رانندگی در حاملگی

 

 

 

این روزها اگر تعداد رانندگان خانم بیشتر از آقایان نباشد، کمتر هم نیست. بیشتر خانم ‌ها ترجیح می ‌دهند ماشین شخصی داشته باشند و حتی در دوران بارداری هم خودشان رانندگی کنند؛ اما این کار بر خلاف نظر پزشکانی است که اعتقاد دارند خانم‌ها باید در دوران بارداری، دور رانندگی را مخصوصا در سه ماهه سوم حاملگی خط بکشند.

 

در هر صورت، اگر شرایط زندگی‌تان به نحوی است که مجبورید خودتان در زمان بارداری رانندگی کنید، بد نیست با مرور این متن سعی کنید رانندگی را برای خودتان و جنین‌تان کم‌ خطرتر کنید.

کمربند ایمنی را حتما ببندید

یک خانم باردار به هیچ عنوان نباید از بستن کمربند ایمنی به بهانه بزرگ بودن شکم یا فشار آمدن به جنین خودداری کند. شما چه راننده باشید و چه روی صندلی کنار راننده نشسته باشید، باید برای محافظت از جان خود و فرزندتان هنگام ترمزهای ناگهانی و حتی تصادف‌ها، کمربند ایمنی‌تان را ببندید.

همچنین استفاده از کمربند ایمنی سبب می‌شود که یک فاصله معقول بین شکم مادر باردار و فرمان ماشین به وجود آید و وقتی کمربند بسته باشد، دیگر راننده نمی‌تواند بیش از اندازه بدن‌اش را به سمت جلو متمایل کند و باعث شود که فرمان بیش از حد به شکم‌اش فشار بیاورد.

راستی، حواس‌تان باشد که در طول مدت بارداری شما فقط مسوول حفظ سلامت خودتان نیستید، بنابراین برای حفظ سلامت خود و جنین‌تان، حتی اگر روی صندلی‌ عقب ماشین هم نشسته اید، از بستن کمربند ایمنی غافل نشوید.

بهترین حالت بستن کمربند ایمنی برای یک خانم باردار این است که بخش پایینی کمربند را زیر شکم و روی استخوان‌های لگن و بخش بالایی آن را هم بین سینه‌هایش قرار دهد و از بستن بخش پایینی رو و بالای شکم و بخش بالایی روی گردن و زیر بازوها خودداری کند. اگر هم احساس کردید که بخش پایینی کمربند اذیت‌تان می‌کند، یک بالشتک نازک پنبه‌ای تهیه کنید و آن را بین کمربند و بدن‌تان قرار دهید.

استفاده از کیسه هوا هم ضروری است

یکی از خطاهای رایج در دوران بارداری،‌ از کار انداختن سیستم خودکار باز شدن کیسه هوا هنگام تصادفات رانندگی است. اما بهتر است بدانید که استفاده از کیسه هوا هم به اندازه کمربند ایمنی ضروری و مهم است. فقط کافی است که در استفاده از آن یک نکته کوچک را رعایت کنید.

در دوران بارداری چه خودتان رانندگی کنید و چه در صندلی کنار راننده بنشینید، بهتر است صندلی‌تان را جوری تنظیم کنید که بیشترین فاصله را نسبت به داشبورد داشته باشید، این طوری هنگام تصادف و ضربه‌های ناگهانی وقتی کیسه هوا باز می‌شود، باعث حفاظت از سلامت شما و فرزندتان می‌گردد، نه فشار آمدن به جنین و به دردسر افتادن شما.

