تربیت جنسی نوجوانان از چه سنی؟

 

کارشناسان دینی و متخصصان علوم رفتاری بر این باورند که آشنایی فرزندان با مسائل دینی و پاسخ به پرسش‌های جنسی آنها وظیفه اصلی پدر و مادر است که باید به این وظیفه عمل کنند.

 

کبری ایمان‌نژاد، کارشناس امور تربیتی با اشاره به این‌که دادن اطلاعات و آموزش صحیح درخصوص موضوعات سلامت جنسی برای جوان و نوجوان امری ضروری است، می‌گوید: آموزش جنسی با تربیت جنسی متفاوت است. تربیت جنسی از دوران کودکی آغاز می‌شود، اما آموزش جنسی باید از آغاز پیدایش علائم دوران بلوغ شروع و ادامه‌دار شود.

 

این آموزش شامل آگاهی از نشانه‌های بلوغ، آشنایی با بیماری‌های مقاربتی همچون ایدز (آگاهی به نوع انتقال و درمان‌پذیر نبودن آن)، آشنایی با وسایل پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی همچون غلاف پوششی (کاندوم)، خطرات همجنس‌گرایی، پیامدهای دوستی‌های دوران نوجوانی و روابط نامشروع، سوءمصرف مواد مخدر و... است که به تناسب سن نوجوان همراه با رعایت ارزش‌های دینی و اخلاقی باید توسط والدین و مشاوران مدارس صورت گیرد.

 

این روانشناس با اشاره به تعریف سازمان جهانی بهداشت، رده سنی ده تا 19 سال را دوره نوجوانی می‌داند و می‌افزاید: دوران بلوغ دگرگونی‌های مهم جسمی و روحی اش را به این دوره مربوط می‌داند. بهترین سن برای شروع آموزش مسائل جنسی به دختر نوجوان از سنین نه و ده سالگی و در پسر نوجوان از دوازده سالگی است. والدین قبل از شروع علائم بلوغ باید فرزندشان را تا حدودی با نشانه‌های آن آشنا سازند چرا که طبق آمار به دست آمده 11 درصد پسرها و 36 درصد دخترها با شروع علائم بلوغ دچار سردرگمی و گم گشتگی هویت شده و احتمال خودکشی در آنها بالاست.

 

متاسفانه ارتباط نداشتن صحیح والدین با فرزندان و عکس‌العمل‌های نادرست آنها موجب شده است که فرزندان برای یافتن پاسخ پرسشها و مشکلات جنسی خود کانال‌های ماهواره‌ای، فیلم‌ها، مجلات مبتذل و غیراخلاقی، برخی سایت‌ها و بخصوص دوستان ناباب را که خطر شیوع ایدز و دیگر بیماری‌های ناشی از رفتارهای پر خطر را افزایش می‌دهد، منبع اطلاعاتی خود قرار دهند که این موضوع می‌تواند جوان و شریک آینده زندگی‌اش را در معرض بیماریی‌های مقاربتی قرار داده و حتی به مشکلات روانی مربوط به رفتارهای ناهنجار جنسی دچار کند. در واقع باورهای غلط درخصوص موضوعات جنسی از دوران کودکی و نوجوانی شکل می‌گیرد و بر عملکرد جنسی در دوران بزرگسالی تاثیر می‌گذارد.

 

ایمان‌نژاد با اشاره به آمار به دست آورده از منابع معتبر، دستیابی نوجوانان به اطلاعات جنسی از طریق دوستان را 44درصد، کتب مختلف 20درصد، والدین 13درصد، مربیان آموزشی 11درصد و رسانه‌های تصویری را 9 درصد بیان می‌کند که نقش اطلاع‌رسانی والدین کمرنگ به نظر می‌رسد. وی ادامه می‌دهد: متاسفانه دانش‌آموزانی در مقاطع دبستان هستند که با ترس و وحشت، خود را قربانی سوءاستفاده‌های جنسی از سوی غیرهمجنسان معرفی می‌کنند و از پیامدهای زیانبار تکرار روابط نادرست و نامشروع جنسی می‌پرسند و این‌که چگونه این موضوع را با خانواده خود در میان بگذارند. در واقع اینها فرزندان همان خانواده‌هایی هستند که به‌دلیل شرم و حیای نابه‌جا پرسش و کنجکاوی جنسی فرزندشان را بی پاسخ گذاشته و یافتن جواب را به خود آنها واگذار کرده‌اند. حالا این خانواده‌ها فرزندان قربانی شده‌ای دارند که خود از آن بی‌اطلاع هستند! فرزندانی با روحیه‌ای بیمار و آینده‌ای نامعلوم.

 

بسیاری از والدین گمان می‌کنند که آموزش مسائل جنسی را می‌توان در گفت‌وگویی کوتاه و در یک مرحله خلاصه و بازگو کرد. اما باید بدانید ارائه آگاهی‌های جنسی به فرزندان باید آرام آرام و از دوران کودکی و به تناسب سن فرزند در اختیارش قرار گیرد. ایمان نژاد در این رابطه می‌گوید: وقتی نوجوانی در مورد این مسائل از والدین خود پرسشی دارد ، والدین همجنس باید بدون نگرانی و خجالت با ظرافت به گفته‌های نوجوان گوش داده و نه آن را انکار کنند و نه به آن دامن زنند، بلکه پاسخی منطقی دهند. لازم است بدانید شرم و حیای نابجای والدین در حین پاسخ به سوالات جنسی نوجوان موجب خجالت فرزند و مانع ادامه پرسش و پاسخ می‌شود.

