان باانگيزه برونگرا، احساس بيكفايتي يا كفايت كمم داشته و همواره تصور ميكنند كه موفقيت آنها تحت تأثير عوامل محيطي نظير:
معلم و سوالات سخت است. اين گروه از دانشآموزان حتي اگر درس بخوانند، باز هم موفقيت چنداني نخواهند داشت. چرا كه اندك تلاش آنها به خاطر همان انگيزههاي بيروني، همچون فرار از تنبيه يا كسب خواست معلم است. اينان در صورت كسب موفقيت اندك هم آن را به شانس و تصادف نسبت ميدهند و نه به تلاش و استعداد خود.
اين دانشآموزان حتي اگر نيمنگاهي به موفقيت داشته باشند، آنقدر آن را صعبالوصول ميدانند كه دست به عمل نميزنند، در نتيجه هرگز طعم موفقيت را نخواهند چشيد.
در حقيقت گام اول در برخورد با اين افراد چشاندن طعم موفقيت به آنها و درهم شكستن تصور منفي آنها در مورد دستيابي به موفقيت است. در اين صورت است كه «موفقيت»، «موفقيت» ميآورد.
از آنجايي كه انسان آمادگي دارد تا فعاليتها و تصوراتش را تعميم دهد، موفقيت در يك درس منجر به موفقيت در دروس ديگر ميشود و اين موضوع در مورد دروس اصلي هر رشته مهمتر است.
درواقع، ضعف درسي در اين دروس منجر به بيعلاقگي به تحصيل و گاهي حتي ترك تحصيل ميشود و البته عكس آن هم صادق است. به همين علت به معلمان دروس اصلي هر رشته توصيه ميشود، شرايط آموزشي و امتحاني را مطلوب نمايند و با ارزشيابيهاي مناسب فضاي كلاس را لذتبخش كنند.
به طوركلي بهمنظور افزايش انگيزه دانشآموزان و سوق دادن آنها به سمت دروني شدن انگيزهها راهكارهاي زير توصيه ميشود:
1 - سعي كنيم اولويت تجربههاي دانشآموزان براي آنها جالب باشد، احساس موفقيت اوليه اعتماد به نفس آنها را افزايش ميدهد. اين موضوع در مسابقات ورزشي نيز مشهود است.
2 - براي موفقيت دانشآموزان پاداش در نظر بگيريم. منتظر نباشيم تا افت تحصيلي اتفاق افتد و سپس موفقيت را تحسين كنيم.
3 - با احترام گذاشتن به تفاوتهاي فردي دانشآموزان، هرگز آنها را با يكديگر مقايسه نكنيم.
4 - دانشآموزان را در كلاس كمتر درگير مسائل عاطفي منفي نمائيم و نسبت به حساسيتهاي عاطفي آنان آشنا و در كاهش آن كوشا باشيم. سختگيري و انضباط شديد، تبعيض، بيان قضاوتهاي منفي و خبرهاي ناخوشايند از جمله عواملي است كه موجب درگيري ذهني و كاهش علاقه به يادگيري ميشود.
5 - بلافاصله پس از آزمون يا پرسش كلاسي، دانشآموزان را از نتيجه كار آگاه كنيد.
6 - براي اينكه دانشآموز بداند، در طول تدريس بهدنبال آموختن به چيزي باشد، بيان اهداف آموزشي مورد انتظار از او را در ابتداي درس فراموش نكنيم.
7 - چگونگي يادگيري و نحوه انجام كار براي دانشآموز مشخص شود.
8 - بهمنظور افزايش حس كفايت در دانشآموز از او بخواهيم مطالب ياد گرفته شده را به دوستان يا كلاس آموزش دهد.
9 - در مورد مشكلات درسي دانشآموز و ريشهيابي آن، با او تبادل نظر و گفتوگو كنيم.
10 - تشويق كلامي در كلاس، به صورت انفرادي بسيار حائز اهميت است.
11 - مطالب درسي را به ترتيب از ساده به دشوار مطرح كنيم.
12 - از بروز رقابت ناسالم در بين دانشآموزان پيشگيري شود.
13 - در فرآيند آموزش متكلم وحده نباشيم و يادگيرندگان را در يادگيري مشاركت دهيم.
