پاسخ به 13 سوال رایج درباره بیماری ایدز

HIV یک ویروس است، ایدز یک بیماری

 

سوالات رایج درباره ایدز
ایدز، طاعون قرن جدید است. ایدز تا به حال قربانیان زیادی گرفته؛ یعنی بیشتر از تعداد قربانیان طاعون در قرن نوزدهم و حتی بیشتر از تعداد قربانیان جنگ جهانی اول و دوم. باید کاری کرد؛ و برای انجام هر کار موثری درباره ایدز، باید آن را بهتر بشناسیم. شما این بیماری را چقدر می‌شناسید؟

1- ایدز از کجا آمد؟
می‌گویند اولین بیماری که به ایدز آلوده شد، سال ۱۹۵۹ در کنگو شناسایی شد. نحوه دقیق آلودگی آن بیمار هنوز مورد سوال است. پزشکان آمریکایی اعتقاد دارند که پای ایدز از اوایل دهه هفتاد میلادی به آمریکا بازشده است. در نیویورک و لس آنجلس و در حد فاصل سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱ موارد نادری از بیماری‌های صعب‌العلاج در مردان هم‌جنس‌باز گزارش شد که شک پزشکان را برانگیخت.
اما نام ایدز (مخفف «سندرم نقص ایمنی اکتسابی») را رسما از سال ۱۹۸۲ روی این بیماری گذاشته شد. ویروس عامل بیماری ایدز (HIV) هم در سال ۱۹۸۳ شناسایی و نامگذاری شد. پزشکان تصور می‌کنند که منبع اولیه این بیماری یک شمپانزه است و باز هم حدس می‌زنند شکارچیانی که برای اولین بار، دستشان به خون آن شمپانزه لعنتی آلوده شد، این ویروس را در میان انسان‌ها پخش‌کردند.

 

2- تفاوت HIV با ایدز چیست؟
HIV یک ویروس است، ایدز یک بیماری. HIV نام همان ویروسی است که آدم را به بیماری ایدز دچار می‌کند. این ویروس می‌تواند از بدن یک شخص آلوده به بدن یک شخص سالم وارد شود و او را هم بیمار کند. اما از چه راه‌هایی؟ عمدتا از راه ترشحات جنسی و خون. البته زنان مبتلا هم می‌توانند در دوران حاملگی و زایمان و حتی پس از آن (از طریق شیر دادن به کودک) HIV را به بدن فرزندشان هم منتقل کنند.

 

3- چرا به این بیماری می‌گویند ایدز؟
ایدز مخفف این کلمات است: Acquired Immunodeficiency Syndrome یعنی، «سندروم نقص ایمنی اکتسابی». کلمه «اکتسابی» تاکید می‌کند که این بیماری، ژنتیکی نیست بلکه از یک شخص آلوده به دیگری (یا دیگران) سرایت می‌کند. «نقص ایمنی» هم به این معناست که این بیماری باعث اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن می‌شود. «سندروم» هم به معنی مجموعه علایمی است که در قالب یک بیماری خودش را نشان می‌دهد و شاخص آن بیماری به‌حساب‌می‌آید. در مورد ایدز، این مجموعه علایم به صورت بروز عفونت‌ها یا بدخیمی‌های خاص و کاهش تعداد سلول‌های دفاعی بدن خودش را نشان می‌دهد. تشخیص ایدز توسط پزشک و با کمک آزمایشات بالینی و آزمایشگاهی صورت می‌گیرد.

4- HIV چگونه بیماری ایدز را به وجود می‌آورد؟
این ویروس به نوع خاصی از سلول‌های خونی (از خانواده سلول‌های T) حمله می‌کند و آنها را از بین می‌برد. سلول‌های T نقشی عمده‌ای در تامین ایمنی بدن به عهده دارند. در حقیقت، تخریب این سلول‌هاست که نشان می‌دهد شخص به احتمال بسیار بسیار قوی به بیماری ایدز مبتلا شده است.

