سلامت


2 دقیقه پیش

نشانه ها و عوارض کمبود ویتامین‌ها در بدن

ویتامین‌ها نقش مهمی‌ را در بدن انسان ایفا می‌کنند. به‌نحوی‌که کمبود ویتامین‌ (حتی یکی از آن‌ها) می‌تواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ...
2 دقیقه پیش

چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش می‌زنند؟

فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ...

مراقبتی سخت اما دلپذیر



سالمندان,مراقبت از سالمندان,پرستاران سالمند

مادرجان از زانو‌درد زمینگیر شده و بابا‌بزرگ همه کارهای خانه را انجام می‌دهد. بابا‌بزرگ خودش سنی ازش گذشته، اما مجبور است خرید و آشپزی کند و ظرف بشوید و همه کارهای خانه را یک‌تنه انجام بدهد.

مراقبت از سالمندان
این روزها بابا‌بزرگ خیلی غرغرو شده و می‌گوید: باید وقتی جوان تر بودی یک زن جدید می‌گرفتم. آن‌وقت توی این سن و سال به این فلاکت نمی‌افتادم.

اما عمو برعکس بابا‌بزرگ بیمار و ناتوان است.

او که 65 سال دارد، ده سال است که دیگر مثل قبل نیست. زن‌عمو ده سال است که دارد او را‌ تر و خشک می‌کند. او که فلج شده هر روز نیاز به تمیز کاری دارد. گاهی دخترش به مادرش کمک می‌کند، اما زن‌عمو اغلب برای کارهای خانه و پرستاری از همسرش تنهاست.

او خیلی خسته است، ولی هیچ وقت جلوی عمو غر نمی‌زند.
 
سالمندان پرستار، پرستاران سالمند
فاصله سنی زیاد زن و مرد سبب شده تا زنان گاه بعد از سنین میانسالی سال‌ها پرستاری از همسر خود را عهده‌دار شوند.

زنان مراقبت از سالمندان دیگری را نیز به عهده دارند. این سالمندان گاه مادر، مادرشوهر، پدر و پدرشوهر این بانوان هستند و وقتی هنوز از پرستاری این افراد فارغ نشده‌اند، همسرشان نیز به سنی می‌رسد که نیاز به مراقبت و پرستاری دارد.

گاه ازدواج دوم با فاصله سنی بسیار زیاد تری صورت می‌گیرد چنان‌که همسر دوم با فاصله سنی 20 تا 30 سال به عقد مردی که میانسالی را پشت سر گذاشته درمی‌آید.

چنین فاصله سنی، زن را بزودی به پرستاری دائمی تبدیل می‌کند که حتی وقتی خود نیاز به پرستاری و مراقبت دارد، کسی نیست به او کمک کند.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد در میزان مراقبت از یک سالمند، سابقه همزیستی با سالمند و کیفیت ارتباطات مثبت بین‌فردی از عوامل مهم هستند که موجب تسهیل فرآیند مراقبت می‌شوند.
 
مراقبتی سخت، اما میسر
وقتی روزهای خوش زندگی به آخر می‌رسد و روزهای سخت در پیش است، وقتی قرار است در کنار هم بودن تنها به معنای سبک‌کردن بار خستگی و رنجوری یکدیگر و مراقبت تا زمان جدایی باشد، بار زندگی یکی چون چمدانی سنگین بر دوش دیگری لنگر می‌اندازد. این بار سنگین را نمی‌توان بر دوش کشید مگر در شبکه‌ای از حمایت افراد خانواده و اطرافیان.

سهیلا که از مادر خود مراقبت می‌کند بانویی پنج و هشت ساله است و مادرش 83 سال دارد. او اغلب اوقات از سفرهای جمعی در کنار خانواده دور می‌ماند.

سهیلا می‌گوید: کاش گاهی بعضی از اعضای دیگر خانواده مثل عروس‌ها به جای من مراقب مادر بودند تا من هم خستگی در می‌کردم. او می‌گوید: حتی اگر مراکز مراقبتی قابل اطمینانی که هزینه سنگینی بر خانواده تحمیل نمی‌کنند، وجود داشت می‌توانست تا حد زیادی به تجدید قوای کسانی مثل من کمک کند.

پژوهشی با عنوان عوامل تسهیل‌گر و بازدارنده مراقبت خانوادگی از سالمندان آسیب‌پذیر در منزل که توسط دکتر منصوره یادآور نیکروش، دکتر فاطمه دباغی و دکتر فرحناز محمدی صورت گرفته  نشان می‌دهد ساختار و شبکه حمایتی قوی‌تر در خانواده به زنان مراقب در یافتن نقطه تعادل در ایفای نقش‌های مختلف زندگی کمک می‌کند.

