فقط برای والدین عزیز

در طی این دوره مهم انتقال, اغلب والدین احساسات و واکنش های خود را کنترل کرده و به فرزندشان جهت آماده شدن برای زندگی دانشگاهی کمک می‌کنند. توجه به نیاز عاطفی خودتان همراه با توجه به نیازهای فرزندتان در آماده کردن او و شما برای زندگی دانشجویی کمک کننده خواهد بود.

 

برای پیدا کردن شیوه‌های مقابله و " غذای فکری " لازم جهت رویارویی با مشکلات احتمالی در طی چند ماه آینده به موارد زیر توجه داشته باشید.

 

 

راهبردهای مقابله/ "غذای فکر"

۱) احساسهای دو گانه و ناشی از دور شدن فرزندتان از منزل امری طبیعی است.

برای اغلب خانواده‌ها, این مرحله به یک جدایی مهیج والدین از فرزندان شبیه است. گرچه در اینجا معمولاً یک بزرگسال از یک فرد تقریباً بزرگسال دیگر جدا می‌شود. همچنین انتظار آرامش و سکوت نسبی به دنبال دور شدن نوجوان بزرگتر از خانه و داشتن جایی برای خود یا صرف کردن زمان با فرزند خردسالتر نیز امری طبیعی است.

 

 

۲) سعی کنید عواطف ایجاد شده را احساس نمائید.

هنگامی که فرزند شما آماده رفتن به دانشگاه می‌شود وانمود کردن اینکه احساس غم, گناه, آرامش , بیم یا هر حالت عاطفی دیگری ندارید, کار سودمندی نیست. شما احتمالاً با مخفی کردن عواطف خودتان قادر به فریب دادن هیچ کس نخواهید بود. صحبت کردن دربارة آنها با خانواده, دوستان, آشنایان یا هر کس دیگری که می‌تواند منبع حمایت برای شما باشد, روش درست‌تر و سالمتری است.

 

 

۳) یک هدف رضایت بخش برای خودتان انتخاب کنید.

بطور ویژه در مواقع فشار زا این امر به شما کمک می‌کند. به اندازه کافی بخوابید بطور منظم از غذاهای سالم استفاده کنید و بطور کافی ورزش کنید.

 

یک گام دیگر در راستای استفاده رضایت بخش از وقت آزادتان, انجام کارهایی است که به طور خاصی از آنها خوشتان می‌آید. اگر احساس خوبی داشته باشید, نیروی لازم جهت کمک به فرزندتان را داشته و الگوی خوبی برای او خواهید بود.

 

 

۱) به خاطر داشته باشید که رفتن فرزندتان به دانشگاه گامی مهم در مسیر بسوی بزرگسالی است.ا

 

ین نشان می‌دهد که حاصل ۱۲ سال آموزش و یادگیری یا بیشتر از آن به فرزند شما کمک کرده تا جایگاهی در این دنیا برای خود داشته باشد. این دوران زمانی است که در آن شما شاهد به بار نشستن فعالیتهای سرسختانه‌تان به صورت حرکت دانشجوی تازه وارد به سوی استقلال هستید. بسیاری از والدین در می‌یابند که آماده کردن فرزندشان از طریق این فرصت (ورود به دانشگاه) موهبتی غیر قابل ارزش‌گذاری است. به خودتان افتخار کنید.

 

۲) مشغولیت جدیدی برای خود انتخاب کنید.

مخصوصاً والدینی که آخرین فرزند یا تنها فرزندشان به دانشگاه می رود, به عهده گرفتن چالش‌های جدید را شیوه‌ای عالی برای اداره و جهت دادن نیرو و احساسات‌شان در می‌یابند.

 

آیا هرگز خواسته‌اید که کتابی بنویسید؟ لحافی را بدوزید؟ در جامعه‌تان کاری داوطلبانه را به عهده بگیرید؟ طرح یا مسئولیت جدیدی را در کار بپذیرید؟ یا به مسافرت بروید؟ دوچرخه‌ای را خریده و تمام شهر را با آن بگردید؟ فهرستی از چیزهایی که می‌خواستیدبه هنگام رشد فرزندتان انجام دهید، اما وقت انجامش را نداشتید, تهیه کنید. اکنون شانس انجام آنها را دارید.

 

 

چگونه می توانم به فرزندم از راه دور کمک کنم؟

البته، هنوز شما والد فرزند تقریباً بزرگسال خود هستید و در طی دوران تحصیل خود نیازمند حمایت و راهنمایی شماست. در زیر شیوه‌هایی برای ابراز حمایت تان و تجارب فرزندتان در دانشگاه ذکر می شوند.

 

 

در دسترس باشید!

گر چه فرزند شما در حال تجربه کردن استقلال است اما هنوز نیاز دارد که بداند شما پشت سرش بوده و جهت همفکری در مورد رویدادهای معمول و موضوعات سخت در دسترس او هستید. به طور منظم به او نامه نوشته و یا زنگ بزنید .