اشخاص آلوده به این ویروس، سال‌ها آن را در بدنشان حمل می‌کنند بدون آنکه علایم بیماری ایدز را بروز بدهند، چرا که هنوز سیستم ایمنی بدنشان آنقدرها ضعیف نشده است. میزان تخریب سلول‌های T با تعداد ویروس‌های موجود در خون شخص نسبت مستقیم دارد. یعنی اگر با داروهای خاص ضد ویروس بتوانیم تعداد ویروس‌های HIV موجود در خون را کم کنیم، تضعیف سیستم ایمنی تا مدت زیادی به تعویق می‌افتد.

 

5- از ورودHIV  تا بروز ایدز چقدر طول می‌کشد؟
تا قبل از سال ۱۹۹۶ پزشکان تصور می‌کردند نیمی از افراد آلوده به ویروس، ظرف ۱۰ سال پس از آلودگی به ایدز مبتلا خواهند شد. اما از سال ۱۹۹۶ به بعد و به دنبال ساخت و عرضه داروهای ضد ویروس قوی و موثر، طول این زمان افزایش چشمگیری داشته است. علاوه بر داروهای ضد ویروس، داروهای دیگری هم هستند که می‌توانند در درمان یا پیشگیری از برخی بیماری‌های همراه ایدز کمک کنند.

هر چند که این داروها روی خود ایدز اثری ندارند. به خاطر همین پیشرفت‌های دارویی است که آمار مربوط به مبتلایان احتمالی ایدز در سال‌های آینده باید تحت بازنگری و محاسبه مجدد قرار بگیرد. درست مانند سایر بیماری‌ها، تشخیص هر چه سریع‌تر ایدز نیز می‌تواند دست پزشکان را برای مداوای بیماری بازتر کند.

 

6-  اگر تست HIV مثبت شود، باید چه‌کار کرد؟
اگر تست HIV شما مثبت گزارش شد، باید هر چه سریع‌تر دست به کار شوید. باید درمان دارویی را فورا آغاز کنید و نحوه زندگی‌تان را هم اصلاح کنید. مراقبت‌های فوری پزشکی می‌تواند ظهور بیماری را به تاخیر بیندازد و از بروز بعضی از بیماری‌های خطرناک مربوط به ایدز جلوگیری کند.

 

اقدامات زیر هم می‌تواند به حفظ سلامت‌تان کمک کند:
حتی اگر احساس بیماری نمی‌کنید، حتما با یک متخصص بیماری‌های عفونی مشاوره کنید. دقت کنید که شخص یا گروه مورد مشاوره‌تان حتما در این زمینه دارای تجربه باشند. در حال حاضر، داروهای بسیاری برای درمان آلودگیHIV وجود دارد. هر چه زودتر این درمان‌ها صورت بگیرد، تاثیر بیشتری خواهد داشت.

حتما آزمایش مربوط به سل را هم انجام بدهید. ممکن است به سل مبتلا شده باشید و خودتان از وجودش بی‌خبر باشید. اگر سل تشخیص داده نشود، می‌تواند حسابی برایتان دردسرساز شود. در صورتی که با تشخیص به موقع می‌توان آن را با موفقیت درمان کرد.
سیگار کشیدن، مصرف بیش از حد مشروبات الکلی یا استفاده از مخدرهایی مانند کوکایین ممکن است سیستم ایمنی بدنتان را ضعیف‌تر کند. برنامه‌هایی وجود دارد که به شما کمک می‌کند این عادات نادرست را کم یا کاملا قطع‌کنید.

علاوه بر این، کارهای زیادی هست که می‌توانید با انجام آنها تندرست بمانید، مثل ورزش کردن، پیاده‌روی و... . موثرترین راه برای عدم انتقال ویروس به دیگران، اجتناب کامل از تماس جنسی است. اگر می‌خواهید کماکان تماس جنسی داشته باشید حتما از کاندوم‌های لاتکس استفاده کنید. چرا که این نوع کاندوم‌ها اگر چه کاملا ایمن نیستند اما بسیار موثرند و تا حد زیادی احتمال انتقال ویروس را به همسر‌تان کاهش می‌دهند، البته به شرطی که پیوسته و به نحو صحیح مورد استفاده قرار بگیرند. در صورت حسایت به لاتکس،‌ می‌شود از کاندوم‌های پلاستیکی (پلی اورِتان) استفاده کرد.