زنانی که از حمایت مالی و روانی دیگر فرزندان فرد سالمند، برخوردار هستند، زندگی متعادل‌تری را تجربه می‌کنند.
 
آرامش درونی
مریم، بانوی چهل و هشت ساله و شاغل است که از مادر خود نیز مراقبت می‌کند. او می‌گوید: وقتی که همسرم با من احساس همدردی نمی‌کرد استرس زیادی داشتم. او مرا بازخواست می‌کرد که زندگی‌ام را رها می‌کنم، یا کار می‌کنم یا پرستاری.

او هرگز با من همدلی نمی‌کرد تا این که پدر خودش بیمار شد و مدتی طولانی بستری بود و متوجه شد که انسان در این شرایط چقدر به مراقبت فرزندانش نیاز دارد.

از آن پس او دیگر مرا برای مراقبت از مادرم توبیخ نمی‌کند، بلکه می‌گوید، تا وقتی والدین زنده‌اند باید جبران خوبی‌هایشان را بکنیم چون وقتی از دست رفتند دیگر همه چیز از دست رفته و فرصتی نمی‌ماند.

پژوهش دکتر منصوره یادآور و همکارانش نشان می‌دهد زنان متاهل بویژه آنانی که از سوی فرزندان و همسران خود مورد تقدیر و تشویق قرار می‌گرفتند،خود را در فرآیند مراقبت موفق‌تر می‌دانستند.

حق فرزندی برای همه
مراقبت از والدین بیمار حقی است که والدین بر گردن همه فرزندان دارند و تنها گذاشتن یکی فقط به خاطر این‌که حس مسئولیت بیشتری دارد، کاری غیر اخلاقی است.

پژوهش‌های دکتر فاطمه دباغی و همکارانش نشان داده است در خانواده‌هایی که کمک و مشارکت فعال دیگر خواهران و برادران در همه ابعاد مراقبتی وجود دارد، مراقبت با بار و فشار کمتری روبه‌روست. یافته‌های مطالعات مشابه نیز نشان داد میزان حمایت اجتماعی مراقب، درجه نزدیکی و صمیمیت مراقب و سالمند، دسترسی به منابع و انواع حمایت رسمی و غیررسمی موجود در سطح جامعه بر مراقبت از سالمندان موثر است.
 
زیرساخت‌های مراقبتی
سمیرا می‌گوید: مادرم بازنشسته آموزش و پرورش است و یک عمر از بچه‌های مردم مراقبت کرده و آنها را آموزش داده است. الان جامعه چه حقی به گردن او دارد؟ما کارمندان همیشه حق بیمه خود را بهتر از هر کسی پرداخت کرده‌ایم، اما بیمه‌ها به ما چه می‌دهند؟

مادرم سال‌هاست زمینگیر شده و من تنها کسی هستم که از او مراقبت می‌کنم بدون این‌که دولت ریالی به ما کمک کند یا مرکزی برای حمایت و مراقبت از این افراد وجود داشته باشد.

پژوهشگران دوران سالمندی معتقدند: خلأ قوانین و سیستم‌های حمایتی رسمی و دولتی برای سالمندان و خانواده‌های آنان بویژه در دسترس نبودن مراکز کارآمد و مجهز به امکانات و کارمندان متخصص در حوزه بهداشت و سلامت سالمندان به تجربه صعوبت بیشتر در طول ارائه مراقبت به سالمندان آسیب‌پذیر منجر می‌شود.

نزدیکی محل زندگی مراقب با سالمند، ثبات اقتصادی خانواده، دسترسی به مراکز مراقبت روزانه و افراد حرفه‌ای مراقبت‌کننده، از عوامل موثر در فرآیند مراقبت از سالمندان به شمار می‌آیند.

با وجود تمام موانع و مشکلات، تحقیقات نشان می‌دهد که عمده حمایت‌های سالمندان از سوی خانواده و سیستم‌های غیررسمی تامین می‌شود.

بیشتر زنانی که در این پژوهش شرکت کردند، باور داشتند مراقبت از سالمند یک نقش زنانه است، اما زنان در جامعه کنونی به خاطر داشتن نقش‌های مختلف همزمان با ارائه مراقبت، نیاز بیشتری برای حمایت و کمک رسمی و غیررسمی در خود احساس می‌کنند. بخصوص که تعداد زیادی از بانوانی که از سالمندان مراقبت می‌کنند خود مراحل میانسالی و سالمندی را می‌گذرانند.
منبع : جام جم سرا

 


ویدیو مرتبط :
خود مراقبتی بانوان

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

راه سخت آمریكا در برابر چین



 

 

راه سخت آمریكا در برابر چین

 

 

تاکنون شش دهه است که تایوان به كانون بی‌اعتمادی چین و آمریکا تبدیل شده است و بیشترین خشم و غضب طرفین به یکدیگر در آن متجلی شده است.