 

به فرزندتان مهلت دهید تا برنامه‌ای برای مکالمه با شما داشته باشد.اگر او به حمایت و کمک شما نیازمند است، باشد موضوع را برایتان بیان خواهد کرد. البته اگر شما با کنایه از او نپرسید که دیشب ساعت چند به منزل برگشته است!

 

 

در مورد مسائل مالی فرزندتان واقع گرا باشید.بسیاری از دانشجویان وقتی وارد دانشگاه می‌شوند اطلاعاتی ناقص در مورد میزان هزینه، مخارج کتابها و خوابگاه داشته و نمی‌دانند که در مورد خرج کردن پول، خانواده از آنها چه انتظاری دارد. مشخص کردن موضوع در آغاز، از کژ فهمی‌های بعدی جلوگیری می کند.

 

در مورد پیشرفت و نمرات تحصیلی واقع‌گرا باشید.دانشگاه دانشجویان باهوشی را از تمام کشور و بعضی از کشورهای دنیا جذب می‌کند و تمام دانش آموزانی که در مدرسه بسیار عالی بوده‌اند، اکنون اینجا فقط یک دانشجو هستند. رشد و پالایش توانایی کار مستقل و هماهنگی و کار آزمودگی به موازات انجام تکالیف درسی دانشگاه، مهمتر از خود نمرات هستند. اینها انتخاباتی است که هر دانشجو به عمل می‌آورد و یقینا این به فرزند شما کمک می‌کند تا اهداف دراز مدت خود را انتخاب نماید.

 

اگر فرزند شما در دانشگاه با مشکلاتی روبرو شده است، او را تشویق کنید تا از منابع حمایتی موجود برای دانشجویان استفاده نماید.

 

در مورد مشکالت درسی: صحبت با اساتید و مشاوران تحصیلی اولین گام است، اما برای دریافت کمک های تخصصی تر هم در این زمینه و هم در مورد مشکلات عاطفی و رفتاری ، دفتر مشاوره در دسترس فرزند شماست.

 

ما امیدواریم پیشنهادهای ذکر شده در این بروشور به شما در مواجهه با مشکلات ناشی از رفتن فرزندتان به دانشگاه کمک کرده باشد. سال اول دانشگاه هم برای دانشجویان و هم برای خانواده‌ها سال حساس و مهیجی است و ما امیدوار و مطمئن هستیم شما و فرزندتان سالی خوب و پربار خواهید داشت.

 

 

ویدیو مرتبط :
برسد به دست رهبر عزیز - گوشه ای از مشکلات مردم عزیز و زحمتکش یکی از روستاهای کرمان (3)

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

خصوصیات والدین موفق

 

 

دردنیای امروزی که کلیه ی ملل دنیادرحال رشد ،توسعه وپیشرفت می باشند .برنامه ریزیهای دقیق وسنجیده برای آینده از ارکان مهم ،بزای نیل به این اهداف می باشد ازآن جمله می توان تعلیم وتربیت کودکان که آینده سازان مملکتی هستند نام برد .والدین موفق کسانی هستند که با سرمایه گذاری هر چه بیشتر در این راه باعث پیدایش نسلی سالم ،متعهد وآگاه می شوند ،که ضامن حرکت بیشتر چرخهای مملکت آینده می باشد .از این رو می بایست کودک رااز بدو تولدزیر نظر شدید از لحاظ(آموزش وپرورش،محیط ،خانواده ،مدرسه ،شخصیت و...)قرارداد. اگر والین ازروش های صحیح تربیتی آگاه باشند ،باتمرین وبه مرور زمان تجربه ومهارت آنان افزایش خواهد یافت ودرتربیت فرزندشان موفق تر خواهند بود .در اینجا برخی از نکات تربیتی است که برای آشنایی مقدماتی مطرح می گردد.

 

 

در کوتاه مدت انتظار پیشرفت زیادی نداشته باشید.

موارد زیادی وجود دارد که دوست دارید به فرزندان خود بیاموزید ولی هیچ رفتاری با یک بار آموختن بدست نمی آید وآنان نیز همیشه برای فرا گرفتن آمدگی ندارند. آموزش نیاز به وقت ، حوصله و موقعیت شناسی دارد. اگر والدین در این کار پشتکار نداشته باشند، خسته و بی‌حوصله شوند یا از کوره در روند، احترام خود را نزد فرزندان از دست خواهند داد.در این صورت فرزندان به خواسته‌های آنها بی‌توجه خواهند شد و خود را موظف به انجام آنها نخواهند دانست. تربیت مسئولیتی یک روزه نیست، آرامش ، پایداری و مقاومت می‌خواهد و تا زمانی که یک اصل تربیتی حاصل شود، فرزند شما بارها اشتباه خواهد کرد. بنابراین در کوتاه مدت نمی‌توان انتظار پیشرفت زیادی داشت.

 

 

توقع خود را کم کنید و پیشرفتهای کوچک را نیز در نظر بگیرید.

