طرز برخورد با بچه‌های بهانه‌گیر

 

 

نق نق نكن بچه...!تربیت كودكان كار دشواری است. پسر بچه‌ای را مجسم كنید كه وسط یك فروشگاه شلوغ، شروع به پرخاشگری کرده و جسورانه با والدینش جر و بحث می‌کند. در چنین مواقعی، شاید والدینی هم كه خیلی در مورد تربیت فرزندشان به خود اطمینان دارند، مایوس و دلسرد ‌شوند و دنبال روش و كلماتی مناسب بگردند تا كودك را آرام كنند.

 

می‌خواهم به شما اطمینان بدهم كه با استفاده از برخی روش‌ها می‌توانید در شرایطی كه فرزندتان این‌طور بدرفتاری می‌كند، خونسردی‌ خود را حفظ کنید و روش مناسبی در پیش بگیرید؛ به‌خصوص هنگامی كه با مشکلات تربیتی زیر مواجه می‌شوید. نق نق نكن بچه...!

 

تربیت كودكان كار دشواری است. پسر بچه‌ای را مجسم كنید كه وسط یك فروشگاه شلوغ، شروع به پرخاشگری کرده و جسورانه با والدینش جر و بحث می‌کند. در چنین مواقعی، شاید والدینی هم كه خیلی در مورد تربیت فرزندشان به خود اطمینان دارند، مایوس و دلسرد ‌شوند و دنبال روش و كلماتی مناسب بگردند تا كودك را آرام كنند.

 

می‌خواهم به شما اطمینان بدهم كه با استفاده از برخی روش‌ها می‌توانید در شرایطی كه فرزندتان این‌طور بدرفتاری می‌كند، خونسردی‌ خود را حفظ کنید و روش مناسبی در پیش بگیرید؛ به‌خصوص هنگامی كه با مشکلات تربیتی زیر مواجه می‌شوید.

بهانه‌گیری معمولا در بین خردسالان، به خصوص قبل از ‌اینكه بتوانند به خوبی صحبت كنند، رایج است. ‌این یكی از معدود راه‌هایی است كه بچه‌ها توسط آن می‌توانند نارضایتی و خشم خود را از آنچه كه نمی‌توانند به دست آورند، ابراز كنند. هر قدر هم كه ‌این مسئله ناراحت‌كننده باشد، والدین باید بدانند كه علت بهانه‌گیری كودكشان فقط دیدن عكس‌العمل از جانب آنها نیست (گرچه علت اصلی آن همین است) ولی حتی كودكان دبستانی هم وقتی كه به مقصودشان نمی‌رسند، با بهانه‌گیری، احساسات درونی خود را آشكار می‌كنند و در نتیجه آرامش می‌یابند.

 

لطفا كنار بیایید!

1- وقتی كودك خردسال شما شروع به بهانه‌گیری و نق‌نق كرد، از او بخواهید كه به صورت‌های مختلف ابتدا درگوشی، بعد به آهستگی و سپس خیلی بلند و... چیزی را كه می‌گوید، تكرار كند. ‌این روش، درست مثل یك بازی، توجه او را جلب کرده و بهانه‌گیری را فراموش خواهد کرد.

 

2- در مورد كودك دبستانی خود می‌توانید از چند روش كلی استفاده كنید. به محض‌ اینكه شروع به بهانه‌گیری كرد، حرف او را قطع كنید و به آرامی بگویید: «داری نق نق و بهانه‌گیری می‌كنی و من گوش نمی‌كنم، پس بهتر است كه با صدای شمرده صحبت كنی.»

3- اگر باز هم ادامه داد، دوباره درخواست خود را تكرار كنید. اگر طریقه گفتار خود را تغییر داد، با بیان جمله‌ای او را تشویق كنید. می‌توانید بگویید: «وقتی بدون نق نق كردن می‌گویی كه چه می‌خواهی، بیشتر دوستت خواهم داشت.»

4- اگر در چنین مواقعی عصبانی می‌شوید، هیجان صدای خود را فرو ببرید و فراموش كنید كه چه قدر دلتان می‌خواهد فریاد بزنید.

