چگونه کودکم را از پوشک بگیرم؟

از پوشک گرفتن کودک یکی از مشکل ترین بخش های بچه داری است

 

از پوشک گرفتن کودک و آموختن آداب استفاده از دستشویی به او مهارتهایی را در والدین می طلبد که ما آنها را به شما می آموزیم!

خشونت ممنوع!
هنگام آموزش چگونگی استفاده از توالت، تهدید و مجازات معمولاً نتیجه معکوس دارد. گرفتن کودک دو ساله از پوشک، قبل از اینکه بتواند به راحتی از توالت استفاده کند، ممکن است به حبس مدفوع و مشکلات جدی یبوست شود. از جمله حقوقی که فرزند بر گردن والدین دارد، بحث بهداشت اوست. (1)

کودکم چه وقت آمادگی دارد؟
اگر کودک، خودش از شما خواست که به او اجازه دهید از توالت استفاده کند، و یا ادای کسی را درآورد که به توالت می رود، یعنی از آمادگی لازم برای «شروع آموزش» برخوردار است. اگر هم فکر می کنید که کودکتان در آستانه این آمادگی قرار دارد، از او بپرسید آیا میل دارد دستشویی رفتن را امتحان کند؟ با این حال یادتان باشد که تحت فشار قرار دادن او کاری اشتباه است.

آموزش دستشویی رفتن را چگونه آغاز کنیم؟
گاهی ممکن است کودک با وجود آمادگی برای آموختن دفع ادرار، از آن سر باز بزند و حتی از دفع مدفوع در توالت بترسد

ممکن است کودکتان برای آموختن کامل آداب دستشویی رفتن، ماهها وقت لازم داشته باشد که در طول این مدت، احتمالاً باید منتظر چندین بار توقف و سپس شروع دوباره باشید. گاهی کودکی در طی چند روز یا چند هفته، کنترل مثانه اش را به خوبی انجام می دهد، ولی ناگهان و بدون هیچ دلیل خاصی، به حالت اول برمی گردد و یا برای استفاده ی دوباره از پوشک التماس می کند که البته موضوعی غیر معمول نیست.

برگشتهای ناراحت کننده:
شما باید بتوانید خودتان را با برگشتهای ناراحت کننده که در مسیر آموزش استفاده ی صحیح از توالت پیش می آیند، سازگار کنید:

گام اول- ابتدا باید مطمئن شوید که این بازگشت و کنترل نکردن ادرار، نتیجه عفونتی در مجاری ادرار نیست. خوب است بدانید که اگر پسر دارید و او ختنه شده است، احتمال این نوع عفونت بسیار کم است. با این وجود مشورت با یک پزشک، توصیه می شود.

گام دوم- این واقعیت را بپذیرید که شب ادراری  همیشه طبیعی و نرمال، و پدیده ای مربوط به الگوی خواب است که اصلاح و تغییر رفتار یا مجازات، بر آن بی اثر است. مهارت در کنترل ادرار شب، به مرور کسب می شود و ممکن است حتی سالها طول بکشد. اجازه استفاده از پوشک در شب، و یا شلوارهای مخصوص لایه دار در روز، نشانه ناپایداری رأی والدین نیست، بلکه نشانگر درک صحیح آنهاست.

گام سوم- از خود بپرسید آیا تغییری در محیط زندگی کودک به وجود آمده است که توجه او را از کنترل مثانه منحرف کرده و باعث شده دوباره درخواست استفاده از پوشک کند؟

آیا نوزادی در خانواده متولد شده است؟

آیا در مهد مشکلی وجود دارد؟ مثلاً تغییری در برنامه کاری، بازدیدکنندگان، و ....

آیا کودک بیمار است؟ یا بیش از حد از فعالیتهای روزانه اش خسته می شود؟

اگر هیچکدام این موارد وجود نداشتند، باید بدانید که اغلب این بازگشتها در کودکان، فقط به این علت پیش می آید که توالت رفتن، تازگی اش را برای کودک از دست می دهد و در ضمن، استفاده از پوشک، خیلی راحت تر است.

