فیبروم غده خطرناک یا خوش خیم (2)

فیبروم چیست؟ چرا دچار این بیماری می شویم؟ آیا این غده سرطانی است؟اینها پرسش های است که برای یک خانم مبتلا به فیبروم رحمی، پیش می آید.
اغلب وقتی به یک خانم پس از معاینه یا سونوگرافی می گوییم شما دچار فیبروم رحمی یعنی یک غده داخل رحم شده اید، دچار وحشت می شود و می خواهد بداند این غده چه خطراتی دارد و برای درمان آن چه باید بکند.

در پاسخ به این پرسش ها باید گفت فیبروم (یامیوم) غده ای است از جنس عضلات رحمی که در بافت رحم ایجاد می شود و می تواند کوچک یا بزرگ، منفرد یا متعدد باشد.
در ایجاد این غده، زمینه ژنتیکی موثر است و سن شایع بروز آن ۴۵ تا ۵۰ سالگی است و در بیش از ۷۰ درصد خانم ها در این سن دیده می شود.
به جز زمینه ژنتیکی، چاقی و بچه دار نشدن از عوامل زمینه ساز آن است. همین طور کسانی که در سنین کم (۱۷ ـ ۱۶ سالگی) مصرف قرص جلوگیری را شروع می کنند، بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند.

در مقابل فیبروم در کسانی که لاغر هستند یا ورزش می کنند یا حداقل دو بار حامله شده و زایمان داشته اند و همین طور کسانی که سیگار می کشند، کمتر دیده می شود.
این غده های عضلانی بندرت سرطانی می شود و از این نظر بسیار کم خطر است. فقط در کسانی که سابقه سرطان رحمی از این نوع نادر را در بستگان نزدیک دارند یا فیبروم هایی دارند که در مدت کوتاهی (مثلا ۶ ماه ) بسرعت رشد کرده است، احتمال سرطانی بودن غده وجود دارد.
اما فیبروم ها در مبتلایان مشکلاتی هم ایجاد می کند. این غده ها بر اساس محل قرارگیری و سایزشان به مشکلاتی مثل خونریزی نامنظم، درد لگنی، درد حین پریود و نزدیکی، اختلال در مجاری ادرار، نازایی، سقط و زایمان زودرس منجر می شود البته بیش از نیمی از افراد مبتلا به فیبروم هیچ یک از این نشانه ها را ندارند و صرفا حین معاینه یا سونوگرافی متوجه وجود فیبروم خود می شوند.

برای درمان فیبروم چه باید کرد؟ بسیاری از فیبروم ها هیچ مشکلی برای بیمار ایجاد نمی کند، پس نیاز به درمان هم ندارد فقط برای کنترل میزان رشد غده باید پس از شش ماه معاینه و سونوگرافی تکرار شود و بدانیم که پس از یائسگی این غده ها بتدریج کوچک شده و از بین می رود، اما در کسانی که خونریزی شدید یا نامنظم دارند یا فیبروم درد لگنی یا اختلال ادراری شدیدی ایجاد کرده است یا سایز بزرگی دارد، باید درمان انجام شود.
متاسفانه درمان های دارویی اثری کوتاه مدت داشته و پس از قطع دارو غده مجددا رشد می کند و مشکلات بیمار دوباره پدیدار می شود، پس تنها راه حل قطعی جراحی و خارج کردن فیبروم ها از رحم است، اما احتمال عود بیماری پس از جراحی ۱۰ درصد است و در کسانی که فیبروم های متعددی دارند احتمال عود پس از جراحی بیشتر است.
منبع:jamejamonline.ir

ویدیو مرتبط :
بزرگی خوش خیم پروستات

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بیماری های خوش خیم سینه

 

 

 

▪ بیماری فیبروکیستیک پستان:

این بیماری که در واقع حاصل تغییرات طبیعی پستان ها در پاسخ به هورمون هاست، موجب نگرانی بسیاری از بانوان بخصوص در سنین ۳۵ تا ۵۵ سالگی می شود، اما همان طور که گفته شد این تغییرات، طبیعی بوده و در واقع بیماری نیست. این تغییرات در ۱۰ درصد خانم ها دیده می شود و می تواند سابقه این بیماری در بستگان نزدیک وجود داشته باشد.

 

علائم آن به صورت دردهای دوره ای پستان ها به خصوص نزدیک به شروع عادت ماهانه همراه با احساس بزرگ شدن پستان ها همراه است. این بیماری می تواند بدون درد بوده و تنها در معاینه با احساس توده های متعدد پستانی تشخیص داده می شوند، در سونوگرافی به صورت کیست های متعدد و دو طرفه پستان دیده می شوند.

 

در برخی بیماران ترشحات زرد مایل به سبز یا بی رنگ از نوک پستان ها دیده می شود. اندازه این کیست ها کمتر از ۳ سانتیمتر بوده و اغلب در اندازه های ۲ تا ۱۰ میلی متر وجود دارند. این کیست ها هر چند وقت از بین رفته و کیست های جدید تشکیل می شوند. بر خلاف تصور عمومی این کیست ها بسیار به ندرت منجر به سرطان پستان می شوند.

 

درمان خاص و مطمئنی برای این بیماری پیدا نشده است، ولی توصیه می شود رژیم های غذایی خاص رعایت شود، یعنی از خوردن مواد کافئین دار مثل قهوه و شکلات و کولاها و همین طور چای پرهیز شود. از مصرف ادویه جات و غذاهای چرب و پنیر هم پرهیز شود تا از بزرگ شدن کیست ها و دردهای همراه با آن جلوگیری شود. در کنار توصیه های فوق داروهای مختلفی، مثل ویتامین ای، دانازول و روغن گل پامچال برای درمان آزمایش شده اند.

 

در مورد پیگیری و مراقبت های لازم در این بیماران، معاینه ماهانه پستان ها توسط بیمار و معاینه توسط پزشک در کنار سونوگرافی یا ماموگرافی سالانه (جهت بررسی تغییرات سایز ناگهانی کیست ها) توصیه می شود.

 

▪ فیبروآدنوما:

از بیماری های دیگر پستان فیبروآدنوماست که مخصوص سنین پایین تر ۱۵ تا ۳۵ سال است. اغلب به صورت یک توده نرم و متحرک لمس می شود، اما می تواند متعدد هم باشد که در سنین پایین (۲۵ سالگی) یافت می شوند. این توده ها دردناک نیستند و معمولا از ۳ سانتیمتر بزرگ تر نمی شوند (اما انواعی هم وجود دارد که بسیار بزرگ می شوند). اینها اغلب خود به خود بهبود می یابند و نیاز به درمان ندارند و تنها جهت تشخیص سرطان های احتمالی رحم (که تنها در ۴ درصد موارد چنین است) معاینه و سونوگرافی سالانه آن لازم است. در موارد خاص نمونه برداری از این توده ها لازم می شود.

 

منبع:روزنامه جام جم