سلامت


2 دقیقه پیش

نشانه ها و عوارض کمبود ویتامین‌ها در بدن

ویتامین‌ها نقش مهمی‌ را در بدن انسان ایفا می‌کنند. به‌نحوی‌که کمبود ویتامین‌ (حتی یکی از آن‌ها) می‌تواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ...
2 دقیقه پیش

چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش می‌زنند؟

فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ...

من دیگر برایش جذابیت ندارم؟!



مشكلات احساسی و عاطفی,نداشتن جذابیت برای همسر, روابط زناشویی‌

ذهن ما شبیه یك كامپیوتر است. كامپیوترها چه می‌كنند؟ اطلاعاتی را به‌عنوان «ورودی» دریافت، آن را «پردازش» و اطلاعات جدیدی را به‌عنوان «خروجی» تولید می‌كنند. ما معمولا به این فرآیند توجهی نداریم. یادمان می‌رود ذهن ما مثل یك كامپیوتر عمل می‌كند و گاهی به همان عوارضی گرفتار می‌‌شود كه كامپیوتر روی میزمان، مثلا ممكن است ویروسی شود.

 در روان درمانی شناختی، دانشی كه ما را دعوت می‌كند به همان «پردازش»‌های ذهن‌مان توجه كنیم، «خطاهای فكری» اینگونه توصیف می‌شوند: روندهای فكری كه باعث می‌شوند، نتوانیم از اتفاقات دوروبرمان ارزیابی درستی داشته باشیم. رایج‌ترین این خطاها در كتاب‌های روان درمانی شناختی توصیف شده‌اند. من اما در این مطلب این خطاها را در روابط جنسی شرح خواهم داد. خواهید دید كه خیلی از ما، در خصوصی‌ترین بخش افكارمان، گرفتار این خطاها بوده‌ایم و احتمالا تاثیرات منفی‌اش را هم در زندگی زناشویی‌مان حس كرده‌ایم.

خطای شماره یك: شخصی‌سازی - Personalization

اگه جاده‌ها باریكن و كوچه‌ها تاریكن. . . تقصیر من بود!
آیا مسئول همه اتفاقاتی كه برای‌مان می‌افتد، ما هستیم؟ بعضی از ما این‌طور فكر می‌كنیم. به دنبال هر اتفاق ناخوشایندی، خودمان را سرزنش می‌كنیم انگار كه در مركز كائناتیم و همه چیز به ما ربط پیدا می‌كند.

نقطه مقابل این خطا، خطای ذهنی دیگری است كه می‌توانیم آن را خطای «به من چه» بنامیم. بعضی از ما هیچ وقت نمی‌خواهیم بپذیریم كه دست‌كم در یك سری از اتفاقات ناخوشایند زندگی‌مان، خودمان مقصریم. هردوی این ذهنیت‌ها، خطا هستند اما خطاهای نوع اول، مشكلات احساسی و عاطفی جدی‌تری برای ما ایجاد می‌كنند.

مثال: امشب از آن شب‌هایی است كه یاسمن هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی دلش می‌خواهد با شوهرش، كاوه باشد. كاوه ساعت 8 شب از سر كار می‌رسد خانه. یاسمن حسابی به خودش رسیده و لباس‌هایی كه فكر می‌كند كاوه دوست دارد پوشیده و همه هنرش را برای جلب‌توجه كاوه به كار می‌برد، اما كاوه اصلا توجه نمی‌كند. حتی از شب‌های دیگر هم خسته‌تر به نظر می‌‌رسد.  یاسمن دلش می‌خواهد آنها حداقل با هم به تختخواب بروند اما كاوه ساعت 30/9 شب روی كاناپه خوابش می‌برد.

یاسمن افسرده و عصبی می‌شود. روبه‌روی كاوه می‌نشیند و به این فكر می‌كند كه خیلی زود زندگی مشترك‌شان دارد سرد می‌شود. فكر می‌كند بعد از گذشت یك سال از ازدواج‌شان، او دیگر برای كاوه جذاب نیست. 

 

تحلیل موقعیت: ذهن یاسمن دچار خطای «شخصی‌سازی» شده. او فراموش كرده كه خستگی كاوه می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد كه اصلا ربطی به او ندارد. اگر در اولین فرصت مناسب از كاوه سؤال كند، كاوه به او توضیح خواهد داد كه آن روز، روز كاری فوق‌العاده شلوغ و پراسترسی را گذرانده؛ استرس هم كه قاتل تمایلات جنسی است.