گام چهارم- کار خود را با تغییر در نحوه آموزش موضوع، شروع کنید. مثلاً اگر قبلاً از کودک می پرسیدید « آیا دوست داری از لگن استفاده کنی؟» ازین به بعد به او بگویید «قبل از نشستن برای تماشای کارتون، از تو می خواهم بروی دستشویی!» و اگر در جواب شما گفت: «دستشویی ندارم.» به او بگویید: «تا وقتی این کار را نکند، تلویزیون روشن نخواهد شد.» البته حواستان هم باشد که روشن کردن تلویزیون، پاداش او به شمار نمی آید، بلکه اولاً بیان یک واقعیت است و ثانیاً یک پیامد!

رفتن کودک به توالت را به فعالیت هایی با فاصله زمانی مناسب از یکدیگر (نه بیش از دو ساعت) و کارهایی که او به آنها علاقه دارد، ارتباط دهید. مثلاً: قبل از بیرون رفتن برای بازی، قبل از نشستن برای غذای میان وعده، و.... در نتیجه با پیش بینی نوع بازی، کودک خواهد توانست شخصاً روند کار را شروع کند. این کار ممکن چند سال طول بکشد. هر پدر یا مادر با تجربه ای می داند که قبل از ترک منزل برای بیش از بیست دقیقه ماشین سواری، چگونه به تمام اعضای خانواده اعلام کند: «از همه می خواهم  ? بدون در نظر گرفتن سن- به دستشویی بروند.»
با کمی فکر کردن به مسئله، به این نتیجه می رسید که تخلیه پیشگیرانه، بهترین روش کنترل مثانه است. برای شما به ندرت پیش می آید که منتظر ایجاد فشار برای دفع ادرار بمانید و سپس تازه به فکر پیدا کردن دستشویی بیفتید زیرا به عواقب آن آگاهید. شما خود را عادت داده اید که قبل از رفتن به حیاط برای کار در باغچه، قبل از ترک منزل برای خرید، قبل از رفتن به رختخواب، و ... به دستشویی بروید. کودکان نمی توانند زمان نیاز به دفع ادرار را به خوبی پیش بینی کنند، اما با تذکرات شما او هم کم کم می تواند مانند شما، به این پیش بینی ها بپردازد.
در نهایت اینکه باید بدانید در صورت موثر نبودن این روش در چند هفته، سعی کنید که بدون ناراحتی، برای یکی دو ماه دیگر، مجددا کودک را با پوشک ببندید سپس دوباره کار را از سر بگیرید.

از پوشک گرفتن کودکنیازمند صبر شما و به کار بردن مهارتهای مهمی است

   
آموزش دفع مدفوع:
گاهی ممکن است کودک با وجود آمادگی برای آموختن دفع ادرار، از آن سر باز بزند و حتی از دفع مدفوع در توالت بترسد. این نوع اضطراب در بین کودکان نوپا  بسیار رایج است و بعید نیست اقدامات شما برای آموزش دفع ادرار را نیز بی نتیجه و خنثی کند.

راه حل چیست؟
اگر کودک، خودش از شما خواست که به او اجازه دهید از توالت استفاده کند، و یا ادای کسی را درآورد که به توالت می رود، یعنی از آمادگی لازم برای «شروع آموزش» برخوردار است

راه حل مشکل، جداسازی دو عملکرد (ادرار و مدفوع) از یکدیگر هنگام رفتن به توالت است.این کار را می توانید با روشهای زیر انجام دهید:

شلوار مخصوص لایه دار به کودک بپوشانید و لزوم دفع ادرار در توالت را به او یادآوری کنید. به او بگویید چنانچه احساس کرد که به دفع مدفوع نیاز دارد (ویا شما از رفتار و حالتش تشخیص دهید) به او پوشک خواهید پوشاند و با او به توالت خواهید رفت (و یا اگر ترجیح بدهد تنها باشد بیرون توالت خواهید ایستاد.)