 

HIV می‌تواند از طریق خون یا فرآورده‌های خونی آلوده منتقل شود

 

7- ویروس HIV چگونه منتقل می‌شود؟
هنگامی که خون، منی، ترشحات پیش از منی، ترشحات فرج یا شیر شخص آلوده وارد بدن شخص سالم می‌شود، ویروس HIV نیز می‌تواند منتقل شود. این ویروس می‌تواند از طریق رگ (مثلا تزریق ماده مخدر)، جدار مقعد، فرج، گردن رحم، سوراخ آلت مردانه، دهان و دیگر غشاهای مخاطی (چشم، داخل بینی) یا بریدگی‌ها و نیز از طریق زخم‌های پوستی وارد بدن شود. پوست سالم و عاری از زخم، سد محکمی در برابر این ویروس و دیگر عوامل عفونی است.

 

شایع ترین راههای انتقال ویروس HIV

راه‌های زیر، شایع‌ترین راه‌هایی است که ویروس HIV می‌تواند از شخصی به شخص دیگر منتقل شود:
▪ داشتن هرگونه تماس جنسی با شخص آلوده
▪ استفاده از سرنگ و دیگر وسایل تزریق متعلق به شخص آلوده
▪ از زن آلوده به فرزندش قبل یا حین زایمان و یا در مدت شیردهی

HIV می‌تواند از طریق خون یا فرآورده‌های خونی آلوده منتقل شود. در اکثر کشورها از اهداکنندگان خون، آزمایش مربوط به HIV به عمل می‌آید تا از سلامت خون اطمینان حاصل شود. برخی از پرسنل پزشکی نیز بر اثر فررفتن سرسوزن آلوده به دستشان به این ویروس آلوده شده‌اند. در موارد نادری نیز آلودگی پرسنل پزشکی از طریق تماس خون آلوده با زخم باز و یا پاشیده شدن خون آلوده به داخل چشم یا بینی صورت گرفته است.

 

8 - آیا با بوسیدن ممکن است آدم به HIV آلوده شود؟
حتی اگر شخص مقابل آلوده باشد، پوست سالم شما سد محکمی در برابر ویروس خواهد بود. هیچکس با یک بوسه ساده، بغل گرفتن و دست دادن به HIV آلوده نمی‌شود. بوسه با دهان باز ممکن است با درصد خطر بسیار پایینی باعث انتقال ویروس شود. اما اگر این نوع بوسه خیلی طول بکشد، ممکن است به دهان یا زبان آسیب برساند و امکان سرایت ویروس را فراهم کند. البته این در شرایطی است که داخل دهان یا روی زبان، زخم یا خراشی وجود داشته باشد.

 

9- کدام ترشحات بدن می‌تواند HIV را منتقل کند؟
خون، منی، ترشحات فرج، شیر پستان و دیگر مایعات بدن که حاوی خون هستند، ممکن است غلظت بالایی از ویروس را در خود داشته باشند. موارد زیر نیز دربرگیرنده مایعات و ترشحاتی است که ممکن است حاوی ویروس باشد و آن را به پرسنل پزشکی سرایت دهد:
مایع اطراف مغز و نخاع، مایع مفصلی و مایع موجود درکیسه آب جنین.

ویروس HIV در بزاق و اشک برخی از اشخاص آلوده نیز دیده شده است هر چند که میزان آن بسیار اندک است. باید توجه داشت که وجود بسیار اندک این ویروس در هر مایعی از بدن به این معنا نیست که آن مایع خاص، می‌تواند ویروس را منتقل کند. این ویروس در عرق بدن افراد آلوده یافت نشده است. تماس با بزاق، اشک یا عرق بدن اشخاص آلوده در هیچ گزارشی باعث انتقال ویروس نشده است.