یاسمن یا هر كدام از ما، وقتی داریم خودمان را برای اتفاق ناخوشایندی كه برای‌مان افتاده سرزنش می‌كنیم، باید دو نكته را به یاد بیاوریم:

1- احتمالات دیگر را فهرست كنیم: به این فكر كنیم كه غیر از اینكه ما ممكن است منشا آن اتفاق ناخوشایند باشیم، چه علت‌های دیگری ممكن است وجود داشته باشد. كاوه ممكن بود با رئیس‌اش دعوا كرده باشد؛ ممكن بود تصادف كرده باشد؛ حتی ممكن بود بی‌حالی‌اش به‌خاطر شروع یك آنفلوآنزا باشد.

2- تحقیق كنیم: می‌توانیم كمی صبور باشیم و در اولین فرصت درباره آن اتفاق ناخوشایند تحقیق كنیم. وقتی از كسی دلخوریم، می‌توانیم با او صحبت كنیم؛ البته در وقت و موقعیت مناسب. یاسمن می‌توانست به خودش بگوید: «من امشب دوست داشتم اتفاق دیگری بیفتد، اما خب، نشد. خیلی چیزها هست كه آدم دوست دارد و نمی‌شود. بهتر است امشب خودم را جور دیگری سرگرم كنم. فردا از كاوه می‌پرسم چی باعث شده بود این‌قدر ذهنش مشغول باشد.»

خطای شماره دو: نابردباری در ناملایمات - Low frustration tolernace

چه‌جوری بتونم؟ تحمل ندارم!
یك خطای رایج در ذهن خیلی از ما این است: شرایط دشوار را با شرایط غیرممكن یكی می‌بینیم. فكر می‌كنیم وقتی تحمل بعضی چیزها سخت است، آن چیزها تحمل‌نا‌كردنی هستند. به خودمان می‌گوییم: «من نمی‌توانم قبولش كنم.» درحالی‌كه منظورمان دقیقا این است كه «قبول كردنش برایم سخت است.»

مثال: زهره تا قبل از عقد، در صحبت‌های درگوشی و جسته‌گریخته شنیده بود كه شب اول عروسی، تجربه دردناك و ناخوشایندی است. او همیشه از این شب وحشت داشت و همیشه به خودش می‌گفت كه نمی‌تواند آن درد را تحمل كند و كارش به بیمارستان خواهد كشید. حالا چند ماه است كه زهره عقد كرده و قرار است او و همسرش، یكی، دو سالی عقد بمانند تا شرایط همسرش برای شروع زندگی مشترك مساعد شود.

خانواده‌ها هم مشكلی برای اینكه زهره و همسرش با هم رابطه كامل داشته باشند ندارند، اما رابطه زهره و همسرش هرگز نتوانسته از حد معاشقه جلوتر برود. اوایل، زهره نمی‌توانست قبول كند و هربار به اولین رابطه فكر می‌كرد، دچار اضطراب می‌شد. بعد هم كه راضی شد، اصلا رابطه امكان‌پذیر نبود. زهره و همسرش حالا نگران شده‌اند كه نكند هیچ‌وقت نتوانند با هم رابطه داشته باشند. آنها دارند میل جنسی‌شان را به هم از دست می‌دهند و حتی روابط عاطفی‌شان هم تحت‌الشعاع قرار گرفته است.

تحلیل موقعیت: اگرچه مشكلی كه زهره در حال حاضر گرفتار آن است، «واژینیسموس» نام دارد و باید حتما دوره رفتاردرمانی را طی كند تا مشكل برطرف شود، اما حداقل یكی از دلایل ایجاد این مشكل، می‌تواند همان خطای فكری زهره باشد كه در طول چند سال ادامه پیدا كرده. اطلاعات غیرعلمی و نادرستی كه در دوره نوجوانی و جوانی از اطرافیان درباره روابط جنسی می‌شنویم، گاهی همراه پردازش‌های نادرست ذهن ما می‌شوند و نتیجه فاجعه‌بار می‌شود.

وقتی زهره سال‌ها به خودش می‌گوید «من تحملش را ندارم» دو اتفاق می‌افتد: اول اینكه به مرور آزار یا رنج آن اتفاق را بیشتر از آنچه واقعا هست تصور می‌كند و ثانیا، تحمل خود را كمتر از آنچه هست درنظر می‌گیرد. به این ترتیب در مواجهه با این موقعیت، آوار اضطراب است كه بر سر زهره خراب می‌شود.

