سلامت
2 دقیقه پیش | نشانه ها و عوارض کمبود ویتامینها در بدنویتامینها نقش مهمی را در بدن انسان ایفا میکنند. بهنحویکه کمبود ویتامین (حتی یکی از آنها) میتواند برای هر فردی مشکلات اساسی را به وجود آورد. گجت نیوز - معین ... |
2 دقیقه پیش | چرا پشه ها بعضی ها را بیشتر نیش میزنند؟فصل گرما و گزیده شدن توسط پشه ها فرا رسیده، دوست دارید بدانید پشه ها بیشتر چه کسانی را دوست دارند؟ بیشتر کجاها می پلکند؟ و از چه مواد دفع کننده ای نفرت دارند؟ وب سایت ... |
رابطه جنسی دهانی و بیماری های مقاربتی
رابطه جنسی دهانی و بیماری های مقاربتی
آیا بیماری های مقاربتی از طریق رابطه جنسی دهانی هم منتقل می شوند؟
چون اکثر افرادی که رابطه جنسی دهانی برقرار می کنند انواع رابطه جنسی دیگر را هم انجام می دهند، برای محققین خیلی سخت است که دریابند بیماری های مقاربتی تا چه میزان فقط از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می شوند. در عین حال، همه ما می دانیم که بسیاری از بیماری های مقاربتی متداول از طریق رابطه جنسی دهانی هم منتقل می شوند. اینها عبارتند از:
· کلامیدیا
·سوزاک
· زونا
· HIV
· ویروس انسانی ورم پوستی (HPV)
·التهاب غیرسوزاکی (NGU)
·سفلیس
·عفونت مخمر
کلامیدیا و رابطه جنسی دهانی
رابطه جنسی دهانی نمی تواند دلیل اصلی بروز کلامیدیا تلقی شود اما احتمال آن وجود دارد. اگر واژن، گردنه رحم، مفعد، آلت تناسلی یا دهان با ترشحات یا مایعات عفونی تماس پیدا کند، احتمال انتقال وجود دارد.
سوزاک و رابطه جنسی دهانی
سوزاک می تواند حین رابطه جنسی دهانی منتقل شود. برای انتقال سوزاک لازم نیست حتماً انزال صورت گیرد. سوزاک خیلی خوب در گلو باقی می ماند و عفونت های سوازکی گلو یکی از متداولترین عوارض رابطه جنسی دهانی است.
زونا و رابطه جنسی دهانی
زونا می تواند با تماس پوست با پوست منتقل شود درنتیجه احتمال انتقال آن در رابطه جنسی دهانی کاملاً آشکار است. شایان ذکر است که حتی اگر هیچ زخم مشخصی روی پوست وجود نداشته باشد هم انتقال ممکن است چون ممکن است شما یا شریک جنسیتان مبتلا به زونا باشید و خود ندانید. خیلی ها نمی دانند که تاولهای تبخالی نوعی زونا هستند.
HIV و رابطه جنسی دهانی
بااینکه احتمال انتقال کم است اما نمونه هایی از انتقال این ویروس با رابطه جنسی دهانی از طریق مایع منی، ترشحات واژن یا خون وجود دارد. HIV از طریق بزاق منتقل نمی شود و بوسیدن های عمیق یک رفتار جنسی قابل قبول در این مورد است.
HPV و رابطه جنسی دهانی
رابطه جنسی دهانی یک علت نادر برای انتقال HPV تلقی می شود اما نمونه هایی از آن دیده شده است. ویروس HPV از سطح زگیل ها افتاده و هرگونه تماس مستقیم می تواند موجب انتقال شود.
NGU و رابطه جنسی دهانی
اکثر میکروب هایی که موجب NGU می شوند می توانند از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شوند حتی اگر آلت تناسلی یا زبان کاملاً وارد واژن، دهان یا مفعد نشود و مایعات بدن جابه جا نشود. یک تحقیق استرالیایی رابطه جنسی دهانی را عامل مهمی در انتقال NGU معرفی کرده است.
سفلیس و رابطه جنسی دهانی
رابطه جنسی دهانی راه خوبی برای انتقال سفلیس به شمار می رود. درتحقیق مشخص شد که بیش از 13 درصد از موارد سفلیس از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شده اند. انتقال معمولاً با تماس زخم های سفلیسی با پوست یا غشای مخاطی صورت می گیرد.
عفونت مخمر و رابطه جنسی دهانی
شواهد نشان می دهد که زنانی که بطور مداوم به عفونت مخمر مبتلا می شوند ممکن است آنرا از طریق رابطه جنسی دهانی دریافت کرده باشند. در یک تحقیق مشخص شد که رابطه جنسی دهانی با بالا رفتن احتمال عفونت مخمر در ارتباط است. رابطه جنسی دهانی با کسی که مبتلا به عفونت مخم است موجب برفک شده که نوعی عفونت مخمر در گلو می باشد. تماس دهانی با مخمر موجب بروز عفونت مخمر در واژن نمی شود چون مخمر در دستگاه گوارش از بین می رود.
