سلامت


2 دقیقه پیش

نشانه ها و عوارض کمبود ویتامین‌ها در بدن

ویتامین‌ها نقش مهمی‌ را در بدن انسان ایفا می‌کنند. به‌نحوی‌که کمبود ویتامین‌ (حتی یکی از آن‌ها) می‌تواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ...
2 دقیقه پیش

چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش می‌زنند؟

فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ...

علل و علائم آب آوردن زانو



 

آب آوردن زانو,علت آب آوردن زانو

آب آوردن زانو به معنای تجمع مایعات اضافی در داخل مفصل زانو و یا اطراف آن است. زانو ممکن است در اثر یک تروما، آسیب ناشی از استفاده بیش از حد از زانو و یا یک بیماری آب بیاورد.

پزشک متخصص برای تعیین علت این مشکل باید نمونه ای از مایع زانو را برای بررسی عفونت، بیماری و یا آسیب آزمایش کند.

خارج کردن مقداری از این مایع می تواند درد و خشکی ناشی از آب زانو را کاهش دهد.

اگر پزشک علت آب آوردن زانو را تشخیص دهد، درمان مناسب را شروع می کند.

علائم آب آوردن زانو
1- ورم زانو: بافت اطراف کاسه زانو به طور قابل توجهی ورم می کند. وقتی زانوی آب آورده را با زانوی سالم خود مقایسه کنید، این ورم بیشتر معلوم می شود.

2- خشکی زانو: وقتی مایعات زیادی در مفصل زانو جمع شوند، نمی توانید پای خود را به طور کامل از قسمت زانو خم و راست کنید.

3- درد زانو: بر حسب علت آب آوردن زانو، درد زیادی را در این قسمت احساس می کنید و نمی توانید سنگینی خود را روی این زانو تحمل کنید، یعنی زانوی آب آورده قادر به تحمل وزن شما نیست.

آرتریت روماتوئید, آب آوردن زانو

چه موقع نزد پزشک برویم؟
1- اگر مراقبت از زانو یا مصرف داروهای تجویزی توسط پزشک نتوانست درد و ورم زانو را بهبود دهد.

2- یک زانو در مقایسه با زانوی دیگر دچار قرمزی و گرما (هنگام دست زدن به آن) شده بود.
چاقی فشار زیادی روی مفصل زانو وارد می کند و باعث سایش زانو و در نتیجه آب آوردن آن می شود

1- آسیب ها و جراحت ها: آسیب هر یک از قسمت های زانو باعث تجمع دردناک مایعات اضافی در مفصل زانو می شود.

نمونه هایی از این آسیب ها عبارتند از:
- شکستن استخوان زانو
- پارگی منیسک زانو
- پارگی رباط یا لیگمان
- آسیب ناشی از استفاده بیش از حد از زانو

2- بیماری ها: بیماری ها و مشکلاتی که باعث آب آوردن زانو می شوند عبارتند از:
- استئوآرتریت
- آرتریت روماتوئید
- عفونت
- نقرس
- بیماری شبه نقرس
- بورسیت (ورم کیسه های مفصلی)
- کیست زانو
- اختلالات خونریزی دهنده
- تومورها

آرتریت روماتوئید, آب آوردن زانو

عوامل خطر آب آوردن زانو
1- افزایش سن: آب آوردن زانو اغلب بعد از 55 سالگی دیده می شود.

2- ورزش حرفه ای: ورزشکارانی که در رشته های مختلف ورزشی فعالیت دارند، مثل بسکتبال بیشتر دچار آسیب زانو و آب آوردن آن می شوند.

3- چاقی: وزن اضافی، فشار زیادی روی مفصل زانو وارد می کند و باعث سایش زانو و در نتیجه آب آوردن آن می شود. چاقی ابتلا به استئوآرتریت را افزایش می دهد که از علل شایع آب آوردن زانو است.

عوارض آب آوردن زانو
- اگر این مشکل درمان نشود، شدیدا حرکت پای شما را کاهش می دهد.
 - اگر ورم زانو در اثر یک عفونت باشد، می تواند مفصل زانو را تخریب کند.

آزمایشات و راه های تشخیص آب آوردن زانو
آب آوردن زانو نشان دهنده وجود یک مشکل در زانو است که معمولاً آرتریت، عفونت و یا یک آسیب می باشد.

آرتریت روماتوئید, آب آوردن زانو

پزشک متخصص آزمایشات  زیر را برای تشخیص علت این مشکل برای شما می نویسد:
1- آزمایشات تصویربرداری: این روش داخل مفصل زانو را نشان می دهد و معلوم می کند که مایعات در داخل مفصل هستند و یا اطراف آن. همچنین علت تجمع مایعات را مشخص می کند. انواع این آزمایشات عبارتند از:

- تصویربرداری با اشعه ایکس: برای تشخیص شکستگی و یا دررفتگی استخوان زانو و نیز آرتریت زانو به کار می رود.

- سونوگرافی: برای بررسی درد و ورم مفصل زانو به کار می رود. این روش از روش ام آرآی ارزان تر است. سونوگرافی برای تشخیص آرتریت و یا اختلالات تاندون و رباط زانو به کار می رود.

- ام آر آی (MRI): این روش آسیب رباط و یا تاندون زانو را که در عکسبرداری با اشعه ایکس دیده نشده است، مشخص می کند.