زهره یا هر كدام از ما می‌توانیم برای از بین بردن این خطای فكری، این‌طور عمل كنیم:

1- با افرادی كه آن مرحله را با موفقیت گذرانده‌اند گفت‌وگو كنیم: وقتی فكر می‌كنیم مواجهه با یك پدیده برای ما دشوار است، می‌توانیم با شنیدن تجربه‌های موفق دیگران ذهن‌مان را آماده كنیم. حتما این‌طور نیست كه همه آدم‌ها از آن موقعیت خاطره بدی داشته باشند. خیلی‌ها هستند كه مثل ما همان ترس را داشته‌اند اما توانسته‌اند تجربه شیرینی از آن مواجهه بسازند. زهره هم اگر با چند نفر از دوستان متاهل خود در این‌باره صحبت می‌كرد، می‌توانست ذهنش را آماده كند.

2- به خودتان فشار بیاورید و انجام دهید: توصیه مشهوری هست كه می‌گوید از آنچه می‌ترسی، خود را در آن بیفكن. حتی یكی از تكنیك‌های رفتاردرمانی در وسواس‌ها، مواجهه‌درمانی است. برای غلبه بر این خطای ذهنی هم باید خودمان را مجبور كنیم آن اتفاقی كه فكر می‌كنیم تحملش را نداریم، بیفتد.

خطای شماره سه: منفی‌بینی - Disqualifying the posostive

تو كه میگی همه دنیا سیاهه!
گاهی پردازشگر ذهن ما دچار این اشكال می‌شود: حتی با داده‌های مثبت، خروجی منفی است. مثلا كسی از شما تعریف می‌كند، اما شما به خودتان می‌گویید حتما می‌خواهد به شما نزدیك شود تا بعد ضربه‌ای به شما بزند. یا همه چیز در زندگی‌تان آرام است اما شما با فرض اینكه این آرامش قبل از توفان است، مدام دلشوره دارید.

رنگ غالب در این دنیا خاكستری است. هیچ چیز مطلقا سفید یا مطلقا سیاهی در این دنیا وجود ندارد. پس همان‌قدر كه دلیل ندارد به همه چیز خوش‌بین باشیم، دلیلی برای بدبینی به همه چیز هم وجود ندارد.

مثال: بهرام و مریم چهار سال است كه ازدواج كرده‌اند و یك پسر دو ساله دارند. زندگی خوبی دارند و همه‌چیز مرتب است اما بهرام مدت‌هاست در ذهنش مسئله‌ای دارد كه كم‌كم بزرگ شده و روی روابط زناشویی‌شان تاثیر گذاشته است.

بهرام احساس می‌كند مریم بیش از حد چاق شده است. مریم با قدی حدود 170 سانتی‌متر، وقتی با بهرام ازدواج كرد، وزنی حدود 65 كیلوگرم داشت كه بعد از بارداری به حدود 75 رسید. او طی دو سال گذشته وزنش را حدود 70 نگه داشته اما بهرام همچنان فكر می‌كند مریم تناسب اندامش را از دست داده است. از نظر بهرام، مریم مثل گذشته‌ها جذاب نیست و همین مسئله حتی روی تمایل بهرام به روابط زناشویی هم تاثیر منفی گذاشته است.

تحلیل موقعیت: بهرام دچار خطای فكری «منفی‌بینی» شده. او با این عینك به همسرش نگاه می‌كند و نه‌تنها زیبایی‌های روح همسرش كه مادر فرزندش هم هست را نمی‌بیند كه جذابیت‌های ظاهر او را هم نادیده می‌گیرد. نتیجه این‌جور نگاه كردن البته فقط یك چیز است: نارضایتی و دلسردی بهرام از زندگی مشترك.

بهرام یا هركدام از ما برای پیشگیری یا درمان این خطای ذهنی، می‌توانیم از این راه‌ها به خودمان كمك كنیم:

1- به بازخوردهای مثبت دیگران توجه كنیم: چه وقتی احساس منفی درباره خودمان داریم، چه در مورد چیزی یا كسی در اطراف‌مان، باید ذهن‌مان را معطوف كنیم به واكنش‌های دیگران كه از زاویه‌های دیگری به سوژه نگاه می‌كنند.

منبع:مجله سیب سبز

 


ویدیو مرتبط :
ندارم آشنایی ندارم هیچ راهی اباصالح یا مهدی(واحد)

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

پزشكیان: احمدی‌نژاد گفت برنامه را قبول ندارم برایش كف زدند



اخبار,اخبارسیاسی,مسعود پزشکیان

 «مشکل مملکت ما مجلس ماست؛ مجلس اگر درست برنامه می‌نوشت و درست نظارت می‌کرد، بسیاری از مشکلات حل می‌شد».

این جمله یکی از مهم‌ترین سخنان مسعود پزشکیان در همایشی بود که روز گذشته با عنوان نقد عملکرد مجلس شورای اسلامی در دانشگاه شهید باهنر کرمان برگزار شد.