در ماه‌های آخر بارداری رانندگی نکنید

حتی اگر شما هیچ مشکل خاصی هم در طول دوران بارداری نداشتید، بهتر است از رانندگی کردن در سه ماهه آخر بارداری خودداری کنید. احساس خستگی و خواب‌آلودگی در ماه‌های آخر بارداری به خاطر افزایش دمای بدن یکی از دلایل توصیه به عدم رانندگی در این ماه‌ها است. یکی دیگر از دلایلی که سبب می‌شود پزشکان، رانندگی را در سه ماهه سوم بارداری ممنوع کنند این است که قرار گرفتن پاها در یک حالت خاص سبب گرفتگی عضلانی و ورم کردن آنها می‌شود. بنابراین ممکن است شما ساعت‌ها در ترافیک بمانید و پاهای‌تان با ثابت ماندن دچار گرفتگی شوند و در نتیجه به راحتی نتوانید در مواقع ضروری از کلاچ و ترمز استفاده کنید و به دردسر بیفتید.

اگر می‌خواهید در دوران بارداری رانندگی کنید ...

اگر به هر دلیلی مجبور به رانندگی در دوران بارداری هستید، این نکات را رعایت کنید:

* شب‌ها رانندگی نکنید.

* وقتی پشت چراغ قرمز یا در ترافیک گیر کردید، پاها و زانوهایتان را تکان دهید و بچرخانید.

* اگر مسیرتان طولانی است، هر نیم ساعت یک بار ماشین را نگه دارید، پیاده شوید و 5 دقیقه راه بروید و حرکات کششی انجام دهید.

* از صحبت کردن با تلفن همراه حتی با هندزفری و سر و کله زدن با رادیوپخش حین رانندگی خودداری کنید.

* اگر فرزند دیگری دارید و او هنگام رانندگی شما، در حال غرغر کردن ست، یا سر به سرش نگذارید یا کناری پارک کنید و بعد از حل شدن مشکل‌تان به رانندگی ادامه دهید.

* به هیچ عنوان در ده روز آخر بارداری رانندگی نکنید.

* یبوست یکی از عوارض رانندگی‌های مداوم و هر روزه در دوران بارداری است. بنابراین همیشه یک بطری آب و چند میوه ی آب‌دار در ماشین بگذارید و حین رانندگی از خوردن‌ آنها غافل نمانید.

* در طول دوران بارداری، از روز اول تا آخر، تنها و با ماشین شخصی‌تان به مسافرت نروید.

* اگر مدام تهوع و سرگیجه دارید، رانندگی نکنید.

* اگر کمردرد ناشی از بارداری دارید، دور رانندگی را خط بکشید.

* هنگام رانندگی به سمت جلو متمایل نشوید و کاملا صاف به صندلی تکیه دهید.

* صندلی‌تان را تا جایی که می‌توانید از فرمان ماشین دور کنید.

* همیشه تلفن همراه‌تان کنارتان باشد تا بتوانید در مواقع ضروری از افراد خانواده یا اورژانس کمک بگیرید.

* اگر قرار است به روش سزارین زایمان کنید، یک هفته قبل از زایمان رانندگی نکنید.

* برای جلوگیری از کمردرد، یک بالشتک کوچک پنبه‌ای پشت کمرتان قرار دهید.

* اگر سابقه سقط جنین دارید، به هیچ عنوان رانندگی نکنید.

* اگر از هر نوع مشکلی در دوران بارداری رنج می‌برید، بهتر است قبل از اقدام به رانندگی با پزشک خود مشورت کنید.

* سعی کنید کارت خون و کارت ویزیت پزشک‌تان را همیشه همراه داشته باشید تا اگر اتفاقی افتاد، دیگران بتوانند بهتر به شما کمک کنند.

* اگر تصادف کردید، حتما به پزشک مراجعه کنید، زیرا ممکن است در اثر تکان‌های شدید حین تصادف، جفت از رحم جدا شده باشد و شما مجبور به زایمان زودرس شوید.

 

ویدیو مرتبط :
سریعترین حاملگی دنیا

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ملاسما یا لک حاملگی - انواع لک و راه درمان آن

 

 

ملاسما یکی از شایع ترین علل ایجاد لک صورت است و اغلب در خانم های مراجعه کننده برای درمان لک صورت دیده می شود که یک لک اکتسابی قهوه ای رنگ است که به صورت آهسته به وجود می آید.به دلیل اینکه این لک ها بیشتر در زنان حامله ظاهر می شود یا عود می کند، به لک های حاملگی شهرت دارد، ولی می تواند در خانم های مجرد و به ندرت در مردان نیز دیده شود. این لک ها بیشتر در گونه ها، پیشانی و چانه دیده می شود و در افراد سبزه مشخص است.