بعد از دفع مدفوع در پوشک، او را تمیز کنید. اجازه دهید سیفون توالت را بکشد و برای پوشیدن شلوارش به او کمک کنید. در مقابل وسوسه طبیعی پرسیدن این سوال که «نمی خواهی این دفعه در توالت، پی پی کنی؟» ایستادگی کنید. این کار ممکن است ماه ها یا سالها طول بکشد ولی کودک بالاخره آن را انجام خواهد داد. درصورت تحت فشار قرار دادن کودک، ممکن است او خیس کردن شلوارش را از سر بگیرد و یا مدفوعش را حبس کند.

با این روش بینابینی، کودک شما چگونگی استفاده از توالت را خواهد آموخت هرچند ممکن است هنوز استفاده از لگن یا دستشویی را یاد نگرفته باشد. بهرحال رفتن به دستشویی برای دفع مدفوع در پوشک، بهتر از پنهان شدن پشت مبل یا زیر میز آشپزخانه برای رهاسازی مدفوع در شلوار است!

رسوا اکرم (ص) می فرمایند: «کودکانتان را از آلودگی بشویید. زیرا شیطان آلودگی را می بوید و موجب ترس کودک در خواب و نیز آزار فرشتگان همراه کودک می شود»(2)

نتیجه گیری:
از پوشک گرفتن  کودک نوپایتان، نیازمند صبر شما و به کار بردن مهارتهای مهمی است.

پی نوشت:
1)  مفاتیح الحیات. ص 240
2) عیون اخبارالرضا، ج 2، ص 69

منابع و مآخذ:
عیون اخبار الرضا (ع)
مفاتیح الحیات. جوادی آملی
تربیت اسلامی. باقری
راه تربیت. رشیدپور

ویدیو مرتبط :
چگونه با کودکم رفتار کنم/کتابنامه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چگونه کودکم را از شیر بگیرم؟

 

واژه از شير گرفتن معمولاً به عنوان توقف شيردهي به كار مي رود. همچنين مي توان از شير گرفتن را به معناي تغيير تدريجي تغذيه كودك از شير به غذاهاي تركيبي دانست. از شير گرفتن براي كودك از لحاظ عاطفي دشوار است، زيرا مادر براي او منبع شادي، نشاط و غذا بوده است.

 

هنگام گرسنگي در آغوش گرم مادر آرام گرفته و شير نوشيده، كه اين عمل علاوه بر آن كه او را سير كرده، لذت بخش نيز بوده است. به همين دليل هم ترك آن برايش كاري دشوار و نگران كننده محسوب مي شود. پس اگر مي خواهيد كودك خود را از شير بگيريد اين عمل نبايد سريع و ناگهاني و يا با اعمال خشونت همراه باشد. بلكه بايد از شش ماهگي به تدريج، با جانشين كردن غذاهاي مناسب و كم كردن تعداد دفعات شيردهي، زمينه را براي اين كار فراهم كرد.

 

 

 

 

بهتر است به اين نكته هم توجه داشت كه از شير گرفتن كودك برايش چنين تصوري به وجود نياورد كه ديگر از عشق و محبت مادرانه محروم شده است. بنابراين در مراحل از شيرگيري به كودك توجه بيشتري نشان دهيد.

* از شير گرفتن ناگهاني

اگر به علت بيماري، بارداري و يا مسافرت مادر، كودك به طور ناگهاني از شير گرفته شود، اضطراب شديدي در او ايجاد خواهد شد. در مواقعي كه مادر شيرده، مجدداً باردار مي شود، اين بارداري به معناي قطع ناگهاني شير براي كودك اول است. در اين شرايط مادر فرصتي براي مراقبت از كودك ندارد.


محروم شدن از گرماي محبت مادري موجب مي شود تا كودك با انجام فعاليتها و رفتارهايي نظير بد اخلاقي و گريه اعتراض خود را اعلام كند. و به خاطر آن تنبيه شود كه البته چنين رفتاري براي كودكي نگران طبيعي است.