 


در سال ۱۹۸۶ دنگ ژیائوپینگ آن را «مانعی بر روابط چین - آمریکا» نامید. در هفته گذشته هم همین سرزمین بار دیگر موضوع شوکه‌شدن و عصبانیت دولت چین شد، چون آمریکا تصمیم گرفت بالغ بر ۶ میلیارد دلار تسلیحات به تایوان بفروشد. بر اساس پیمان روابط تایوان که در سال ۱۹۷۹ به تصویب رسید، همه سازمان‌های اجرایی آمریکا باید چنان به مسلح‌سازی تایوان کمک کنند که این سرزمین بتواند از خود دفاع کند. و چین که هرگز از حق خود برای آنچه که «اتحاد دوباره» تایوان با سرزمین چین می‌نامد صرفنظر نکرده است، خود را موظف می‌داند وقتی قراردادهای فروش تسلیحات به جریان می‌افتند، واکنش نشان دهد. معمولا پس از تلاطم بسیار در روابط غرب با چین، این روابط بار دیگر به فصل همیشگی خود یعنی فصلی پرنوسان، اما بدون تهدید باز می‌گردد.

 


اگر شانسی وجود داشته باشد، این روند بار دیگر روی خواهد داد، اما حقیقت این است که تعداد این تلاطم‌ها در حال افزایش است و این باعث شده است که مهم‌ترین روابط دوجانبه جهان توفانی شود. اگر اوضاع این روابط بد شود، بدون شک مورخان بیشتر تندخویی چین را مقصر خواهند دانست، اما مسلما آنها بیش از هر فرد دیگری عملکرد اوباما را در این زمینه مورد سنجش قرار خواهند داد. پس از آنکه در هفته گذشته مذاکرات چین و فرستادگان دالایی‌لاما به بن‌بست همیشگی انجامید، دولت چین علیه دیدار برنامه‌ریزی‌شده اوباما با رهبر آیینی و تبعید شده بوداییان به رییس‌جمهوری آمریکا هشدار داد. البته چیز تازه‌ای در این بحث نیست، اما آنچه تازه است، اعتمادبه‌نفس جدید چین در این روزها نسبت به مسایل خارجی است. پس از آنکه چین توانست در اواخر سال ۲۰۰۸ میلادی با موفقیت از بحران مالی جهان رهایی یابد، مدعی‌تر شده و بیشتر تحمل خود را برای خودداری از دست داده است و این تنها در مورد «امور خارجه» آن صادق نیست. به‌خاطر جایگاهی که رشد اقتصادی قدرتمند چین برای این کشور در سطح جهان رقم زد، چین قدرت خود را گسترش داد. این کشور در مذاکرات تغییرات جوی که در کپنهاگ برگزار شد، نقشی مرکزی و تا حدود زیادی موثر را از خود برای جهانیان به نمایش گذارد. به‌نظر می‌رسد چین در مذاکرات برای پرونده هسته‌ای ایران هم قدرتی بزرگ محسوب می‌شود. این کشور با هندوستان، ژاپن و ویتنام هم آتش مجادلات مرزی خود را شعله‌ور ساخته است. در همه عرصه‌ها مقامات چینی می‌خواهند حرف خود را بزنند و انتظار دارند مورد توجه قرار گیرند.

 


حقیقت این است که جهان غرب نباید خود را برای درگیری غیرضروری با چین گرفتار سازد، بلکه باید به این کشور کمک کند تا سهم خود را در تحمل بار حاکمیت جهان ایفا کند. اغلب چین برای ایفای نقش قدرت جهانی، در دست‌و‌پنجه نرم کردن با مسوولیت‌ها گرفتار می‌شود و آنگاه است که مدعی می‌شود هنوز کشوری فقیر است. باید این کشور را تشویق کرد که نقش خود را ایفا کند، به عنوان مثال در عرصه تغییرات جوی، پرونده ایران و افزایش نرخ ارز کشور. منافع چین به عنوان بزرگ‌ترین صادرکننده جهان به هماهنگی با جهان و نظام مالی قدرتمند آن بستگی دارد. برخی بر این باورند که وقتی قدرتی در حال اوج‌گیری عزم خود را برای صدرنشینی جزم می‌کند، تقابل با آن اجتناب‌ناپذیر خواهد بود، اما حقیقت این است که آمریکا و چین تنها رقبایی در عرصه تاثیرگذاری بر جهان نیستند. بلکه آنها اقتصادهایی به هم وابسته هم هستند که همه‌چیز را از راه همکاری با یکدیگر به دست می‌آورند. اگر اختلافات به درگیری تبدیل شود، هیچ یک از آنها سود نخواهند برد.