14 - علاقه به دانشآموزان و تعلق خاطر و اهميت دادن به يكايك آنها، سطح انگيزهها را افزايش ميدهد.
15 - آموزش را با «تهديد» پيش نبريم.
16 - براي دانشآموزان با انگيزه، خوراك علمي كافي داشته باشيم.
17 - با محول كردن مسئوليت به دانشآموزان كم توجه، آنان را به رفتارهاي مثبت هدايت و علل كمتوجهي در آنها را بررسي كنيد.
18 - شيوههاي تدريس را از سنتي به شيوههاي روز تغيير داده و با استفاده از تكنولوژي آموزشي، حواس پنجگانه دانشآموزان را به كار گيريم.
19 - ميان درس كلاس و مسائل زندگي كه به وسيله همان درس قابل حل است، ارتباط برقرار كنيم.
20 - تدريس را با طرح مطالب و پرسشهاي جالب توجه آغاز كرده و با تحريك حس كنجكاوي، دانشآموزان را برانگيختهتر سازيم.
21 - به وضعيت جسماني دانشآموزان توجه كرده و علل جسمي بيتوجهي و كاهش انگيزه آنان را بيابيم.
22 - محيط كلاس را با طراحي زيبا و مناسب، جذاب سازيم تا مانع بروز كسالت روحي شويم.
23 - با فرهنگ و تاريخچه زندگي افراد مدرسه يا محلهاي كه در آن تدريس ميكنيم، آشنا شده و در طول تدريس از مثالهاي آشنا استفاده كنيم.
24 - به منظور اطلاع از نتيجه فعاليت درسي دانشآموزان و ارائه بازخورد به موقع و مناسب، تكاليف آنان را بلافاصله در جلسه بعدي ملاحظه و با رفع اشكالات، جنبههاي مثبت را تشويق كنيد.
25 - در گرفتن آزمون و امتحان به قول خود عمل كنيم.
26 - زمان يادگيري بايد در حد توان دانشآموز باشد. براي تجديد قوا و انگيزه در ميان كلاس از وقت تفريح و استراحت غافل نشويم.
27 - دانشآموز را از ميزان پيشرفت خود آگاه سازيم تا بداند براي رسيدن به هدف چه گامهاي ديگري بردارد.
28 - به لحاظ اخلاقي و ايجاد انگيزه، هميشه خوشاخلاق و خوشرو باشيم.
29 - به منظور افزايش حس كفايت و مشاركت در ارائه دروس از نظرات دانشآموزان استفاده كنيم.
30 - مطمئن باشيم كه توجه دانشآموزان براي شروع تدريس آماده است.
31 - تمام مطالب دشوار را يكجا و در يك جلسه آموزش ندهيم.
32 - به خاطر داشته باشيم، توجه افراطي به دانشآموزان (قوي يا ضعيف) موجب متشنج شدن فضاي كلاس ميشود.
33 - دانشآموزان را به گروههاي «خوب»، «بد» و «ضعيف» تقسيمبندي نكنيم.
34 - از ورود به موضوعات حاشيهاي كه منجر به انحراف توجه كلاس ميشود، بپرهيزيم.
35 - با ايجاد جلسات بحث و تحليل به دانش آموزان فرصت تفكر و اظهار نظر بدهيم.
36 - هرگز دانشآموزان را مجبور به انجام فعاليتهاي تحقيركننده نظير «جريمه» نكنيم.
37 - به افراد درونگرا، كمرو، مضطرب كه تمايلي به ابراز وجود ندارند، توجه كرده و با تقويت رفتارهاي مثبت، آنها را به مشاركت در بحثهاي كلاسي و كارهاي گروهي تشويق كنيم.
38 - در روشهاي تدريس، كنفرانس و سمينار را مد نظر قرار دهيم.
39 - تأكيد بر نمره، اضطراب دانشآموزان را افزايش ميدهد و مانع از توجه كامل به موضوع درس ميشود. اين دانشآموزان با وجود تلاش زياد از نمرات پاييني برخوردارند و به تدريج رابطه ميان تلاش و نتيجه را ناديده مي گيرند كه در نهايت منجر به از دست رفتن انگيزه خواهد شد.
40 - گاهي از تجربههاي دوران تحصيل و شكستها و موفقيتهاي خود براي دانشآموزان صحبت كنيد.