بی‌قراری و بی‌خوابی کودک می‌تواند ناشی از کش مکش والدین باشد

 

عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران گفت: بیماری‌های جسمی، روانپزشکی، کش‌مکش‌های والدین، اجحاف و زورگیری توسط همکلاس قلدر می‌توانند باعث بدخلقی، بی‌قراری و بی‌خوابی کودکان شوند.

 

کودکان بدخلق که گاهی کودکان مشکل نیز خوانده می‌شوند به دلایل گوناگون، اشکالات رفتاری را به صورت کج‌خلقی، تحریک‌پذیری، گریه‌های مداوم، گوشه‌گیری و لج‌بازی نشان می‌دهند.

 

مهمترین اقدام در وهله اول بررسی پزشکی چنین کودکی است چرا که گاهی بیماری‌های داخلی و جراحی‌های انجام شده در کودک می‌تواند باعث مشکلات رفتاری برای کودک شود.

 

عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران تصریح کرد: دردهای شکمی، التهاب گوش میانی، بیماری‌هایی با منشاء انگلی و بیماریهای پوستی که احساس ناراحتی را برای کودک به وجود می‌آورد، می‌تواند کودک را کج‌خلق و عصبی کند.

 

مدیرگروه روانپزشکی دانشکده علوم بهزیستی و توانبخشی اظهار داشت: گاهی اوقات نیز با مشکلات خانوادگی روبه‌رو هستیم. به این مفهوم که کودک به عنوان عضوی ضعیف و آسیب‌پذیر، در خانواده به عنوان سپربلا، مشکلات ارتباطی را منعکس می‌‌کند. بی‌قراری و بی‌خوابی کودک می‌تواند ناشی از کش‌مکش‌های پدر و مادر با یکدیگر باشد.

باید دانست مشکلات ارتباطی کودک می‌تواند به مدرسه هم ارتباط داشته باشد. به طور نمونه اگر کودک از سوی همکلاس قلدر خود مورد اجحاف و زورگیری قرار بگیرد این مسئله می‌تواند سبب مشکلات اساسی در کودک شود.

 

بیماری‌های مشخص روانپزشکی در کودکان از جمله اختلال نارسایی توجه و بیش‌فعالی، اختلال سلوک، اختلال لجبازی ـ مقابله‌ای، در خود ماندگی یا اوتیسم نیز می‌تواند باعث بدخلقی کودک شود.

 

به جز این موارد گاهی هوش مرزی و عقب‌ماندگی ذهنی نیز به صورت مشکلات رفتاری بروز پیدا می‌کنند.

 

عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران توصیه کرد: خانواده‌ها در وهله اول روابط بین خود را اصلاح کنند و اگر رفتارشان با کودک با افراط و تفریط همراه است آن را اصلاح کنند.

 

مدیرگروه روانپزشکی دانشکده علوم بهزیستی و توانبخشی ادامه داد: در صورتی که هنوز مشکل کودک باقی بود باید به متخصص کودک مراجعه کرد تا وضعیت کودک از نظر جسمی و روانی بررسی شود در صورتی که مشکل جدی جسمی وجود نداشت باید به روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کرد.

منبع:سلامت نیوز

 

ویدیو مرتبط :
مکش لجن کش

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کارهای مشترک کودک و والدین

 

 

کارهای مشترک کودک و والدین اشتراک در کارها به کودکان احساس استقلال بیشتری می‌بخشد.

 

 

کودکان بعد از سن ۴سالگی بطور خودکار دوست دارند در کارهای خانه و یا کارهای دسته‌جمعی نقشی فعال داشته باشند. یکی از کارهایی که به کودکان احساس بزرگ شدن و انجام کارها را به صورت مستقلانه می‌دهد چیدن سفره یا میز شام است.

کودکان در آغاز راه رفتن یعنی حدود سن یکسال و نیمگی تا ۲ سالگی با حداکثر قوای بدنی‌شان بشقاب غذای خود را برداشته و جابه‌جا می‌کنند. این رفتار کودک برای خودش بسیار جذاب و حیرت‌انگیز است اما والدین به دلایل مختلف از جمله این که کودک غذایش را روی زمین نریزد یا ظرف غذا را نشکند واکنشی سریع نشان داده و فوراً بشقاب را از کودک می‌گیرند.

 

این واکنش والدین باعث اعتراض کودک شده و احساس خوشایند را از او سلب می‌کند. بنابر این بهترین راهکار این است که والدین رفتار آماده کردن سفره یا میز غذا را به کودک خود آموزش دهند. کودکان کم‌سن و سال معمولاً توانایی درک آموزش‌های رسمی را ندارند.

 

 

آنها بیشتر دوست دارند پدیده‌ها را تجربه کنند بنابر این در این مواقع والدین می‌بایست خود را همبازی کودک فرض کرده و با بازی بدون رقابت این رفتار را به کودک یاد دهند. آرایش سفره یا میز غذا یکی از نکاتی است که کودکان بزرگسال‌تر یعنی بعد از سن ۷ سالگی بیشتر آن را درک می‌کنند. والدین می‌توانند در این سن نیز با کودک همراه شده و به او کمک کنند تا بشقاب‌ها،قاشق و چنگال، لیوان ها و... را سرجای خودش بگذارند.

 

 

والدین اگر می‌خواهند دخالت خود را بطور مستقیم کمتر کنند می‌توانند طرحی از سفره را برای کودک ترسیم کرده یا توضیح دهند و انجام کارها و آرایش سفره را بطور مستقل به کودک بسپارند. دخالت نابجای والدین در این قبیل موارد انگیزه استقلال کودک را خدشه‌دار کرده و خلاقیت کودک در انجام کارها را با اختلال روبرو می‌کند.