نسخه‌ای برای وقتی استرس داری!

 

 

 

همان طور که علم و تکنولوژی پیشرفت می کند، عواملی که موجب اضطراب، نگرانی، استرس وافسردگی می شوند نیز بیشتر شده اند. استرس پدیده ای اجتناب ناپذیر است و صرف نظر از جنس، سن، طبقه اجتماعی، ثروت، شغل و مقطع زمانی همواره حضور دارد.

 

بعنوان یک پدیده روحی و روانی ، استرس حالتی است که اکثر ما در زندگی روزمره چه در محیط خانواده و چه در اجتماع و محیط کار آنرا تجربه می نماییم و این تجربه منجر به نتایج گاه مثبت و گاه منفی می گردد. استرس لزوماً مضر نیست و مادامی که بتوان بین افراد رقابت سالم برقرار کرد به یک موهبت تبدیل می شود. اگر استرس وجود نداشت فعالیت های سازنده زیادی صورت نمی پذیرفت. ولی از آنجا که استرس عمدتاً به پیامدهای ناگوار منجر می شود ضروریست تا استرس و موقعیت های استرس زا به نحو شایسته ای مهار کرد.

 

کنترل تنفس(تنفس شکمی)

 

مسلماً هر کسی طرز نفس کشیدن را می داند. اما تعداد کمی از افراد از روش صحیح تنفس آگاهند. کنترل تنفس، یا تنفس کردن به مدت چند دقیقه اغلب به خودی خود راه موثری برای استراحت و تمدد اعصاب است. این شکل تنفس(شکمی) بر حسب مقدار اکسیژنی که دریافت می کنید موثرترین نوع تنفس است. اگر عادت کنیم که به این شکل نفس بکشیم علاوه بر آرامش ذهنی می توانیم فشار خون را کاهش داده و اضطراب را کم کنیم. نفس کشیدن شکمی نه فقط به ایجاد آرامش جسم کمک می کند، بلکه قادر است اثرات منفی فشار روانی را نیز خنثی سازد.

 

ورزش کنید

 

اگر ورزش کنید و وضعیت جسمی خود ر ا در حالت طبیعی و مناسب نگهدارید، نسبت به زمانی که از نظر جسمی وضعیت خوبی ندارید، کمتر مضطرب و افسرده خواهید شد. ورزش کردن از نظر روحی اضطراب را کاهش می دهد، سبب بهبود عملکرد در مدرسه شده، تمرکز و حافظه را تقویت می کند، افسردگی را از بین می برد، اعتماد به نفس را افزایش می دهد و حتی باعث بیشتر شدن خلاقیت می شود. و بالاخره ورزش نیرو و نرمی و قدرت بدنی را افزایش می دهد و مقاومت دستگاه قلبی- عروقی را زیادتر می کند.

 

تغذیه سالم داشته باشید

 

استرس به روش های گوناگون بر افراد تاثیر می گذارد که از شمار آنها می توان به نوع تغذیه، تغییردر رژیم غذایی، حضور در مکان های پر جمعیت و شلوغ، بی نظمی و خستگی مفرط اشاره کرد. وقتی تغذیه مناسب باشد و ساعات خواب تنظیم شود، بدن آمادگی بیشتری برای روبه رو شدن با فشار روانی پیدا خواهد کرد. یک رژیم غذ ایی متعادل که در آن مواد لازم رعایت شده باشد در کاهش استرس نقش اساسی دارد.

 

مدیریت زمان داشته باشید

 

بسیاری از افراد محدودیت های زمانی را به عنوان یکی از مهم ترین منابع استرس خود ذکر می کنند. درست مثل کم کردن وزن که نیاز به تغذیه به جا و ورزش دارد، عادت اجرای الویت ها و مدیریت شخصی هم محتاج رعایت حق تقدم در کارهاست.از نشانه های ضعف در مدیریت زمان می توان به تعجیل دایمی و دستپاچگی- دیر رسیدن همیشگی- احساس کمبود انگیزه و انرژی- عصبانیت- به پایان نرساندن کارها و.. اشاره کرد. زمان یکی از مهم ترین مهارت هایی است که انسان برای موفقیت در انجام هر کاری به آن نیاز دارد.مدیریت زمان رابطه مستقیم با تعیین اهداف کوتاه مدت و درازمدت در زندگی دارد. ابتدا باید فعالیت هایمان را الویت بندی کنیم. هرچه بیشتر از اهداف و ارزش هایمان مطلع باشیم بهتر می توانیم آنطور که دوست داریم و به آن معتقدیم زندگی کنیم. انسان باید بداند که از زندگی چه می خواهد و سپس برای رسیده به آن برنامه ریزی کند.