5- به خاطر بسپارید كه با مهار عكس‌العمل خود می‌توانید ارتباط بهتری با فرزندتان برقرار كنید. بعد به او بگویید كه می‌دانید دلیل ناراحتی‌ او چیست و از‌این طریق با او به توافق برسید. به‌عنوان مثال فرض كنید چون به فرزندتان اجازه نداده‌اید كه قبل از ناهار شیرینی بخورد، ناراحت شده است پس شیرینی را در جایی قرار دهید كه بتواند آن را ببیند و به او قول دهید كه بعد از خوردن غذا به او شیرینی می‌دهید. هنگامی كه فرزندتان واضح و محكم صحبت می‌كند، گوش دهید و او راتحسین‌ كنید. با‌ این عمل، به او یاد می‌دهید كه اگر بدون بهانه‌گیری چیزی بخواهد، زودتر آن را به دست خواهد آورد.

وقتی بهانه‌جویی به پرخاشگری می‌كشد

بهانه‌جویی گاهی به پرخاشگری منجر می‌شود، به این سبب كه والدین احساس می‌كنند روی رفتار كودك خود و شرایط موجود، كنترل ندارند. خوشبختانه كج‌خلقی‌های كودكان با رسیدن به سن مدرسه كاهش می‌یابد؛ زیرا می‌توانند راه‌حل‌های بهتری در مواجهه با شكست و ناكامی پیدا كنند.

1- روش موثر برای از بین بردن پرخاشگری ناشی از بهانه‌جویی‌های پاسخ داده نشده یا رفع نشده، این است كه آن را از ابتدا مهار كنید.

2- وقتی كه در مقابل پرخاشگری كودك خود با خشم و عصبانیت عكس‌العمل نشان دهید، به‌طور غیرمستقیم به او می‌آموزید كه عصبانیت وسیله كارسازی برای دست یافتن به اهداف است. در عوض می‌توانید بگویید: «وقتی از گریه كردن دست برداشتی، در مورد آن با هم صحبت می‌كنیم و راه‌حلی پیدا می‌کنیم و به اتاق دیگری بروید.»

3- اگر فرزند شما خیلی كوچك است و نمی‌توانید او را تنها بگذارید، پیش او بمانید. اگر به طرف شما آمد، او را بغل كنید ولی تا وقتی كه آرام نشده، چیزی را كه می‌خواهد به او ندهید.

4- خودتان را به كار دیگری مشغول كنید. مثلا مطالعه كنید. با ‌این كار به او می‌فهمانید كه تا آرام نشود، نمی‌تواند توجه شما را جلب كند. اغلب پرخاشگری‌های بچه‌ها، اگر مخاطب مورد نظر حضور نداشته باشد، زودتر متوقف می‌شود.

5- در صورتی كه كودك شما در یك مكان عمومی شروع به بدخلقی و پرخاشگری كرد، بدون توجه به نگاه‌های مردم، او را به گوشه‌ای خلوت ببرید و منتظر شوید تا آرام شود. به او بگویید: «‌اینجا پیش تو می‌مانم تا وقتی كه آرام شوی و با هم صحبت كنیم.» اگر بعد از سه یا چهار دقیقه باز هم به فریاد و گریه خود ادامه داد، او را بردارید و از آن مكان خارج شوید.

6- البته از یاد نبرید که بهانه‌جویی همیشه به پرخاشگری‌ منجر نمی‌شود و در واقع كودكان به علل مختلفی ‌این كار را انجام می‌دهند.

• هنگامی كه كودك شما چیزی می‌خواهد ولی نمی‌تواند آن را به ‌دست آورد.

• وقتی یادگیری انجام كاری برایش دشوار باشد.

• وقتی كه خسته شده باشد.

پس با اجتناب از عواملی كه ممكن است به بهانه‌گیری و در نهایت پرخاشگری منجر شود، می‌توانید از وقوع تنش جلوگیری كنید.

7- اگر می‌بینید كودك خردسالتان می‌خواهد پازلی را كه خواهر بزرگ‌ترش انجام می‌دهد بازی كند، یا او را در‌ این بازی با خواهرش همراه كنید یا ‌اینكه توجه‌اش را به بازی دیگری كه بیشتر مناسب سن‌ او باشد، جلب كنید.