کودکان و والدینی که از هر نظر کامل و بی‌عیب باشند وجود ندارند. فرزندان همیشه آنگونه که والدین توقع دارند عمل نمی‌کنند. مشکلات کودکان معمولا یک شبه حل نمی‌شود و تغییرات در کودکان و بالغین تدریجی ، آرام و مرحله به مرحله صورت می‌گیرد. برخی والدین وقتی درتغییر عادات و رفتارهای فرزندشان به مشکل برمی‌خورند، به سرعت آشفته و ناامید می‌شوند و اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهند. حال آنکه باید به پیشرفتهای کوچک و تدریجی فرزندشان توجه نمایند زیرا کلید پیشرفتهای بزرگ ، تشویق پیشرفتهای کوچک است.

 

 

در هر زمان تنها روی یک مشکل تمرکز نمایید.

فرزند شما ممکن است مشکلات متعددی داشته باشد ولی اگر شما بخواهید همه موارد را باهم اصلاح نمایید، هرگز موفق نخواهید شد. برای موفقیت باید تنها یک مشکل را در نظر بگیرید و پس از حل آن به نوبت به مشکل دیگری بپردازید. هدفتان را با کلمات ساده‌ای که برای کودک قابل فهم باشد برایش توضیح دهید و به او بگویید در این مورد خاص دقیقا چه انتظاری از او دارید، مثلا: می‌خواهم قبل از آمدن سر سفره دستهایت را صابون بزنی! سپس به پیشرفتهای هر چند کوچک کودک در راه اصلاح رفتارش دقت نمایید، مثلا: قبلا اصلا صابون نمی‌زده و حالا یک مرتبه صابون زده است، هر چند توقع ما چهار مرتبه صابون در روز باشد و با واکنشهای مثبت و تحسین آمیز به او بفهمانید که رفتارش مناسب و مورد پسند است.

 

 

با دید مثبت نگاه کنید و هرگز از تحسین کودکتان غافل نباشید.

تحسین کودک بسیار ارزشمند است. کودکان در هر مرحله سنی که باشند تمایل دارند والدین آنها را بپسندند و از آنها راضی باشند. کودک نمی‌داند کدام رفتار مناسب و کدام نامناسب است. او هر رفتاری را که با واکنش والدین روبرو شود یا او را به هدف برساند مثبت تلقی کرده و تکرار خواهد نمود. تصور نکنید داشتن رفتار مناسب امری بدیهی و از وظایف فرزند شماست و یا رفتارهای فوق‌العاده است. این طرز تفکر باعث می‌شود پرتوقع شوید، نسبت به رفتارهای مناسب فرزندتان بی‌اعتنا گردید و تنها به رفتارهای نامناسب و منفی او توجه نمایید.مسلما به جز رفتارهایی که شما را ناراحت می‌کند، رفتارهای مناسب و مثبت زیادی نیز در فرزند شما وجود دارد. اگر شما هر رفتار مناسبی را مثبت تلقی کنید و با واکنشی تایید کننده به فرزندتان نشان دهید که از کدام رفتارش راضی هستید، کودک سعی می‌کند با تکرار آن رضایت بیشتر شما را بدست آورد. نشان دادن نارضایتی از رفتارهای نامناسب تنها زمانی موثر خواهد بود که قبل از آن فرزندتان را به دلیل رفتارهای مناسبش تشویق کرده باشید.

 

 

اهدافی را که در نظر دارید، با نیازهای کودکتان منطبق نمایید.

اهداف خود را متناسب با سن ، شخصیت ، توانایی ، رشد عقلی و شرایط محیطی فرزندتان تعیین نمایید. همه کودکان در یک سن خاص وارد مرحله مشابهی نمی‌شوند و میزان آموزش پذیری آنها نیز به یک میزان نیست. با توجه به این که همه افراد یک‌جور نیستند و موقعیتها نیز متفاوت است. یک راه حل قطعی و مستقل برای هر مشکلی وجود ندارند. راه حلی که امروز در مورد فرزندتان موثر است، ممکن است فردا تاثیرش را از دست بدهد یا روشی که برای یکی از کودکانتان جواب می‌دهد، شاید برای دیگری بی‌فایده باشد. اگر حوصله کنید می‌توانید حتی روشهای ابتکاری و موثرتری خلق نمایید که بنا به شرایط خاص شما طراحی شده باشد.

 

 

مادران ، پدران ، لطفا هماهنگ عمل کنید.

موفقیت والدین در تغییر رفتارهای کودک نیازمند هماهنگی بین پدر و مادر است. پیش از هر اقدامی ، رفتارهایی را که می‌خواهید اصلاح کنید، دقیقا مشخص نمایید و برای رفع آن برنامه‌ای هماهنگ طراحی کنید .شما و همسرتان باید پیش از دست زدن به هر کاری در مورد کودکتان اتفاق نظر داشته باشید. وقتی تصمیم خود را گرفتید و روی برنامه اجرایی توافق کردید، هر دو هماهنگ و یکسان عمل نمایید.