 

10-از کجا بفهمم ایدز گرفته‌ایم یا نه؟
تنها راه تشخیص، انجام آزمایش است. نمی‌شود صرفا به علایم موجود بسنده کرد. خیلی از افراد آلوده به این ویروس سال‌ها بدون ‌علامت باقی می‌مانند. موارد زیر ممکن است علایم هشداردهنده آلودگی به این ویروس باشند:

کاهش وزن سریع، سرفه‌های خشک، تب‌های عود کننده یا تعریق شدید شبانه، ضعف مفرط و بی‌دلیل، برجسته شدن غدد لنفاوی زیر بغل یا کشاله ران یا گردن، اسهالی که بیش از یک هفته طول بکشد، دانه‌های سفید یا هر گونه لک غیرمعمول روی زبان و داخل دهان یا گلو، ذات‌الریه (سینه پهلو)، لکه‌های قرمز، قهوه‌ای، صورتی یا ارغوانی رو یا زیر پوست، داخل دهان، بینی یا پلک‌ها، ضعف حافظه، افسردگی و دیگر مشکلات عصبی.

البته داشتن علایم بالا الزاما به معنای آلودگی به ویروس HIV نیست. هر یک از این علایم می‌تواند در نتیجه بیماری‌های دیگری نیز به وجود بیاید. باز هم تاکید می‌شود که تنها راه قطعی اثبات آلودگی، انجام آزمایش است. طبیعتا با اتکای صرف بر روی علایم، نمی‌شود گفت که شخص به بیماری ایدز دچار شده است یا نه. نشانه‌های ایدز شبیه به نشانه‌های خیلی از بیماری‌های دیگر است. ایدز نیاز به تشخیص طبی دارد و باید توسط یک پزشک و بر مبنای آزمایشات تخصصی، تشخیص داده شود.

 

11- معتادان چگونه می‌توانند خطر را کاهش دهند؟
صد البته اولین و بهترین توصیه این است که هر چه سریع‌تر و زیر نظر متخصصان، اقدام به ترک اعتیاد کنند. اما آن دسته از معتادان تزریقی که به هر دلیلی نمی‌توانند اعتیادشان را ترک کنند، باید:
▪ هیچ‌وقت سرنگ، آب یا تجهیزات آماده سازی مواد مخدر را دوباره مورد استفاده قرار ندهند و آنها را با دیگران به اشتراک نگذارند.
▪ سرنگ خود را از مکان‌های معتبر (داروخانه‌ها و یا مراکز تحویل سرنگ رایگان) تهیه کنند.
▪ برای هر نوبت تزریق، از یک سرنگ استریل جدید استفاده کنند.
▪ در صورن امکان برای تزریق از آب مقطر استریل استفاده کنند.
▪ برای آماده سازی ماده مخدر از ظرف و فیلتر جدید استفاده کنند.
▪ قبل از تزریق، محل تزریق را با پنبه الکل تمیز کنند.
▪ سرنگ مورد استفاده را در محل رها نکرده و به شکلی بهداشتی از بین ببرند.
▪ معتادان تزریقی و همسران ‌آنها باید برای مقاربت حتما از کاندوم استفاده کنند تا خطر انتقال بیماری از راه جنسی کاهش یابد.
▪ افرادی که متناوبا از مواد مخدر تزریقی استفاده می‌کنند باید به شکل منظم و دوره‌ای مورد آزمایش قرار بگیرند.

 

12- چه مدت بعد از مواجهه احتمالی با ویروس، باید آزمایش بدهیم؟
آزمایشات تشخیص HIV عملا بر مبنای اندازه‌گیری پادتن‌هایی است که توسط سیستم ایمنی فرد آلوده ایجاد می‌شود. در اکثر موارد، بدن ۲ تا ۸ هفته (به طور متوسط ۲۵ روز) پس از ورود ویروس به خون، سطح پادتن‌ها را به حدی می‌رساند که با روش‌های آزمایشگاهی قابل تشخیص است. در ۹۰ درصد موارد، در ۳ ماه نخست ورود ویروس به بدن، پادتن‌ها ساخته می‌شوند. در موارد نادری نیز ممکن است ساخت پادتن تا ۶ ماه طول بکشد.