منبع: تبیان

ویدیو مرتبط :
نسخه های طب سنتی برای درمان استرس ( از عرقیات تا رایحه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

موهایت را می کنی؟ استرس داری عزیزم!

بعضی‌ عادت‌ها باعث کاهش اضطراب و نگرانی می‌شوند مانند ناخن‌جویدن و شکستن انگشتان. برخی افراد وقتی در شرایط روانی خاصی قرار می‌گیرند، سعی می‌کنند با این کارها اضطراب و نگرانی‌شان را کاهش دهند اما کندن مو یک رفتار نیست بلکه اختلالی به نام «تریکوتیلومانیا»ست...

تریکوتیلومانیا معادل فارسی ندارد ولی می‌توان آن را «وسواس کندن مو» نامید که افراد مبتلا به آن موهای خود را می‌کنند؛ حال چه موهای سر چه صورت و چه بدن و حتی ناحیه تناسلی!

احساس آرامش با تریکوتیلومانیا
فرد دچار تریکوتیلومانیا تنش و اضطراب دارد و احساس اجبار می‌کند که باید موهایش را بکند و وقتی با موهایش بازی می‌کند و آنها را می‌کند، احساس آرامش پیدا می‌کند. البته این احساس آرامش موقت است چون بعد از مدتی جای خود را به شرم، نگرانی و ناراحتی می‌دهد که چرا این کاررا انجام دادم؟ متاسفانه گاهی کندن مو باعث می‌شود برخی نقاط سر خالی از مو شود که ظاهر نازیبایی هم به وجود می‌آورد. معمولا افراد دچار اختلال وسواس کندن مو، این کار را مخفیانه انجام می‌دهند نه در حضور دیگران و اضطراب‌های محیطی مثل امتحان، مشکلات خانوادگی، محیطی، اقتصادی و... آن را تشدید می‌کنند.

تریکوتیلومانیا 2 نوع است؛ یک نوع آن از دوران کودکی شروع می‌شود که معمولا زیاد اهمیتی ندارد و سریع‌تر هم بهبود می‌یابد و نوع دیگر آن که خیلی شایع است، در اواخر نوجوانی بروز می‌کند و در دخترها حدود 10 برابر پسرها شیوع دارد. شاید علت اینکه می‌گویند این اختلال در مردها کمتر دیده می‌شود، این باشد که آنها کمتر به پزشک مراجعه و بیشتر مشکلشان را مخفی می‌کنند.

اول روان‌پزشک، بعد متخصص پوست
بیشتر افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا به متخصصان پوست مراجعه می‌کنند و مدت‌ها تحت درمان قرار می‌گیرند ولی چون مشکل چیز دیگری است، هیچ بهبودی در وضعیت آنها مشاهده نمی‌شود. معمولا در این موارد متخصص پوست متوجه مشکل می‌شود و این بیماران را به روان‌پزشک ارجاع می‌دهد. درواقع درمان این اختلال، روان‌پزشکی- پوستی است؛ یعنی ابتدا بیمار باید به روان‌پزشک مراجعه کند و متخصص پوست هم برای بهتر شدن و رویش دوباره موها کمک می‌کند.

خوردن موها، انسداد روده ها
معمولا افراد دچار تریکوتیلومانیا علاوه بر این مشکل، دچار اختلال اضطرابی هستند یا شخصیت وسواسی دارند البته بعضی هم بدون اینکه اضطراب یا وسواس داشته باشند، موهایشان را می‌کنند. برخی مبتلایان به وسواس کندن مو، موهایشان را بعد از کندن، می‌خورند که ماندن این موها در دستگاه گوارش به مدت طولانی باعث مشکلاتی مثل انسداد روده هم می‌شود.