8- از كودك خود انتظاری بیش از آنچه كه از عهده‌اش برمی‌آید، نداشته باشید. خردسالان به ‌این دلیل كه قدرت تحمل زیادی ندارند، نمی‌توانند خود را برای مدت طولانی سرگرم كنند؛ بنابراین كودك خردسال خود را در ساعات شلوغ روز و در صف‌های طولانی به خرید یا به بانك نبرید و اگر باید او را به جایی ببرید كه می‌دانید معطل می‌شوید، برای سرگرمی او اسباب بازی و خوراكی همراه ببرید.

ویدیو مرتبط :
زن من بسیار عصبانی، شکاک و بهانه گیر است

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بهترین طرز برخورد با بچه های وابسته

 

 

 

بچه ها از نظر سرشتی و ذاتی با هم متفاوت هستند. بعضی از کودکان معاشرتی تر و اجتماعی ترند و راحت تر با دیگران ارتباط برقرار می کنند ولی از طرف دیگر کودکی را می بینیم که منزوی و گوشه گیر است و بیشتر تمایل دارد وقت خود را در کنار مادر سپری کند.

 

علاوه بر مساله سرشت و ذات، بسیاری از کودکان هستند که اضطراب جدایی از مادر را دارند. دسته دیگری از کودکان از اضطراب اجتماعی رنج می برند. در هر صورت این دو دسته آخر کسانی هستند که به بیماری اضطراب مبتلا هستند و مداخلات روان پزشکی به موقع می تواند برای آنها بسیار سودمند باشد. اگر کودک شما منزوی و غیر اجتماعی است توصیه های زیر می تواند کمکتان کند:

 

۱) در صورتی که وابستگی کودک به شما خیلی زیاد است، لحظه ای از شما جدا نمی شود و اصرار دارد نزد شما بخوابد و...، حتما به یک روان پزشک اطفال مراجعه کنید.

 

۲) ترس و اضطراب او را درک کنید و بپذیرید اضطراب او واقعی است و او را به دلیل جمع گریزی و ارتباط برقرار نکردن با دیگران شماتت نکنید. چنانچه به طور مستقیم روی رفتارهای فوق تمرکز کنید: «چرا به دیگران سلام نمی دی، چرا به من چسبیدی و منو ول نمی کنی، مثل بچه آدم سلام بده و...» اعتماد به نفس کودک را از او سلب می کنید و موجب تشدید رفتارهای فوق می شوید.

 

۳) او را با بچه های دیگر که ارتباط بهتری در جمع دارند، مقایسه نکنید: «می بینی سارا چقدر قشنگ حرف می زنه، شعر می خونه و...»

 

۴) زمانی که کودک شما با بچه های دیگر دوست می شود و بازی می کند، در میهمانی ها از شما جدا می شود و شب را به تنهایی در اتاق خودش می خوابد، او را تشویق و از او تعریف کنید. تشویق شما می تواند کلامی باشد و هزینه ای برای شما در برنداشته باشد: «آفرین، چقدر بلند سلام دادی، مامان بزرگش! دیشب سامان تنها روی تخت خودش خوابیده و...»

 

۵) اگر کودک مرتب از شما آویزان است و روی پاهای شما می نشیند، به او بگویید که می تواند کنار شما بنشیند نه روی زانوهایتان و اگر این کار را بکند، زمان برگشتن از میهمانی او را به پارک می برید.

 

۶) انتظار نداشته باشید کودک شما به طور ناگهانی و یک شبه تغییر کند. تلاش های کوچک او را ببینید و قدر بنهید.

 

۷) کودکان پسر را تشویق کنید که ارتباط بهتری با پدر خود برقرار کنند. مسلم است برای پسربچه ۵ ساله ای که مدام با مادر است ارتباط بیشتر با پدر باعث می شود بتواند تطابق و همانندسازی بهتری با جنسیت خود برقرار کند و برای ایفای نقش مردانه آماده شود.

 

۸) شما نیز باید پس از اینکه مهارت های لازم را به کودک خود آموختید، اضطراب خود را کنترل کنید. به عنوان مثال، ممکن است نگران تردد کودک خود از خیابان باشید ولی نمی توانید تا سن ۲۰ سالگی او را از خیابان رد کنید! پس باید به او این مهارت را بیاموزید، با وی آن را تمرین کنید و آرام آرام فرصت بدهید خودش به تنهایی آن را تجربه کند.

منبع:روزنامه سلامت