 

نوجوان در دوران بلوغ از نظر شناختی توانمند می‌شود و گاهی برخی از نوجوانان تازه بالغ شده با دیدن برخی فیلم‌ها یا پوشش نامناسب تحریک شده و خیالپردازی می‌کنند. در این مواقع والدین باید صادقانه با نوجوان صحبت کرده و به او بگویند اگر مشکل یا احساسی در تو ایجاد شده برای هر انسانی در این سن اتفاق می‌افتد و اگر سوالاتی درباره بلوغ جنسی یا جسمی‌اش داشت به تناسب سن برایش تشریح کنند و این را بدانند وقتی فرزند پرسشی دارد، آمادگی شنیدن پاسخی صحیح دارد و نباید در این مورد طفره رفت. البته نوع پاسخ نباید کنجکاوی نوجوان را تحریک کرده و او را به مرحله تجربه بکشاند.

 

به گفته رفتارشناسان بهترین روش برای کنترل دگرگونی‌های روانی و جسمی نوجوان در دروان بلوغ سرمایه‌گذاری ورزشی، تحصیلی و شرکت در فعالیت‌های گروهی و ارائه آزادی‌های مجاز درچارچوب خانواده است. گاهی والدین ترجیح می‌دهند مسائل جنسی را در زمان ازدواج فرزندشان مطرح کنند، اما به گفته ایمان‌نژاد اگر در سن مناسب نوجوان را به مسائل جنسی آگاه نسازیم، احتمال بروز مشکلات رفتاری و اختلالات جنسی افزایش یافته و در آینده مشکلات زناشویی و در نهایت طلاق و متارکه رخ خواهد داد و اگر زودتر از موعد فرزندمان را در جریان این نوع مسائل قرار دهیم، زمینه بروز بلوغ زودرس جنسی او را فراهم کرده‌ایم. اما به گفته این روانشناس اگر فرزندمان خجالتی بود و پدر و مادر توان برقراری ارتباطی صمیمانه با او را نداشتند بهتر است از یک روانشناس کمک بگیریم.

منبع:چهار دیواری

 

ویدیو مرتبط :
تربیت جنسی فرزندان از دیدگاه اسلام - عوامل موثر در تربیت جنسی : اوقات فراقت و بیکاری

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تربیت جنسی از ۷سالگی شروع می شود

 

 

 

دوره پنج ساله دبستان، دوره ای حساس و از نظر تثبیت شخصیت اخلاقی و تربیتی، دورانی مهم است؛ دوره فراگیری آموزش های زیر بنایی و اساسی، پایه گذاری عادات، روابط کودک با دیگران و آغاز پیدایش پاره ای از لغزش ها و انحرافات.

 

به همین دلیل در نظام تربیتی اسلام، توصیه هایی در جهت آموزش و مراقبت ها در این دوره به والدین و مربیان ارایه شده است؛ از جمله توصیه به تفکیک بستر، رعایت ضوابطی در معاشرت، تقویت مبانی مذهبی و اخلاقی، آموزش راه و رسم صیانت از خود، دفاع از شرف و انسانیت، ایجاد عادات مناسب در خواب و استراحت، دفع و تخلیه، پوشش و لباس و آموزش مقدمات لازم برای ورود به دنیای بلوغ. در روایات متعددی مراحل مختلف رشد، به ۳ بخش ۷ساله تقسیم شده:

 

▪ هفت سال نخست: آزادی و بازی.

▪ هفت سال دوم: تأدیب.

 

▪ هفت سال سوم:به خدمت گرفتن و ملازمت.

 

در واقع، کودک از حدود ۷سالگی، تکلیف پذیر می شود و این، مرحله ادب کردن و آموزش دادن اوست. این دوره، دوران تمرین برای انجام تکالیف مورد انتظار است و باید تلاش شود کودک را به رعایت ظواهر آداب اسلامی، تمرین نماز خواندن، اجازه گرفتن به هنگام ورود به اتاق خصوصی والدین و جدا کردن بستر خواب، ترغیب و تشویق کرد.

 

هر چند هنوز کودک نسبت به حکمت آداب مزبور، فهمی قابل توجه پیدا نکرده است اما از باب تمرین و کوشش، وی را به انجام آنها، تکلیف می کنیم، چرا که نفس رعایت آداب مطلوب، لغزش ها و آسیب ها را می کاهد. بنابراین باید توجه کرد که روایات دینی نیز به بعد تربیت جنسی بعد از هفت سالگی اشاره داشته اند. در این دوران باید قوانین احتیاطی برای مواجهه با مرحله آینده در فرآیند رشد را به کودکان آموزش داد. این گفته به این معنا نیست که فعالیت های جنسی این دوره، ناشی از احساس حقیقی جنسی است، بلکه باید گفت تمام دوران کودکی، از جهاتی دوران خواب و غفلت است اما اشاره و تأکید روایات، عمدتا جنبه پیشگیرانه و پرهیز از زودرسی فعالیت جنسی دارد.

 

منبع:روزنامه سلامت