13- برای پیشگیری از ایدز چه کار کنیم؟
اگر با معتاد تزریقی برخوردی داشتید، احتیاط کنید؛ چون عموما مبتلا به هپاتیت یا ایدز هستند. به خصوص آنهایی که جزو پرسنل پزشکی هستند مثل پزشکان، دندان‌پزشکان و حتی خدمه بیمارستانی حتما باید دستکش بپوشند و در برخورد با این افراد پرخطر کاملا جانب احتیاط را رعایت کنند.
▪ از مسواک مشترک استفاده نکنید.
به بنیاد خانواده و داشتن رابطه صحیح زناشویی وفادار بمانید و بی‌توجهی نکنید. ضمنا نباید فکر کرد که صرفا استفاده از کاندوم، فرد را در برابر ایدز بیمه می‌کند؛ چون ممکن است یک بیماری مقاربتی دیگر، زمینه ابتلا را مهیا کند.

منبع :

هفته نامه زندگی مثبت

vista.ir

ویدیو مرتبط :
بیماری ایدز در کمین است - راه های انتقال ایدز + فیلم 18

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

پاسخ به 13 سوال رایج درباره سونوگرافی

سونوگرافی

از زمانی که خبردار می شوید مسافر کوچکی در راه دارید، سوال ها و اما و اگرهای بسیاری در ذهن شما ایجاد می شود. دلتان می خواهد از سلامت فرزندتان خاطرجمع شوید. سونوگرافی یکی از روش های پاسخ گفتن به برخی از این سوال هاست.

 

برترین مجله اینترنتی ایران

تندرستی: از زمانی که خبردار می شوید مسافر کوچکی در راه دارید، سوال ها و اما و اگرهای بسیاری در ذهن شما ایجاد می شود. دلتان می خواهد از سلامت فرزندتان خاطرجمع شوید و به شدت کنجکاوید که جنسیت مهمان کوچک زندگیتان را بدانید.

 

سونوگرافی یکی از روش های پاسخ گفتن به برخی از این سوال هاست. دکتر طاهره کرامتی، متخصص زنان، زایمان و نازایی به تمامی سوال های مادران باردار درباره سونوگرافی پاسخ داده است.

 

1- سونوگرافی چیست؟

سونوگرافی امواجی است که به بافت بدن مادر فرستاده می شود و بسته به آنکه به بافت نرم یا سخت بدن برخورد کند، تصاویری ایجاد می کند. این تصاویر در سونوگرافی معمولی یا همان سونوگرافی دوبعدی به صورت سیاه و سفید دیده می شود.

 

پزشک براساس دانسته هایی که در مورد آناتومی بدن دارد آن تصاویر را تشریح می کند و از این طریق مادر را در جریان رشد جنین قرار می دهد.

 

2-بهترین زمان برای انجام اولین سونوگرافی چه وقتی است؟

اگر مادر در شرایط عادی باشد و مشکل و درد خاصی نداشته باشد – درد خاص از آن لحاظ که بیشتر مادران در اوایل بارداری دردهایی دارند که به دلیل عادی نبودن شرایط برای رحم طبیعی است – بهترین زمان برای انجام نخستین سونوگرافی، هفته هشتم است.

 

بسیاری از خانم ها به محض اینکه متوجه بارداری خود می شوند یا حتی شک می کنند، اصرار به سونوگرافی دارند. به دلیل اینکه فکر می کنند چون در سونوگرافی می توان درون رحم را با چشم دید قابل اطمینان تر است. درصورتی که برای این کار می توان از تست های بارداری و آزمایش استفاده کرد و نیازی به سونوگرافی نیست.

 

زیرا سونوگرافی حتی اگر در این زمان، بارداری را تایید کند، قادر نیست سالم بودن جنین را اثبات کند.

 

بنابراین پزشک ناچار است مدتی بعد سونوگرافی را تجدید کند که همان دوماهگی یا هشت هفتگی جنین است.

 

3- آیا سونوگرافی تنها برای تعیین جنسیت است؟

خیر، درواقع وظیفه اصلی سونوگرافی تایید سلامت جسمی جنین است؛ به طور مثال یک سونوگرافی به نام سونوگرافی غیربالگری سه ماهه نخست در هفته یازدهم تا چهاردهم بارداری انجام می شود و می تواند احتمال برخی از اختلالات کروموزومی ازجمله منگولیسم را گزارش دهد.