 

 

* بارداري مجدد و شيردهي

بهتر است در مواقعي كه مادر به علت بارداري مجبور به قطع ناگهاني شير خود مي شود، براي جلوگيري از كاهش آثار نامطلوب رواني و عاطفي اين مسأله، موارد زير را مد نظر قرار دهد.


1- به تدريج و براي مدت بيش از دو تا سه ماه كودك خود را از شير بگيرد.

 

2- كودك از محبت خاصي برخوردار شود تا كمبودي كه برايش به وجود آمده است، جبران گردد.


3- براي ارضاي غريزه مكيدن كودك از بطري شير و پستانك استفاده شود.

 

 

 

 

* روشهاي سنتي از شير گرفتن

طعم نا خوشايند به جاي شير مادر: يكي از روشهاي معمول براي از شير گرفتن كودك، استفاده از داروهاي گياهي تلخ است. مادر قبل از اقدام به شير دادن، موضع شيردهي را با داروي تلخ گياهي نظير صبرزرد، كلپوره و... آغشته كرده، به محض اينكه كودك شروع به شير خوردن مي كند، به جاي طعم شيرين شير، دهانش تلخ و از شير خوردن منصرف مي شود. از جمله آثار نامطلوب اين روش آن است كه گياهان دارويي مصارف درماني خاص خود را دارند و هر دارو در جهت درمان يك بيماري به كار مي رود. به عنوان مثال صبرزرد جزو داروهاي مسهل است و در صورت مصرف زياد ممكن است كودك را دچار اسهال كند. مصرف بيش از اندازه كلپوره نيز به ويژه براي كودكان حالت مسموم كننده دارد.


* در مواقعي نيز مادر با زخمي يا بد نما جلوه دادن سينه، حس ترحم كودك را بر مي انگيزد. در نتيجه شيرخوار براي اينكه مادرش احساس ناراحتي نكند شير نمي خورد. از جمله معايب اين روش نيز مي توان به آثاري كه اين كار مي تواند بر روح كودك بگذارد، اشاره كرد. در اين حالت كودك قلباً براي مادر متأسف مي شود. گاهي هم ممكن است كودك از اين وضعيت بترسد و مشكلي بر مشكلات بيفزايد.
ضمن آنكه بعد از رفع مانع، كودك مجدداً جهت خوردن شير اقدام مي كند و بعد از آن، حرفهاي مادر را دروغ مي پندارد و براي حرف او ارزش قايل نمي شود.

 

 

 

* روش تدريجي اما قاطع

روش تدريجي اما قاطع، براي از شير گرفتن كودك موفق ترين روش است. براي كودك 6 ماهه اجراي برنامه شيردهي هر چهار ساعت يك بار مناسب است. ضمن اينكه مي توان به تدريج غذاي كمكي را در تغذيه كودك وارد كرد. با اعمال اين روش مادر مي تواند برنامه ريزي غذايي براي كودك داشته باشد در نتيجه با اعتماد به نفس در پيشرفت و پيش بيني مسايل به پيش برود. شروع به دادن مايعات در ليوان مخصوص كودك و يا با قاشق، بغل كردن عروسك، خرس كوچولو يا قطعات پارچه اي ديگر جانشين خوبي براي دلبستگي كودك به شير مادر شمرده مي شود. وقتي فواصل شيردهي مشخص شد مادر مي تواند حذف تدريجي وعده هاي شير را شروع كند. حق انتخاب با مادر است. بعضي ها ابتدا حذف شبانه را در نظر مي گيرند، برخي ترجيح مي دهند، شير دادن وقت ناهار را اول قطع كنند. چون اطمينان دارند كودك به جاي شير، غذاي كافي براي خوردن دارد. اما اغلب بهتر است مادر بعد از خوردن يك غذاي سفت، يعني زماني كه كودك سير است به او شير بدهد.