 

مسعود پزشکیان در این همایش که تشکل اصلاح‌طلب مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان آن را برگزار می‌کرد، سخنانش را این‌طور آغاز کرد: «ما با آمریکا در جنگ بی‌پایانی هستیم، چرا‌که تا ابد نه آنها دست از طمع از منابع ما بر‌می‌دارند و نه ما اجازه می‌دهیم آنها به ما طمع کنند».

 

او پس از این سخنان ابتدایی به نقد عملکرد مجلس پرداخت و گفت: «ما بلد نیستیم درست قانون بنویسیم و اگر جایی هم درست قانون بنویسیم بلد نیستیم درست بر اجرای قانون نظارت کنیم». وزیر بهداشت دولت اصلاحات در ادامه به اتفاقات مجلس شورای اسلامی در چهار سال گذشته اشاره کرد و گفت: «زمانی آقای احمدی‌نژاد به مجلس آمد و گفت من این برنامه توسعه را اصلا قبول ندارم، همان زمان عده‌ای در مجلس برای ایشان کف زدند، نتیجه این بی‌قانونی و حمایت از آن بی‌قانونی، دولتی شد که باید سال‌ها بگذرد و‌ دولت‌های زیادی بیایند تا نتیجه‌اش اصلاح شود».

 

پزشکیان در ادامه به مشکلات بررسی برجام در مجلس شوررای اسلامی اشاره کرد و گفت: «من را متهم کردند که چرا در زمان رأی‌گیری در کمیسیون بررسی برجام، جلسه را ترک کرده‌ای؟ بررسی که رأی‌گیری ندارد، آمدند متنی را گذاشتند جلوی ما گفتند موافقی یا خیر؟ اصلا قرار نبود در مورد برجام در کمیسیون رأی‌گیری شود».پزشکیان در پاسخ به سؤال یکی از دانشجویان که پرسید چرا با وجود اینکه تخصص نداشتید در کمیسیون برجام حضور داشتید، گفت: «کدام‌یک از آنهایی که در کمیسیون برجام حضور داشتند، متخصص بودند؟ ضمن اینکه سواد من درخصوص این مسئله از بسیاری از آنها کمتر نبود.

 

شاید سواد علمی درخصوص انرژی هسته‌ای نداشته باشم اما به‌لحاظ منطقی که می‌توانم نظر دهم. می‌توانم بگویم که این فرایند تولید سوخت هسته‌ای منطقی و اقتصادی نیست. دوستان می‌پرسند چرا ١٩ هزار سانتریفیوژ را پس از برجام از دور خارج می‌کنید؟ در پاسخ باید گفت ۱۹ هزار سانتریفیوژ IR١ اساسا باید از همان روز اول جمع می‌شد، سانتریفیوژهای IR١ برای تحقیقات است و برای تولید سوخت هسته‌ای اقتصادی نیست. هر هزار مگاوات برق هسته‌ای در سال ٣٠ تن سوخت هسته‌ای نیاز دارد.

 

نطنز ما با تمام قدرت فقط قادر است ١٠ تن سوخت در سال تولید کند. یعنی ما باید سه مجتمع مثل نطنز احداث کنیم تا بتوانیم یک نیروگاه هزار مگاواتی را سرپا نگه داریم».پزشکیان در ادامه و در پاسخ به سؤال یکی از دانشجویان مبنی بر تخلفات دولت قبل و اینکه چرا مجلس به اشخاصی که تخلف کردند رأی اعتماد داد، گفت: «بنده به شما گفتم که وقتی این آقا آمد و گفت من برنامه توسعه را قبول ندارم، در مجلس برایش کف زدند. آن زمان اگر کسی هم حرفی خلاف آن روند در مجلس می‌زد به او تهمت ضد‌دولت و ضد‌رهبری‌بودن می‌زدند. خرابی در دولت قبل از جایی شروع شد که آمد گفت قانون را قبول ندارم؛ از جایی شروع شد که آمد گفت اسم‌ سوءاستفاده‌گران در جیب من است، اگر اسم آنها در جیب توست و‌ نمی‌گویی داری به مردم خیانت می‌کنی».

 

پزشکیان در ادامه نقد عملکرد دولت قبل گفت: «به علت تحریم‌ها، قطر روزانه ٤٠٠ میلیارد تومان در میدان گازی پارس جنوبی سهم ما را می‌برد. در استان ما، ١٤ سال است می‌خواهند یک راه‌آهن از میانه به تبریز احداث کنند که بودجه‌اش تأمین نمی‌شود».

 اخبار  سیاسی  -  شرق