 

تیرگی یا لک پوست معمولا پس از زایمان ناپدید می شود، اما ممکن است برای ماه ها یا سال ها باقی بماند. این نوع لک صورت ممکن است بدون علت مشخص یا به صورت خانوادگی، مخصوصاً در افرادی که حتی در تماس با نور آفتاب خفیف تیره می شوند، دیده شود.

 

بعضی خانم ها متوجه می شوند که درست قبل از قاعدگی، لک ها واضح تر می شود. ملاسما یا لک حاملگی به طور شایع در خانم هایی که قرص ضد بارداری مصرف می کنند، دیده می شود که در تماس با نور آشکارتر می شود.

 

این خانم ها هنگامی که حامله شوند، همین لک را پیدا می کنند. زمان زیادی طول می کشد تا پس از قطع قرص ضد حاملگی، این لک بر طرف شود و یا ممکن است که هرگز به طور کامل برطرف نشود.

 

کک مک یا فرکل(FRECKLE):

 

کک و مک بیشتر در افراد با پوست روشن، موهای قرمز یا بلوند و چشمان آبی دیده می شود و از سن 5 سالگی شروع می شود که به صورت لک های کوچک قهوه ای روشن، در مناطق باز بدن مثل صورت، شانه و پشت دیده می شود.

 

در تابستان تعداد، اندازه و عمق کک مک افزایش می یابد و در زمستان کوچک تر، روشن تر و کم تعدادتر می شود. این نوع پیگمانتاسیون ممکن است از نظر زیبایی آزار دهنده باشد، ولی خطری ندارد.

 

در افراد مبتلا به فرکل، شیوع خال های بدن افزایش می یابد. کک مک هایی که در سنین پایین شروع می شود و در زمستان هم باقی می ماند، بایستی حتما توسط پزشک بررسی گردد.

 

لک های پیری:

 

این لک ها در اثر تماس حاد یا مزمن با نور آفتاب و افزایش سن بوجود می آید. معمولا لک های قهوه ای رنگ مسطح به اندازه ی یک سانتی متر یا بیشتر که روی صورت و پشت دست ها، در سنین 30 تا 40 سالگی شروع می شود و با افزایش سن گسترده تر، پررنگ تر و با تعداد بیشتر نمایان می شوند.

 

هر چند در نمونه برداری تغییرات بدخیمی ندارند، ولی می توانند در سال های بعد تبدیل به ضایعات بدخیم شوند. لذا بایستی درمان شوند.

 

لک های ناشی از سوء تغذیه و کمبود ویتامین :

 

این لک ها در اثر کمبود ویتامین B12 اتفاق افتاده و در نژادهای با پوست تیره شایع تر است. این لک ها ظاهر لکه لکه دارند.

 

در اثر کمبود ویتامین A این لک ها گسترده بوده و همراه با برجستگی های شبیه پوست مرغ ظاهر می شود. همچنین در کمبود اسید فولیک ، کمبود اسید اسکوربیک (ویتامین C) و در انواع کم خونی ها نیز لک های مشابه دیده می شود.

 

 

لک در اثر مصرف بعضی داروها :

 

مصرف بعضی داروها از قبیل کلرپرومازین، دی پنیسیلامین، هیدانتوئین، داروهای ضد مالاریا و داروهای ضد سرطان باعث ایجاد لک به اشکال گوناگون به همراه علائم دیگر می شوند. مصرف طولانی مدت قرص ماینوسیکلین در درمان جوش و غرور جوانی، باعث تیرگی پوست در نواحی جوش های ملتهب و قرمز می شود.