نکات مهم برای رابطه جنسی دهانی ایمن
استفاده از روش های مانعی مثل کاندوم بهترین راه برای ایمن کردن رابطه جنسی دهانی است. افراد بسیاری که از ترشحات بدن خوششان نمی آید رابطه جنسی دهانی با کاندوم های طعم دار را بهتر می بینند.
وقتی مردی طی رابطه جنسی دهانی انزال می کند، اگر مایع خارح شده در کناره های دهان یا چشم های طرف مقابل بریزد، درصورتیکه مبتلا به بیماری های مقاربتی باشد، احتمال انتقال آن را شدیداً افزایش می دهد.
در بسیاری از موارد، بیماری های مقاربتی می توانند حتی باوجود اینکه آلت تناسلی یا زبان کاملاً وارد واژن، دهان یا مقعد نشده است نیز انتقال یابند.
برخی محققان پیشنهاد می کنند که از مسواک زدن قبل از رابطه جنسی دهانی خودداری کنید چن باعث می شود زخم ها و خراش های کوچک احتمال انتقال بیماری های مقاربتی را افزایش دهند.
منبع:mardoman.net
ویدیو مرتبط :
بیماری آسم و رابطه جنسی
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
رابطه فعالیت جنسی و بیماری قلبی
یکی از مشکلات بحث انگیز در میان بسیاری از افراد جامعه و کادر پزشکی، مساله فعالیت جنسی در مبتلایان به بیماریهای قلبیعروقی است. زمان شروع و از سرگیری فعالیت جنسی در کسانی که به حمله حاد قلبی دچار شده اند، از ابهامات اساسی در اذهان پزشکان و بیماران آنهاست.
از طرف دیگر ارتباط ناتوانی جنسی با انواع بیماریهای قلبی قابل طرح و بررسی میباشد. شایعترین مشکل در خصوص مردانی است که تحت درمان جراحی بایپس عروقی قلبی، تعویض دریچه و باز کردن عروق کرونر با بالون قرار گرفته و یا دچار حمله حاد انفارکتوس قلب (MI) شدهاند. بیشتر بیماران نگران فعالیت جنسی و یا تمایل جنسی یا ناتوانی جنسی هستند. ترس و نگرانی از ناتوانی جنسی و ترس از بروز یک حمله حاد سکته قلبی (MI) متعاقب فعالیت جنسی باعث ایجاد اضطراب در بیماران میگردد و این امر موجب خودداری آنها از فعالیت جنسی میشود که میتواند عمیقا کیفیت زندگی را متأثر نماید.
به طور کلی بیماران قلبیعروقی از نظر ارایه یک راهکار علمی برای شروع فعالیت جنسی به سه دسته با ریسک پایین، متوسط و بالا تقسیم میشوند. خوشبختانه بیشتر بیماران جزو گروه اول بوده و با ایمنی بالا میتوانند به شروع فعالیت جنسی ترغیب شوند و یا درمانهای دارویی لازم را برای ناتوانی جنسی دریافت نمایند.
در هر سه دسته این بیماران احتمال بروز عوارض خطرناک در حین فعالیت جنسی پایینتر از میزانی است که بیماران یا سایر پزشکان تصور میکنند. در برخی بررسیها فقط در 19 درصد از بیماران مبتلا به سکته قلبی، فعالیت جنسی به عنوان عامل برای شروع سکته قلبی موثر بوده است. در ضمن بررسیها نشان داده است که ارایه مشاورههای لازم در مورد فعالیت جنسی بهطور قابلملاحظهای در بهبود عملکرد جنسی بیماران تاثیر گذاشته و دریافت اطلاعات کافی در خصوص شروع دوباره فعالیت جنسی از نگرانیهای بیماران در دوره پس از سکته قلبی کاسته است.
از آنجایی که فعالیت جنسی یک نیاز برای افراد و راهی جهت رهایی از استرسهای روانی و کاهش احساس تنهایی است اما بیماران قلبی، اغلب این فعالیت را برای سلامتی خود تهدیدکننده میدانند و از شرکت در این فعالیت پرهیز میکنند. به دلیل اهمیت ارتباط جنسی به عنوان یک عامل ایجاد و حفظ ارتباط صمیمانه در زندگی زناشویی، بیماران میتوانند تحت مشاوره با یک متخصص قلب و دریافت آموزشها و تکنیکهای لازم مثل نزدیکی بعد از یک دوره استراحت (هنگام صبح یا یک و نیم ساعت پس از صرف غذا)، استفاده از داروی نیتروگلیسیرین به عنوان پیشگیری و یا وضعیتی که هر دو طرف در حالت راحت باشند، به فعالیت جنسی خود ادامه دهند. علایمی که در صورت بروز آنها در طی یا پس از مقاربت، نیاز به اطلاع دادن به پزشک دارد عبارتاند از:
تنگینفس یا افزایش ضربان قلب برای 15 دقیقه پس از مقاربت، خستگی بیش از حد، درد قفسه سینه و بیخوابی پس از مقاربت. در مورد داروها نیز میتوان با متخصص قلب مربوطه مشورت نمود تا داروهایی تجویز شود که حتیالامکان، عارضه ثانوی جنسی کمتری داشته باشند.
منبع:سلامت