 

این بیماری از روی بافت گردن و فرم استخوان بینی در جنین تشخیص داده می شود زیرا جنین هایی که دچار این مشکل هستند بینی پهن و کوتاه و بدون استخوان و بافت گردن غیرطبیعی دارند.

 

بنابراین سونوگرافی در ماه های اول برای آگاهی از سلامت جنین انجام می شود و در عین حال جنسیت وی را نیز مشخص می کند.

 

4- چند نوع سونوگرافی وجود دارد؟

سونوگرافی انواع مختلفی دارد و برای مادران براساس اینکه شرایط عادی یا غیرعادی ای مانند دیابت و فشار خون بالا داشته باشند و یا مادرانی که جنینشان به دلایلی رشد خوبی نداشته و در معرض خطر هستند نوع خاصی از آن تجویز می شود؛ به طور مثال نوعی سونوگرافی برای تشخیص نارسایی دهانه رحم وجود دارد که برای مادرانی که سابقه سقط های بالای سه ماه و چهار ماه دارند انجام می شود زیرا ممکن است رحم به دلیل سنگین شدن تدریجی جنین نتواند وزن آن را تحمل کند یا انواعی از سونوگرافی به نام داپلر عروق و شریان های بند ناف، داپلر شریان مغز جنین و داپلر عروق رحم و انواع دیگری وجود دارند که در شرایط خاص و به تشخیص پزشک انجام می شوند.

 

5- تعداد دفعات سونوگرافی طی دوره بارداری من چند بار است؟

این موضوع بستگی به نتیجه معاینه های پزشک دارد که باتوجه به عوامل گوناگونی مانند نتیجه آزمایش ها و شرایط بدنی مادر تعیین می شود. اگر پزشکی تشخیص دهد که شرایط مادر حساس است ممکن است ماهی یک بار دستور سونوگرافی بدهد.

 

درصورت عادی بودن شرایط، یک بار در همان هشت هفتگی جنین، بار دوم از هفته یازدهم تا چهاردهم برای تست سونوگرافی غیربالگری سه ماهه نخست، بار سوم بین هفته پانزدهم تا بیست و دوم برای تست غربالگری خون – که البته یک بار هم همزمان با بار دوم سونوگرافی انجام می شود – و بار چهارم در ماه آخر بارداری برای تعیین وضعیت قرارگیری جنین در بدن، انجام می شود. جنین به طور معمول باید با سر به طرف پایین در رحم قرار گرفته باشد.

 

بنابراین یک خانم باردار در طول دوره نه ماهه بارداری چهاربار نیاز به سونوگرافی دارد و بیشتر از این در حالت عادی اصلا ضرورتی ندارد و بهتر است برخی از مادران که در این مورد کمی نگرانی و وسواس دارند این نکته را مدنظر قرار دهند.

 

6- چند روز برای انجام سونوگرافی وجود دارد؟

دو روش برای انجام سونوگرافی وجود دارد. یکی نوع معمول سونوگرافی که همان سونوگرافی ابدومینال یا شکمی است که از روی شکم انجام می شود و دیگری سونوگرافی واژینال که از داخل واژن و معمولا در شرایط خاصی صورت می گیرد.

 

7- سونوگرافی سه بعدی و چهاربعدی چیست؟

سونوگرافی سه بعدی و چهاربعدی مانند سونوگرافی دوبعدی تنها تصاویر سیاه و سفید را نشان نمی دهد بلکه همانند تصاویر سه بعدی و چهاربعدی جزییات کامل تر و روشن تری از بدن جنین را نشان می دهد.

 

ما در این سونوگرافی ها می توانیم دقت بالاتری در تشخیص ناهنجاری های بزرگ داشته باشیم.

 

این نوع سونوگرافی از هفته پانزدهم تا بیست و ششم انجام می شود و راه بهتری برای بررسی شرایط جنین به حساب می آید. در چنین سونوهایی همچنین مادر می تواند عکس العمل ها و حرکات فرزندش را واضح تر مشاهده کند.