2- آزمایشات خون: نمونه خون گرفته شده از دست بیمار برای تشخیص موارد زیر آزمایش می شود:
- عفونت
- التهاب
- آرتریت روماتوئید
- بیماری لایم
- نقرس
- اختلالات خونریزی دهنده

3- آسپیراسیون مفصل: در این روش، پزشک نمونه ای از مایع موجود در مفصل را توسط یک سرنگ بیرون می کشد (تصویر روبرو) تا موارد زیر را در آن بررسی کند:
- خون که می تواند در اثر یک آسیب یا اختلال خونی ایجاد شده باشد.
- باکتری که می تواند علت عفونت باشد.
- کریستال که می تواند در اثر نقرس یا شبه نقرس ایجاد شده باشد.

4- آرتروسکوپی: این روش در حقیقت آندوسکوپی مفصل و استخوان است. در این روش جراح ارتوپد، یک لوله باریک را از طریق برش کوچکی در زانو وارد آن می کند تا داخل مفصل زانو را روی مانیتور بررسی کند.

منبع:‌tebyan.net


ویدیو مرتبط :
زانو درد ، علائم و راه درمان

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

علل آب آوردن مغز



 

آب آوردن مغز, مغز و نخاع

افزایش غیرطبیعی مایع مغزی-نخاعی در بطن های مغز و یا به عبارت دیگر هیدروسفالی، از جمله بیماری های خطرناک مغزی می باشد که نیاز فوری به درمان دارد.

به طور طبیعی همه انسان ها، مقداری مایع مغزی نخاعی (csf) در اطراف مغز و نخاع خود دارند، اما در برخی افراد این مایع در اطراف مغز و نخاع افزایش پیدا می کند و با فشار آوردن به مناطق حساس مغز و نخاع، صدمات جبران ناپذیری را ایجاد می کند.

افزایش مایع اضافی در ناحیه مغز باعث بزرگی غیرطبیعی سر می شود.

در ادامه به بررسی علل بروز هیدروسفالی می پردازیم:

علل غیر اکتسابی
1- اختلالات ژنتیکی: وجود مایع اضافی در ناحیه مغز و نخاع می تواند در اثر اختلال ژنتیکی باشد؛ مثلا مجرایی که دو بطن مغز را به یکدیگر متصل می کند و مایع مغزی نخاعی در آن در جریان است، در اثر اختلال ژنتیکی دچار تنگی شده و جریان این مایع را مسدود کند.

به علت انسداد این مجرا، مایع اطراف مغز امکان عبور نیافته و جمع شده و مغز دچار افزایش حجم می شود.
یکی از رایج ترین راه های درمان هیدروسفالی، شنت گذاری می باشد. شنت لوله ای استریل و انعطاف‌پذیر است که پزشک متخصص مغز و اعصاب با عمل جراحی، وارد قسمتی از مغز که مایع در آن محبوس شده است می کند تا مایع اضافی را خارج کند

2- اختلالات رشد: برخی از بیماری ها می توانند با ایجاد اختلال در رشد و نمو، احتمال ابتلای فرد به بیماری هیدروسفالی را افزایش دهند.

بیماری هایی مانند اسپینابیفیدا، آنسفالوسل و یا دیگر بیماری ها بر رشد مغز و نخاع اثر می گذارند و سبب اختلال در عملکرد طبیعی آنها می شوند.

علل اکتسابی
1- ضربه به سر و صورت: در برخی موارد مشاهده می شود که ضربه به سر در حین تصادف، دعوا کردن یا حوادثی از این قبیل، نه تنها مغز را شدیدا تکان می دهد، بلکه ناحیه های زیرین آن مانند ناحیه زیر عنکبوتیه را نیز تحت تاثیر قرار داده و هیدروسفالی ایجاد می شود.

این تکان های شدید معمولا مجراهای عبور مایع مغزی نخاعی را مسدود و یا مختل می کند و سبب تجمع مایع در قسمتی از مغز می شود.

2- بیماری های اکتسابی: عوارض برخی بیماری ها، تجمع مایع مغزی نخاعی می باشد . یکی از این بیماری ها مننژیت می باشد.
به وجود آمدن برخی تومورها و کیست ها در مغز نیز می تواند سبب هیدروسفالی شود.
خونریزی های داخل مغزی هم می توانند از علل به وجود آمدن هیدروسفالی باشند.

درمان هیدروسفالی
ابتدا باید علت ایجاد هیدروسفالی مشخص شود و سپس متناسب با علت مربوطه، راه درمانی مناسب ارائه شود.

یکی از رایج ترین راه های درمان هیدروسفالی، شنت گذاری می باشد.

شنت لوله ای استریل و انعطاف‌پذیر است که پزشک متخصص مغز و اعصاب با عمل جراحی، وارد قسمتی از مغز که مایع در آن محبوس شده است می کند تا مایع اضافی را خارج کند.
قبل از شنت گذاری، آزمایشاتی مانند سی تی اسکن و ام آر آی گرفته  می شود تا محل دقیق هیدروسفالی مشخص شود و شنت مربوطه در محل مناسب کار گذاشته شود.

در برخی موارد نادر، پزشک با استفاده از ابزار کوچکی، سوراخی در مغز ایجاد می کند تا بتواند انسداد مسیر مایع مغزی نخاعی را باز کند. البته استفاده از این روش برای بسیاری از افراد امکانپذیر نیست.

منبع:tebyan.net