 

 

لک ناشی از التهاب پوست:

 

این نوع لک پس از التهاب های پوستی در اثر بیماری هایی مثل لیکن پلان (بیماری التهابی پوست و دهان)، لوپوس اریتماتویا (بیماری التهابی بافت همبند پوست)، بعد از سوختگی پوست در اثر آفتاب سوختگی یا سوختگی خفیف با عوامل دیگر، جوش غرور جوانی دست کاری شده، سائیدن پوست برای برطرف کردن اسکار(جای زخم) و فرو رفتگی پوست در همان محل ایجاد می شود.

 

این لک ها در نژادهای تیره و افراد سبزه شایع تر است و بیشتر در نواحی باز بدن مثل صورت رخ می دهد. همچنین ضربه به پوست، محکم کشیدن کیسه و لیف زبر در حمام یا مالش پوست ران ها روی یکدیگر هنگام راه رفتن در افراد چاق، می تواند باعث ایجاد لک در همان محل شود.

 

 

لک ناشی از بیماری ها:

 

لک در اثر بیماری هایی مثل آسم ، نارسایی کبدی و کلیوی که در زمان حملات آسماتیک، تیرگی منتشر پوست برای سه تا چهار روز ممکن است وجود داشته باشد.

 

همچنین در روماتیسم و نارسایی کلیه و سیروز کبدی و بعضی بیماری های دیگر تیرگی گسترده ی پوست دیده می شود.

 

لک هایی با علل متفرقه:

 

سایر علل ایجاد لک های تیره ی پوست شامل: ملانیسم یا لک ارثی منتشر بدن؛ لک اطراف دهان؛ لک اطراف چشم و لک های کوچک قهوه ای در نقاط مختلف بدن است که می تواند همراه یا بدون علایم دیگر باشند.

 

عطرها و ادوکلن هایی که حاوی 5- متوکسی پورالن و برگاموت هستند، اگر پس از استعمال روی پوست در معرض نور آفتاب قرار گیرند، باعث لک های تیره در پشت گوش، گردن و صورت می شوند.

 

لک های شغلی نیز در اثر تماس با ترکیبات حاوی تار مانند آسفالت و روغن های معدنی، و تماس با نور آفتاب به وجود می آیند.

 

علل زیاد دیگری نیز در ایجاد لک روی صورت و بدن موثرند که به دلیل نادر بودن، ذکر آنها ضروری نیست، ولی حتما بایستی توسط پزشک در موقع مراجعه مد نظر قرار گیرد.

 

 

درمان لک های قرمز

 

لک های تیره ی پوست، همان طوری که گفته شد، علل مختلفی دارند که بایستی بعد از بررسی علمی علت، معاینه ی دقیق و گرفتن شرح حال از بیمار، و بعضی مواقع پس از انجام آزمایشات و حتی تکه برداری از پوست، درمان شوند.

 

گاهی افراد غیرمتخصص یا آرایشگاه ها، برای درمان لک صورت، یک یا چند نوع کرم ضد لک را بدون توجه به علت آن تجویز می کنند. بعضی از این داروها تحت عنوان داروهای گیاهی، ممکن است حاوی ترکیباتی باشند که در دراز مدت برای پوست وضعیتی بوجود می آورند که حتی توسط متخصصین پوست هم غیر قابل درمان شوند.

 

روش های متعددی برای درمان لک صورت وجود دارد که پزشک پس از بررسی های اولیه، از آنها استفاده می کند.

 

استفاده از داروهای موضعی مثل هیدروکسین، تره سنیونین، اسیدهای آلفا هیدروکسی، اسید کوجیک، اسید آزلاتیک و کراترکسی ها مثل اسید ساسبک، اسید لاکتیک؛ و نیز روش های درمانی مانند پلیگیک های شیمیایی مثل TCA ، فنول، محلول جستر و پا ارم بریزن، کوتر کرایو؛ و به کارگیری لیزرهای اربیوم یاک، لیزر CO2 و لیزر روبی مواردی هستند که پزشک با توجه به وضعیت بیمار، نوع لک و علت آن، برای درمان از آنها استفاده می کند.