علائم ابتلا به سیفلیس‌

سیفلیس‌ عبارت‌ است‌ از یك‌ بیماری‌ آمیزشی‌ مسری‌ كه‌ باعث‌ تخریب‌ گسترده‌ بافتی‌ می‌گردد. سیفلیس‌ با عنوان‌ «مقلد بزرگ‌» شناخته‌ شده‌ است‌ زیرا علایم‌ آن‌ شبیه‌ بسیاری‌ از بیماری‌های‌ دیگر است‌. دستگاه‌ تناسلی‌، پوست‌ و دستگاه‌ عصبی‌ مركزی‌ را درگیر می‌كند.

 

سیفلیس‌ دو نوع‌ دارد:

نوزادان‌ (2-0 هفته‌) به‌ دنیا آمده‌ از مادران‌ مبتلا به‌ سیفلیس‌ (نوع‌ مادرزادی‌) و نوعی‌ كه‌ افراد، از تمام‌ سنین‌ و هر دو جنس‌ را مبتلا می‌كند كه‌ از طریق‌ تماس‌ جنسی‌ آن‌ را كسب‌ می‌كنند (نوع‌ مسری‌).

ـ علایم‌ شایع‌:
مرحله‌ اول‌ (مسری‌؛ 6-3 روز پس‌ از تماس‌ ظاهر می‌شود):

یك‌ زخم‌ قرمز و بدون‌ درد (شانكر) بر روی‌ دستگاه‌ تناسلی‌، دهان‌ یا مقعد. این‌ زخم‌ معمولاً در مردان‌ آلت‌ تناسلی‌ و در زنان‌ مهبل‌ یا گردن‌ رحم‌ را درگیر می‌كند.

 

مرحله‌ دوم‌ (مسری‌؛ 6 هفته‌ یا بیش‌ از 6 هفته‌ پس‌ از ظهور شانكر آغاز می‌گردد):

بزرگی‌ غدد لنفاوی‌ در گردن‌، زیر بغل‌ یا كشاله‌ ران‌، سردرد، بثور بر روی‌ پوست‌ و غشاهای‌ مخاطی‌ آلت‌ تناسلی‌، مهبل‌ یا دهان‌. بثور برآمدگی‌های‌ كوچك‌، قرمز و پوسته‌دهنده‌ دارد. تب‌ (گاهی‌ اوقات‌)

 

مرحله‌ سوم‌ (غیرمسری‌؛ ممكن‌ است‌ سالها پس‌ از مراحل‌ اول‌ و دوم‌ ظاهر شود):

زوال‌ ذهنی‌، ناتوانی‌ جنسی‌، عدم‌ تعادل‌، عدم‌ احساس‌ یا تیركشیدن‌ درد در اندام‌های‌ تحتانی‌، بیماری‌ قلبی‌.

 

 

ـ علل‌ بیماری:
میكروب‌ عامل‌ عفونت‌ در هر دو نوع‌، تروپونما پالیدوم‌ است‌. نوع‌ مادرزادی‌ از طریق‌ جریان‌ خون‌ به‌ جنین‌ منتقل‌ می‌گردد. نوع‌ مسری‌ با تماس‌ جنسی‌ نزدیك‌ با فرد مبتلا به‌ سیفلیس‌ در مراحل‌ اول‌ و دوم‌ منتقل‌ می‌شود.

ـ عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:
شركای‌ جنسی‌ متعدد، فعالیت‌ جنسی‌ بین‌ مردان‌ همجنس‌ باز.

ـ پیشگیری‌:
در اوایل‌ بارداری‌، آزمون‌ سرمی‌ خون‌ از لحاظ‌ سیفلیس‌ را انجام‌ دهید. از بی‌بندوباری‌ جنسی‌ اجتناب‌ كنید. از تماس‌ جنسی‌ با هر فرد مشكوك‌ به‌ ابتلا، خودداری‌ كنید.

ـ عواقب‌ مورد انتظار:
با درمان‌ معمولاً در عرض‌ 3 ماه‌ قابل‌ علاج‌ است‌. در 10% بیماران‌، علی‌ رغم‌ درمان‌، سیفلیس‌ در عرض‌ یك‌ سال‌ عود می‌كند. در این‌ صورت‌ درمان‌ مجدد الزامی‌ است‌.

ـ عوارض‌ احتمالی‌:
بدون‌ درمان‌، تخریب‌ گسترده‌ نسج‌ و مرگ‌ رخ‌ می‌دهد.