 

8- مزایا و معایب سونوگرافی های سه بعدی و چهاربعدی چیست؟

این نوع سونوگرافی نسبت به سونوگرافی دو بعدی دقت بیشتری برای تشخیص ناهنجاری ها دارد و برای مادرانی که سابقه مرده زایی، سقط، داشتن جنین معیوب و یا اختلالی در رحم دارند بهتر است که این نوع سونوگرافی حتما انجام شود اما در شرایط عادی بسیاری از پزشکان و متخصصین اصراری به این نوع سونوگرافی ندارند.

 

اگر پزشک تشخیص دهد که ممکن است در صورت انجام ندادن این کار در آینده صدمات جبران ناپذیری به کودک و مادر وارد آید برای اطمینان، آن را تجویز می کند.

 

9- آیا سونوگرافی می تواند برای من یا جنینم خطرناک باشد؟

سونوگرافی به دلیل اینکه از طریق امواج صوتی و نه اشعه انجام می شود به هیچ عنوان خطری برای جنین و مادر ندارد.

 

این امر در مورد سونوگرافی های سه بعدی و چهاربعدی هم صدق می کند. البته عده بسیاری کمی از متخصصین تصور می کنند شاید سونوگرافی از نوع داپلر، آن هم در صورتی که برای مدت زیادی بر روی بدن مادر انجام شود کمی برای جنین مشکل ساز باشد که البته درصد آن بسیار اندک است.

 

10- مدت زمان سونوگرافی چقدر است؟

این زمان بستگی به آماده بودن تجهیزات و مهارت پزشک دارد. معمولا در مدت زمان بسیار کوتاه – پنج یا ده دقیقه ای – انجام می شود که البته در سونوگرافی های سه بعدی و چهاربعدی ممکن است بین 15 تا 30 دقیقه طول بکشد.

 

11- آیا لازم است قبل از سونو، مایعات زیاد بنوشیم؟

معمولا برای انجام سونو نیاز به نوشیدن مایعات نیست. البته در سنین بسیار کم مانند زیر هشت هفته ممکن است خوردن آب و یا آبمیوه طبیعی قبل از انجام سونوگرافی به ارایه تصویر دقیق تر از جنین کمک کند اما در ماه های بعد چنین کاری لزومی ندارد.

 

12- آیا می توانم سونوگرافی سه بعدی انجام دهم بدون اینکه جنسیت فرزندم را بدانم؟

بله، این امکان وجود دارد. زیرا برای پزشک تنها سلامت نوزاد اهمیت دارد و جنسیت جنین به هیچ عنوان مهم نیست و تعیین جنسیت درواقع برای کنجکاوی والدین انجام می گیرد. از نظر علمی هم پزشکان وظیفه ای برای تعیین جنسیت ندارند؛ بنابراین اگر پدر و مادری نخواهند جنسیت فرزندشان را تا زمان تولد بدانند بهتر است این موضوع را قبل از انجام سونوگرافی به پزشک اطلاع دهند.

 

13- آیا مشکلاتی مانند بیماری های خونی در سونوگرافی مشخص می شود؟

به طور معمول برای این کار از سونوگرافی استفاده نمی شود. در مواردی زیر دستگاه سونوگرافی می توان با  آزمایش بر روی مایع داخلی رحم که جنین در آن قرار گرفته (یا همان کیسه آب) چنین مشکلاتی را تشخیص داد. زیرا سلول های پوست جنین که در این مایع ریزش کرده است خواص ژنتیکی بچه را نشان می دهد.

 

بنابراین با بررسی ژنتیکی این سلول ها می توان تشخیص داد که این جنین بیماری خونی دارد یا نه و درصورت لزوم اقدامات لازم را انجام داد.

 

بهترین وقت برای انجام این کار چهارده هفتگی است.

معمولا سونوگرافی نمی تواند هر اختلال کوموزومی را تشخیص دهد. زیرا همان طور که گفتیم سونوگرافی برای تشخیص انواع خاصی از ناهنجاری ها مانند منگولیسم مناسب است که آن هم از روی بررسی شکل ظاهری اجزای بدن جنین امکان پذیر می شود.

 

منبع:bartarinha.ir