حتی در مواردی کار به جراحی می‌کشد تا پزشک بتواند توده موی غیرقابل هضم را از دستگاه گوارش خارج کند. برخی بیماران هم بعد از کندن موها، آنها را جمع و پنهان می‌کنند تا کسی متوجه این کارشان نشود. بیشتر این افراد مخفیانه به روان‌پزشک مراجعه و مشکلشان را از خانواده‌شان مخفی می‌کنند اما این کار باعث می‌شود اضطراب، نگرانی و شرمشان افزایش پیدا کند و همین اضطراب و تنش، اختلال را تشدید می‌کند. البته اطرافیان چنین بیمارانی در صورت اطلاع یافتن از مشکل، نباید مدام به آنها تذکر دهند «موهایت را نَکَن» چون باعث می‌شود این کار را مخفیانه انجام دهند و اوضاع بدتر می‌شود.

درمان تریکوتیلومانیا
همان‌طور که گفتم، خیلی از بیماران دچار تریکوتیلومانیا را متخصصان پوست به روان‌پزشک ارجاع می‌دهند. برخی از آنها هم خودشان مراجعه می‌کنند. درمان این بیماران بیشتر اوقات درمانی مشترک است؛ گاهی درمان دارویی و گاهی درمان افسردگی نیاز است. علاوه بر این، حتما روان‌درمانی هم لازم است تا اضطراب و نگرانی‌ بیمار بهبود یابد. روان‌پزشکان با رفتاردرمانی به بیماران دچار اختلال وسواس کندن مو یاد می‌دهند چگونه این عادت را ترک کنند.

این درمان‌های همراه هم تاثیر بسیار زیادی در رفع اختلال دارد. اما اگر کودک مبتلا به این اختلال باشد، معمولا آموزش به خانواده مبنی بر اینکه آن را جدی نگیرند و به آن اهمیت ندهند، آرامش دادن به کودک و آرام کردن فضا و محیط برای او بسیار کمک‌کننده است.

الو! موهایم را می کنم!
دختری جوان هستم که عادت کرده‌ام موهایم را مدام بکنم. به طوری که ناحیه‌ای از جلوی سرم کاملا خالی شده است. این کم شدن موها خیلی ناراحتم کرده ولی نمی‌توانم این عادت را ترک کنم و به محض اینکه از چیزی ناراحت یا دچار استرس می‌شوم، حتی گاهی وقتی مشکلی ندارم هم موهایم را می‌کنم. لطفا بگویید چه کنم؟

این خانم جوان باید بدانند درمان اختلال تریکوتیلومانیا ممکن است طولانی‌مدت باشد و حتی پس از مدتی بیماری عود کند. این ماهیت این بیماری است و نگران‌کننده نیست و باید اعتمادبه‌نفسشان را حفظ کنند. مراجعه به روان‌پزشک هم برایشان ضروری است. روان‌پزشک سعی می‌کند کمک کند بتوانند رفتارهایشان را کنترل کنند. مثلا ممکن است توصیه کند روسری سرشان کنند یا چیزی به ناحیه‌ای که مدام موهایش را می‌کنند، ببندند یا دستکش دست کنند و... تا این کار برایشان سخت‌تر شود.

یکی از تکنیک‌هایی که در این موارد به بیماران توصیه می‌شود، این است که مثلا اگر با دست راست موها را می‌کنند، سعی کنند این کار را حتما با دست چپ انجام دهند. چون هم این کار برایشان سخت‌تر می‌شود هم از حالت ناآگاهانه، به حالت آگاهانه درمی‌آید. یکی دیگر از روش‌ها، مشغول کردن دست‌ها با وسایلی مثل جاکلیدی، خودکار یا... است. درمان‌های شناختی هم به این منظور وجود دارد مثلا اینکه تعداد دفعاتی که موها را می‌کنند یادداشت کنند که روان‌پزشک اهداف خاصی را از آنها دنبال می‌کند.

مهم‌ترین فعالیتی که هم به این خانم و هم به تمام بیماران دچار تریکوتیلومانیا توصیه می‌شود، ورزش است زیرا تاثیر بسیاربسیار زیادی در کاهش این اختلال دارد.
منبع‌:‌هفته نامه زندگی مثبت