 

ـ درمان‌:
آزمون‌های‌ تشخیصی‌ می‌توانند شامل‌ بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ مثل‌ آزمون‌ سرمی‌ خون‌ جهت‌ سیفلیس‌، بررسی‌ میكروسكوپی‌ ترشح‌ حاصل‌ از شانكرو بررسی‌ مایع‌ نخاعی‌ باشند. بعد از درمان‌، آزمونها تكرار می‌گردند. تمام‌ افراد درگیر باید درمان‌ دریافت‌ نمایند. پس‌ از درمان‌ هر ماه‌ به‌ مدت‌ 6 ماه‌ بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ را برای‌ كنترل‌ عود، تكرار كنید.

 

 

ـ داروها:
در صورت‌ نداشتن‌ آلرژی‌، پنی‌سیلین‌ تزریقی‌ و اگر نتوان‌ از پنی‌سیلین‌ استفاده‌ كرد، سایر آنتی‌بیوتیك‌ها می‌توانند اثر بخشی‌ یكسانی‌ داشته‌ باشند. در صورت‌ لزوم‌ داروهای‌ موضعی‌ جهت‌ علایم‌ پوستی‌.

ـ فعالیت:
تا وقتی‌ معالجه‌ شوید از مقاربت‌ جنسی‌ بپرهیزید. سپس‌ در طی‌ مقاربت‌ جنسی‌ از كاندوم‌های‌ لاستیكی‌ استفاده‌ كنید.

ـ رژیم‌ غذایی‌:
رژیم‌ غذایی‌ خاصی‌ ندارد.

ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمایید:
اگر شما یا یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ سیفلیس‌ را داشته‌ باشید. اگر در حین‌ یا پس‌ از درمان‌، موارد زیر رخ‌ دهند: تب‌، بثور پوستی‌، گلودرد یا تورم‌ مفاصل‌ مثل‌ مچ‌پا یا زانو. اگر دچار علایم‌ جدید و غیر قابل‌ توجیه‌ شده‌اید. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممكن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ ایجاد كنند. اگر یك‌ بار دچار سیفلیس‌ شده‌اید و در سال‌ گذشته‌ چكاب‌ (معاینه‌ كامل‌) پزشكی‌ نكرده‌اید. اگر با فرد مبتلا به‌ سیفلیس‌ تماس‌ جنسی‌ داشته‌اید.
منبع:salamatnews.com

ویدیو مرتبط :
4-علائم ابتلا به ایدز

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

خارش بدن یکی از علائم ابتلا به آلرژی است

خارش بدن یکی از علائم ابتلا به آلرژی است

رئیس مرکز تحقیقات آلرژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: یکی از علائم مهم ابتلا به آلرژیها خارش بدن است.

به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر فرحزاد جباری با اشاره به تفاوتهای آلرژیها و سرماخوردگی اظهار داشت: تفاوت اصلی این دو بیماری این است که در سرماخوردگیها به دلیل اینکه عومل ویروسی و میکروبی در به وجود آمدن آنها دست دارند بیمار دچار تب می شود ولی در حساسیتها تب در حالت عادی وجود ندارد و تنها زمانی تب بروز می کند که بیمار دچار سینوزیت و یا عفونت گردد.

وی در این راستا تصریح کرد: در بیماران مبتلا به سرماخوردگیها علائم مانند درد بدنی منتشر وجود دارد در صورتیکه در بیماران دارای حساسیت این علائم وجود ندارد و فقط امکان دارد دچار کمی رنگ پریدگی و یا کسالت باشند.

رئیس مرکز تحقیقات آلرژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت با اشاره به عوامل ایجاد کننده آلرژی ها ادامه داد : برای ایجاد حساسیت باید زمینه های ژنتیکی و محیطی توام باشند.

جباری در این راستا خاطر نشان کرد: عوامل محیطی شامل هر چیزی است که بتواند سیستم بدن را تحریک کند مانند غذاهای مختلف، گرده های گیاهان به خصوص در ابتدای بهار و یا پاییز، حیوانات خانگی و عواملی از این قبیل هستند.

وی با اشاره به روش های درمان این بیماری تاکید کرد : در این بیماری اولین روش درمانی که توصیه می شود حذف کردن عامل محیطی است به عنوان مثال برای بیماری که حیوان خانگی دارد توصیه می شود که نزدیک آن نباشند.

 رئیس مرکز تحقیقات آلرژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت ادامه داد : اما در مراحل بعدی سعی می شود تا پاسخهای ژنتیکی را کم کنیم در واقع در روشهای ایمونوتراپی از داروهایی استفاده می شود که در اصطلاح عموم به آنها واکسن گفته می شود و با استفاده در دفعات مکرر از آنها سعی می شود تا سیستم بدن را به سمتی پیش ببرند که در مقابل این تحریکات پاسخ ندهد./مهر