 

 

 

 

 

اين مسأله مهم است كه وقتي يك نوبت شير دادن حذف شد مجدداً در لحظه هاي بي تابي كودك برقرار نشود. ممكن است كودك با صداي بلند اعتراض خود را بيان كند ولي مادر بايد هدف نهايي خود را به خاطر داشته باشد چون هر گونه ترديد موجب تشديد تقاضاهاي كودك مي شود. وقتي مادر تصميم خود را گرفت، قاطعيت تصميم او، به كودك انتقال مي يابد. تغذيه قبل از خواب و يا هنگام صبح آخرين نوبتهايي هستند كه بايد حذف شوند پس مادر مي تواند اين نوبت را تا زماني كه كودك علاقه خود را از دست بدهد، حفظ كند.

 

* توصيه هاي كاربردي

1- از شير گرفتن كودك نارس بايد ديرتر از كودك عادي و سالم انجام شود.

2- مادر بايد كاملاً مطمئن باشد كه مايل است كودك را از شير بگيرد.

3- در صورت امكان براي حذف هر وعده شير خوردن كودك، يك هفته فاصله زماني در نظر گرفته شود.


4- زماني كه مادر فرصت بيشتري براي بيرون بردن و سرگرم كردن فرزندش دارد، بهترين زمان از شيرگيري كودك است، زيرا محدوديتهاي محيط بيرون، مانعي براي شير خوردن كودك محسوب مي شود و سرگرم بودن او، اشتياق به شير خوردن را كم مي كند.

 

5- زماني را براي قطع شيردهي انتخاب كنيد كه حوادث تنشزاي ديگري براي كودك در شرف وقوع نباشد. براي نمونه قطع كردن شير، قبل از زمان بازگشت مادر به محل كار، رفتن به مسافرت و يا همزماني آن با آموزش كنترل ادرار نباشد.

6- بهتر است اطرافيان مادر، در خلال دوره از شيرگيري كودك پيشرفتهاي او را در اين كار، هرچند جزيي باشد، گوشزد كنند، و با اين عمل، به اعتماد به نفس مادر كمك كنند.

 

7- براي از شير گرفتن به هنگام شب، هفته اي را انتخاب كنيد كه ديگر افراد مي توانند كودك را در تخت بخوابانند.

8- پخش كردن نوار مخصوص كودكان كه آهنگ ملايم دارد، خواندن قصه، عروسك پشمالو و اسباب بازيهاي متعدد كه كودك بتواند در آغوش بگيرد يا در تخت خود قرار دهد، از جمله روشهاي آرامش بخش هستند.

9- در هنگام از شير گرفتن كودك و تا مدتها بعد از آن، بهتر است مادر با لباس كودك را استحمام كند تا كودك دوباره به شير خوردن تشويق نشود.

* نتيجه اينكه...

براي از شيرگيري كودك تنها تلاش مادر كافي نيست. بلكه همكاري همه اطرافيان، به ويژه پدر، در اين زمينه بسيار مهم است.

به عنوان مثال: هنگامي كه مادر مي كوشد كودكش را از شير خوردن منع كند و او به شدت مقاومت نشان مي دهد، پدر مي تواند با تشويق كودك به خوردن غذا و سرگرم كردن او به انواع بازيها، وي را از اين كار منصرف كند. اين مسأله به خصوص در نيمه هاي شب كه كودك بهانه گيري و گريه بيشتري مي كند، حايز اهميت است.

اغلب پدران خود را از اين مسؤوليت بر كنار مي دانند و از شير گرفتن كودك را وظيفه مادر تصور مي كنند. در حالي كه موفقيت هرچه سريعتر در اين امر، به نفع آرامش مادر، كودك و محيط خانواده است.

نكته ديگر آن است كه به كودك القا كنيم كه او به اندازه كافي بزرگ و مستقل شده است، بنابراين خود مي تواند مانند بزرگترها از غذاي سفره استفاده كند.

خلاصه آنكه مادر قبل از اقدام به از شيرگيري، بايد بينديشد كه چقدر تحمل شنيدن گريه كودك خود را دارد. اگر بچه كاملاً آشفته است و آرام نمي شود، تصور نكند كه بازي را باخته است، بلكه بعد از چند ماه كه فرزندش بزرگتر و مستقل تر شد دوباره در مورد از شيرگيري او اقدام كند اين بار حتماً موفق مي شود.